ตอนที่ 299 ฉันจะใช้ชีวิตมาพนันรักของเธอ
ศุกลได้อธิบายอย่างช้าๆ “คุณหญิงน้อย เมื่อวานที่คุณตะโกนเรียกพวกเราคุณก็ได้สลบไป พวกเราเลยให้คุณพักอยู่ที่นี่ก่อน ผมไม่อยากที่จะโกหกเธอ การเน่าพุพองแบบนี้มันเกิดจากพิษที่อยู่ในร่างกายคณพศ ถ้าเราไม่ถอนพิษให้เร็วที่สุด การเน่าพุพองแบบนี้จะเริ่มหนักขึ้น และจะลามไปที่บริเวณอื่นของร่างกาย และจะทำอันตรายกับอวัยวะต่างๆ”
คำพูดของศุกล ได้มาอย่างกะทันหัน ทำให้นาราอ่อนแรงไปทั้งตัว เธอรู้ว่าตอนที่อาการของคณพศกำเริบเขาจะมีอาการคลั่ง แต่นาราไม่คิดเลยว่า พิษชนิดนี้กำลังค่อยๆกลืนกินสุขภาพของคณพศ
ถ้าเราไม่สามารถถอนพิษได้ทันเวลา การเน่าพุพองจะหนักขึ้น และจะทำอันตรายต่อคณพศอวัยวะจากภายในสู่ภายนอก?
ไม่!
นาราได้ส่ายหัวและถอยหลัง “เป็นแบบนี้ไม่ได้ จะเป็นแบบนี้ไม่ได้! ฉันไม่อนุญาตให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแน่นอน ฉันรับไม่ได้ รับไม่ได้!”
นาราได้เอามือถือออกมา โทรไปหายชญ์ “ฉันจะโทรหายชญ์ ถามเขาว่าหาเมษาเจอหรือยัง”
สายก็ได้ติดเร็วมาก ในสายได้มีเสียงของยชญ์ที่เหนื่อยล้ารอยมา “ฮาโหล คุณนารา?ตรงที่คุณชายคณพศมีความคืบหน้าอะไรแล้วใช่มั้ย?”
นาราอยากจะเล่าอาการของคณพศให้ยชญ์ฟัง แต่เธอก็พูดไม่ออก เพราะเธอรู้ว่า ถึงยชญ์รู้เรื่องนี้ก็ช่วยอะไรไม่ได้ กลับอาจจะทำให้ยชญ์เป็นห่วงคณพศมากขึ้น
นาราก็เลยตั้งสติ และพูดอย่างช้าๆว่า “ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากถามว่า พวกนายหาเมษาเจอหรือยัง?“
ในสายยชญ์ที่ได้ยินชื่อของเมษา ได้ทนไม่ไหวและด่าออกมา “ผู้หญิงเลวคนนี้ เธอเป็นอะรกัน
ฉันให้ลูกน้องฉันที่ยุโรปช่วยหา แต่ก็ยังไม่มีเบาะแสอะไรแม้แต่น้อย ฉันอารมณ์เสียมาก!”
ใจของนาราเหมือนตกลงไปในเหว เธอได้ฝืนใจปลอบยชญ์ได้สองประโยค และได้วางสายไป
ยังหาไม่เจอ ยังหาเบาะแสของเมษาไม่เจอ
นาราได้กำมือถืออย่างแน่นด้วยความโกรธ จนทำให้นิวของเธอกลายเป็นสีขาว ในใจของเธอก็ยังมีความแค้นที่ไม่สามารถปลดปล่อยได้
เธอแค้นผู้หญิงที่ชื่อเมษาคนนี้ ถ้าเธอได้เจอเมษา เธอจะตบเธอโดยไม่ลังเลเลย และจะถามเธอว่าทำไมถึงทำเรื่องแบบนี้ !
“แย่แล้ว แย่แล้ว! พิษของคณพศกำเริบอีกแล้ว” พยาบาลคนหนึ่งได้วิ่งมาทางนี้ ใบหน้าของเธอดูกระวนกระวายมาก แย่แล้ว อาการของคณพศได้กำเริบอีกแล้ว ทำให้เชือกที่ผูกเขาไว้กับเตียงนั้นได้ขาดแล้ว!”
เพราะใช้โซ่มัดคณพศไว้ ทำให้นาราเจ็บปวดใจ และเปลี่ยนเป็นผ้า แต่ตอนนี้ผ้ามัดคณพศไม่อยู่แล้ว
“อะไรน่ะ!?” ศุกลตกใจจนหน้าเสีย ได้รีบวิ่งไปทางห้องคนไข้
นาราก็ได้วิ่งตามไป นาราในตอนนี้ได้หมดแรงแล้ว เธอรู้สึกโลกกำลังจะถล่ม!
พวกเขาได้วิ่งไปที่ห้องคนไข้อย่างตื่นตระหนก คณพศที่มีแรงเยอะ ได้ดิ้นรนเพื่อทำให้ผ้าที่ผูกเขาอยู่นั้นขาด ถึงกระทั่งทำให้เตียงนั้นล้มลงมา และพยายามใช้แรงไปถีบ และด่าว่า “ไอพวกเลว ออกไปให้หมด! รีบเอายามาให้ฉัน! อ่าๆๆ! ให้ฉันออกไป
นาราอยากที่จะเปิดประตูเข้าไป โดยไม่ได้คิด แต่เธอกลับถูกศุกลห้ามไว้ “คุณนารา คุณยังเข้าไปไม่ได้“
“ทำไมละ?” นารามองไปที่ศุกลด้วยความไม่เข้าใจ “คณพศตอนนี้เขาเป็นคนที่อันตรายมาก ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เขาอาจจะทำร้ายตัวเองก็ได้”
“ถูกต้อง ตอนนี้เขากำลังบ้าคลั่งอยู่ ถ้าคุณเข้าไปแบบนี้ เขาอาจะทำร้ายคุณก็ได้!” ศุกลได้ห้ามนาราไว้อย่างเด็ดขาด
นาราไม่ฟังที่ศุกลพูดพยายามที่จะเปิดประตู “ฉันไม่กลัว! เพราะไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไง เขาจะไม่มีวันที่จะทำร้ายฉัน!”
