ตอนที่323 ทำไมนายถึงทำให้เธอต้องจากไปอีกครั้ง
ไลลาได้ลังเลอยู่สักครู่ เธอทนความคิดถึงที่มีต่อพ่อแม่ไม่ได้
ใช่ ถ้าตัวเองกลับไปแบบนี้ พ่อและแม่คงทนไม่ไหวแน่ แต่ จะพาเคลลี่ลั่วไปด้วยดีมั้ย?
สายตาที่ร้องขอความช่วยเหลือของไลลาได้มองไปที่นารา ไลลาที่เห็นสายตาที่ให้กำลังใจของนารา เธอถึงได้หันไปที่เคลลี่ลั่วที่กำลังคุกเข่าอยู่ ”ได้ ฉันให้โอกาสนี้กับนาย แต่ มันไม่ได้หมายความว่าฉันจะยอมรับนาย ถ้านายจริงใจจริงๆ ก็รอให้ถึงวันที่ฉันจะยอมรับความจริงใจของนายก็แล้วกัน”
”ดีมากเลย！ สุดที่รัก เธอยอมให้โอกาสฉันสักที มันเป็นเรื่องที่ดีมากเลย！“ เคลลี่ลั่วได้กระโดดขึ้นมาจากพื้น และกอดไปที่ไลลา ก้มหัวไปจูบที่ริมฝีปากที่แดงของเธอ ไลลาพยายามที่จะผลักเขาออกไป แต่เธอใช้แรงทั้งหมด ยังไม่สามารถผลักเคลลี่ลั่วออกไปได้
เคลลี่ลั่วได้จูบไลลาอย่างระมัดระวัง เขากลัวว่าจะไปโดนท้องของเธอ เขาได้จูบอย่างลึกซึ้ง
ลมหายใจที่แรงได้เป่าไปโดนหน้าของเธอ ทำให้หน้าของนาราแดงขึ้น หน้าของนาราได้ร้อนเหมือนไฟ
ทั้งสองที่ซาบซึ้งกินใจอยู่สักพัก เคลลี่ลั่วก็ได้ปล่อยไลลาออกมาอย่างไม่เต็มใจ “ที่รัก เธอรู้มั้ยว่าหลายวันนี้ที่เธอหายไปฉันเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน? ครั้งต่อไปถ้าเธออยากจะระบาย ให้เธอมาระบายที่ฉัน และต้องดูแลตัวเองดีๆน่ะ โอเคมั้ย?”
“นายนี่ไม่อายเลยหรอ นารายังอยู่น่ะ” ไลลาได้ตีทุบไปที่เคลลี่ลั่งเบาๆ เขาได้มองไปที่นาราด้วยความเขินอาย และตกใจที่พบว่า นาราได้หายไปแล้ว
ที่ที่นาราได้ยืนอยู่เมื่อกี้ตอนนี้ได้มีแต่ความว่างเปล่า และประตูของห้องส่วนตัวก็ได้ปิดอย่างแน่น นาราได้ออกไปตอนที่เคลลี่ลั่วและไลลากำลังจูบกัน “นารา? นารา?”
ไลลาได้เดินออกมาจากห้องส่วนตัว มองไปที่ร้านชา แต่ก็ไม่เห็นเงาของนาราเลย
“ที่รัก ฉันคิดว่านาราไม่อยากที่จะรบกวนพวกเรา ถึงได้จากไป ถ้าเธออยากให้นารากลับมา ก็โทรไปหานาราสิ?” เคลลี่ลั่วก็ได้ออกมาด้วย เมื่อกี้ที่ตัวเองมัวแต่เอาใจไลลาอยู่ กลับไม่ได้สังเกตว่านาราออกไปตอนไหน
ไลลาได้โกรธจนกระทืบเท้า ได้ผลักเคลลี่ลั่วอย่างแรง “นายรู้อะไร?! นายพึ่งแอบหนีออกมาจากเมืองธิตกล นายไม่รู้อะไรเลย นาราหายไปแล้ว นายต้องชดใช้ให้ฉัน!”
