ตอนที่ 304 โทรศัพท์ของเมษา พบรุ่งอรุณ
แต่ยิ่งกลัวอะไร สิ่งนั้นก็ยิ่งจะเข้ามา ศุกลถอนหายใจยาว “คุณผู้หญิง พวกเราล้มเหลวไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่พิษชนิดนี้มันน่ากลัวเกินไป การกำจัดพิษล้มเหลว ผมเสียใจจริงๆ แต่เราจะไม่ยอมแพ้ครับ!
นาราเซถอยหลังไปอย่างสิ้นหวัง “หรือมัน จะไม่มีหนทางอื่นแล้วจริงๆ เหรอคะ?”
ศุกลส่ายหน้า “คุณผู้หญิง สารพิษชนิดนี้มีวิธีการกลั่นกว่าร้อย พวกเราทดลองมาหลายสิบครั้งแล้ว แต่อย่างที่คุณรู้ มันล้มเหลวหมด เว้นเสียจากคนวางยาคนนั้นจะเกิดมโนธรรมขึ้นมา ไม่งั้นวิธีแก้พิษแบบเก่าแบบนี้ ผมกังวลว่าร่างกายของคุณชายสามจะไม่สามารถทนได้จนถึงวันนั้น”
คำพูดของศุกลทำลายความหวังสุดท้ายในใจของนารา ความรู้สึกของเธอใกล้จะพังทลาย เธอเดินโซเซออกจากห้องวิจัยไปราวกับร่างไร้วิญญาณ “ไม่ใช่แบบนี้สิ ไม่ใช่แบบนี้ พวกคุณโกหก!”
เห็นนาราที่เหม่อลอยร้องไห้อย่างปวดร้าว ศุกลยื่นมือออกไปอยากจะปลอบเธอสักคำสองคำ แต่ตัวเขาเองก็รู้ดี ตอนนี้ไม่ว่าจะเอ่ยปลอบอย่างไร สำหรับนาราแล้วล้วนไร้ความหมาย บางทีการร้องไห้ฟูมฟาย จะทำให้ความหนักหน่วงในใจของเธอลดลงได้รึเปล่า? งั้นก็ปล่อยให้เธอร้องไปสักพักเถอะ
ศุกลคิดได้เช่นนั้น จึงวางความคิดที่จะปลอบนาราไว้ แล้วจึงไปปรับปรุงยาแก้พิษกับอาจารย์ต่อ
นารามาที่มุมหนึ่งในสวนของโรงพยาบาล ปิดหน้าก้มลงร้องไห้ ตลอดมา เธอคอยปลอบใจตัวเองว่าคณพศจะต้องดีขึ้นแน่ แต่วันนี้ แม้แต่คณพศก็ยังพูดคำพูดเสียกำลังใจขนาดนั้น หรือว่า เขากลับมาหายดีไม่ไหวแล้วจริงๆ ?
ไม่！
เมื่อความคิดนั้นผุดขึ้นในหัว นาราก็รีบสลัดมันทิ้งไป ความคิดนั้นน่ากลัวเหลือเกิน ยังไงเธอก็รับมันไม่ได้!
สองวันผ่านไปหลังจากวันนั้น อาการของคณพศยิ่งแย่ลงเรื่อย นารายืนอยู่บนขอบเหวที่ใกล้จะพังทลายเต็มที
ขณะที่นาราตกอยู่ในห้วงแห่งความกลัวและสิ้นหวัง ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น
นาราเหลือบมองมือถือ มันเป็นหมายเลขที่ไม่รู้จัก ในใจสั่นไหว รีบรับสายขึ้นมา “สวัสดีค่ะ ใครคะ?”
“ฮ่าๆๆๆ ! นารา ช่วงนี้เป็นยังไงบ้างจ้ะ? สบายดีอยู่รึเปล่าเอ่ย?”อีกฝั่งของสายหัวเราะอย่างอวดดี แม้จะไม่ได้แนะนำตัว แต่นาราก็รู้อยู่แล้ว คนที่โทรมานั่นก็คือเมษาที่เป็นคนวางยาคณพศ
ชั่วขณะที่โทรศัพท์ดังขึ้นเมื่อกี้นี้ เธอก็เดาอยู่ว่าจะใช่เมษาหรือไม่ และเธอก็เดาถูกจริงๆ !
