บทที่223 นาราคุณเป็นของผม
นารายืนอยู่ในลิฟต์ด้วยใจกระวนกระวาย เธอมองเงาของตัวเองที่สะท้อนอยู่บนกระจกในลิฟต์ รู้สึกราวกับเป็นคนโง่ที่ถูกปั่นหัว
เคลลี่ลั่วไม่มีวันโกหกเธอแน่ คณพศพยายามทุกวิถีทางเพียงแค่อยากจะเห็นเธอถูกเขาหลอกซ้ำไปซ้ำมา สนุกนักรึไง?
*ตึ๊ง*
ลิฟต์หยุดลงที่ชั้นบนสุด นาราขบกัดฝีปาก ในที่สุดก็เดินออกมา
ชั้นบนสุดทั้งชั้นตกแต่งอย่างเรียบง่ายและดูสดชื่นแต่กลับคงความหรูหราไว้ในเวลาเดียวกัน
รองเท้าส้นเข็มกระทบบนพื้นเรียบส่งเสียงดังกังวาน ไม่ช้านาราก็เดินไปถึงประตูสำนักงานของประธานบริษัท
นาราสูดหายใจเข้าลึกๆ เรียกความกล้าหาญออกมาก่อนใช้มือผลักประตูเข้าไป
ภายในห้องสว่างและเป็นระเบียบ รูปของเธอวางอยู่บนโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ แต่ในห้องนั้นไม่มีใครอยู่เลย
เมื่อเห็นรูปของตัวเองที่วางอยู่บนโต๊ะ นาราจึงเดินเข้าไปเอื้อมหยิบมันขึ้นมา
นี่เป็นรูปที่ตัวเองกำลังก้มหน้ายิ้มบางๆ มือขวาวางบนท้องที่นูนออกมาเล็กน้อย รอยยิ้มนั้นช่างอ่อนละมุน
มุมนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นการแอบถ่าย ดูไปแล้ว เจ้าของของที่นี่คงจะเป็นคณพศตามคาด เพียงแต่ไม่รู้ว่าเขาไปแอบถ่ายรูปเธอไว้ตอนไหน
นารามองรูปภาพของตัวเองด้วยความรู้สึกประดังประเด จมูกเริ่มปวดตื้อ
เธอแตะท้องตัวเองด้วยนิ้วสั่นระริก ราวกับย้อนกลับเมื่อช่วงเวลาที่เธอท้องลูก
ในตอนนั้นแม้เธอจะไม่มีความสุขและหดหู่ตลอดทั้งวัน แต่ว่าลูกน้อยในท้องนั้นคือแรงผลักดันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด การรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวและหัวใจน้อยๆ ที่เต้นอยู่ในทุกๆ วันนั้นคือความสุขใจที่สุดของเธอ
หากแต่ในตอนนี้…ท้ายที่สุดลูกก็จากเธอไป ทั้งหมดนั้นกลายเป็นอดีตที่ปวดร้าว!
รอยยิ้มค่อยๆ หายไปจากใบหน้าของนารา เธอรูปของตัวเองลงบนโต๊ะ สัมผัสหน้าท้องแบบราบของตัวเองโดยไม่รู้ตัว ในใจเต็มไปด้วยความขมขื่น
ใครจะรู้ว่าเธอจะเคยมีชีวิตน้อยๆ ที่น่ารักอยู่ในนี้กันนะ?
น้ำตาใสหยดหนึ่งไหลลงมาจากหางตาของนารา หยดลงบนโต๊ะเกลี้ยงเกลา
เมื่อนารารู้สึกตัวว่ากำลังร้องไห้ เธอจึงเช็ดน้ำตาออกอย่างอายๆ ก่อนหันไปสำรวจภายในห้อง
เธอมาเพื่อถอดหน้ากากของคณพศ จะต้องหาเขาให้เจอ
เธอเดินจนรอบห้องทำงานนั้นแล้วแต่นอกจากของประดับประดาที่ดูเย็นชาและหนังสือพวกนั้นก็ไม่เห็นวี่แววของคณพศเลย
เธอเปิดเข้าไปห้องนั่งเล่น เห็นรูปที่เรียงรายอยู่บนผนัง! รูปของเธอ อะไรเนี่ย!
