ตอนที่292 การออกฤทธิ์ของยาพิษ (2)
ระหว่างที่พูด นาราได้หยิบแก้วกระดาษที่ใช้แล้วทิ้ง เอาไปใส้น้ำร้อน
ยชญ์ไม่รู้จะห้ามนาราอย่างไง ถ้านาราอยากป้อนน้ำคณพศ ก็ได้เธอป้อนไป
ในใจที่คิดแบบนี้ ยชญ์ก็ได้เดินไปที่คณพศ ยืนมือเพื่อที่จะแก้หมัดให้คณพศ เพื่อที่คณพศจะดื่มน้ำร้อนที่นาราเอามาได้
“คณพศ?” ยชญ์ได้เรียกชื่อของคณพศไป และแก้หมัดให้คณพศไป
คณพศที่ถูกตรัญทุบจนสลบ พึ่งหลับไปได้ไม่นาน คณพศที่ได้ยินเสียง เขาได้ลืมตา ดวงตาที่แดงก่ำ จ้องไปที่ยชญ์ เสียงที่เข้มและไม่น่าฟัง “ชา! เอาชามาให้ฉัน!”
นาราเจ็บปวดใจจนร้องไห้ออกมา นาราได้ถือแก้วกระดาษเดินไปที่คณพศ “ชาอยู่ที่นี่ อยู่นี่”
คณพศรู้สึกดีใจขึ้นมา คณพศมองไปที่แก้วที่นาราถืออยู่และแย่งแก้วนั้นไป “รีบเอามาให้ฉัน รีบเอามาให้ฉัน!”
เห็นในแววตาของคณพศที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง นาราก็ได้รู้ว่า พิษได้เข้าไปในตัวของคณพศได้ลึกมากแล้ว
นาราได้เดินไปอย่างระวัง เอาแก้วกระดาษที่ใส่น้ำไปใกล้ริมฝีปากของคณพศ ยังไม่ทันทีจะเทน้ำ คณพศได้ก้มหน้า ไปดูดน้ำในแก้ว “ชา เอาชามาให้ฉัน!”
เสียงคำรามของคณพศทำให้นาราตกใจมาก จนเธอเกือบทำแก้วที่ตัวเองถืออยู่นั้นตก
น้ำในแก้วกระดาษได้กระเด็นเอาไปในปากของคณพศ เขาได้เลียอย่างหิวโหย และได้ตะโกนว่า “นี้ไม่ใช่ชา! นายโกหกฉัน! นี่มันไม่ใช่ชา! เอาชามาให้ฉัน! เอาชามาให้ฉัน!”
เสียงคำรามของคณพศเหมือนดั่งฟ้าผ่า ห้องทั้งห้องได้สั่นสะเทือนไปหมด!
กวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา พยายามที่จะเอาแก้วน้ำไปใกล้ริมฝีปากของคณพศ “คณพศ นี้เป็นชาที่นายต้องการ นายดื่นสักนิดหนึ่งก็ได้ ขอร้องน่ะ ดีมั้ย? นายดูริมฝีปากนายแห่งจนแตกไปหมดแล้ว ขอร้องเถอะนายดื่นน้ำหน่อยเถอะ?”
แค่เพียง คำขอร้องของนาราคณพศไม่ได้ยินด้วยซ้ำ ในหัวของคณพศแค่อยากที่จะดื่มขาที่ห้อมกลมกล่อม คณพศได้มองไปที่นาราด้วยความแค้น ตะโกนไปว่า “เธอออกไปได้แล้ว! นี่มันไม่ใช่ชาที่ฉันต้องการ! ฉันต้องการชาที่ฉันเคยดื่ม! รีบหาชานั้นมาให้ฉัน รีบหามา!”
