ตอนที่ 286 ความรู้สึกดีๆที่ก่อเกิด
เมื่อมองไปที่รอยยิ้มที่สดใสของไลลา นี่เป็นครั้งแรกที่เคลลี่ลั่วรู้สึกได้ว่า นอกจากหวานแล้วยังมีผู้หญิงอีกคนที่ยิ้มได้แบบนี้
แล้วเลาของทั้งสองก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว หมดไปอีกวันแล้ว
ไลลากินผลไม้อยู่ในห้อง ได้ยินเสียงเคาประตูจากด้านนอกก็ขานรับ “เข้ามาได้”
เคลลี่ลั่วผลักประตูเข้ามา “ที่ครัวทำอาหารใหม่มา ผมเอามาให้คุณลองชิม”
พูดแล้ว เคลลี่ลั่วก็วางถาดอาหารไว้บนโต๊ะ
เมื่อเปิดฝาออก ข้างในก็คือคุกกี้เนยสก็อต มัฟฟินวิคตอเรีย และกาชานมเล็กๆอีกกานึง ทุกอย่างถูกทำขึ้นอย่างปราณีต
ไลลาเห็นของหวานที่อยู่ตรงหน้าก็เกิดความสงสัยขึ้นเล็กๆ ของพวกนี้ไม่ใช่ของว่างปกติหรอกหรอ? อาหารใหม่อะไรกัน?
แต่กระนั้นเธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป อีกทั้งยังยิ้มอย่างมีมารยาทให้กับเคลลี่ลั่ว “ขอบคุณค่ะ”
เคลลี่ลั่วประหลาดใจกับท่าทีของเธอเล็กน้อย ถามไปอย่างไม่มั่นใจว่า “คุณไม่ได้เกลียดผมหรอกหรอ?”
“มันได้ประโยชน์อะไรหล่ะ ? มันจะทำให้ฉันเปลี่ยนแปลงอะไรตอนนี้ได้ใช่ไหม? แล้วก็นะ พอผ่านเรื่องแบบนั้นมา ฉันก็คิดได้ว่า การมีชีวิตรอดอยู่มันดีกว่าเป็นไหนๆ อิสระมันไม่ได้สำคัญขนาดนั้นแล้วหล่ะ”ไลลาพูดตอบ
คำพูดของไลลาเหมือนปักลงไปกลางอกของเคลลี่ลั่ว ถึงยังไงคนที่จับตัวเธอมาขังก็คือเขา เขาไม่เคยจะทำดีกับเธอเลย ที่สำคัญที่สุดเลยก็คือเขาทำร้ายเธอมาตลอด
“คุณลองชิมดูสิ ดูว่าเป็นยังไงบ้าง”เคลลี่ลั่วพูดพลางขยับถาดอาหารไปตรงหน้าไลลา
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ค่อยหิวแต่เธอก็ไม่อาจจะปฏิเสธ เธอหยิบมันขึ้นมาชิ้นนึงและใส่เข้าปาก
“อื้ม อร่อยมาก ข้างในยังมีซอสสตอรเบอร์รี่ด้วย สดมาก ”
ของว่างรสชาติดีมาก ไลลาชมอย่างจริงใจ
คำชมทำให้เคลลี่ลั่วยิ้มไม่หุบ “ก็แน่นอนสิ ผมทำเองกับมือนะเนี่ย แถมเป็นครั้งแรกด้วย ก็เลยอดไม่ได้ที่จะให้คุณลองชิม”
ไลลาคิดไม่คิดเลยว่าดยุคอย่างเคลลี่ลั่วจะเรียนทำของหวานได้ เรื่องนี้มันห่างจากจินตนาการของเธอที่มีต่อเขาไปมาก “คุณ? คุณเนี่ยนะทำของพวกนี้เอง?”
“ใช่หน่ะสิ ไม่เหลือหรอ? ก็ช่วงนี้ผมว่าไม่มีอะไรทำ ก็เลยอยากเรียนทำขนม”เขาพูดพร้อมกับหยิบขนมเข้าปาก “อื้มม อร่อยจริงๆ!”
