ตอนที่298 การถอนพิษ (2)
“ไม่มีปัญหา ศุกล เราไปเถอะ คืนนี้เราต้องทำงานถึงดึก” ครูของศุกลได้พูดไปและรีบเดินออกจากห้องคนไข้ เขาต้องไปคิดค้นยาถอนพิษใหม่ขึ้นมา
ศุกลก็ได้รีบตามไป “ได้ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”
ทั้งสองคนได้เดินออกไปจากห้องของคณพศ
ในห้องก็เหลือเพียงนาราและยชญ์ เห็นนารามีใบหน้าที่ผิดหวัง ยชญ์ก็ได้ปลอบใจนาราว่า “คุณนารา คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ คณพศเขาไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว แต่เราต้องหาเมษาให้เจอ ผู้หญิงคนนี้เลวมาก”
“โธ่” นาราได้ถอนหายใจ เธออยากที่จะปล่อยพันพัวและความไม่สบายใจออกมาให้หมด “คนชั่วอยู่ในที่มืดคนดีอยู่ในที่สว่างเมษาคนนี้ใช้มือคนอื่นในการวางยา เธอน่าจะมีการเตรียมการมาอย่างดี ถ้าเธอตั้งใจที่จะหลบพวกเรา งั้นพวกเราคงหาเธอเจอได้ยาก”
ถ้าหาเจอได้ เด่นภูมิคงหาเจอไปนานแล้ว ถึงตอนนี้ยังหาไม่เจอ ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน
“คุณนารา คุณดูแลคณพศอยู่ที่นี่ ฉันไม่เชื่อว่าเมษาเธอจะเก่งแค่ไหน! ถ้าเป็นมนุษย์ ต้องมีเบาะแส! ถึงเธอจะซ่อนอยู่ในรูหนู หรือซ่อนอยู่ในท่อน้ำ ฉันจะต้องหาเธอให้เจอ!” ยชญ์ได้พูดออกมา และได้รีบเดินไปทางประตู “ฉันจะไปดู ทำไมเด่นภูมิทำงานแบบไหน ก็แต่ผู้หญิงคนเดียวยังหาไม่เจอ ฉันออกไปสักพักเดียวฉันกลับมา!”
นาราเห็นยชญ์ที่รีบเดินออกไป ในใจก็รู้สึกไม่ดี ใช่ ไม่รู้เป็นเพราะอะไรเมษาถึงหาตัวได้ยากขนาดนี้ นี้ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว แม้แต่เบาะแสที่เล็กน้อยของเธอก็ยังไม่มีเลย
โธ่ ไม่รู้ว่าคณพศไปทำอะไรให้เมษา ถึงแม้เมษาที่ชอบคณพศแต่ถูกคณพศปฏิเสธ ก็ไม่ควรที่จะทำเรื่องที่โหดเหี้ยมแบบนี้!
นาราได้เดินไปที่คณพศอย่างช้าๆ และจะช่วยเช็ดเหงื่อที่ออกมาจากหน้าผากของเขา
นาราได้ไปเอาน้ำที่ห้องน้ำ ใช้ผ้าขนหนูไปเช็ดที่ตัวของคณพศ ค่อยๆเช็ดให้คณพศอย่างเบาๆ เธอได้เห็นหลังหูของคณพศ มีพื้นที่ที่เน่าพุพองอยู่
นาราคิดว่าตัวเองตาฝาด เธอได้ขยี้ตา และได้มองเข้าไปใกล้อีก ไม่ผิดแน่ หลังหูของคณพศ มีน้ำเหลืองไหลออกมาจริงๆ พื้นที่ที่เน่าพุพองมีสีเหลืองน้ำตาล ข้างบนมีจุดฟองเล็กใหญ่อยู่เต็มไปหมด
นาราที่เห็นแบบนี้ นาราได้ตกใจจนอึ้งไปหมด นาราได้นึกถึงคำพูดของศุกล
เน่าพุพองไปทั้งตัวและเสียชีวิต!
คณพศถึงแม้จะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แต่ภาพที่เธอเห็นยอกเธอว่า ตัวของคณพศกำลังที่จะเน่าพุพอง ถ้าอาการแย่ลงละก็…..
นาราไม่กล้าที่จะคิดต่อไป เธอรีบจับแขนของคณพศขึ้นมา เริ่มตรวจ
ไม่มี บริเวณนิ้วก็ไม่มี บริเวณแขนก็ไม่มี ใต้รักแร้ก็ไม่มี……
นาราก็ยังไม่วางใจ เธอได้ไปเข็คที่แขนอีกข้างของคณพศ ไม่มี ไม่มี แขนของคณพศไม่ได้เป็นอะไร แต่หลังหูของเขา มีชินเนื้อที่เน่าพุพองอยู่ ต้องบอกให้กับทุกคนได้รู้ พิษกำบังออกฤทธิ์!
สมองของนาราที่สับสนอยู่นั้น เธอได้ใช้เพียงสติ และได้ใช้แรงไปพลิกตัวของคณพศ
เธอจะดูว่าหลังของคณพศได้เน่าพุพองมั้ย
แต่คณพศเป็คนที่สูงใหญ่ นาราใช้แรงทั้งหมด ถึงจะพลิกตัวเขาได้
ทำไงได้ นาราทำได้แค่เพียงใช้ตัวไปยกตัวของคณพษค้างไว้เธอถึงเห็นด้านหลังของคณพศ และได้เปิดผ้าตรวจดูหลังของคณพศ
นาราที่ค่อยๆตั้งใจหา เธอได้พบว่า หลังของคณพศ มีชิ้นเนื้อเน่าพุพองเดียวกับที่มีที่หู!
