ตอนที่232ฉันจะไปกับนาย
นารารู้ว่าเคลลี่ลั่วเป็นคนที่เรื่องอะไรก็ทำได้!
ที่เขาตั้งใจถามเธอว่าจะสู้หรือไม่สู้ ก็แปลว่าคณพศกำลังถามเธอว่าจะไปกับเขามั้ย
ถ้าเธอไม่ไป คณพศก็จะระเบิดปราสาทของเคลลี่ลั่ว
ถ้าเกิดทั้งคู่สู้กันเพื่อตัวเธอเองขึ้นจริงๆ อาวุธเหล่านี้เป็นอาวุธที่มีอานุภาพทำลายล้างสูง
ไม่ใช่หมัดหรือเท้า ถ้าสองคนสู้กันจริงๆ จะทำให้เกิดความเสียหายที่ไม่อาจกู้คืนได้
ที่นี่เป็นที่ของครอบครัวเฮนรี่ที่ตกทอดกันมา ข้างในเป็นผู้คนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่
เขาจะให้คณพศทำเรื่องแบบนี้ได้ไง!
นาราจึงได้คิดอยู่สักพักใหญ่และถอนหายใจ แล้วบอกว่า“ฉันจะไปกับนาย เก็บอาวุธพวกนั้นได้แล้ว”
“ได้” “ฉันเชื่อเธอ!”
“ไม่ได้!”
คณพศและเคลลี่ลั่วได้พูดพร้อมกัน อีกฝ่ายหนึ่งที่ดีใจมาก
แต่อีกฝ่ายที่เศร้าโศกเสียใจ
“นารา เธอกลับไปกับเขาไม่ได้ ฉันไม่ได้กลัวปืนใหญ่พวกนี้เลย”
ใบหน้าที่ตกใจของเคลลี่ลั่ว กลัวนาราจะกลับไปกับคณพศ
นาราเสียใจและมองไปที่เคลลี่ลั่ว “พี่ลั่วขอบคุณสำหรับการดูแลในหลายปีที่ผ่านมา และนายได้ทำอะไรหลายๆอย่างให้ฉัมมาเยอะแล้ว ฉันไม่อยากจะทำให้นายเดือดร้อนอีกแล้ว”
“มันจะเรียกว่าเดือดร้อนได้ไง?” เคลลี่ลั่วได้ตื่นตระหนกและส่ายหัว
กลัวที่จะเสียนาราไป “หวาน ฉันพูดหลายครั้งแล้ว เพื่อเธอฉันยอมที่จะทำทุกอย่าง
เธอจะคิดไปเองทำไม?”
“พี่ลั่ว ถ้าเขาอยากให้ฉันกลับไปด้วย ฉันก็จะกลับ
พอเขารู้แล้วว่าฉันไม่มีใจให้เขาตั้งแต่ต้นแล้ว เขาคงเลิกยุ่งกับเคลลี่ลั่ว”
ตาของนาราเต็มไปด้วยรอยน้ำตา นาราไม่อยากจะกลับไปกับคณพศเลย
แต่เธอไม่อยากจะให้เคลลี่ลั่วถูกคณพศทำร้าย
“ไม่ได้! ฉันไม่อนุญาต! หวาน วันนี้เป็นวันหมั้นของเรา
เธอจะทำแบบนี้ไม่ได้ เธอจะทิ้งฉันไปแบบนี้ได้ไง?”
เคลลี่ลั้วได้พูดอย่างเจ็บใจ ไม่ว่าอย่างไงก็ไม่สามารถรับได้กับนาราที่กำลังจะจากไป
เมื่อเทียบกับเคลลี่ลั่วที่กำลังเสียใจ กลับกันคณพศรู้สึกกระตือรือร้นและดีใจ
ถ้านารากลับไปกับคณพศ เขาเชื่อว่านาราจะให้อภัยเขาภายในเร็วๆนี้
คณพศได้ดึงนาราไปใกล้ๆตัว เขาดีใจและถามว่า:นารา “เธอยอมกลับไปกับฉันจริงหรอ?”
นาราได้มองคณพศอย่างเย็นชา“นายต้องการแบบนี้ไม่ใช่หรอ?
