ตอนที่ 282 หลับสนิทในอ้อมกอดเธอ
ไลลามองไปที่ใบหน้าเคร่งขรึมที่แสนหล่อเหลาของเคลลี่ลั่ว หัวใจของเธอไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเอง นี่คือสัญญาณเตือนอะไรรึป่าวนะ?
ทุกคนกลับถึงปราสาท เคลลี่ลั่วอุ้มไลลาขึ้นมาข้างใน โลลิต้าเข้ามาต้อนรับในทันที “ขอบคุณพระเจ้า! คุณไลลลากลับมาได้อย่างปลอดภัย!”
เคลลี่ลั่วสั่งโลลิต้า “ไปเตรียมน้ำร้อน ฉันจะอาบน้ำให้คุณไลลา”
“ไม่ต้อง.. ฉัน…ฉันอาบ..”
ไลลายังไม่ทันจะพูดจบ ก็ถูกสายตาของเคลลี่ลั่วที่ดุยังกะจะกินคนได้ทั้งเป็นเขม่งใส่
โลลิต้ารีบนำน้ำมาเติมใส่อ่างอาบน้ำ แล้วก็รีบออกไปทันที
อุณหภูมิในห้องอาบน้ำค่อยๆสูงขึ้น เคลลี่ลั่ววางไลลาลงบนเตียงข้างๆ ค่อยๆช่วยไลลาถอดเสื้อผ้าชิ้นนอกที่เลอะโคลนออกอย่างบรรจง
“เคลลี่ลั่ว ไม่ต้องจริงๆ ฉัน.. ฉันทำเองได้.. จริงๆ”ไลลาพูดอย่างอ้ำๆอึ้งๆ เธอหวังว่าความคิดที่จะช่วยเธออาบน้ำของเคลลี่ลั่วจะหายไป
เคลลี่ลั่วเขม่งใส่ไลลาอีกครั้ง “หุบปากน่า!เธอยังมีแรงอาบน้ำเอง แสดงว่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ยังเล็กน้อยไปสินะ!”
ไลลาตกใจ นึกว่าเขาจะทำร้ายเธอซะแล้ว เธอไม่กล้าพูดอะไรต่อ ได้แต่ก้มหน้า
สายตาที่ดุดันของเคลลี่ลั่วนั้นไม่มีอะไรจะเทียบได้อีกแล้ว แต่การที่เขาช่วยถอดเสื้อผ้าให้ไลลานั้นกลับอ่อนโยนมาก ราวกับว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเขานั้นคือเครื่องเบญจรงค์ล้ำค่า ต้องระวังมิให้มีแม้กระทั่งรอยขีดข่วนใดๆ
ไลลารู้สึกได้ว่าเสื้อผ้าของเธอถูกถอดออกไปทีละชิ้น แล้วลมเย็นแผ่วๆทำให้เธอเริ่มสั่นเล็กน้อย แต่ก็เทียบไม่ได้เลยกับใบหน้าที่ร้อนฉ่าของเธอ เธออายมากจนแทบอยากจะมุดดินหนี
“ฉัน… ฉัน…ฉันทำเองได้จริงๆ…”
ยังพูดไม่ทันขาดคำอีกเช่นเคย เคลลี่ลั่วอุ้มเธอขึ้นมาแล้ววางลงในอ่างอาบน้ำเบาๆ
สุดท้ายไลลาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร เธอมองไปที่ใบหน้าแสนหล่อเหลาของเขา และหลับตาลงเงียบๆ
อยากอาบให้ก็ตามใจ ยังไงซะร่างกายของเธอเขาก็เคยเห็นเคยสัมผัสมาหมดแล้ว!