นาราถอนหายใจ จับมือถือแน่นแล้วถาม “เมษา เธอเป็นคนวางยาพิษคณพศสินะ? ทำไมถึงได้ต่ำช้าขนาดนี้!”
“ต่ำช้า? นารา ไม่นึกว่าไม่เจอกันแค่ห้าปี ตอนนี้เธอก็ไม่ได้โง่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนี้!”น้ำเสียงของเมษาพึงพอใจอย่างมาก “แต่ฉลาดไปมันก็ไม่ดีเหมือนกันนะ! ฉันเป็นคนวางยาคณพศเอง เธอกับคณพศเต้นอยู่บนฝ่ามือของฉัน ฮ่าๆๆๆๆ!”
ได้ยินเสียงหัวเราะน่าขยะแขยงของเมษาแล้ว แผ่นหลังของนาราก็แผ่ความเย็นยะเยือก เธอไม่รู้รายละเอียดอะไรของเมษาเลยสักนิด แต่ดูเหมือนว่าเมษาจะรู้เรื่องอดีตของเธออย่างถี่ถ้วนทีเดียว
“ เธอเป็นใครกันแน่? ทำไมถึงรู้เรื่องในอดีตของฉัน? ทำไมต้องวางยาพิษคณพศด้วย?”หลังจากที่นาราถามออกไปเธอก็เสียใจภายหลัง ในเมื่อเมษาวางแผนให้พวกเขาเข้าไปติดกับ แล้วจะบอกความจริงกับเธอได้ยังไงกัน!
ตามคาด เมษาที่อยู่อีกฝั่งยิ่งหัวเราะโอเวอร์กว่าเดิม “นาราเอ๋ยนารา ฉันเพิ่งจะชมว่าเธอฉลาดเองนะ ทำไมกลับมาไม่รู้จักโตแบบเมื่อก่อนอีกแล้วล่ะ? จิ๊จิ๊จิ๊ น่าผิดหวังจริงๆ เลยนะ!”
ในเวลานี้นาราก็ยังคงใจเย็น เธอทำจิตใจให้มั่นคง ถามไปด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง “บอกมา เธอต้องการอะไรกันแน่? ทางที่ดีเธอรีบเอายาถอนพิษมาจะดีกว่า แล้วฉันจะไม่เอาเรื่องเธอที่วางยา”
“ดี ไม่อ้อมค้อม! นารา เธอกล้าออกมาเจอฉันตัวต่อตัวไหมล่ะ? ถ้าเธอพาใครมาด้วยหรือบอกกับตำรวจล่ะก็ ฉันก็จะทำให้ยาแก้พิษนี่หายไปตลอดกาล แบบนั้นคณพศของเธอก็ทำได้แค่นอนรอความตายอย่างน่าสมเพช ฮ่าๆๆ นารา เดาว่าตอนนี้ร่างกายของคณพศคงเน่าเปื่อยไปหมดแล้วสินะ? ไม่รู้ว่าเธอเจอเขาแบบนั้นทุกวันขยะแขยงบ้างไหม? แผลน่าสะอิดสะเอียนพวกนั้น จิ๊จิ๊จิ๊ คิดขึ้นมาก็คลื่นไส้แล้วเนี่ย!”
