ตอนที่ 306 ฉันเคยรักเขามากแต่เขารังเกียจฉันอย่างกับอะไร
นาราฟังคำพูดของณัจยา ก็รู้สึกขนพองสยองเกล้า! จิตใจของณัจยาในเวลานี้นั้นบิดเบี้ยวไปอย่างรุนแรง เธอแอบรู้สึกเสียใจกับความบ้าบิ่นเมื่อครู่ขึ้นมา น่าจะติดต่อยชญ์ให้มากับตัวเองด้วยก็คงจะดี
แต่ถ้าเธอสามารถเอายาถอนนั่นมาได้ล่ะก็ จะหวั่นความตายไปทำไม?
ณัจยาที่กำลังจมดิ่งอยู่ในความทรงจำไม่ได้สังเกตุสีหน้าที่ค่อยๆ เปลี่ยนไปของนารา หล่อนแหงนหน้าขึ้นหัวเราะลั่นอย่างสะใจและอวดดี “ฉันเห็นเขาดินทุรนทุรายอยู่บนพื้นด้วยตาตัวเอง จนกระทั่งขาดใจ แน่นิ่งไม่ไหวติงเลยล่ะ จากนั้น ฉันก็เอาเงินทั้งหมดของเขาไป ในที่สุดฉันก็เดินออกไปจากที่ที่จองจำฉันมาเป็นปี แล้วจากนั้นก็ไปทำศัลยกรรมที่ยุโรป เรื่องราวของใบหน้านั้นของฉันมันน่าเศร้าเกินไป ฉันอยากจะเอาอดีตพวกนั้นทั้งหมดทิ้งไปซะ แล้วเริ่มต้นใหม่ด้วยชีวิตที่สดใส!”
นารายิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกเสียววาบที่สันหลัง บนโลกนี้สิ่งที่น่าพรั่นพรึงที่สุดนั้นก็คือใจคน และส่วนที่น่ากลัวที่สุดของจิตใจคนนั้น ก็คือที่เอาความผิดที่ตัวเองทำลงไปแท้ๆ ไปโยนความรับผิดชอบทั้งหมดใส่ที่ตัวคนอื่น
“นารา เธอรู้ไหมว่าหลายปีมานี้ฉันผ่านมันมายังไง?”ณัจยาจิกตามองนารา ไม่รอเธอเอ่ยตอบ ก็พูดเองเออเองต่อไป “ฉันเปลี่ยนใบหน้าใหม่ ใบหน้าที่บริสุทธิ์ แล้วฉันก็ศึกษาการจัดการธุรกิจ ฉันเริ่มต้นชีวิตใหม่ จากนั้น ก็อยากจะเอาความอัปยศอดสูที่เคยได้รับนี่คืนให้กับพวกเธอร้อยเท่าพันเท่า! ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเธอ ตอนนี้ฉันก็ยังเป็นคุณหนูณัจยาอยู่ จะไปตกต่ำจนถูกคนจองจำกลายเป็นตุ้กตายางได้ยังไง! ทั้งหมดนี่พวกแกเป็นต้นเหตุ! เป็นความผิดของพวกแกทั้งหมด!”
“งั้นเหรอ? ณัจยา ทำไมถึงเอาแต่เอาความผิดไปโยนใส่คนอื่นตลอด ไม่เคยมองตัวเธอเองให้ดีเลยรึไง? สาเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องมากมายแบบนี้ ตัวเธอเองไม่มีส่วนรับผิดชอบเลยจริงๆ รึไง?”นาราถามไปยังณัจยา รู้สึกว่าหล่อนได้เสียสติไปอย่างสมบูรณ์แล้ว
“ฉัน? ฉันผิดตรงไหน? ทั้งหมดนี้น่ะ ทั้งหมดก็เพราะพวกแกนั่นแหละ?! ฉันบังคับตัวเองให้เรียนรู้สุดชีวิต แล้วกลับมาเมืองธิตกลอย่างเงียบๆ ด้วยโปรไฟล์อันยอดเยี่ยม จึงเข้าไปในบริษัทตระกูลปัญญาพนต์ได้ไม่ยาก ขอบคุณพระเจ้า ท่านต้องมองเห็นความมุ่งมั่นในใจของเธอแน่ ถึงได้อวยพรให้ฉันเดินต่อไปตามทางได้อย่างราบรื่น ไม่นานก็เลื่อนขั้นไปถึงตำแหน่งเลขาประธานแล้ว”นาราพูดขณะมองนาราอย่างริษยา “แต่ว่า ตอนที่ฉันเห็นคณพศที่ไม่ได้เจอมาหลายปี ความหลงใหลในตัวเขาก็เกิดปะทุขึ้นมา ความหล่อของเขายิ่งเฉิดฉาย ใบหน้าคร่ำเคร่งนั้นดึงดูดฉันอย่างลึกซึ้ง ทำให้ฉันไม่อาจข่มตาหลับ ทุกวันล้วนปราถนาจะถูกเขาโอบกอดไว้ในอ้อมแขนและปรนเปรออย่างนุ่มนวล”
นาราขมวดคิ้ว ในใจปั่นป่วนไม่หยุด ณัจยานี่บ้าไปแล้วจริงๆ หมดทางเยียวยาแล้ว!