“นี้เป็นชาที่นายดื่มเป็นประจำไง นายลองดื่มก่อน จริงน่ะ” นายดื่มก่อนเดียวก็รู้ว่าใช่หรือไม่ นาราพยายามมีความอดทน และพูดกับคณพศอย่างอ่อนโยน
ถึงคณพศจะสะลึมสะลือ แต่เขาก็ได้ยินเสียงที่นุ่มนวลของนารา และดวงตาสีฟ้าที่แฝงไปด้วยความเสียใจ คณพษได้ไปจับมือของนาราไว้ “นารา นี้เธอใช่มั้ย?”
นาราก็ได้น้ำตาตก “ใช่ คณพศ นี้ฉันเอง นายมองที่ฉันสิ ฉันรู้ว่านายทรมานมาก นายต้องอดทนนะ ไม่นานนายก็จะหายดี”
คณพศที่ได้ยินเสียงของนาราที่อ่อนโยน ไม่นาน คณพศที่อารมณ์ร้อนก็ได้ใจเย็นลง
เขาได้ใช้เสียงที่แหบถามไปว่า “นาราฉันอยากดื่มชา เธอไปขงชาให้ฉันหน่อยได้มั้ย?
“ได้ๆ ฉันจะไปชงชาตอนนี้เลย!” นาราเดินไปและร้องไห้ไป
นาราได้เอาใบขาที่เกรดดีออกมา และเอาไปชง
“คณพศ นายดื่มเลย นี้เป็นชาที่นายชอบมากที่สุด”
“จริงหรอ?”
“อื้ม ใช่ นายลองชิมดูสิ นายดื่มสักนิดก็รู้เอง” นาราได้พยักหน้า หวังว่าคณพศจะดื่มชาแก้วนี้
คณพศได้มองไปที่นาราอย่างไม่ไว้วางใจ คณพศจ้องมองไปที่นาราเหมือนกับจ้องคู่อาฆาต แววตาของคณพศได้กลายเป็นแววตาที่ดุดัน เขาได้ก้มหน้าลง “ให้ฉันดื่มอีก ถ้าไม่ใช่ชา เธอตายแน่”
นาราได้หยิบแก้วชาขึ้นมา ป้อนให้คณพศอย่างระมัดระวัง
คณพศที่ได้ดื่มไปแล้ว ได้โกรธและเงยหน้าขึ้น อ้วกน้ำชาที่ได้กินออกมา และกัดไปที่มือของนารา ระหว่างที่กัดก็ได้พูดว่า “เธอโกหก ให้เธอโกหก! ฉันจะกัดเธอให้ตาย! คนหลอกลวง! นี้ไม่ใช่ชาที่ฉันต้องการ!”
การกระทำของคณพษกะทันหันมาก ยขญ์กับศุกลที่อยู่ข้างๆยังไม่รู้สึกตัว ตอนที่พวกเขารู้สึกตัวอีกที คณพศได้กัดไปที่มือของนาราอย่างแน่นแล้ว
“คณพศ เจ็บ นายปล่อยฉันนะ เจ็บมาก” นาราได้ร้องออกมาด้วยเสียงที่เบา ขอร้องให้คณพศหยุดกัดเธอ
คณพศได้กัดไปที่มือของนาราอย่างแรง ไม่คิดจะปล่อยเลย ดวงตาของเขาได้จ้องมองไปที่นาราอย่างไม่กะพริบตา คณพศได้ตะโกนว่า “ฉันจะเอาชา!”
“ได้ๆ พวกเราจะให้ชากับนายน่ะ จะให้ตอนนี้เลย” นายเอาปากออกจากมือนาราก่อน ยชญ์ได้เจรจากับคณพศด้วยเสียงที่เบา ยชญ์ได้เห็นมือของนาราได้ถูกคณพศกัดจนเลือดออกแล้ว เลือดได้ค่อยๆไหลลงมา
“เอาชามาให้ฉันก่อน” คณพศได้ตะโกนอีกครั้ง ปากที่กัดมือของนาราอยู่นั้นก็ยังไม่ปล่อย
“ถ้าป็นแบบนี้ต่อไปไม่ดีนะ ศุกลรีบจัดการ!” ยชญ์รู้ว่าจะรอช้าไม่ได้อีกแล้ว เขาได้ใช้สายตาส่งสัญญาณให้ศุกลรีบฉีดยาถอนพิษให้กับคณพศ
ศุกลที่ถือเข็มอยู่นั้น “แต่ ผมไม่แน่ใจนะว่าจะได้ผลหรือเปล่า…..”