เคลลี่ลั่วไม่เข้าใจความหมายของไลลา “เดียวก่อนน่ะ เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรน่ะ? หวานแอบหนีออกมาจากเมืองธิตกลหรอ? เพื่ออะไร?”
“โอ้ย!” ไลลาได้ร้อนใจเป็นอย่างมาก ใช้แววตาที่โกรธจ้องไปที่เคลลี่ลั่ว “ฉันจะบ้าตายกับนาย! ฉันก็พึ่งจะเจอนาราเหมือนกัน ตอนแรกที่ฉันอยากจะพูดโน้มน้าวให้เธอกลับไปอยู่กับคณพศ แต่ตอนที่เราสองคนคุยกัน นายก็ได้เข้ามา ยังพูดคำพูดที่แปลกๆอีก นาราต้องไม่อยากจะกลับไปเมืองธิตกลแน่เลย เธอถึงได้แอบเดินออกไป เรื่องนี้ต้องโทษนาย!”
“ไม่ใช่น่ะ ที่รักเธออย่าพึ่งใจร้อนน่ะ พูดช้าๆ ไม่ใช้อารมณ์ หวานเธอเจอเรื่องอะไรกันแน่?” เคลลี่ลั่วผิดหวังที่ตัวเองได้ละเลย ไม่ได้สังเกตเห็นว่านาราผิดปกติกับเมื่อก่อน
ตอนนี้ได้คิดทบทวนแล้ว เหมือนกับตอนวินาทีที่เจอนารา ยังไม่เห็นเธอยิ้มเลย ใบหน้าของเค้า เหมือนมีความไม่สบายใจอยู่
ไลลาโมโหมาก เธอได้เล่าเรื่องราวต่างๆให้เคลลี่ลั่วฟังอีกครั้ง
“ตอนที่นายมา ฉันพึ่งจะรู้สิ่งที่นาราเผชิญไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ กำลังปลอบใจเธอและให้เธอกลับไปกับฉัน! แต่ตอนนี้เป็นไง ถูกทำลายไปหมดแล้ว!” “เคลลี่ลั่วที่ได้ยินไลลาพูดแบบนี้ ไฟในใจของเขาก็ได้ลุกไหม้ขึ้น นี่มันอะไรกัน! แล้วคนที่ชื่อณัจยาอยู่ที่ไหน? ฉันจะไปฆ่าเธอ! เธอเป็นคนที่อันตรายมาก!”
“ใครจะไปรู้ โอ้ย ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุด คือการหานาราให้เจอ! นายไม่รู้หรอว่าเธอดื้อแค่ไหน เรื่องที่เธอคิดว่าถูก ใครก็ไม่สามารถทำให้เธอเปลี่ยนใจได้!”
