ตอนที่325 เธอได้หายไปจากโลกฉันเหมือนเมื่อ5ปีที่แล้ว
คำพูดของเคลลี่ลั่วเหมือนมีด ได้ไปตัดชิ้นเนื้อของคณพศที่ละเล็กทีละน้อย ทำให้คณพศเจ็บปวดไปทั้งร่างกาย
คณพศได้เงยหน้าขึ้น แววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและผิดหวัง “ใช่ เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะฉันเอง เป็นเพราะฉันที่ละเลย ถึงทำให้เรื่องโง่ๆแบบนี้เกิดขึ้นกับตัวเองได้ ไม่ว่าจะต้องจ่ายราคาเท่าไหร่ ฉันจะต้องหาเธอให้เจอ!” เพราะคำสาบานนาราไม่สามารถกลับมาได้ แต่คณพศสามารถไปหานาราได้
นารา ถึงเธอจะอยู่ที่สุดขอบฟ้า ฉันก็จะหาเธอจนเจอ ไม่มีเธอฉันและมิราจะอยู่อย่างไง! คณพศก็ได้บูบไปที่หน้าอก ความเจ็บปวดก็ได้ลามไปทั้งตัว…..
ไลลาได้ยื่นมือไปจับที่เคลลี่ลั่ว ได้ว่าเขาด้วยเสียงที่เบาว่า “มันเป็นเรื่องของสองคนเขา ถ้านายช่วยได้ก็ช่วย ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร นายมาพูดคำพูดที่ไร้สาระทำไม?!”
เคลลี่ลั่วได้ถูกว่าจนอาย “ที่รัก ฉันกำลังช่วยพูดให้นาราอยู่น่ะ?”
เคลลี่ลั่วโดนว่าจนไม่กล้าพูดอะไร ได้ก้มหน้าลงและจับไปที่จมูกของตัวเอง
เห็นเคลลี่ลั่วที่ไม่ตอบ ไลลาถุงได้มองไปที่คณพศที่มีสีหน้าที่เศร้าโศก “คณพศ เรื่องของนายและนาราฉันรู้สึกเสียใจน่ะ ไม่คิดเลยว่าพวกนายจะมีอุปสรรคมากขนาดนี้ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน รีบไปตามหาเธอเถอะ เธอต้องการนายน่ะ พวกเราก็จะช่วยหาเบาะแสของนาราด้วย ถ้ามีข่าวคราวฉันจะมาแจ้งนายอีกครั้ง รีบไปเถอะ อย่าให้นาราจากไปนานเกิน”
พูดจบ ไลลาก็ได้พาเคลลี่ลั่วออกไปจากห้องของผู้บริหาร ในลิฟต์
เคลลี่ลั่วไม่เห็นด้วยกับการกระทำของไลลา เขาขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ “ที่รัก ทำไมเธอไม่ให้ฉันต่อยคณพศโหดๆละ? หรือเธอคิดว่าฉันยังรักนาราอยู่? ที่รัก ถึงฉันจะยังห่วงนารา แต่ฉันสาบานว่าฉันได้เห็นขัดแล้ว ความรู้สึกที่ฉันมีต่อนารา เป็นความรู้สึกที่เป็นพี่น้อง เธอไม่คิดมากน่ะ”
เคลลี่ลั่วที่พูดไปและได้สังเกตไลลา กลัวว่าเธอจะคิดมาก และเข้าใจผิดว่าตัวเองยังรักนาราอยู่
ไลลาได้ส่องกระจกในลิฟต์และจัดทรงผมของตัวเอง เธอถึงได้มองไปที่เคลลี่ลั่ว “เฮ้อๆ นายนั่นแหละมี่คิดมากไม่ใช่หรอ? ฉันแค่รับปากว่าคบกับนายระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น ไม่ได้หมายความว่าต่อไปนี้ฉันจะตามติดในไปทุกเรื่อง บนโลกนี้ ผู้ชายที่หล่อก็มีเยอะ คนนี้ไม่ดี ยังหาใหม่ได้”
เคลลี่ลั่วที่ได้ยินแบบนี้ก็ได้ตะลึงไป เขาได้รีบไปกอดไลลาไว้ “ไม่ได้! ที่รัก เธอจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้? เธอไม่มีทางเลือก ชีวิตหลังจากนี้เธอต้องอยู่กับฉัน จะมีคนใหม่ไม่ได้ จะมีคนใหม่ไม่ได้ตลอดไป!”
