ตอนที่293 การออกฤทธิ์ของยาพิษ (3)
ศุกลที่พึงพูดจบ ยาถอนพิษนี้อาจจะได้ผลก็ได้ เห็นคณพศที่บ้าคลั่งนั้นได้สงบลง
นาราเห็นอารมณ์ของคณพศได้สงบลง ใจของนาราที่กังวลนั้นก็ได้ลดลง “ดีมากเลย ยาถอนพิษนี้น่าจะได้ผล”
แต่ศุกลที่อยู่ข้างๆกลับมีสีหน้าที่เครียด เพราะเขาที่เป็นหมอ เขามีการสังเกตที่ดี มือและเท้าทั้งสองข้างของคณพศกำลังสั่นอย่างเบาๆ
“ไม่ใช่แล้ว ต้องไม่ใช่มีอาการแบบนี้ พวกนายไปจับเขาไว้ ผมต้องฉีดเซรุ่มให้เขาสงบลง” ศุกลก็ได้รีบวิ่งไปที่ห้องพยาธิวิทยา
ยชญ์กับนารารู้สึกไม่เข้าใจ เพราะคณพศก็ได้สงบลงแล้ว ทำไมถึงบอกว่ายาที่ถอนพิษผิดชนิด
ไม่นาน พวกเขาก็รู้ถึงสาเหตุ เพราะคณพศที่นอนอยู่กับใบหน้าที่นิ่งแต่ตัวของเขาได้สั่นอย่างรุนแรง
หน้าของคณพศได้แดงไปหมดแล้ว เส้นเอ็นที่คอของเขาก็ได้โผล่ขึ้นมา เขาได้ดิ่งอย่างรุนแรง ไม่รู้เพราะว่าอึดอัดหรือถูกควบคุม “ปล่อยฉัน! อ่า! ปล่อยฉัน!”
นารากับยชญ์ก็ได้ตกใจที่คณพศตอบสนองแบบนี้ นาราก็ได้วิ่งไปที่คณพศก่อน “คณพศ นายเป็นอะไร? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? ไม่ทำแบบนี้น่ะ? นายต้องอดทน!”
นาราที่เห็นคณพศเป็นแบบนี้ เหมือนมีเข็มได้ทิ่มเข้าไปในใจเธอ
สวรรค์ เอาความเจ็บปวดที่เขามาแบ่งให้ฉันบ้างเถอะ อย่าทรมานเขาอีกเลย
ใจของนาราได้เจ็บจนข้า…..
แต่ตอนนี้คณพศไม่รู้เลยว่านารากำลังพูดอะไร หัวของเขาเหมือนจะระเบิด เจ็บจนทำให้เขาอยากที่จะสลบไป
น้ำตาของคณพศก็ได้ไหลออกมา และน้ำมูกก็ได้ไหลตามมา เขาได้ตะโกนอย่างไม่มีแรง “ปล่อยฉัน! ให้ฉันตายเถอะ! ให้ฉันตายเถอะ!”
ใบหน้าของนาราได้เต็มไปด้วยน้ำตา และจับไปที่มือของคณพศ “คณพศ นายอย่าทำแบบนี้ ฉันเป็นภรรยาของนาย ไม่ว่าอย่างไงฉันก็จะอยู่เป็นเพื่อนนาย นายบอกฉันมาว่า นายเจ็บตรงไหน?”
คณพษได้จ้องมองนาราไว้ “นารา ข้อร้องปล่อยให้ฉันตายไปเถอะ ฉันทรมานมาก!”
“หัวใจของฉัน ใจของฉัน ทั้งร่างกายของฉันเจ็บไปหมดแล้ว! เหมือนกำลังถูกเผา! รีบปล่อยฉันเถอะ!” ให้ฉันไปตาย คณพศที่กำลังจะไม่ได้สตินั้น เขารู้จักเพียงนารา เสียงอันอ่อนโยนนี้เป็นเสียงของนารา
นาราได้ร้องไห้ออกมา นาราไม่สนใจที่มือตัวเองกำลังเลือดออก นาราได้รีบไปกอดคณพศไว้ “คณพศนายจะตายไม่ได้ ถ้านายตายไปแล้วฉันกับมิราจะอยู่อย่างไง?นายจะทิ้งพวกเราหรอ? ขอร้องน่ะ คณพศ นายต้องเข้มแข็ง ศุกลกำลังคิดค้นยาถอนพิษ แกไม่นานนายก็จะหายดี! เชื่อฟังน่ะ”
แคณพศในตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองได้อยู่ในนรกที่ร้อนระอุ แต่เสียงที่คุ้นเคยนั้น ได้ทำให้เขาได้มีสติขี้น และช่วยลดความเจ็บปวดให้กับเขา
ตามสัญชาติญาณ คณพศได้พยายามเข้าใกล้นารา แรงของคณพศเยอะมาก เตียงของเขาได้ขยับไปนิดนึง “ปล่อยฉัน ฉันยอมตาย ดีกว่าที่จะทนทุกทรมาน ข้อร้องเถอะ”
เห็นคณพศที่ไม่เหนือสภาพดี ใจของนาราก็ได้พังทลาย นาราอยากที่จะรับความเจ็บปวดแทนคณพศ แต่ ทำได้เพียงเห็นคณพศที่เจ็บปวด ความรู้สึกนี้ เหมือนใช้มีดตัดชิ้นเนื้อของนาราออกมาที่ละชิ้นที่ละชิ้น
นาราทำได้แค่เพียงจับมือของคณพศที่กำลังดิ่นรนด้วยความเจ็บปวดนั้น “ไม่ต้องกลัวน่ะ ฉันจะอยู่ข้างๆนาย ศุกลจะเอายาถอนพิษมาในไม่ช้า นายทนหน่อยนะ เขาจะมาในไม่ช้า”
คณพศไม่ได้ยินเสียงของนาราเลย ในหูของเขามีเพียงเสียงที่พังทลาย คณพศรู้สึกเพียงว่ามือของเขาได้ถูกจับไว้ เหมือนคนที่กำลังจมน้ำแล้วขว้าต้นข้าวได้ เขาได้รีบจับมือของนารา แรงที่เขาใช้จับมือของนารานั้นแรงจนจะทำให้มือขอบนาราหัก
ความเจ็บปวดนั่นได้ส่งผ่านมาจากปลายนิ้วของนารา นาราได้กัดริมฝีปากของตัวเอง และไม่ได้ออกเสียงที่คณพศจับมือเธออย่างแรง นารารู้ว่าความเจ็บปวดของคณพศทำให้เขาอยากที่จะตาย ถ้าการจับมือของเธอสามารถลดความดจ็บปวดของเค้าได้ วั้นก็ให้เขาจับไปเถอะ
ยชญ์ที่อยู่ข้างๆเห็นสิ่งเหล่านี้แล้ว เขาโกรธจนอยากที่จะฆ่าคน “ศุกลนายจริงๆเลย ทำไมช้าอย่างนี้? ยานอนหลับอยู่ไหน? ถ้ายังไม่เอามาจะมีคนตายอยู่แล้ว!”
