ตอนที่ 255 เธอหิวมาทั้งวันแล้ว
คณพศหน้าดำคร่ำเครียดขึ้นมาทันทีก่อนจะดึงนารามากอดไว้ “ ที่รัก ถ้ามัวแต่อืดอาดเราจะตกเครื่องกันจริงแล้วนะ อีกอย่างคุณบอกว่าต้องโทรหาไลลาไม่ใช่เหรอ? โทรรึยัง? “
ตอนที่รอกาแฟเมื่อกี้นาราบอกว่าจะโทรหาไลลา เพื่อบอกว่าตัวเธอต้องไปฝรั่งเศสอีกสักพัก ต่อมาเพราะลั่วจึงทำให้เรื่องนี้ยืดยาวออกไป
คณพศพูดเรื่องนี้ขึ้นมา สีหน้าเศร้าสร้อยของนาราก็สลายหายไปทันที “ อ๋อๆ จริงสิๆ ฉันยังไม่ได้โทรหาไลลาเลยนี่นา ยัยนั่น ไปไม่บอกไม่กล่าวกันสักคำ จนตอนนี้ข้อความสักนิดก็ไม่ส่งมา เย็นชาชะมัด “
เธอพูดพลางต่อสายหาไลลา
แต่ในสายนั้นนอกจากเสียงสัญญาณตู๊ดตู๊ด ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรอีกเลย
นาราขมวดคิ้วอย่างสงสัย “ แปลกจัง ยัยนั่นเป็นอะไรไป? ถึงตอนนี้แล้วทำไมโทรศัพท์ยังใช้ไม่ได้อีก? “
นาราเพียงแค่โทรต่อไปโดยที่ไม่ได้สังเกตุถึงสีหน้าไม่สบายใจของเคลลี่ลั่วที่นั่งอยู่ตรงข้ามตอนที่เธอพูดถึงชื่อของไลลา
เดิมทีเคลลี่ลั่วนั้นให้ตายก็ไม่อยากให้นาราจากไป แต่ว่าเมื่อได้ยินชื่อของไลลาก็นึกถึงเด็กสาวในปราสาทขึ้นมาทันที และรู้ตัวว่าคงไม่มีกำลังจะยื้อนาราไว้ที่นี่ได้อีก
เขาลอบถอนหายใจ เคลลี่ลั่วรู้ดีว่าตอนนี้ตัวเองไม่มีความมั่นใจจะไปแก่งแย่งนารากับคณพศแล้ว
อย่างก่อนที่เขาจะจัดการเรื่องของไลลาให้เรียบร้อย เขาก็ไม่สมควรจะยืนอยู่ข้างหวาน
เกี่ยวกับความรู้สึกย้อนแย้งพวกนี้ของเคลลี่ลั่ว นาราเองก็ไม่รู้
เธอเก็บมือถือลงจากนั้นจึงมองไปทางเคลลี่ลั่วเชิงขอโทษ “ พี่ลั่ว อีกเดี๋ยวพวกฉันต้องขึ้นเครื่องกันแล้ว ดังนั้น…. “
แววตาของเคลลี่ลั่วล่อกแล่กเล็กน้อย “ หวาน ฉันรู้ว่าไม่ควรบังคับให้เธออยู่อังกฤษต่อ แต่ถ้าเธอไปที่นั่นแล้ว อย่าเพิ่งรีบยอมรับคณพศได้ไหม? ฉัน ฉันจะจัดการเรื่องที่นี่ให้เรียบร้อย แล้วจะรีบไปหาเธอ “
นารามองเคลลี่ลั่วอย่างประหลาดใจ ไม่รู้ว่าคนไม่ยี่หระอะไรอย่างพี่ลั่วจะกลายเป็นคนขี้อายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อครู่นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะหลบตาเธอ
หรือเพราะเธอกำลังจะจากไป มันกระทบกับเขามากเกินไปงั้นเหรอ?