แค่คิดถึงไลลาจะมีผู้ชายคนใหม่ ทำให้ในใจของเคลลี่ลั่วอึดอัดมาก เขาจะไม่ยอมให้ไลลาหนีออกไปจากการดูแลของเขาแน่
ไลลาไม่คิดว่าเคลลี่ลั่วคิดจะกอดก็กอด ดีที่ในลิฟต์มีแค่เคลลี่ลั่วและตัวเอง แต่นึกถึงลิฟต์ที่มีกล่องวงจรปิด แบบนี้ให้ยามที่รักษาความปลอดภัยเห็น เขาต้องขำแน่เลย
“เคลลี่ลั่ว นายเป็นผู้ใหญ่หน่อยได้มั้ย? ที่นี่คือประเทศจีน ไม่ใช่ประเทศอังกฤษที่เปิดกว้าง ถึงได้คิดจะกอดก็กอด คิดจะจูบก็จูบ! นายเคารพฉันหน่อยได้มั้ย?!” ไลลาได้พูดอย่างไม่พอได้ ไลลาได้ใช้เท้าไปถีบที่เท้าของเคลลี่ลั่ว
เราเคลลี่ลั่วก็ได้รู้สึกเจ็บ เขาถึงได้ปล่อยมือที่กอดนาราอยู่ และได้แก้ตัวว่า ที่รัก ฉันจะมีวิธีไรอีก? ไม่รู้มันเริ่มจากตอนไหน ที่ฉันใช้ชีวิตกับเธอ ฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้! เธอรู้มั้ยว่าตอนที่เธอหนีไปฉันรู้สึกร้อนใจแค่ไหน”
ครั้งนั้นไลลาเกือบถูกหมีดำกินไป ใจเขาได้รู้สึกกลัว และตอนนี้ที่เขารู้ว่าเธอได้หนีไปแล้ว ใจของเขาก็ได้ยิ่งเจ็บ เขาได้นึกถึงหลังจากนี้ที่ไม่มีเธอ จะทำย่างไร!
ไลลาก็ได้จ้องไปที่เคลลี่ลั่ว ในใจก็แอบรู้สึกหวาน นายคนนี้ ชอบพูดคำพูดทำให้มีอารมณ์
โดยที่ไม่ดูว่าตอนนี้อยู่ในสถานการณ์และที่แบบไหน
ไม่นานลิฟต์ก็มาถึงที่ชั้นหนึ่ง ไลลาได้เดินออกจากลิฟต์ มองไปที่เคลลี่ลั่วที่อยู่ข้างๆตัวเอง “ไปกันเถอะ”
“อ่อ ได้” เคลลี่ลั่วได้ตอบรับ และสงสัยแล้วถามไปว่า “เออ จะไปไหนหรอ?”
ไลลาก็ได้จ้องไปที่เคลลี่ลั่วอีกครั้ง ไลลาก็ได้รู้สึกเขิน “จะไปไหนละ? ก็ไปบ้านพ่อแม่ฉันสิ”
“ได้! เรากลับไปเยี่ยมพ่อแม่เถอะ!” เคลลี่ลั่วได้ดีใจมาก ได้ตอบรับอย่างเสียงดัง ทำให้พนักงานที่อยู่ที่ห้องโถงนั้นมองไปที่ตัวเองและไลลา
ไลลาถูกสายตาที่จ้องมองมาทำให้เขิน แต่เคลลี่ลั่วไม่สนใจเรื่องพวกนี้เลย เขาได้ใจตอบรับสายตาที่มองมาอย่างไม่เขินอาย ยังรู้สึกได้ใจด้วยซ้ำ “มองอะไร? ไม่เห็นว่าฉันกำลังไปเจอแม่ของแฟนหรอ?”
