ตอนที่ 249 เขานอนกับเพื่อสนิทของหวาน
ไอ้ คนดิบเถื่อนคนนี้ ขืนร่างของเธอยังไม่พอ นี่ยังมีหน้ามาถามอีกว่าเธอเป็นใคร
“ไอ้คนชั่ว! มาข่มขืนฉันแล้วยังจะมาพูดอะไรแบบนี้อีก ฉันจะแจ้งความ คุณจะต้องชดใช้!” ไลลาพูดพลางเอาเสื้อผ้ามาปิดบังตัว
และเมื่อเธอพยายามที่จะดันตัวขึ้นจากเตียงแต่ก็พบว่าตัวของเธอนั้นไร้เรี่ยวแรง ไม่สามารถจะยันตัวเองขึ้นได้
อีกทั้งชุดนอนของเธอนั้นก็ได้ถูกผู้ชายตรงหน้าฉีกเป็นชิ้นๆไปแล้วเมื่อคืนนี้
ไลลาจึงไม่มีทางเลือดต้องดึงเอาผ้าปูที่นอนมาปกปิดตัวของเธอเอาไว้ เพื่อที่จะไม่ให้เรือนร่างของเธอโชว์เด่นต่อหน้าชายหนุ่ม
ด้วยคำพูดของไลลานั้นเหมือนกับมีฟ้าผ่าผ่ามกลางหัวของเคลลี่ลั่ว
เมื่อกี้หญิงแปลกหน้าคนนี้พูดว่ายังไงนะ?
เขาขืนใจเธออย่างนั้นเหรอ?
มันจะเป็นไปได้ยังไง?
เคลลี่ลั่วลุกขึ้นจากเตียงโดยไม่พูดอะไร นั่นทำให้ไลลาตะโกนออกมาอย่างรวดเร็ว “ไอ้เวรนี่ ใส่เสื้อเดี๋ยวนี้นะ!”
และนั่นเองเขาเพิ่งจะคิดได้ว่าเขาไม่ได้ใส่อะไรเลย จึงรีบใส่กางเกงใน ก่อนจะพูดอย่างไม่อาจจะยอมรับได้ “คุณ เมื่อคืนคือคุณอย่างนั้นเหรอ? ไม่ใช่หวานหรอกเหรอ?”
“หวานบ้าอะไรของคุณ ไอ้สารเลวเอ๊ย คุณมันน่าไม่อาย คุณจะต้องชดใช้กับเรื่องนี้!” ไลลาร้องไห้ออกมาด้วยความโกรธ เธอไม่คิดเลยว่าตัวเธอจะต้องมาเจออะไรแบบนี้
เมื่อเห็นผู้หญิงตรงหน้าเริ่มร้องไห้ เคลลี่ลั่วก็เริ่มทำอะไรไม่ถูก
ให้ตายเถอะ เมื่อคืนเขาดื่มเหล้าไปจนจำอะไรไม่ได้แล้วก็ดันไปขืนใจหญิงสาวเข้าอย่างนั้นเหรอ? แย่แล้วแย่จริงๆ
แต่ว่า แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใครหล่ะ? ทำไมเธอถึงมาอยู่ในห้องของหวานได้?
เคลลี่ลั่วเขยิบเข้าให้ไลลา เมื่อกำลังคิดว่าจะพูดอะไรอยู่นั้นเอง ไลลาก็ตะโกนโวยวายขึ้นมา “ไม่นะ อย่า อย่าเข้ามา ฉันจะโทรหานารา คุณ คุณไอ้สารเลว คุณจะต้องชดใช้!”