เคลลี่ลั่วได้ให้คนไปค้นหาบริเวณรอบเป็นเวลานาน แต่ก็ไม่มีแม้แต่เงาของนารา
ผลของการตามหานาราทำให้ไลลาร้อนใจมาก เธอก็ไม่อยากที่จะไปทะเลาะกับเคลลี่ลั่ว เธอได้เร่งให้เคลลี่ลั่ว ต้องเอาเรื่องที่เธอเจอนาราไปบอกคณพศโดยเร็ว เพราะไลลารู้ว่า โรคทางใจของนารา มีแค่คณพศที่จะรักษาได้
เคลลี่ลั่วก็ได้ทำตามที่ไลลาสั่ง เขาได้พาไลลาขึ้นไปที่เรือโดยสารที่จะไปเมืองธิตกล คณพศทุกวันไม่มีชีวิตชีวา ถึงเรื่องที่บริษัทจะแก้ไขไปแล้ว แต่เขากลับไม่ดีใจขึ้นมาเลย เพราะคุณปู่ที่เสียไป และนาราที่ยังไม่มีข่าวคราวใดๆ ความจริงนี้เหมือนดังจอบที่แทงใจเขาอยู่ แทงจนเขาได้เจ็บไปทั้งตัวทุกวัน
ทุกครั้งที่เขากลับบ้าน มิราก็ได้รีบวิ่งมาถามว่าเจอนารามั้ย ตอนนี้เขาไม่กล้าที่จะเข้าบ้านเลย เพราะเขาไม่กล้าไปเผชิญสายตาที่ผิดหวังของมิรา
คณพศที่ได้นอนที่ห้องทำงานของเขาอีกคืน เขาได้นั่งอย่างไม่มีจิตวิญญาณอยู่บนโซฟาหนังแท้ คณพศก็ได้หลับตาเหมือนคนที่ไม่สบาย นชญ์ก็ได้ผลักประตูเข้ามา ในมือถืออาหารเช้าอยู่ คณพศ นายกินของก่อนน่ะ
คณพศที่ขี้เกียจจะลืมตา เขาได้ส่ายหัวเหมือนคนที่สิ้นหวัง “นายปล่อยฉันไว้ที่นี่เถอะฉันยังไม่หิว”ยชญ์ได้ถอนหายใจ และเอาอาหารเช้าวางไว้บนโต๊ะ “คณพศ นายจะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้น่ะ อย่ารอจนถึงหานาราเจอ ฉันคิดว่าถึงตอนนั้นร่างกายนายต้องไม่ไหวแล้วแน่เลย ร่ายกายของนายพึ่งจะถอนพิษไปได้ไม่นาน ร่างกายนายต้องการการดูแลที่ดีรู้มั้ย?” นาย ”วางใจเถอะ ฉันไม่เป็นไร แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน” คณพศได้พูดอย่างขี้เกียจ
ยชญ์ได้ลังเลอยู่สักพัก และได้เตือนเขาว่า “คณพศ ไม่มีใครเป็นคนที่อึดหรอกน่ะ นายทำแบบนี้จะทำให้ร่างกายตัวเองพังน่ะ ถ้านายล้มป่วยไป ใครจะไปตามหานาราแทนนาย?”
คณพศได้ลืมตาย่างช้าๆ และลุกขึ้นจากโซฟา “นายพูดถูก ฉันจะกิน”
และตอนที่ยชญ์ได้ทำให้คณพศยอมกิน อาหาร ห้องของผู้บริหารได้เปิดออก มีชายหญิงหน้าตาดีคู่หนึ่งเดินมา คือเคลลี่ลั่วและไลลาที่พึ่งกลับมาที่เมืองธิตกล
คณพศนึกไม่ถึงว่าคณพศจะมาที่บริษัทของตัวเอง เขาได้รู้สึกตกตะลึงอยู่กับที่ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร รอเคลลี่ลั่วจะเอ่ยปากก่อน แต่ไลลาที่อยู่หลังเคลลี่ลั่วเขารู้จัก เหมือนเป็นเพื่อนสนิทของนารา ทั้งสองคนมาที่นี่ด้วยกัน เป็นเรื่องอะไรหรอ?
เคลลี่ลั่วเป็นคนที่ตรงไปตรงมาอยู่แล้ว เขาได้ก้าวข้ามมา ไม่กี่ก้าวก็ถึงข้างๆตัวของคณพศแล้ว และได้ดึงเขาขึ้นมาจากโซฟา และได้ต่อยไปที่คณพศอย่างไม่ลังเล
หมัดนี้ของเค้าแรงมาก ต่อยไปโดนที่คณพศทำให้เขาโซเซ และถอนหลังไปหลายก้าวถึงจะตั้งหลักได้
เรื่องมันเกิดขึ้นกะทันหันมาก คณพศที่ไม่ทันตั้งตัว ยชญ์และไลลาก็ได้ตกตะลึงอยู่กับที่ พวกเขาใครก็ไม่คิดว่า เคลลี่ลั่วจะไปต่อยคนอื่น