ฉันยอมกลับไปกับนาย นายเอาปืนใหญ่เหล่านี้ออกไปได้หรือยัง?”
“ได้เลย！” คณพศได้พยักหน้า เขาได้สั่งยชญ์ว่า:“ได้ยินที่นาราพูดมั้ย?
รีบเอาปืนใหญ่ออกไปได้แล้ว”
“ได้ๆๆ คุณนายพูดอะไรก็ถูกหมด ปลดออกๆ”
ยชญ์ได้ให้สัญญาณกับลูกน้อง เพื่อที่จะให้พวกเขาเอาปืนใหญ่ออกไป
เสียงเสมือนรถถังได้ดังขึ้น ปืนใหญ่หกคันได้ออกไปจากปราสาทของเคลลี่ลั่วอย่างรวดเร็ว
เคลลี่ลั่วได้โมโหมาก จะปล่อยนาราไปกับคณพศได้อย่างไร
เคลลี่ลั่วชี้และสั่งลูกน้องตนเองว่า“ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร
พวกนายต้องทำให้นาราอยู่ต่อให้ได้!”
ลูกน้องแต่ละคนของเคลลี่ลั่วเป็นคนที่เลือดเย็น
การทำตามคำสั่งของเจ้านายมาเป็นอันดับแรก ความตายเป็นสิ่งนอกกายพวกเขา
พวกเขาที่ได้รับคำสั่งจากเคลลี่ลั่ว ได้เตรียมตัวพร้อมรบ
พวกเขาได้บรรจุลูกปืนในปืนครก
นาราได้รีบวิ่งมา“ พี่ลั่ว อย่าทำแบบนี้เลย
ถ้าพี่กับคณพศรบขึ้นมากันจริงๆนั้น จะทำให้คนที่ไม่รู้อะไรเลยนั้นต้องบาดเจ็บ”
เคลลี่ลั่วในตอนนี้ดวงตาแดงก่ำ มีอาหารหอบแล้วพูดว่า
“หวาน ตอนนี้ฉันจะมีจิตใจไปสนใจว่าใครจะบาดเจ็บอีกมั้ย? คู่หมั้นของฉันถูกแย่งไปในวันหมั้นของฉันอย่างโจ่งแจ้ง
ตอนนี้ฉันกลายเป็นตัวตลกไปแล้ว ถ้าฉันทำให้เธออยู่ต่อไม่ได้ ฉันจะมีสิทธิ์ไปสั่งใครได้อีก?“
นารารู้ว่าเคลลี่ลั่วรู้สึกอึดอัด แต่ในสถานการณ์แบบนี้
เธอควรที่จะไปกับคณพศ เพราะความรุนแรงไม่สามารถแก้ปัญหาอะไรได้
“พี่ลั่ว พี่ต้องเชื่อฉัน ฉันจะกลับมาหาพี่ กลับมาอยู่กับพี่”
นาราพูดอย่างจริงใจว่า:“ฉันสาบาน รอให้ฉันพูดเกลี้ยกล่อมสำเร็จเมื่อไหร่
ฉันจะกลับมาอย่างแน่นอน พี่ต้องเชื่อใจฉันนะ!”
นาราอยากให้คนวิปริตอย่างคณพศออกไปจากที่นี่เร็วๆ
และเธอจะทำให้เคณพศตายใจเอง!
“ไอ้เลว!”