หลังจากเคลลี่ลั่วช่วยไลลาอาบน้ำเสร็จ เขาก็ห่อตัวเธอด้วยผ้าขนหนูแล้วอุ้มเธอมาวางบนเตียง
แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “มีอะไรแล้ว คุณพักผ่อนเถอะ”
ไลลาซาบซึ้งใจจนน้ำตาไหล…
หรือว่า ถึงเธอจะหนียังไงก็หนีเขาไม่พ้นกันนะ แถมเขายังช่วยชีวิตเธอไว้อีกครั้งด้วย
เธอหลับตาลงเบาๆ…
ณ เมืองธิตกล
ช่วงนี้นารายุ่งมาก ยุ่งจนถึงขนาดเรียกได้ว่าหัวไม่วางหางไม่เว้นกันเลยทีเดียว
เหตุผลก็ไม่ใช่ใดอื่น ก็เพราะอิตาคณพศหัวแข็งนั่นหน่ะสิ ตั้งแต่รู้จักเธอตอนที่เธอได้รับรางวัลในงานแข่งขันดีไซน์ที่อังกฤษ ก็เรียกใช้เธอยังกะแรงงานฟรี ใช้ให้เธอออกแบบโลโก้บริษัทใหม่ให้เขา แถมยังพูดให้ตัวเองดูดีว่าเป็นโลโก้ที่พวกเขา2คนรัก ยอมใจอิตาคนนี้จริงๆ!
และสิ่งที่ทำให้เขาดูไร้ยางอายที่สุดเลยก็คือ เขาสั่งให้เธอไปออกแบบโลโก้ในออฟฟิศส่วนตัวของเขา แต่อ้างว่าการทำงานให้มีประสิทธิภาพมากขึ้นนั้นเธอต้องระลึกถึงองค์กรตลอดเวลา
เขาแค่อยากให้เธออยู่กับเขาตลอดเวลาไม่ใช่หรอ? พ่อหนุ่มคนนี้นี่ติดหนึบเป็นตังเมเลยจริงๆ
ระลึกถึงองค์กรอะไรหล่ะ ตอนนี้สิ่งที่นาราอยากทำมากที่สุดก็คือได้ต่อยหน้าอิตาคณพศที่ชี้นิ้วสั่งงานเธองกๆแค่นั้นแหล่ะ
“เหอะ นี่หน่ะหรอที่ว่าจะต้องระลึกถึงองค์กรอันดับแรก? คุณแค่พิศวาสฉันเกินไปหล่ะสิไม่ว่า”นารากัดฟันพูด เธอรู้ทันเขาหมดแล้ว
คณพศไม่ได้สำนึกแม้แต่น้อย แถมยังยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “ที่รัก ก็มันช่วยไม่ได้หนิหน่า ก็คุณเป็นเหมือนอัญมณีล้ำค่าสำหรับผมนี่หน่า ผมก็อยากจะอยู่ใกล้กับคุณตลอดหนิ มันช่วยไม่ได้จริงๆ”
เอาเถอะ นารารู้ว่าเธอทำอะไรเขาไม่ได้ เธอสบัดมือเขาออกจากตัวเธออย่างแรง ลุกเดินไปที่ข้างหน้าต่าง “คุณคณพศ ที่นี่คือบริษัท ทำอะไรรักษาภาพพจน์หน่อย ถ้าลูกน้องของคุณมาเห็นเข้าจะรับมือกับสายตาพวกนั้นยังไง?”