รูปภาพพวกนั้นทั้งตอนที่เธอขมวดคิ้ว ตอนที่ก้มหน้ายิ้ม ตอนที่ทอดมองออกไปยังที่ไกลๆ หรือแม้แต่ตอนที่เธอหลับไปแล้ว
รูปภาพยั้วเยี้ยแปะอยู่บนผนังห้องนั่งเล่น ไม่ใช่แค่รูปช่วงที่เธอท้องเมื่อห้าปีก่อนแต่ยังมีรูปเมื่อเร็วๆ นี้อีกด้วย
ภาพนั้นที่เธอแลบลิ้นเลียมุมปาก เห็นได้ชัดว่าเป็นวันที่บริษัทแจกขนมหวาน เธอยังจำรสชาติของมูสชิ้นนั้นได้อยู่เลย มันทั้งหอมกลมกล่อมและหวานละมุน
ยังมีตอนที่เธอถือบัวรดน้ำรดดอกไม้ นั่งทำงานหน้าคอม อธิบายแผนงานกับลูกน้อง
เอาล่ะ ช่วงเวลาต่างๆ ทั้งหมดถูกไอ้บ้าคณพศถ่ายเอาไว้สินะ
นารายิ่งรู้สึกหวาดระแวง นี่มันอย่างกับคนบ้าโรคจิต นึกไม่ถึงว่าจะแอบถ่ายภาพเวลาการใช้ชีวิตของเธอ น่าหงุดหงิดจริงๆ
นี่มันชีวิตของเธอนะ คณพศมีสิทธิอะไรมารุกล้ำเธอไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้ ถึงกับคุกคามชีวิตส่วนตัวของเธอเชียวเหรอ!
นาราเอื้อมมือไปแกะรูปภาพบนผนังเหล่านั้นโดยไม่ลังเล
เธอโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ปลดรูปภาพพวกนั้นออกมาอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็เอาลงมาได้ไม่น้อยซ้อนเป็นปึกหนาในมือเธอ
” เฮ้ย! คุณกำลังทำอะไรน่ะ? ใครอนุญาติให้คุณเข้ามา! ? ”
คณพศที่เพิ่งเข้ามาในห้องทำงานก็ใครบางคนที่กำลังหันหลังให้เขากำลังฉีกสมบัติเหล่าของเขาอยู่ เขาเดินเข้าไปอย่างโมโห
เขาเดินไปสองสามก้าวก็ถึงหน้านาราก่อนจะคว้าไหล่ของหญิงสาวที่กำลังฉีกรูปภาพเอาไว้ ” รีบไสหัวออกไปจากที่….นารา?! ”
วันนี้นาราสวมชุดยูนิฟอร์มสีเขียวขุ่น มองจากด้านหลังราวกับเด็กสาวมัธยม ทำเอาคณพศจำไม่ได้ไปชั่วขณะ
นาราที่กำลังงุนงงที่ถูกคณพศคว้าไหล่ไปกะทันหันเรียกสติกลับมาทันที ” คุณ คุณ…. ”
คำถามและคำต่อว่าทั้งหมดที่เตรียมเอาไว้ในใจ เมื่อเผชิญหน้ากับใบหน้าของคณพศที่หล่อเหลาปานเทพบุตร ชั่วขณะนั้นก็ถูกกลืนลงไป ได้แต่อ้ำๆ อึ้งๆ
” นารา คุณมาหาผมเป็นพิเศษใช่ไหม? ” คณพศไม่คิดว่าจะบังเอิญเจอกับนาราที่นี่ สีหน้ายินดีอย่างปิดไม่อยู่ ก่อนคว้าจับมือทั้งสองของนาราเอาไว้ ” ที่รัก ผมรู้ รู้ว่าหัวใจคุณรักผม คุณตัดผมไม่ลง ”
เมื่อถูกคณพศจับมือทั้งคู่เอาไว้ นารารู้สึกราวกับมือตัวเองถูกเหล็กร้อนลวก
