ตอนที่ 269 เธอเป็นผู้หญิงที่เชื่อฟังจริงๆ
ไม่ได้ความรักจากนาย คนที่ไม่รักเธอกลับต้องยุ่งเหยิง
โธ่.
ไลลาได้ถอนหายใจอย่างเบาๆ ไม่รู้ว่าตัวเธอเองจะหลุดพ้นจากที่ลำบากแบบนี้ได้เมื่อไหร่
เคลลี่ลั่วที่มาอำนาจ ที่จริงแล้วเธอควรจะแสดงความอ่อนแอของตัวเองออกมาตั้งแต่แรก?
ในใจของเธอที่มีความคิดแบบนี้ผุดขึ้นมา เคลลี่ลั่วที่มีไหวพริบได้ยินเสียงถอนหายใจของไลลา เขาก็ได้ตื่นขึ้นมา
และได้ลืมตาอย่างช้าๆ ได้เห็นไลลาที่นอนอยู่บนเตียง” เธอตื่นแล้วหรอ?”
เสียงของเคลลี่ลั่วที่แหบได้แฝงไปด้วยความเหน็ดเหนื่อย ดวงตาของเขาได้แดง น่าจะเป็นเพราะเขาที่เฝ้าไลลาจนไม่ได้นอนหลับอย่างเต็มอิ่ม
ความคิดของไลลาที่พึ่งผุดขึ้นมาไม่นานนี้ เธอก็ได้รีบล้มเลิกความคิดนั้นไป คนที่อยู่ตรงหน้าเธอคือปีศาจร้ายที่โหดเหี้ยมและเด็ดขาด เขาไม่มีส่วนไหนที่น่าชื่นชมเลยแม้แต่น้อย
เขาคงจะต้องเปลี่ยนแผนรับมือใหม่แล้ว
ครั้งนี้ ไลลาไม่ได้หลบสายตาของเคลลี่ลั่ว และได้สบตาเขาอย่างกล้าหาญ แล้วตอบว่า “อื่ม”
เคลลี่ลั่วได้สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของไลลา ในแววตาของไลลาไม่มีความเสียใจและไม่มีความเกลียดชังที่มีต่อเขาแล้ว
เคลลี่ลั่วชอบความเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ คนที่รู้จักตอบสนองสถานการณ์อย่างเหมาะสมเป็นคนที่หายาก หลังการผ่านสถานการณ์ความเป็นความตายที่ผ่านมา เธอน่าจะเข้าใจว่าตอนนี้เธอตกอยู่ในฐานะอะไร เธอน่าจะยอมรับกับชะตากรรมชีวิต
ของเธอได้แล้ว?
เคลลี่ลั่วได้ถามด้วยเสียงที่เบาว่า “เธอหิวมั้ย? เดียวฉันให้โลลิต้าไปทำกับข้าวให้เธอ” เพราะเธอได้เสียเลือดไปมาก ต้องบำรุงตัวเองให้มากๆ
ไลลาได้พยักหน้าพร้อมรอยยิ้มที่มีความรู้สึกผิดแฝงอยู่ “อื่ม ฉันรู้สึกหิวนิดหน่อย”
เคลลี่ลั่วที่เห็นรอยยิ้มที่พึงพอใจของไลลา เขาก็รู้สึกดีใจ “เดียวฉันจะให้โลลิต้าไปสั่งพ่อครัวทำอาหารที่ยำวุ้นเลือดให้เธอโดยเฉพาะนะ เธอเป็นผู้หญิงที่เชื่อฟังมาก”
ไลลาไม่ชอบให้คนอื่นเรียกเธอว่า “ผู้หญิงที่ไม่เชื่อฟัง” แต่สำหรับสถานการณ์ที่เธอได้เจอมา เธอรู้ว่าใช้ความรุนแรงไม่ได้ช่วยอะไรได้เลย เธอก็ไม่ได้พูดอะไรต่อไป และเก็บความรู้สึกของเธอไว้
โลลิต้าที่ยืนอยู่ข้างๆไลลาตลอดเวลารอที่เธอจะตื่นขึ้นมา โลลิต้าเห็นไลลาที่ตื่นขึ้นมาแล้วได้กินข้าวด้วยตัวเอง
โลลิต้าที่เห็นแบบนี้ได้รู้สึกสะอึกสะอื้นในใจ คุณไลลานี้จริงๆเลย ถ้าคุณประนีประนอมตั้งแต่แรก ก็คงไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้
แต่จริงๆแล้วโลลิต้าก็หวังว่าไลลาจะตื่นขึ้นมาเร็วๆ ตอนนี้เคลลี่ลั่วสั่งให้ตัวเองไปทำอาหาร เธอก็ได้รีบไปจัดการโดยทันที่