คณพศยังคงติดหนึบตามเธอไป “ที่รัก ผมแค่อยากแสดงความรักกับคุณมันผิดตรงไหน ลองมีคนกล้าพูดอะไรดูสิ ผมจะไล่ออกให้หมดเลย”
พูดพลาด เขาก็ลูบผมของเธอพลาง “ที่รัก คุณไม่เคยรู้หรอกว่า ตอนที่ไม่มีคุณอยู่ข้างๆ ผมไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย คุณทำให้ผมหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้น”
“หยุด!”นาราขนลุกไปทั้งตัว “ขอร้องหล่ะนะ ไม่ต้องพูดอะไรเลี่ยนๆแบบนี้บ่อยๆได้ไหม”
“จริงหรอ ผมไม่ยักจะรู้สึก” คณพศแกล้งทำท่าทีไร้เดียงสา เขาอยากยื้อเธอต่ออีกหน่อย
“ก๊อก ก๊อกๆ”
มีคนเคาะประตูห้องประธาน นาราชี้นิ้วเป็นสัญญาณให้คณพศจัดแจงตัวเองให้ดี จากนั้นเธอก็เดินไปที่ห้องเล็ก
ห้องเล็กเป็นส่วนพักผ่อนของประธาน นาราไม่อยากให้พนักงานรู้ว่าเธออยู่ที่นี่ เธอตกลงกับคณพศไว้แล้วว่าถ้ามีคนมาเธอจะมาอยู่ที่ส่วนนี้
ถึงแม้ว่าห้องนี้จะไม่ได้ใหญ่แบบห้องประธาน แต่กลับมีเตียงคิงไซส์อยู่ในห้อง ตาหมอนี่คงทำอะไรโอเวอร์จนเป็นนิสัยละ ไม่ว่าจะทำอะไรต้องอลังการไว้ก่อน
นาราคิดว่าคณพศอาจจะต้องคุยงานอีกสักพัก ด้วยความที่เหนื่อยล้าจากการทำงาน เธอก็เผลองีบหลับไปบนเตียง
ช่วยไม่ได้นี่หน่า เป็นเพราะเมื่อคืนโดนตาคณพศจู้จี้ทั้งคืน เธอไม่ได้พักผ่อนเลย
ตอนนี้คณพศไม่สบอารมณ์กับพนักงานที่เข้ามาขัดจังหวะเวลาแห่งความสุขกับสุดที่รักของเขาเป็นอย่างมาก เขาขานรับอย่างเย็นชา “เข้ามา!”
ประตูห้องถูกเปิดออก เมษาในชุดสุดภูมิฐาน อกผายไหล่ผึ่ง เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ ได้เดินเข้ามาในห้อง
เธอไม่ลืมเอกลักษณ์ของตัวเอง เธอยิ้มอย่างมืออาชีพ เดินเข้าไปหาคณพศ และส่งเอกสารในมือไปให้เขา “ประธานคะ ที่คือเอกสารที่ประธานจะต้องเซ็นวันนี้ค่ะ”
“โอเค วางไว้บนโต๊ะนั่นแหละ เดี๋ยวผมดูเอง”คณพศอยากจะให้เมษาออกจากห้องนี้ไปเร็วๆ จะได้ไม่รบกวนเวลาพลอตรักของเขากับสุดที่รัก
แต่เมษาไม่ได้ออกไปง่ายๆแบบนั้น เธอเป็นคนจริงจังกับการทำงาน เธอมองไปที่คณพศ “ประธานคะ ที่เป็นข้อเสนอและแผนการดำเนินงานต่างๆ ดิฉันอยากให้ท่านดูและตัดสินใจให้ทันเวลา ขอร้องหล่ะนะคะ”
คณพศมองไปที่เมษา เขาชื่นชมที่เธอทำงานได้ดีต่างกับเลขาคนอื่นๆที่เพียงแค่หลงเสน่ห์เขา เขาพยักหน้า“ก็ได้ งั้นคุณรอแปปนึง ผมจะดูตอนนี้แหละ”พูดจบเขาก็เอื้อมมือไปหยิบชา
เพราะว่าเมื่อกี้พูดหยอกล้อกับนาราจนคอแห้ง
แต่ในแก้วน้ำกลับว่างเปล่า เขาได้แต่วางมันลงและเริ่มที่จะอ่านเอกสาร
เมษาหยิบแก้วขึ้นมาทันที “ประธานคะ เดี๋ยวฉันไปชงกาแฟให้ค่ะ”
“ก็ได้”
เมษาวางเอกสารไว้บนโต๊ะคณพศ แล้วออกไปชงกาแฟด้านนอก
คณพศอ่านเอกสารผ่านๆอย่างรวดเร็ว ขณะที่เขากำลังจะหยิบปากกามาเซ็น เมษาก็ยกกาแฟกลับมา “ประธานคะ นี่ค่ะกาแฟของคุณ”
“ขอบใจ”คณพศขอบคุณเธอ แล้วยกกาแฟดื่ม
“ประธานคะ เอกสารข้อเสนอพวกนี้เป็นยังไงบ้างคะ ” เมษายืนข้างคณพศ ถามความคิดเห็นของเขา