นาราได้ภาวนาและมองไปที่ประตู
แววตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังของนาราและยชญ์ ศุกลก็ได้นำยานอนหลับและวิ่งมา ตอนแรกที่เขาไม่มั่นใจกับยาถอนพิษ เขาก็เลยทำยาที่ช่วยให้สงบออกมา สามารถลบยาถอนพิษออกไปจากร่างกายได้
“เร็วๆๆ! จับแขนของเขาไว้!” ศุกลได้รีบวิ่งมา ในมือถือเข็มอยู่ ให้ยชญ์จับมือของคณพศไว้
ยขญ์ได้พยักหน้า ได้จับแขงของคณพศที่อยู่ในสภาพบเคลั่งนั้น ศุกลก็ได้ฉีดยานอนหลับลงไป
ตอนนี้ที่ยาที่ฉีดเสร็จแล้ว คณพศที่กำลังดิ่งรนมานานนั้นก็ได้หมดแรงไป ไม่นาน ยาก็ได้ออกฤทธิ์ คณพศก็ได้นอนหลับไป
นาราถึงได้เอามือออกมาจากมือของคณพศ มือของนาราถูกคณพศบีบจนเสียรูป
มือทั้งสองข้างของเธอเต็มไปด้วยรอยเลือด
“นารา มือของคุณ……” ยขญ์เห็นมือของนารา ในใจขอบเขารู้สึกตกใจที่นาราทนได้ขนาดนี่
คุณเจ็บแบบนี้แล้ว คุณยังไม่พูดอะไรเลย
นารามองไปที่มือของตัวเอง รีบเอามือของตัวเองไปซ่อนไว้ด้านหลัง “ไม่มีอะไร ฉันไม่เป็นไร “
ระหว่างที่พูด นาราได้มองไปที่ศุกลที่กำลังยุ่งอยู่ “ศุกล ยานอนหลับนี้ได้ผลหรือไม่?”
ศุกลได้ถอนหายใจ ส่ายหัวอย่างผิดหวัง “ตอนนี้ยังไม่แน่ใจ ฉันต้องเอาเลือดของคณพศ ไปคิดค้นยาถอนพิษใหม่ แต่ ไม่รู้จะสำเร็จมั้ย”
ยขญ์ได้มองออกไปที่หน้าต่าง แบบนี้ต่อไปไม่ได้ เด่นภูมิกับตรัญได้ออกไปสืบเรื่องที่รณพศถูกวางยา แต่ถึงตอนนี้ยังไม่มีข่าวคราวเลย
“ศุกล ยาถอนพิษนี้มีแค่คนที่วางยาถึงมี เราต้องรีบหาคนที่วางยาให้เจอ!” ยชญ์ได้พูดออกมาแบบนี้
คำพูดของยชญ์ทำให้นาราคิดอะไรออกแล้ว ทำไมเธอถึงลืมเรื่องนี้ได้ “ฉันคิดว่าคนที่วางยาคณพศเป็นผู้ช่วยที่อยู่กับเขา เพราะคณพศที่อยากดื่มชา เพราะชาที่เขาดื่มทุกวันมียาพิษอยู่!”
นาราที่พึ่งพูดจบ เสกข์ก็ได้รีบเดินเข้ามา “คุณนารา เมษาได้ออกไปจากบริษัทแล้ว และแมวน้ำที่เสริฟ์น้ำให้คณพศทุกวันนั้นก็ได้ยอมรับว่า ใบชาเมษาเป็นคนเอามาให้ คณพศได้ดื่มชานี้นเป็นเวลาหนึ่งเดือน! ตอนนี้แมวน้ำถูกคุมตัวไว้แล้ว เด่นภูมิกับตรีญ กำลังรีบไลล่าเมษาอยู่!”
ได้ฟังคำพูดของเสกข์ นาราได้อ่อนแรงไปทั้งตัว พิงกำแพงด้วยความอ่อนแรง
นารารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเมษาไม่ใช่คนธรรมดา ครั้งที่แล้วที่วางยาคณพศ นาราก็ได้สงสัยว่าเป็นเมษาแล้ว