ใบบ้านเหลือเพียงแค่เคลลี่ลั่วและไลลาสองคน ใบหน้าอันเล็กที่ขาวซีดของไลลาที่เกิดจากการที่เธอเสียเลือดมาก
เคลลี่ลั่วได้ขอโทษไลลา “สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ ฉันขอโทษ ฉันไม่คิดว่าเธอจะเด็ดขาดจนไม่คิดชีวิตแบบนี้”
ไลลาได้ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ฉันทำตัววู่วามเองและฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”
“ใช่หรือเปล่า” เคลลี่ลั่วไม่ค่อยเชื่อใจเธอ เพราะแววตาของไลลาในตอนนั้นที่เธอคิดที่จะฆ่าตัวตายเป็นแววตาที่เด็ดขาดมาก
“อื่ม ฉันรู้สึกแบบนี้มันก็ดีเหมือนกัน มีคนเลี้ยงดูแล้วแถมยังไม่ต้องไปนอนกับเขาด้วย” ไลลาได้หัวเราะอย่างฝืนใจ ไม่ง่ายเลยที่เธอจะยิ้มออกมาได้
เคลลี่ลั่วได้เตรียมคำพูดไว้ปลอบใจไลลา แต่ไลลากลับคิดได้อย่างกะทันหัน ทำให้คำพูดที่เขาเตรียมมาไม่ได้ใช้เลย
ขณะที่ไลลาพูดถึงคำว่า “ร่วมหลับนอนกัน” เคลลี่ลั่วได้รู้สึกแน่นท้อง เหมือนกับเลือดทั้งร่างกายของเขาได้ไหลจากเท้าขึ้นสู่ข้างบน
เคลลี่ลั่วได้นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้น ถึงแม้ว่าเขาจะเมาก็ตาม แต่ความนุ่มนวลและเต่งตึงของเธอ ทำให้เคลลี่ลั่วควบคุมตัวเองไม่ได้
เคลลี่ลั่วเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เจอสิ่งใหม่ๆมนานาแล้ว กว่าสามสิบปี เขาถึงรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่สวยงาม!
เคลลี่ลั่วได้ขมวดคิ้วแล้วด่าในใจว่า “shit!”
ไลลาได้สงสัยว่าตัวเองทำไรผิดหรือเปล่า ถึงทำให้เคลลี่ลั่วรู้สึกไม่ดี?
ยังไม่รอให้ไลลาถามว่าทำไมเขาถึงรู้สึกไม่ดี เคลลี่ลั่วได้รีบเดินออกจากบ้านไป
แปลกมาก ทำไมเขาถึงเดินออกไปแบบนั้นนะ?
ไลลาก็ได้แต่นอนคิดว่าทำไมเคลลี่ลั่วถึงเดินออกไปแบบไม่เป็นท่าแบบนี้ แต่เธอไม่รู้เลยว่าที่เคลลี่ลั่วเดินออกไปอย่างไม่เป็นท่านั้น เพราะเขากำลังปิดบังความเขินอายของตัวเองอยู่ เธอก็ได้นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นตัวของเธอก็ได้มีปฏิกิริยา
“Shit!” ถึงเคลลี่ลั่วจะอยู่นอกบ้านแล้ว แต่เขาก็ยังไม่หยุดด่า บ้าไปแล้ว! เขาได้เกิดอารมณ์เพียงเพราะคำว่าร่วมหลับนอนกัน!
ต้องเป็นเพราะเขาไม่ได้สัมผัสกับผู้หญิงเป็นเวลานาน! ถึงมีอาการแบบนี้! ไม่ใช่คิดถึงร่างกายที่นุ่มนวลและมีกลิ่นหอมของไลลา! ไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน!
ไม่นานโลลิต้าก็ได้ทำอาหารเสร็จ และนำอาการไปให้กับไลลาพร้อมป้อนข้าวเธอ
เห็นโลลิต้าที่ยุ่งเหยิงทั้งวัน ไลลารู้สึกเกรงใจและบอกว่า “ฉันขอโทษ ที่ฉันทำให้เธอเหนื่อย”
โลลิต้าตะลึงไปสักพัก “อะ!” โลลิต้าไม่คิดเลยว่าจะมีคนมาขอโทษเธอ เพราะเธอเป็นแค่สาวรับใช้คนหนึ่ง!
