บทที่224 ให้ผมเจ็บปวดจนตาย
รูปภาพพวกนั้นค่อยๆ ร่วงลง เหมือนเกล็ดหิมะหลากสีที่ปลิวว่อนและตกลงบนพื้นช้า
ต่อหน้าการตั้งคำถามของนารา คณพศไม่เพียงไม่โกรธแต่กลับยิ้มออกมา
แววตาของเปล่งประกายเต็มไปด้วยความรู้สึกอันลึกซึ้ง ” นารา คุณรู้ว่าผมรักคุณหมดทั้งใจ ผมอยากจะเข้าใจอยากจะรับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างของคุณ ผมไม่ได้แอบมองคุณแต่เฝ้ามองและชื่นชมคุณอย่างเปิดเผย เพียงแค่คุณไม่เคยรู้ก็เท่านั้น ”
เขาเดินเข้าไปจับมือเธอ มองดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ” นารา…. ”
นาราไม่ไหวติงกับคำอธิบายของคณพศแม้แต่น้อย ผู้ชายคนนี้หลอกลวงเธออีกแล้ว เล่นกับเธอเหมือนลูกไก่ในกำมือ น่ารังเกียจ!
ความโกรธที่เพิ่งเหือดหายไปกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง นาราจ้องไปยังคณพศอย่างโกรธเคือง ” คณพศ ออกไปจากชีวิตฉันสักที! ฉันถูกคุณปั่นหัวมาเกินพอแล้ว! ฉันไม่เหลืออะไรให้คุณทำร้ายได้อีกแล้ว ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ แล้วก็ปลดปล่อยตัวคุณเองได้แล้ว! ”
มองใบหน้าเจ็บปวดของนารา คณพศหัวใจแตกสลาย
เขาเข้ามาใกล้เธอช้าๆ โดยไม่สนว่านาราจะก้าวถอยหลังไป ” นารา คุณพูดว่าปล่อยไปได้ยังไง? หรือจนถึงตอนนี้คุณยังไม่เข้าใจว่าตัวเองขโมยหัวใจของผมไปแล้วงั้นเหรอ? ตั้งแต่ตอนที่คุณตกลงไปในทะเลเมื่อห้าปีก่อน ทุกวัน ทุกนาที ทุกวินาที ผมเอาแต่คิดถึงคุณไม่จบสิ้น หาเจอเพียงรูปภาพพวกนั้นที่คุณทิ้งไว้เท่านั้น เมาหัวราน้ำทั้งวัน ผมอยู่ไม่ได้จริงๆ ถ้าไม่มีคุณ ที่รัก หากไม่มีคุณ ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวก็ทั้งเย็นชาและเปล่าเปลี่ยว คุณต้องให้ผมรอไปจนถึงเมื่อไหร่! ”
” ไม่ เดิมทีระหว่างเรามันจบไปนานแล้ว ตั้งใจวินาทีนั้นที่ฉันตกลงไปในทะเล ฉันขอร้อง ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ ให้พวกเรากลายเป็นคนแปลกหน้าที่คุ้นเคยกันที่สุด ไม่ดีรึไง? ”
หันกลับไม่ได้อีกแล้ว! ทั้งหมดไม่อาจกลับไปเป็นเหมือนห้าปีก่อนได้อีก! เว้นเสียแต่ลูกจะฟื้นขึ้นมา!
นาราคิดอย่างนั้น แต่คณพศไม่คิดที่จะบอกเรื่องที่ลูกยังมีชีวิตอยู่ นี่เป็นไพ่ใบสุดท้ายของเขา จะหยิบออกมาก่อนไม่ได้!