สำหรับการเยาะเย้ยเสียดสีของเมษา ครั้งนี้นารากลับไม่ได้โกรธ เพราะเธอรู้ว่าเมษาต้องจงใจโทรมายั่วโมโหเธอ ยิ่งเธอโกรธ หล่อนก็จะยิ่งได้ใจ
“เมษา คณพศกลายเป็นแบบวันนี้ ก็เป็นเพราะถูกคนถ่อยอย่างเธอทำร้าย ทำไมเธอถึงเสียสติได้ถึงขนาดนี้ ไร้มนุษยธรรมสิ้นดี!”นาราพูดอย่างใส่อารมณ์ แทบอยากจะเข้ามุดเข้ามือถือไปตบหน้าเมษา
เมษาได้ยินแล้วก็ยิ่งหัวเราะหนักกว่าเดิม “ฮ่าๆ ใช่แล้ว ฉันเป็นคนทำ ฉันมันเสียสติไปแล้ว แล้วเธอจะทำอะไรฉันงั้นเหรอ?”เมษาคำรามอยากหยิ่งยโส
“ฉันก็ไม่ยังไงกับเธอหรอก เมษา คนทำอะไร สวรรค์ก็มองอยู่! ไม่ว่าเธอจะทำเรื่องชั่วช้าไปเท่าไหร่ ไม่ช้าก็เร็วจะต้องได้รับผลกรรมนั้นแน่” นาราพูดเมษาอย่างชัดถ้อยชัดคำ ซึ่งในความจริงแล้วใจเธออยากจะฉีกหล่อนเป็นชิ้นๆ เสียให้ได้
“พอที! ฉันไม่ได้จะมาฟังเรื่องไร้สาระของเธอ!”เมษาถูกคำพูดของนารายั่วจนโมโหเดือดดาล เธอตวาด “นารา ตอนนี้ฉันอยู่ที่ภูเขาด้านหลังโรงพยาบาล เธอกล้ามาเจอฉันไหมล่ะ? ฉันจะพูดอีกครั้ง ถ้าฉันเจอว่าเธอพาคนมาหรือติดต่อตำรวจ เธอก็รอเก็บศพคณพศได้เลย! เชื่อว่าการทดสอบกับคณพศผ่านมาหลายวันแบบนี้ พวกเธอคงรู้แล้วว่าพิษของเขาต้องให้ยาแก้พิษแบบพิเศษถึงจะรักษาได้”
นาราไม่นึกว่าเมษาจะอวดดีถึงขนาดนี้ ถึงกับซ่อนตัวอยู่ที่ภูเขาไม่ไกลจากโรงพยาบาล ยชญ์กับเด่นภูมิพวกเขาพลิกแผ่นดินหาก็หาเธอไม่เจอ
ตอนนี้นาราอยากจะไปคว้ายาแก้พิษในมือของเมษาเสียเหลือเกิน เธอพยักหน้าตกลงทันที “ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ รอฉันได้เลย”
พูดจบ นาราก็วางโทรศัพท์ แล้วเดินไปทางเขาหลังโรงพยาบาลอย่างเร่งรีบ เธอไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใคร เพราะไม่อาจเดิมพันได้ ร่างกายของคณพศรอไม่ได้อีกแล้ว ต้องการยามาล้างพิษอย่างเร่งด่วน
ต่อให้เมษาจะต้องการชีวิตของเธอ เธอก็ไม่สน เธอต้องการเพียงยาของคณพศเท่านั้น
ภูเขานั้นห่างจะโรงพยาบาลไม่ไกลนัก นาราเหมือนกับจะวิ่งเหยาะๆ ไป
แต่เมื่อเธอมาถึงสถานที่นัดพบกับเมษา หันซ้ายหันขวา กลับไม่เห็นเมษาจะปรากฎตัวออกมา นาราโทรจี้เมษา แต่สายกลับไม่ว่างอยู่ตลอด
หล่อนคงไม่ได้ตั้งใจจะล้อเล่นกับเธอหรอกนะ? นาราคิดในใจ เธอมองไปรอบๆ อย่างใจจดใจจ่อ แทบอยากจะให้ตะโกนให้เมษาออกมา
ฟ้าเริ่มสลัวลงทุกที จนสุดท้ายเมษาก็ไม่โผล่ออกมา นาราก้มหน้าอย่างหมดหวัง ก่อนก้าวเท้าเดินลงจากเขา
เธอนี่มันโง่จริงๆ ไปเชื่อเมษาง่ายๆ แบบนั้นได้ยังไง? ไม่แน่ว่าหล่อนจงใจเล่นกลกับเธอ ทำให้เธอรู้ว่าหล่อนมียาแก้พิษแต่ก็เอาไปไม่ได้
นาราเพิ่งจะเดินไปได้ไม่นาน ก็มีเสียงของเมษาดังออกมาจากข้างพุ่มไม้ “หยุด!”