สติของนาราได้ถูกบดขยี้ แขนของเธอได้รู้สึกอ่อนแรง น้ำตาของเธอได้ไหลออกมาอย่างไม่หยุด
หลังจากนั้นนาราได้เดินออกไปจากห้องอย่างกระวนกระวาย มุ่งหน้าไปยัง ห้องพยาธิวิทยา
ต้องไม่เป็นแบบนี้ ทำไมตัวของคณพศถึงได้เน่าพุพองได้?
เป็นไปไม่ได้!
เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!
น้ำตาของนาราได้ตกไปด้านข้าง แววตาของเธอในตอนนี้เลือนรางไปหมดแล้ว
คณพศ ฉันควรทำอย่างไรดี!
นาราได้เดินไปที่ห้องพยาธิวิทยาอย่างไม่มีแรง ท่าทางที่กระวนกระวายของนาราทำให้ศุกลและครูของเขาตกใจ ในมือของศุกลยังถือหลอดทดลองอยู่เลยเขาได้หันไปถามว่า “คุณนารา คุณมาที่นี่ได้อย่างไร?”
เมื่อเห็นศุกล นาราได้รู้สึกหมดแรง ความเป็นห่วงของเธอตอนนี้อยู่ที่คณพศหมดเลย ที่ผ่านมานี้ คณพศไม่เพียงไม่ดีขึ้น แถมยังมีอาการที่ผิวมีการเน่าพุพอง เรื่องพวกนี้ เหมือนคลื่นทะเลที่แรง พัดนาราให้ตกลงไปที่ที่ลึกมาก ทำให้เธอรู้สึกขาดอากาศหายใจ
“ศุกล บนตัวของคณพศได้มีบริเวณที่เน่าพุพองแล้ว นายรีบไปดูเขาหน่อย ดูว่าพิษได้ออกฤทธิ์อีกแล้วใช่มั้ย?”
นาราที่ร้องไห้ เธอได้พิงไปที่เก้าอี้อย่างอ่อนแรง ในคอของเธอยังเต็มไปด้วยเสียง
ศุกลนิ่งไปสักพัก “อะไรน่ะ? ก้องเนื้อสีเหลืองที่เน่าพุพอง? ผมจะไปดูเดี๋ยวนี้เลย!”
พูดจบ ศุกลได้วางหลอดทดลองลง และรีบวิ่งไปที่หน้าประตู เขาที่พึ่งไปถึงข้างๆของนารา ก็เห็นนาราปิดตาและสลบไป
“คุณนารา! คุณนารา!” ศุกลได้รับนาราที่กำลังจะล้มไปที่พื้นไว้ทัน เขาก็ได้เรียกชื่อของนาราหลายครั้ง
แต่นาราได้หลับตาอย่างสนิท ไม่มีปฏิกิริยาใดๆเลย ทำให้ศุกลใจร้อนจนไปจับที่หู ไม่รู้จะทำอย่างไงดี ถ้านาราเป็นอะไรไป ถ้าคณพศตื่นขึ้นมา เขาต้องฆ่าศุกลแน่!”
ครูของศุกลได้เดินมา มองไปที่นารา และพูดกับศุกลว่า “เป็นหมอ ความสามารถในการวินิจฉัยของนายทำไมมันแย่อย่างนี้ เธอไม่เป็นอะไร แค่เหนื่อยมากเกินไป บวกกับอารมณ์ที่ตึงเครียด ทำให้เธอได้สลบไป นอนหลับไปก็ดีเหมือนกัน”
ศุกลรู้สึกอาย นาราที่สลบไปอย่างกะทันหัน เขาได้ลืมไปว่าเขาก็เป็นหมอคนหนึ่ง “ครู ช่วยดูแลเธอหน่อย ผมจะไปดูอาการของคณพศ”
“ไปเถอะ โธ่ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ดีมาก สวรรค์ทำไมต้องทรมานพวกเขาแบบนี้ด้วย?” ครูของศุกลส่ายหัวและถอนหายใจ เขาได้รู้สึกเห็นใจคณพศและนารา
เมื่อนาราตื่นขึ้น ท้องฟ้าก็ได้สว่างขึ้น นาราได้ลุกขึ้นจากเตียงนอนอย่างเหนื่อยล้า ในแววตาของเธอยังมีความมืดมัว และได้รีบบอกว่า “คณพศเป็นอะไร? พวกนายรีบ….”
นารายังพูดไม่จบ ศุกลที่ทำงานทั้งคืนและหลับอยู่นั้นก็ได้ตกใจตื่น
เขาเห็นนาราที่ยืนขึ้นมา เขาถึงได้สบายใจ “คุณนารา เมื่อคืนฉันได้ไปตรวจแล้ว คุณชายคณพศมีอาการที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เกิดจากพิษชนิดนี้ ผมได้ให้พยาบาลฉีดยาให้เขาไปแล้ว
นาราถึงได้สบายใจขึ้น “งั้นก็ดีแล้ว แต่ ผิวสีเหลืองที่เน่าพุพองนั้นมันจะลามไปที่อื่นมั้ย ถ้าอาการแย่ลง คณพศจะเป็นอย่างไร? และ ฉันดูแลคณพศอยู่ที่ห้องคนไข้ไม่ใช้หรอ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้?