เมื่อเผชิญหน้ากับคณพศที่ใกล้เข้ามาทีละก้าว นาราถอยหลังไปอย่างทำตัวไม่ถูก จนหมดทางจะถอย แผ่นหลังชนกับผนังเย็นเฉียบ
ความอ่อนโยนที่เอ่อล้นออกมาจากแววตาของคณพศ ต้อนนาราไปจนชิดกับผนัง น้ำเสียงทุ้มนุ่มนวลเต็มไปด้วยความรักใคร่ ” ที่รัก งั้นจะให้ทำยังไง? ผมปล่อยคุณไปไม่ได้ แล้วก็กลายเป็นคนแปลกหน้ากับคุณไม่ได้ด้วย ทั้งชีวิตคุณก็จะเป็นที่รักของผม ความเข้าใจผิดก่อนหน้านี้ก็เคลียร์ไปแล้ว พวกเราเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม? ”
เวลาเพียงชั่วขณะ นารายอมรับว่าตัวเองเกือบจะตกลงไปในสายตาอันลึกซึ้งนั้นของคณพศ หากแต่ไม่นานเธอก็ดึงตัวเองกลับมา
ไม่ ไม่ได้ เธอจะหลงภาพลวงตาของคณพศไม่ได้! ความปวดร้าวที่ผ่านมามันยังไม่เพียงพออีกรึไง? หลังจากที่เธอเกือบต้องเสียชีวิตนี้ไปหนึ่งครั้ง เธอจะไม่ยอมให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเดิมอีก!
สายตาคมกริบของคณพศมองเห็นถึงความลังเลในแววตาของนาราแล้ว
เขาค้ำมือหนึ่งไว้ที่ผนัง ก้มลงไปใกล้นาราเล็กน้อยก่อนยกมือใหญ่สัมผัสใบหน้าของเธอ
ระยะกระชั้นจนลมหายใจของเขาเป่ารดติ่งหูของเธอ ” ที่รัก ห้าปีที่เสียคุณไปนี้ ทุกวันผมรู้สึกราวตกอยู่ในนรกอันมืดมิด บทลงโทษนี้ยังไม่เพียงพออย่างงั้นเหรอ? คุณจะทนมองผมเจ็บปวดจนตายเลยงั้นเหรอ? ”
ลมหายใจกลิ่นมิ้นท์สดชื่นของคณพศ อบอวลอยู่ที่จมูกของนารา เป่ารดใบหน้าเธอจนแดงเรื่อและเห่อร้อนราวกับจะลุกเป็นไฟ
นาราแอบหยิกตัวเองเพื่อปลุกตัวเองให้ตื่น นารา เธอมันโง่เง่า น่าอับอายจริงๆ! จะถูกเจ้าหมอนี่หลอกเอาไม่ได้! อย่ากลับไปมีชีวิตที่แสนเจ็บปวดแบบนั้นอีก เด็ดขาด
คณพศมองใบหน้าแดงระเรื่อของนารา ในใจก็ชุ่มชื่นหวานฉ่ำ
นี่คือภรรยาตัวน้อยของเขา เขารู้จุดอ่อนทั้งหมดของเธอ ผู้หญิงตัวเล็กขี้อายคนนี้ คือยาพิษหอมหวานที่ทำให้เขาแทบบ้า
คณพศมองหญิงสาวร่างเล็กแสนน่ารักตรงหน้า เขาไม่อาจทนเสียงเรียกร้องข้างในของตัวเองได้อีกต่อไป ต้องการเธอ! ต้องการเธอ!
ไวเท่าใจสั่ง คณพศก้มลงจูบกลีบปากแดงที่ปราถนาอย่างแม่นยำโดยไม่ยั้งคิดอะไรทั้งนั้น
ริมฝีปากอุ่นเข้ากอบกุมอย่างเอาแต่ใจและไม่อาจต่อต้าน ทำให้นาราราวกับถูกกลืนจมลงไปทั้งตัว
มันไม่ใช่จูบที่อ่อนโยน แต่เป็นจุมพิศที่เศร้าสร้อย……
นารารีบผลักเขาออกทันที
” อือ ปล่อยนะ อื้อ หลีกไป! ” นาราใช้กำลังทั้งหมดที่มีจึงจะผลักคณพศออกไปได้เล็กน้อย
คณพศกะพริบตาปริบ ในลำคอเหนียวหนืด พูดด้วยเสียงแหบพร่า ” ไม่…. ”
“……”
นารารู้สึกว่าหน้าตัวเองกำลังจะไหม้ เลือดทั้งร่างขึ้นมารวมกันอยู่ที่หัวแล้ว
เจ้าคนน่ารังเกียจนี่ หยามเธออีกแล้วงั้นเหรอ!