นารามองเคลลี่ลั่วอย่างรู้สึกผิดนิดๆ พูดอย่างปลอบใจ “ พี่ลั่ว อย่าคิดมากเกินไปนะ ฉันแค่ไปดูแลมิราเท่านั้นเอง “
“ เอาล่ะๆ เรารีบไปเถอะ อย่าขึ้นเครื่องเลทเลย “ คณพศที่อยู่ข้างๆ นี่ก็จริงๆ เลย ให้พวกเขาคุยกันอีกหน่อยมันจะตายรึไง
นาราโดนคณพศดึงออกมาจากUBC.coffee โดยที่ยังไม่ทันแม้แต่กล่าวอำลากับเคลลี่ลั่วเลย
ขณะมองส่งนาราจากไป เคลลี่ลั่วก็ปวดแปลบในใจ แทบอยากตบหน้าตัวเองสักทีสองที
เหล้าเรียกเรื่องจริงๆ !
ถ้าเขาไม่เมาแล้วทำเรื่องโง่ๆ ลงไป วันนี้เขาจะยอมนั่งมองหวานของเขาถูกผู้ชายคนอื่นแย่งไปแย่งไปได้ยังไง!
ในใจเกิดความเสียหายอย่างยากจะเอ่ยเคลลี่ลั่วหงุดหงิดสุดๆ เขาเหยียบมิดตลอดทางกลับปราสาท ก่อนพุ่งไปยังห้องเก็บไวน์
เขาอยากเมา ดื่มให้มันมืดฟ้ามัวดินไปเลย ดื่มไปจนกว่าเวลาจะหยุดนิ่ง
แบบนี้ เขาจะได้ไม่ต้องไปคิดว่าหวานของเขาจะถูกคณพศฉวยโอกาสอะไรอีก
อีกด้านหนึ่งของปราสาท ไลลาตื่นขึ้นมาบนเตียงด้วยความอ่อนเพลีย ไม่มีกำลังแม้แต่จะร้องไห้
เธอไส้กิ่วมาทั้งวันแล้ว ถึงท้องจะร้องจ๊อกๆ เพราะหิวอยู่นานแล้ว แต่เธอก็ต้องใช้วิธีนี้ต่อกรกับเจ้าคนป่าเถื่อนนั่น!
ถึงเขาจะขังเธอไว้ได้ แต่อย่าหวังว่าจะทำให้เธอยอมก้มหัวให้ได้!
คนทำผิดคือเขาเองแท้ๆ มีสิทธิอะไรจะให้คนอื่นมารับผลจากการกระทำของตัวเอง!
หยดน้ำตาใสไหลลงมาจากดวงตาของไลลา ตอนนี้เธอคิดถึงครอบครัวเหลือเกิน คิดถึงพ่อกับแม่ ถ้ารู้ว่าออกจากประเทศมาจะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ตีเธอให้ตายเธอก็ไม่กล้าออกมาอีกแล้ว
ร้องอยู่พักหนึ่ง ไลลาก็สลบไสลไปอย่างอ่อนแรง ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ประตูห้องขอเธอถูกเปิดออกอย่างแรงจนเกิดเสียงดังลั่น
ไลลาตื่นขึ้นมาด้วยเสียงแปลกๆ นี้ ฝืนยันตัวขึ้นนั่ง จึงพบว่าคนร้ายที่ขืนใจเธอกำลังเดินเข้ามา
คนที่เข้ามานั้นคือเคลลี่ลั่ว ในมือของเขาถือขวดวอดก้าเดินโซเซเข้ามา
เมื่อเห็นสภาพมามายของเคลลี่ลั่ว ไลลาก็ใจไม่ดี ตอนนี้เธอไม่มีกำลังจะต่อต้าน ถ้าเขาคิดจะทำอะไรกับตัวเธอ น่ากลัวว่าเธอคงจะหนีไม่พ้น
ไม่นะ！
หากถูกเขาข่มขืนอีกครั้งเธอ่ตายให้พ้นๆ ไปยังจะดีกว่า!