“เธอขมวดคิ้วทำไม? เธอมีสิทธิอะไรมาขมวดคิ้วใส่ฉัน? ถ้าไม่ใช่คณพศคุ้มครองเธอ เธอก็ไม่ใช่อะไรทั้งนั้น ไม่มีค่าเท่ารองเท้าของฉันซะด้วยซ้ำ!”ณัจยาเอ่ยอย่างหยาบคาย กำมือตัวเองแน่น ในใจนั้นแยกร่างของนาราเป็นชิ้นๆ ไปนานแล้ว
“เพราะงั้น เธอเลยวางยาเขางั้นเหรอ? ทำให้เขาสัมผัสเธอ?”นาราถามอย่างดูถูก แม้จะรู้อยู่แล้วว่าณัจยาจะพยักหน้า แต่ในใจก็อดนึกคลื่นไส้ไม่ได้
“ถูกต้อง นั่นล่ะฉัน!”ณัจยายอมรับตรงๆ ไร้ซึ่งความละอาย “ผู้ชายที่ยอดเยี่ยมขนาดนั้นอย่างคณพศทำไมถึงมองแต่เธอ? เธอมีอะไรเทียบฉันได้กัน? ตอนฉันฝันก็อยากจะแนบเนื้อกับเขาสักครั้ง ขอแค่ได้นอนกับเขา ต่อให้ตายฉันก็ยินดี! เธอล่ะ? เธอกล้าพูดแบบนี้ไหมล่ะ?”
นาราส่ายหน้า “ณัจยา เธอน่ะเกินจะเยียวยาแล้วล่ะ”
คำพูดของนาราทำให้ณัจยาที่อิจฉาเธออยู่แล้วบ้าคลั่งเข้าไปใหญ่ น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวขึ้นมา “หุบปาก! เกินเยียวยา? นั่นมันเธอ นั่นมันเธอนังสารเลว! ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เขาจะรับยาMของฉันไปแล้วแต่ไม่เสพสุขกับฉันได้ยังไง? เพราะเธอทำเสน่ห์ใส่เขาแน่ ทำให้เขาไม่เหลียวมองหญิงอื่นอีก ถึงจะได้รับยาMแล้ว ก็ยังขับไล่ไสส่งฉันอย่างไม่พอใจ! เธอมันปีศาจไร้หัวใจ!”
“ณัจยา ตื่นสักทีเถอะ? ฉันกับคณพศรักกันด้วยใจจริง ไม่เคยสกปรกอย่างที่เธอพูด! รักแท้นั้นยิ่งกว่าสิ่งใด สามารถบดขยี้แผนร้ายใดก็ตาม ดังนั้นถึงเธอจะมีแผนอะไรอีกก็ไร้ประโยชน์ วางมือซะเถอะ”นาราอดที่จะกล่อมณัจยาอีกครั้งไม่ได้
ณัจยาแหงนหน้าหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ฮ่าฮ่า รักแท้? โลกนี้มันมีรักแท้ซะที่ไหนกัน? นารา เธอมันก็แค่ชีวิตดี ทำให้คณพศรักเธอสุดจิตสุดใจ แต่แล้วมันยังไงกันล่ะ? ในเมื่อในใจของเขาไม่มีฉัน ฉันไม่ได้ คนอื่นก็ต้องไม่ได้! ฉันจะทำลายเขา คนอื่นก็จะไม่มีวันได้เขาไปเช่นกัน!”