เธอนึกได้ว่าเคลลี่ลั่วยังรอเธออยู่ข้างล่าง แต่เธอยังจูบกับผู้ชายคนนี้อยู่ที่นี่!
นาราไม่คิดอะไรอีก เธอเอื้อมมือข้างหนึ่งตบเข้าที่ใบหน้าหล่อเหลาของคณพศ *เพียะ!*
เสียงตบดังคมชัด นารารู้สึกว่าฝ่ามือข้างที่ตบของตัวเองนั้นเจ็บอยู่หน่อยๆ
แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอลงไม้ลงมือตีคน แต่กลับเธอครั้งแรกที่ลงมือกับคณพศ ที่ตบออกไปนั้นเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบ
ตีไปแล้วจริงๆ เธออดไม่ได้ที่จะกังวลเล็กน้อย ยังไงคนนิสัยเย่อหยิ่งอย่างคณพศจะต้องไม่ยอมแพ้เธอแน่ๆ
นอกจากนี้เธอยังตบไปแรงมากจนบนหน้าของคณพศปรากฎรอยแดงเป็นรูปมือครบห้านิ้วเลยทีเดียว
ทันใดนั้นนาราก็รู้สึกเหมือนหัวใจถูกเข็มทิ่ม ที่จริงเธออยากจะเอ่ยคำขอโทษแต่กลับเปลี่ยนไปเป็นคำพูดร้ายกาจ ” คณพศ ฉันจะหมั้นพรุ่งนี้แล้ว ลาก่อน! ”
พูดจบ นาราก็หมุนตัวกำลังจะเดินจากไป
แต่ร่างสูงของคณพศก็ขยับบังนาราจากประตูอย่างรวดเร็วก่อนกวาดขาปิดประตูห้องทำงานเอาไว้
รอยรูปนิ้วมือบนหน้าคณพศช้ำเป็นปื้นอย่างน่ากลัว ดวงตามืดหม่นราวกับจะกินคนได้
เขาราวกับอสูรที่เดินออกมาจากเงามืด จ้องนาราอย่างดุร้าย ” พูดอีกทีสิ พรุ่งนี้คุณจะทำอะไรนะ? ”
นารารู้สึกถึงความกดดันที่มองไม่เห็น แต่กลับปฏิเสธที่จะยอมรับความพ่ายแพ้
เธอถอยไปข้างหลังสองก้าว เพื่อหนีจากไอเย็นเยือกที่แทบจะฆ่าคนได้ของคณพศก่อนเอ่ยอย่างไม่มั่นใจนัก ” ฉัน ฉันจะหมั้นกับเคลลี่ลั่ว จากนั้น จากนั้นก็โปรดอย่ามายุ่งกับชีวิตฉันอีก! ”
” นี่คุณกล้าดียังไง! ” คณพศกัดฟัดกรอด เขาไม่ได้โมโหที่นาราตบเขา แต่โกรธที่เธอพูดออกมาเต็มปากเต็มคำว่าจะหมั้นกับคำอื่น
ทำไมเธอถึงใจร้ายขนาดนี้ เธอบอกว่าจะหมั้นกับคนอื่นกับเขาได้ยังไงกัน? !
” ทำไมฉันจะต้องไม่กล้า? คณพศ ตั้งแต่ตอนที่ฉันตกลงไปในทะเล ระหว่างฉันกับคุณมันก็แยกไปคนละทางแล้ว หวังว่าคุณจะยอมรับความจริงได้โดยเร็ว อย่ามาเซ้าซี้ฉันอีก ”
” เซ้าซี้? นี่คุณเห็นความจริงใจที่ผมมีให้คุณเป็นแค่ความน่ารำคาญงั้นเหรอ? ” คณพศโกรธจัด เอื้อมมือคว้าหัวไหล่ของนารา เขย่าอย่างแรง ” นารา วันนี้น้ำทะเลเข้าไปในหัวคุณใช่ไหม? คุณเห็นหัวใจของผมเป็นเรื่องตลกได้ยังไง? ผมไม่ยอมให้คุณกับไอ้ฝรั่งนั่นแต่งงานกันเด็ดขาด ไม่มีวัน! ”
คณพศโกรธจนบ้าไปแล้ว!