ไลลาตกใจแล้วตกใจอีก เคลลี่ลั่วคนนี้เนี่ยนะเรียนทำขนม เรื่องนี้กับภาพลักษณ์ของเขามันต่างกันราวฟ้ากับเหว
แต่ ยังไงก็ตาม…
ไลลากระพริบตาแล้วยิ้มตอบกลับ “ของว่างพวกนี้ทำได้อย่างดีมาก แต่ยังไงก็อร่อยสู้อาหารจีนไม่ได้หรอก อย่าง ผัดเต้าหู้ยี้ ต้มปลา ไก่มัน แล้วก็หมูสับน้ำแดง ยังไงหล่ะ”
เคลลี่ลั่วพอได้ยินแบบนั้นก็ตาเป็นประกาย “ใช่ๆ ผมก็ชอบกินอาหารจีน แต่ว่าถึงแม้ว่าโลลิต้าจะพูดภาษาจีนได้แต่อาหารจีนที่เธอทำไม่ค่อยจะถูกปากหน่ะสิ”
เคลลี่ลั่วพูดพลางหอนหายใจ “หรือว่าผมควรจะไปเที่ยวประเทศจีนอีกสักครั้งนะ เผื่อจะได้…”
เขาไม่ได้พูดต่อ แต่ถึงอย่างนั้นไลลาก็พอจะรู้เรื่องหมดแล้วหล่ะ ที่เคลลี่ลั่วอยากไปประเทศจีนเหตุผลหลักๆก็คืออยากไปเจอนาราหล่ะสินะ?
พอได้ได้อย่างงั้น ไลลาก็ลืมเรื่องแผนการณ์ของตัวเองไปเลย เอถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เคลลี่ลั่ว คุณคิดจะทำอะไรกันแน่ ?ในใจของนารามีแต่คณพศมานานขนาดนี้แล้ว กว่าที่พวกเขาจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันมันยากมากนะ ขอร้องหล่ะ คุณอย่าไปรบกวนอะไรพวกเขาอีกเลยจะได้ไหม?”
เคลลี่ลั่วได้ยินคำพูดที่แทงใจของไลลา จากอารมณ์ดีๆก็หายไปหมด เขาปัดของว่างออกหมด เขาบีบคางและตะคอกใส่เธอ “ผมแค่พูดว่าผมอยากกินอาหารจีน ทำไมคุณต้องพูดถึงหวานต่อหน้าผมด้วย ?ทำไม?!”
ทำไมแม้กระทั่งผู้หญิงคนนี้ก็ช่วยไปเลวคณพศนั่น !
ไลลาไม่ยอม เธอจ้องเขมงไปที่เขา “ฉันพูดแทงใจดำคุณหล่ะสิ ? ไม่อย่างนั้นคุณก็คงไม่โมโหขนาดนี้! เคลลี่ลั่ว ความรักหน่ะมันบังคับกันไม่ได้หรอกนะ ถ้านาราเธอชอบคุณอยู่บ้าง ที่เธออยู่กับคุณมาตั้ง 5ปี นั่นหน่ะ เธอคงรักคุณไปนานแล้ว ทำไมคุณเข้าใจอะไรยากแบบนี้ห้ะ? ”
“ไม่ต้องพูด! หุบปากได้แล้ว! หยุดพูดเดี๋ยวนี้!”เขาโกรธจนอยากจะบีบคอผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าให้ตาย
เรื่องทั้งหมดนี้เขาเองก็รู้ดี แต่เขาแค่ไม่อยากยอมรับความจริงที่เจ็บปวดนั้น !