พูดจบหญิงสาวก็หยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาด้วยว่าจะโทรขอความช่วยเหลือจากเพื่อน
แต่โทรศัพท์ที่เธอเพิ่งหยิบขึ้นมานั้นกลับโดนเคลลี่ลั่วยึดเอาไป
“ชู่!” เคลลี่พยายามไม่ให้เธอโวยวายมากเกินไป “คุณเป็นเพื่อนของหวานใช่มั้ย? คุณไม่ต้องกลัวนะ ผมก็เป็นเพื่อนของเธอเหมือนกัน ผมไม่ทำร้ายคุณหรอก”
โทรศัพท์ถูริบเอาไปทำให้เธอไม่อาจจะขอความช่วยเหลือจากเพื่อนได้แต่ไลลาก็ยังไม่ยอมแพ้ แม้ว่าตอนนี้ใบหน้าของเธอจะซีดไปหมดราวกับกระดาษแล้วก็ตามที แต่ก็ยังจ้องไปยังใบหน้าของเคลลี่ลั่วอย่างกล้าหาญ “นาราเนี่ยนะมีเพื่อนแบบคุณ? มันจะเป็นมลทินในชีวิตเธอเสียเปล่าๆ ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้นะ”
คลลี่ลั่วมองท่าทีที่ตื่นเต้นของเธอจึงพยายามปลอบเธอ “ขอโทษนะ ผม ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมคิดว่าคุณคือหวาน…ฉัน…”
จู่ๆก็เหมือนมีแสงสว่างวาบในหัวของไลลา เธอมองชายอังกฤษที่อยู่ตรงหน้า “คุณ คุณคงจะเป็นเคลลี่ลั่วที่นาราพูดถึงสินะ?”
เคลลี่ลั่วตกใจชะงักไป ไม่อยากจะเชื่อว่าไลลาคนนี้จะรู้จักเขาด้วย “คุณรู้ได้ยังไง?”
“พูดจบ เคลลี่ก็มองไปที่ตาของไลลา “ไม่ว่ายังไงคุณอย่าบอกเรื่องนี้กับเธอนะ เมื่อคืนผม..แค่กๆๆ”
ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนของหวาน เขานอนกับเพื่อนของหวานไปได้ยังไงเนี่ย ให้ตายเถอะ แล้วแบบนี้จะทำยังไงดีหล่ะ?”
ไลลามองเขาอย่างดูถูก “น่าสงสารนาราฉันหล่ะคิดว่าคุณจะเป็นสุภาพบุรุษ เหอะ! คุณหน่ะเลวอย่างสมบูรณ์แบบจริงๆ”
“ขอโทษนะ ผมขอโทษจริงๆ ผมไม่ได้ตั้งใจ ผม….ผมจะชดใช้ให้”เคลลี่ลูบมือตัเอง เขารู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนหน้าซีดไปหมด
เมื่อคืนเขาเองบ้าไปแล้วจริงๆ ทำไมถึงได้ทำเรื่องอะไรแบบนี้ไปได้?
“ชดใช้อย่างนั้นเหรอ? คุณจะเอาอะไรมาชดใช้ฉัน?” ไลลาน้ำตาไหลไม่หยุด “ฉันจะเอาเรื่องนี้ไปบอกนารา ฉันจะทำให้เธอตาสว่างว่าคุณหน่ะไม่ได้เป็นสุภาพบุรุษอะไรเลย ฉันจะทำให้เธอไปจากคุณซะ!
“ไม่นะ ทำแบบนั้นไม่ได้นะ” เคลลี่ลั่วส่ายหน้าอย่างตกใจ อะไรเขาก็ไม่กลัวทั้งนั้น ที่เขากลัวก็คือการที่นาราจะไม่ต้องการเขาแล้ว
เขาให้หวานรู้เรื่องนี้ไม่ได้แน่นอน ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เขาจะไม่ให้เธอได้รู้!
“เหอะ ตอนนี้คุณกลัวแล้วเหรอ? เมื่อคืนทำไมถึงไม่รู้จักกลัวบ้างหล่ะ?” ไลลาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณมันสัตว์ร้ายในร่างคน รีบออกไปจากห้องของนาราเดี๋ยวนี้นะ! ถ้าคุณไม่ออกไป ฉันจะตะโกนให้คนช่วย!”
ใบหน้าของเคลลี่ลั่วเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เขาโค้งตัวลงอย่างจริงใจ “ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ ผมไม่ได้ตั้งใจ ขอร้องหล่ะได้โปรด อย่าบอกเรื่องนี้กับหวานเลยนะ ผมให้คุณหมดเลยไม่ว่าเรื่องอะไร
“อย่างนั้นเหรอ?” ไลลาจ้องหน้าของชายหนุ่มอย่างดุเดือด “งั้นก็ไปตายซะ ไปตายซะ!”