โลลิต้าได้เอามือไปเช็ดที่ผ้ากันเปื้อนที่เอวเธอและพูดอย่างเกรงใจว่า “คุณไลลา การเป็นคนรับใช้นั้น สิ่งพวกนี้เป็นสิ่งที่ฉันควรทำ คุณไม่จำเป็นต้องมาขอบคุณฉัน แต่ที่หลังคุณควรจะรักตัวเองให้มากๆ อย่าเอาชีวิตตัวเองมาล้อเล่นแบบนี้”
ไลลารู้ว่าที่โลลิต้าพูดแบบนี้ก็เพราะเขานั้นเป็นห่วงเธอ ไลลาได้ตอบโลลิต้าด้วยรอยยิ้ม “เรื่องที่ไลลาได้เผชิญมาเมื่อไม่นานนี้ เธอได้เข้าใจแล้ว และจะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีกแล้ว”
“ดีมากค่ะ ชีวิตของทุกคนมีแค่ครั้งเดียว ไม่ควรสละชีวิตของตัวเองไปง่ายๆ ไม่ว่าเราจะเผชิญเหตุการณ์ที่เลวร้ายแค่ไหน
ต้องไปเผชิญหน้ามันและแก้ไขมันด้วยความกล้า สู่ๆนะ!” โลลิต้าอึดใจเดียวได้พูดคำพูดอันมากมายออกมา เธอได้เอาประโยคที่ได้ยินในทีวีนั้นออกมาพูดหมดเลย
เห็นโลลิต้าที่น่ารักสภาพจิตใจของไลลาก็ได้ดีขึ้น
ไลลาได้กินข้าวต้มที่มีสารอาการมากมายที่โลลิต้าได้ทำ เธอมีความคิดที่ ไหนๆก็มาแล้วก็อยู่ที่นี่ไปเลย ความคิดนี้ได้ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ นี้ฉันบ้าไปแล้วหรอ?
เมืองธิตกล นาราได้ข่าวที่ส่งมาจากประเทศอังกฤษจากคณพศแล้ว ลูกน้องของคณพศไปสืบแล้วพบว่า
ไม่มีประวัติการออกประเทศของไลลา
นาราตกใจอยู่สักพัก “พระเจ้า ไลลายังไม่ได้ออกจากประเทศอังกฤษหรอเนี่ย? แล้วเธอไปอยู่ที่ไหน? นี้มันก็นานแล้ว
เกิดอะไรขึ้นกับเธอหรือเปล่า? เธอเจอปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
เห็นนาราที่ร้อนใจอยู่นั้น คณพศได้เข้าไปกอดนาราไว้แล้ว ปลอบใจเธอว่า นารา ทำใจดีๆไว้
“ฉันได้ส่งคนไปค้นหาไลลาทั่วประเทศอังกฤษแล้ว ถ้าพบเบาะแสของไลลาเมื่อไหร่ เขาจะรายงานฉันทันที”
“ตอนนี้ ฉันเป็นห่วงไลลามาก ความปล่อยภัยของสังคมมันย่ำแย่ มีฆาตกรปรากฏตัวอยู่ในประเทศอังกฤษมากมาย
ฉันกลัวไลลาจะเป็นอะไรไป ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ฉันที่เป็นคนพาไลลาไปที่ประเทศอังกฤษนั้น ต้องมีบาปติดตัวอย่างหนักแน่เลย” นาราที่ยิ่งพูดก็ยิ่งกลัว ทนไม่ไหวจนน้ำตาตก
เห็นนาราที่ร้องไห้แบบนี้ คณพศก็รู้สึกปวดใจ เขาพยายามที่จะปลอบใจของนารา คณพศได้โกหกเธอว่า
“ลูกน้องฉันที่เช็ดประวัติการออกประเทศของไลลาไม่เจอนั้น อาจจะเป็นเพราะเขาไปกับกรุ๊ปทัวที่ลักลอบออกประเทศก็ได้
เธอก็รู้เดียวนี้พวกกรุ๊ปทัวนั้นพาคนไปเที่ยวเยอะ เขาไม่ค่อยทำประวัติการออกประเทศหรอก”
“ใช่หรอ เป็นเรื่องจริงใช่มั้ย?” นาราคิดว่าสิ่งที่คณพศพูดเป็นเรื่องจริง