ยชญ์จ้องไปที่ศุกล “นายยังลังเลอะไรอีก! ไม่เห็นมือนาราถูกคณพศกัดจนเป็นแผลหมดแล้วหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันรับผิดชอบเอง! ถ้าคณพศตายฉันก็จะตายตามไป ถ้าต่อไปเขารู้ว่าตัวเองที่ไม่ได้สติได้ไปทำร้ายนารา ฉันจะฆ่านายเป็นคนแรกเลย!”
ศุกลก็ได้รวบรวมความกล้า และหายใจเข้าลึกๆ เดินไปที่ตรงหน้าเของคณพศ ได้นำยาแก้พิษที่พึ่งทำเสร็จนั้นฉีดเข้าไปในหลอดเลือดของคณพศ
คณพศได้รู้สึกเจ็บ เขาถึงได้เอาปากออกมาจากมือของนารา หันไปมองที่ศุกล และด่าเขาว่า “นายฉีดอะไรให้ฉัน? นายจะวางยาฉันใช่มั้ย?”
ปากของคณพศเต็มไปด้วยเลือด เหมือนดั่งปีศาจที่กระหายเลือด!
มือของศุกลก็ได้สั่นสะไปหมด ศุกลตกใจจนใจไม่อยู่กับตัว เขาได้พยายามตั้งสติ และได้ฉีดยาเข้าไปในหลอดเลือดของคณพศจนหมด
คณพศเห็นศุกลที่ไม่พูดอะไรนั้น แถมยังเอาเข็มฉีดยาฉีดเข้าไปในตัวของตัวเองอีก คณพศได้ซาบแช่งและด่าศุกลไม่หยุด “นายออกไป! ไม่ต้องเอาเข็มมาฉีดให้ฉัน รีบเอาชรมา!”
ศุกลไม่ได้สนใจที่คณพศบ่น ลัยังฉีดยาตามหน้าที่ของเขาไป
เขาได้ใช้โอกาสนี้ เอามือของนาราออกมาจากปากของคณพศ
มือของนาราในตอนนี้ได้เต็มไปด้วยเลือด ในใจของนาราเจ็บปวดมือที่ถูกกัด
เธอรู้ว่าคณพศในตอนนี้ได้แบกรับความเจ็บปวดที่มหาศาลอยู่ แต่นาราไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
ถ้าเลือดของฉันสามารถทำให้เขารู้สึกดีขึ้น ฉันยอมให้เขากัดนะ!
“นารา เธอรีบไปโรงพยาบาลได้แล้ว ไปทำแผลก่อน! เดียวแผลจะอักเสบนะ!” ยชญ์ได้พูดด้วยความเสียใจและมองไปที่มือของนารา “คณพศกัดแม้กระทั่งเธอหรอ? ทำไมถึงกัดแรงแบบนี้?”
นาราได้ส่ายหัว “ฉันไม่เป็นไร แผลแค่นี้เทียบไม่ได้เลยกันความเจ็บปวดที่คณพศต้องเผชิญ นี่มันเล็กน้อยมาก”
ระหว่างที่พูด นารามองไปที่ศุกลที่กำลังฉีดยาให้กับคณพศอย่างไม่สบายใจ “ศุกลยานี้จะได้ผลใช่มั้ย?”
ศุกลในตอนนี้ได้ทำการฉีดยาเรียบร้อยแล้ว ได้ยินนาราที่ถามคำถามเขาแบบนี้ ศุกลก็ได้ส่ายหัว “พูดตามความจริง ในใจของผมก็ไม่มั่นใจว่าจะได้ผลมั้ย เพราะพิษชนิดนี้รุนแรงมาก