คำพูดนี้ทำให้พนักงานที่อยู่ในห้องโถงนั้นได้หัวเราะด้วยเสียงที่เบาๆ ไลลาได้รู้สึกหน้าแดงไปหมด และได้ถีบเท้าอย่างเบาๆ
และได้รีบวิ่งไปที่ประตูใหญ่ “ฮึ่ม ไม่สนใจเธอละ!”
“ที่รัก รอฉันด้วย รอฉันด้วยสิ!” เคลลี่ลั่วได้รีบตามไลลาไป ใบหน้าของเขาพึ่งพอใจเป็นอย่างมาก
บนห้องทำงาน คณพศที่เห็นการกระทำระหว่างเคลลี่ลั่วและไลลาผ่านกล่องแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ยชญ์ได้ถามว่า “คณพศ เราจะใช้โอกาสที่เคลลี่ลั่วอยู่ในถิ่นเรา สั่งสอนเขาหน่อยมั้ย?”
คณพศไม่สนใจและส่ายหัว “ตอนนี้เขาก็เจอเนื้อคู่ของเขาแล้ว และจะไม่มาแย่งนารากับฉันแล้ว ฉันจะไปสนใจเขาทำไมอีก? ช่างมันเถอะ ยชญ์ นายรีบให้คนไปตามหานารา นอกจากนี้ไปดูที่ชายแดนเมืองแฟตด้วย หลายปีที่ผ่านมา เธอถูกทำร้ายเพราะฉันมาตลอด ฉันมันไม่ได้เรื่องจริงๆ”
“คณพศ นายพูดแบบนี้ได้อย่างไง? นั้นเป็นเพราะฝีมือของเมษา?
ถ้าไม่ใช่เธอ ตอนนี้นายและนาราอาจจะมีลูกเพิ่มอีกคนแล้วก็ได้”
ยชญ์ก็รู้สึกผิดหวัง เพราะตัวเองเหมือนเป็นคนโง่ รู้ว่าไม่ใช่ แต่ก็ยังจะทำ?!
และตอนที่คำพูดของยชญ์ได้สิ้นสุดลง ห้องผู้บริหารที่ใหญ่ก็ได้เงียบไปหมด เงียบจนได้ยินเสียงของเข็มที่ตกลงไปที่พื้น
คณพศได้มองไปที่ข้างหน้า ความคิดถึงก็ได้ยิ่งเพิ่มขึ้น นารา เธออยู่ที่ไหนกันแน่? เธอสบายดีมั้ย? เธอได้ยินเสียงของความคิดถึง?ของฉันมั้ย ไม่ว่าอย่างไงก็ตามฉันต้องหานาราให้เจอ
สามวันผ่านไปคณพศได้จัดเตรียมสิ่งต่างๆเสร็จเรียบร้อย เริ่มจากที่ท่าน้ำของเมืองแฟตไปจนถึงทุกเส้นทางที่นาราอาจจะไป
แต่ทุกครั้งก็ผิดหวังกลับมา คณพศได้ไปที่ประเทศอังกฤษคนเดียว เพื่อเธอได้กลับไปที่ครอบครัวเฮนรี่ เพราะนั้นเป็นบ้านของเธอ
แต่ โลเวลล์บอกว่าเขาไม่ได้เจอนารา คณพศได้มองไปบนถนนของประเทศอังกฤษ ท้องฟ้าสีฟ้า นารา เธออยู่ที่ไหนเธอให้เบาะแสฉันหน่อยได้มั้ย? ฉันต้องการเธอ มิราก็คิดถึงเธอ!