เห็นหน้าของเขาซีดเผือดความเกลียดชังของเธอก็ทวีคูณ “ทำไมไม่ได้ใช่มั้ย? ทำไม่ได้ก็อย่ามาอยู่ตรงหน้าฉัน คุณจะไปมั้ยฮะ? ไม่ไปใช่มั้ย? ช่วยด้วยค่า ช่วยด้วย! ผู้ชายคนนี้…”
เมื่อเห็นไลลาร้องตะโกนขึ้น เคลลี่ลั่วก็รีบตรงเข้าไปเอามือปิดปากของเธอไว้ “อย่าตะโกน ชู่!”
ไลลาขัดขืนอย่างหนัก เธอใช้แรงทั้งหมดที่เธอมีเพื่อต่อต้านเคลลี่ลั่ว
แต่เธออ่อนแอเกินกว่าจะเป็นคู่ต่อสู้กับเขาได้ เธอใช้พลังแรงทั้งหมดที่เธอมี แต่แทนที่จะดันตัวเขาออกไปได้ เธอกลับเป็นลมล้มลงไป
ลั่วใช้แรงมากเกินไป บอกกับที่ไลลาเพิ่งจะผ่านการทำร้ายร่างกายมาเมื่อคืน เมื่อถูกมือใหญ่ปกคลุมเอาไว้แบบนั้นจึงทำให้เธอหายใจไม่ออก
เมื่อรู้สึกว่าร่างในมืออ่อนแรงลง ชายหนุ่มก็เต็มไปด้วยความตกใจ
เขาเพียงกันไม่ให้เธอตะโกนเท่านั้น เพื่อไม่ให้เธอตะโกนเรียกหวานมา แต่ไม่คิดว่าเธอจะเป็นลมไปได้
แล้วแบบนี้จะทำยังไงดีหล่ะ? แม้ว่าจะรู้ว่าหวานของเขาเมื่อคืนไม่ได้กลับมา แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะมาปรากฏตัวเอาตอนไหน
แล้วนี่ถ้ารู้ว่าเขาบังคับขืนใจเพื่อนของเธอเข้าหล่ะก็ เธอจะมองเขาเป็นยังไงหล่ะ?
จะเป็นแบบผู้หญิงคนนี้ไหมนะ? จะคิดว่าเขาเป็นคนน่ารังเกียจรึเปล่า?
ไม่!
จะต้องไม่ให้หวานเห็น!
สมองของเคลลี่ลั่วแล่นไปอย่างรวดเร็ว ไม่ว่ายังไงก็ตาม เขาจะไม่ให้นาราได้รู้เรื่องนี้
เขาไม่อยากให้หวานของเขาจากเขาไป ไม่มีทาง!
ขอโทษนะคุณ
เมื่อตัดสินใจเรียบร้อยแล้ว เคลลี่ลั่วก็รีบทำความสะอาดบ้าน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาโลลิต้า
เดิมทีร่างกายของเขาก็ยังฟื้นตัวได้ไม่ดีนัก เมื่อผ่านเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทั้งยังเหตุการณ์ที่น่าตกใจเมื่อครู่ นั่นจึงทำให้เขาไร้เรี่ยวแรง
ไม่นานนัก โลลิต้าก็ทำตามที่เขาสั่งด้วยการมาที่อพาทเมนต์ของนารา
เธอมองผู้หญิงบนไหล่ของเขา ก่อนจะรีบทักทาย “คุณท่าน ท่านยังไม่สบายอยู่ ยังเสียพลังงานมากไม่ได้นะ มาเดี๋ยวฉันเอง”
แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิง แต่ก็เป็นบอดี้การ์ดของเคลลี่ลั่ว ดังนั้นแรงกายจึงมีมากพอสมควร
เคลลี่ลั่วจึงส่งเธอให้กับโลลิต้า ก่อนจะสั่งขึ้น “ค่อยๆนะ อย่าทำให้เธอตื่น”
“ได้ค่ะ ฉันจะไม่ทำให้คุณนา…..” โลลิต้ายังไม่ทันพูดจบ เธอก็เพิ่งจะพบว่าคนที่เธอรับมานั้นไม่ใช่คุณนารา