นาราในตอนนี้ที่แววตาเต็มไปด้วยน้ำตา เคลลี่ลั่วได้ถอนหายใจยาว
นาราคือเจ้าหญิงเล็กของเขา ถึงตัวเองจะต้องเสียชีวิตไปก็ตาม เขาไม่มีทางจะฝ่าฝืนคำพูดของนาราอย่างแน่นอน
จะไป ก็ไปเถอะ
เคลลี่ลั่วได้หันหลังไป เขาได้กำมือทั้งคู่ของตนเองด้วยความโกรธ
และพูดด้วยเสียงอันเฉื่อยชาว่า “หวาน ฉันจะรอเธออยู่ที่นี่”
“อือ!” นาราได้พยักหน้าอย่างแรง นารารู้สึกปลื้มใจที่เคลลี่ลั่วเข้าใจ นี้ก็คือพี่ลั่ว
ไม่ว่าฉันจะพูดอะไร เขาก็เชื่อฉันโดยไม่มีเงื่อนไข
“พี่ลั่ว พี่ต้องใจเย็นและรอฉันกลับมา ฉันจะกลับมาในเร็วๆนี้
คณพศจะได้รู้ว่าบังคับคนให้อยู่กับเขา มันก็ไม่ได้ทำให้ใจที่มีแต่รูพรุนนั้นกลับมาเป็นเหมือนเดิม”
นาราพูดจบก็ได้ หันหลังเดินไปที่คณพศ ใช่สายตาที่เย็นชามองไปที่คณพศเหมือนดังมองคนแปลกหน้า
“ไปกันเถอะ”
คณพศได้พยักหน้า ได้ เดียวเครื่องบินก็มาถึงแล้ว
เครื่องบิน?
นาราตกใจเล็กน้อย
เรื่องในวันนี้ดูแล้วคณพศได้เตรียมการมาอย่างดี
เขาหน้าจะวางแผนไว้แล้วว่า ไม่ว่าฉันจะยอมหรือไม่ยอม
ถ้าจะต้องมัดฉันกลับไป เขาก็จะมัดฉันเพื่อที่จะพาฉันออกไปจากที่นี่
ไม่นานต่อมา บนท้องฟ้ามีเสียงของเครื่องบินรอยมา
ได้มีเครื่องบินส่วนตัวหนึ่งลำได้ลงจอด
พี่ลั่ว ดูแลตัวเองดีๆนะ ฉันจะกลับมาให้เร็วที่สุด
สุดท้ายนาราได้หันไปมองเคลลี่ลั่ว ในใจของเธอกำลังตะโกนอยู่
เธอก็ถูกคณพศดึงขึ้นเครื่องบินไป
เครื่องบินที่ขึ้นบินอย่างชาๆ เคลลี่ลั่วที่ยืนอยู่กับที่กำลังจ้องมองไปที่เครื่องบิน
ดวงตาของนาราเต็มไปด้วยน้ำตา
พี่ลั่วของเธอ ให้ความสําคัญกับเธอเป็นอันดับแรกเสมอ
เธอกลัวเธออาจจะไม่สามารถทดแทนบุญคุณเขาได้หมด
บนเครื่องบินนาราที่ไม่สนใจคณพศ ใบหน้าคณพศที่หล่อได้เปลี่ยนเป็นใบหน้าที่ค้ำดำ
เธอยังตัดใจจากเคลลี่ลั่วไม่ได้!
“เธอยังตัดใจจากเขาไม่ได้!” คณพศได้พูดว่า
ตอนนี้ฉันเสียใจที่ไม่ได้ฆ่าเคลลี่ลั่ว
นาราทำเป็นหูนวก ไม่สนใจคำพูดของคณพศ
ได้แต่จ้องมองไปที่หน้าต่างดูก้อนเมฆที่รอยผ่านไป
เห็นนาราไม่พูดจา คณพศได้รู้ว่านารายังไม่หายโกรธ
แต่คณพศก็ไม่ได้สนใจ
ไม่ว่าอย่างไงก็ตาม เขาได้ทำสำเร็จแล้ว
เขาได้ทำลายงานหมั้นของนาราและเคลลี่ลั่ว นี้ก็เพียงพอสำหรับเขาแล้ว
เห็นนาราที่ใส่ชุดแต่งงานสีข้าว คณพศเห็นแล้วรู้สึกอยากที่จะฉีกชุดนั้นทิ้งไป
ดูขวางหูขวางตา
แต่เขาก็ได้ทนและหยุดอารมณ์ชั่ววูบของตนเองไว้
และมองผู้หญิงที่สวยที่อยู่ตรงหน้าเขา!
แต่คณพศก็ไม่ได้พูดออกมา นาราที่กำลังโกรธอยู่
คณพศเลยไม่อยากจะไปยุให้เธอโกรธมากกว่านี้
ระหว่างการเดินทาง นาราก็จ้องมองไปที่หน้าต่าง
ส่วนคณพศก็ได้มองไปที่นารา เป็นแบบนี้ตลอดระยะทาง