“คุณนารา! คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้น่ะ ถ้าคุณบาดเจ็บ จะให้ใครมาดูแลคุณชายคณพศ? เพื่อเขาคุณต้องดูแลตัวเองดีๆ!” ศุกลอยากที่จะทำให้นาราตื่น และอยากให้เธอล้มเลิกความคิดที่จะเข้าไป
นาราได้ส่ายหัว รอยยิ้มที่ไม่สนใจสิ่งต่างๆของเธอ “ศุกล นายสบายใจได้ ฉันจะไม่เป็นไร ไม่มีใครที่เข้าใจคณพศมากไปกว่าฉันแล้ว ถึงเข้าจะทำร้ายคนทั้งโลก แต่เขาจะไม่ทำร้ายฉันอย่างแน่นอน และนายดูสภาพตอนนี้ของเขา เจ็บไปหมดทั้งตัว ฉันจะทำแบบนี้ได้อย่างไง ฉันจะทิ้งให้เขาอยู่ในห้องที่ว่างเปล่าได้อย่างไง? ฉันจะไปเป็นเพื่อนเขา นายห้ามฉันไม่ได้หรอก”
ศุกลที่เห็นนาราตั้งใจแบบนี้ เขาก็หมดคำพูด เขารู้เลยว่าทำไมคณพศถึงรักผู้หญิงคนนี้มาก เพราะเธอเหมือนคณพศไง ถ้าเธอดื้อรั้น ยาอะไรก็แก้ไม่หาย!
นาราได้ปิดประตูเข้าไปอย่างข้าๆ
เห็นคณพศที่กำลังทุบตีสิ่งกักขังเขาไว้อยู่ เขาได้ยินเสียงของประตูเปิดขึ้น ได้หันไปมอง
ดวงตาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยจ้องมองไปที่นารา “รีบเอาชามาให้ฉัน! ไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอ! จะฆ่าเธอ!”
ใบหน้าของนาราไม่มีความกลัวเลย เธอได้เดินผ่านพื้นที่ระเนระนาด และได้เดินไปที่คณพศทีละเก้าๆ “คณพศนายอย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้ ปาสิ่งของพวกนั้น มันทำให้นายเสียงแรงน่ะ ฉันรู้ว่านายไม่สบาย ฉันเลยมาอยู่เป็นเพื่อนนาย ถึงแม้มันจะไม่สามารถ ลบความเจ็บปวดของนายได้ แต่ถ้าหากปาสิ่งของต่างๆลดความเจ็บปวดของนายได้ งั้นนายก็มาลงที่ฉันก็ได้!”
นาราที่พูดแบบนี้ เธอได้หลับตาอย่างไม่สนใจ รอหมัดของคณพศที่จะมุ่งหน้ามาที่เธอ
เธอกำลังพนันว่า คณพศที่ถึงจะคลั่งอยู่นั้นยังมีเธออยู่ในใจและจะไม่ทำร้ายเธอ
ตอนนี้คณพศไม่รู้ว่าใครเป็นใครแล้ว คณพศได้มุ่งหน้าไปที่นาราอย่างไม่พอใจ และได้ผลักนาราไปชนที่กำแพง และใช้มือของเธอไปจับที่คอของนารา “ถ้าเธอยังไม่เอายามาให้ฉัน ฉันจะบีบคอเธอจนตาย!”
คนที่ยื่นอยู่นอกห้องก็ได้ตกใจ ศุกลได้รีบผลักประตูและวิ่งเข้าไป และตะโกนไปที่คณพศ “คุณชายคณพศ คุณหยุดน่ะ! นายลืมตามองสิ เธอเป็นผู้หญิงที่คุณรักมากที่สุด คุณจะบีบคอเธอจริงๆหรอ?”
สมองคณพศในตอนนี้เหมือนจะระเบิดแล้ว เขาไม่ได้ยินเสียงที่ศุกลพูดเลย มือของคณพศได้แน่นขึ้น
นาราที่ตอนนี้หน้าขาวซีดไปหมดแล้ว แววตายังแน่วแน่และยืนอยู่หน้าคณพศ เธอเชื่อว่า ถึงจะทำลายทั้งโลก คณพศก็จะไม่ทำร้ายเธอ
คณพศที่กระหายเลือดได้มองไปที่นารา แสดงถึงความโหดร้าย มือที่ใหญ่ของเธอได้ไปจับที่คอของนารา และเริ่มสั่น
ศุกลตกใจจนไม่กล้าเที่จะกะพริกตา กลัวถ้าคณพศใช้แรงแล้ว จะทำให้นาราบาดเจ็บ
แต่วินาทีต่อจากนี้ คณพศที่บ้าคลั่งอยู่ได้หมดแรง และล้มลงไป และทำให้นาราล้มลงไปด้วย
สถานการณ์แบบนี้เกินความคาดหมาย นาราไม่สนใจตัวเองที่โดนทำร้าย เธอได้ถามว่า “คณพศนายเป็นอะไร? นายไม่เป็นอะไรใช่มั้ย? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?