“ฉันจะพูด!”ไลลายังดึงดันพูดต่อ “รักคนที่เธอไม่ได้รักคุณ เป็นเรื่องที่น่าเศร้าที่สุดเลยรู้มั้ย ผู้หญิงดีๆอีกตั้งมากมาย ทำไมคุณต้องมาจมปรักอยู่กับคนคนเดียวด้วย? เคลลี่ลั่ว คุณตั้งสติหน่อย อย่ามัวอาลัยอาวรณ์กับนาราเลย คุณควรจะออกตามหาใครสักคนที่เขาเป็นของคุณ คุณเก่งและดีขนาดนี้ ยังมีผู้หญิงอีกเยอะที่ชื่นชมคุณอยู่นะ”
เคลลี่ลั่วมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า คำพูดของเธอเหมือนกับหวานไม่มีผิด “ไม่! ผมไม่สนหรอก! พวกนั้นไม่ใช่หวาน ดีแล้วยังไง ?ผมรักเธอ ผมไม่อาจจะเลิกรักเธอได้ ”
ไลลามองไปยังเคลลี่ลั่วที่กำลังคลั่ง ทันใดนั้นเอก็รู้สึกสงสารเขาขึ้นมา ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบอย่างกับเจ้าชายขนาดนี้ ยังมีความทุกข์ที่เขาไม่อาจจะหลุดพ้นได้
“เคลลี่ลั่ว คุณมีสติมองความเป็นจริงสัดนิดเถอะ นาราเธอมีชีวิตของเธอแล้ว ถ้าคุณยังไม่ปล่อยวางจากเธอก็จะมีแต่สร้างความลำบากให้กับเธอ ไม่ใช่การทำให้เธอมีความสุข”
“ไม่ต้องพูดแล้ว ผมบอกให้คุณหยุด !” เคลลี่ลั่วกรีดร้อง เขาโดนความโกรธเข้าครอบงำ เขาไม่ทันคิดอะไรก็กดริมฝีปากเขาไปที่ริมฝีปากของไลลา เขาอยากจะหุบปากของผู้หญิงที่พูดไม่หยุดคนนี้ ทำให้ไม่ต้องได้ยินถ้อยคำที่บาดใจของเขาอีก!
“อื้ออ …..คุณออกไปนะ….” ไลลาขัดขืนสุดชีวิต เธอพยายามที่จะเอาตัวออก
เมื่อกี้เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆถึงได้ยั่วโมโหผู้ชายคนนี้ ตอนนี้เขาโกรธไม่มีสติแล้ว มันกลับเป็นการหาเรื่องใส่ตัวของเธอเอง
จูบของเคลลี่ลั่วรุนแรงต่อเนื่อง มันทวีความรุนแรงเหมือนพายุที่ก่อตัวอย่างรวดเร็ว
ยิ่งเขาจูบเธอยิ่งที่ให้เขามีอารมณ์ ถึงยังไงซะเธอทำให้เขาสูญเสียความสุขทุกอย่างแล้ว งั้นเขาก็จะทำให้เธอเป็นขอเขาซะตอนนี้เลย ดูสิว่าเธอจะยังเข้าข้างไอ้คณพศได้อีกมั้ย
เพราะว่าเธอก็เคยมีประสบการณ์ด้านนี้ เธอสัมผัสได้ชัดเจนว่ากายท่อนร่างของเคลลี่ลั่วนั้นตื่นตัวขึ้นมาแล้ว
พระเจ้าช่วย ไลลาอ้ำๆอึ้งๆ ผู้ชายหน้าด้านคนนี้ จะใช้โอกาสนี้เอาเปรียบเธอจริงหรอเนี่ย?
ที่จริงแล้ว ในตอนแรกเคลลี่ลั่วเพียงแค่อยากจะลงโทษผู้หญิงที่พูดไม่หยุดคนนี้ ให้เธอไม่ต้องพูดอะไรอีก
แต่ทว่า ตอนที่เขาจูบเธอ เขาก็พบว่าตัวเองได้ตกหลุมรักความงดงามของเธอซะแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นริมฝีปากของเธอ กลิ่นหอมอ่อนๆของช่องปาก ลมหายใจที่นุ่มนวล ทุกอย่างล้วนดึงดูดเขาอย่างอยู่หมัด
เป็นเพราะแบบนี้ เพราะแบบนี้นั่นเองที่ทำให้เขาตกหลุมรักเธอ…
พระเจ้าช่วย เขาต้องบ้าไปแล้วแน่!