เธอสะบัดมือออกการเกาะกุมของคณพศอย่างแรงก่อนค่อยๆ นึกถึงจุดประสงค์ที่ตัวเองมาที่นี่ ถามคณพศด้วยความโมโห ” คุณ คุณซื้อบริษัทนี้ไว้ใช่ไหม? จ่ายไปห้าพันล้านงั้นเหรอ? ”
คณพศชะงักเล็กน้อย ก่อนกลับมาอย่างรวดเร็ว ต้องเป็นเคลลี่ลั่วที่เอาเรื่องไปบอกกับนาราของเขาแน่
เอาอย่างนั้นแล้วกัน ยังไงสิ่งที่เขาทำไปทั้งหมดก็เพื่อตามหาภรรยาของเขา ไม่ได้มีอะไรต้องปิดบัง
ดังนั้นคณพศจึงพยักหน้าอย่างเบิกบาน ” ใช่แล้ว ความจริงผมจ่ายเศษเงินไปนิดหน่อยซื้อบริษัทนี้ไว้ ที่รัก ผมรู้ว่าคุณชอบงานออกแบบ ในเมื่อคุณชอบ ผมจะปล่อยให้คุณไปบริษัทของคนอื่นไม่ได้ ยังไงก็คงไม่มีความสุขเท่าอยู่ในบริษัทของตัวเองหรอก! ”
เขาซื้อบริษัทนี้มา แต่คนที่อยู่ในสัญญากฎหมายนั้นคือนารา!
พูดจบเขาก็หยิบใบสัญญาการใช้ที่ดินและสัญญาจดทะเบียนบริษัทออกมาจากลิ้นชัก!
” นี่เป็นบริษัทของคุณ! ”
นาราจ้องทั้งหมดเขม็ง เธอพูดไม่ออกเลยสักคำ
เธอชี้หน้าคณพศกล่าวอย่างเดือดดาล ” คุณบ้าไปแล้ว! ถึงกับจ่ายห้าพันล้านซื้อบริษัทนี้! เงินเหลือใช้นักรึไง? รีบกลับไทยไปเลย! ”
” ผมไม่ไป คุณอยู่ที่ไหนผมก็จะอยู่ที่นั่น ที่รัก คุณคือผู้หญิงของผม! ” คณพศมองใบหน้าเล็กที่โกรธจนแดงก่ำ เขาอยากจะจับเธอเอาไว้
เมื่อคืนที่เธอหนีไป ทั้งคืนเขาไม่อาจดับความต้องการที่เหมือนไฟผลาญไปได้เลย
หลายปีมานี้ เขาไร้ความสนใจต่อผู้หญิง เด่นภมูิเคยหาผู้หญิงมาให้เขาคนหนึ่ง เธอคล้ายกับนารามาก แต่หญิงสาวที่ยืนเปลือยกายของต่อหน้าเขา กลับไม่ทำให้เขาตอบสนองอะไรได้เลย
ทั้งเด่นภูมิและยชญ์ต่างบอกว่าของของเขาคงพังไปแล้ว เขาเองก็ยังสงสัยว่ามันอาจพังไปแล้วจริงๆ
แต่เมื่อคืนนี้ที่เขาจูบนารา มันก็ลุกชูชันขึ้นมา และมันก็ไม่ยอมลงไปค่อนคืนจนเขานอนไม่ได้ ในหัวเต็มไปด้วยเรือนร่างบางและความหอมหวานในโพรงปากของเธอ
เขาต้องการเธอจนแทบคลั่ง!
เมื่อเห็นเธอที่โกรธเกรี้ยวแบบนี้ ทุกส่วนในร่างกายก็เดือดพล่าน!
” ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของคุณ! เราไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว! ” นาราปารูปภาพที่ฉีกออกมาใส่คณพศ ” อีกอย่าง คุณนี่อย่างกับพวกถ้ำมอง แอบถ่ายฉันงั้นเหรอ?!