“เพราะงั้น เธอถึงได้วางยาเขาสินะ?”นาราถาม
“ใช่แล้ว! ถ้าฉันไม่ได้ ฉันก็จะทำลายเขาซะ! โดยเฉพาะคนเย่อหยิ่งอย่างคณพศ ไม่เพียงแค่ปฏิเสธฉัน แต่ยังย่ำยีฉัน ฉันจะสูดลมหายใจนั้นได้ยังไง! โดยเฉพาะคณพศที่ย้ายฉันจากสำนักงานประธานบริษัทไปฝ่ายขาย มันทำให้ฉันเสียหน้า ฉันจึงจับมือกับแมวน้ำ เอาพิษที่ซื้อมาจากตลาดมืดใส่ลงในชา ฮ่าฮ่า นารา พิษพวกนี้น่ะถ้าไม่มีวิธีปรุง ก็ไม่มีทางรักษาได้หรอก! ฉันคิดว่าตอนนี้ คณพศจะต้องเหมือนสุนัขใกล้ตายที่พยายามยืดลมหายใจออกไปแน่เลย? ฮ่าๆๆๆ!”
ฟังคำพูดของณัจยาแล้ว นาราก็มองเธออย่างเวทนา “ณัจยา เธอเสียสติไปแล้วจริงๆ สินะ อย่างน้อยคณพศก็เคยรักเธอมาก่อน เธอทำมันลงจริงๆ เหรอ?”
“ถูกต้อง ฉันมันเสียสติ! เขาเคยรักฉัน แต่ว่า”ณัจยากัดฟันกรอด “ตอนที่คณพศปล่อยฉันแล้วเลือกเธอ ฉันก็เป็นบ้าไปแล้ว! นารา ฉันแย่กว่าเธอตรงไหน?! ทำไมต้องโดนเปรียบเทียบกับเธอไปทุกส่วน? บอกฉันสิ บอกมา!”
นาราส่ายหน้าช้าๆ “ถูกแล้วล่ะ ฉันยอมรับว่าใบหน้าใหม่ของเธอนั้นสวยสะดุดตาจริงๆ แต่แล้วมันยังไง? ถึงเธอจะมีรูปลักษณ์ดั่งทูตสวรรค์ ก็เปลี่ยนหัวใจที่เป็นอสูรร้ายของตัวเองไม่ได้หรอก! หัวใจของเธอถูกความริษยากัดกินจนบิดเบี้ยวไปนานแล้ว! ณัจยา ตื่นเถอะ ปล่อยวางซะ! ก่อนที่จะทำผิดพลาดใหญ่หลวง รีบหันกลับมาเถอะ!”
“หันกลับ? นารา เหตุผลที่ฉันเดินบนเส้นทางนี้ทั้งหมดก็เพราะเธอ! เป็นความผิดของเธอทั้งหมด! ทำไมเธอถึงต้องครอบครองผู้ชายที่ดีที่สุดในโลกนี้ไว้เองด้วย? ทำไมเธอถึงได้รับความโปรดปรานจากทุกคนโดยที่ไม่ต้องพยายามอะไรเลย? เพราะอะไร?! ฉันเกลียดเธอ! แทบอยากจะฆ่าเธอทิ้งไปซะ!”ดวงตาทั้งสองของณัจยาลุกเป็นไฟ ราวกับจะทะลวงร่างของนาราให้พรุน
“ณัจยา เลิกหมกมุ่นได้แล้ว รีบเอายาถอนพิษของคณพศออกมาเถอะ เธอทรมานเขาแบบนี้ ตัวเธอเองจะได้ประโยชน์อะไรล่ะ?”นาราพูดกับณัจยาด้วยน้ำเสียงดีๆ หวังว่าหล่อนจะกลับตัวกลับใจได้
ได้ยินนาราพูดดังนั้น ณัจยาหัวเราะจนน้ำตาแทบไหล “ฮ่าๆๆ นารา นี่เธอโง่รึเปล่า? คนต่ำช้าอย่างฉันจะมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร? ก็เพื่อกลับมาแก้แค้นพวกเธอไงล่ะ! เพื่อเอาความทุกข์ทรมานที่ฉันได้รับคืนให้กับพวกเธอยังไงล่ะ! อยากได้ยาถอนพิษงั้นเหรอ? อยู่นี่ไง มาเอาไปสิ!”