ไลลาคิดดังนั้นก็ถามออกไปอย่างหวั่นๆ “ นาย นายคิดจะทำอะไร? “
เคลลี่ลั่วยิ้มหม่น เดินโงนเงนไปข้างตัวไลลา เธอตกใจจนกรีดร้องออกมา “ นาย ยะ อย่าเข้ามานะ ถ้ายังเข้ามาอีกฉันจะตะโกนเรียกคนมาแล้วนะ “
ฝันร้ายเมื่อครั้งก่อน ไลลาสาบานว่าต่อให้ตายเธอก็ไม่ขอให้มันเกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง
เธอเตรียมตัวตายไว้แล้ว ถ้าคนคนนี้ยังล่วงละเมิดเธออีกครั้ง เธอจะทุ่มสุดตัวไม่คิดชีวิตทำให้เขาสูญพันธุ์ไปเลยเป็นการชดใช้!
แต่ครั้งนี้ไลลาคิดผิดไป ความจริงที่เคลลี่ลั่วเมานั้นไม่ได้ผิด แต่เขาไม่ได้คิดจะมาขืนใจเธอ
เคลลี่ลั่วก้มลง กลิ่นเหล้าพ่นเต็มหน้าไลลา เขาหรี่ตายิ้มขึ้น “ เธอคิดว่าฉันจะมาทำอะไรเธออีกงั้นเหรอ? ฮ่าฮ่า ถ้าฉันทำเรื่องแบบนั้นออกไปอีก ฉันจะไปต่างอะไรกับสัตว์เดรัจฉาน? ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทของหวาน “
ไลลาเกร็งจนเหงื่อซึมไปทั่วร่าง คำพูดของคนเมาเชื่อได้ที่ไหน วินาทีนี้เขาเอ่ยคำสัญญา ใครจะไม่รู้ว่าวินาทีต่อไปเขาจะทำอะไรขึ้นมาอีก!
เห็นแววตาหวาดระแวงของไลลา เคลลี่ลั่วที่เมามายก็รู้ว่าบาดแผลที่ตัวเองสร้างให้กับเด็กสาวคนนี้ช่างหนักหนานัก
“ ขอโทษ ฉันขอโทษเธอด้วย “ เขาพึมพำขอโทษก่อนหิ้วขวดเหล้านั่งลงบนพื้นข้างเตียง
การเคลื่อนไหวของเขาทำให้ไลลาสะดุ้งโหยง เธอลอบมองเคลลี่ลั่วอยู่นานและพบว่าเขาไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นมาเลย ไลลาจึงโล่งใจไปได้เปลาะหนึ่ง
ดูเหมือนไอ้ขยะนี่จะเมาจริงๆ เมาให้ตายไปเลยก็ดี แบบนั้นจะได้ไม่มีคนกักขังเธออีก
“ รู้ไหม? หวานไปแล้วนะ “
อยู่ๆ เคลลี่ลั่วก็พูดขึ้นมา ไลลาตกใจจนใจที่วางลงไปแล้วเด้งขึ้นมาอีกรอบ
เขาบอกว่าใครไปแล้วนะ? ไลลาขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่าเคลลี่ลั่วละเมอเพ้ออะไรออกมา
“ หล่อนไปแล้ว ไปกับคณพศทั้งอย่างนั้น “ เคลลี่ลั่วกระดกเหล้าเข้าปาก เสียงทุ้มเอ่ยอย่างขวัญหนีดีฝ่อ “ หวานของฉัน จากฉันไปแล้ว แต่ฉันไม่มีความมั่นใจแม้แต่จะรั้งเธอไว้ได้เลย “
ได้ยินเสียงทุ้มนุ่มของเคลลี่ลั่ว ไลลาถึงได้รู้สึกตัว นาราไปแล้ว? แล้วยังไปกับคณพศด้วย?
ดูเหมือนคู่รักหนุ่มสาวสองคนนั้นจะดีกันแล้วสินะ
