ตอนที่ 311 คนรักจากไปดูแลลูกของเราให้ดี
คณพศส่ายศีรษะช้าๆ “เปล่า ผมแค่รู้สึกหิวน้ำนิดหน่อย”
ศุกลเมื่อได้ยินก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก เพราะตั้งแต่คณพศมาอยู่ที่นี่ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาขอกินน้ำ
“ครับ งั้นผมไปเอาน้ำอุ่นมาให้นะครับ”
พูดจบศุกลจึงเดินออกไปในห้องที่มีตู้กดน้ำ เพื่อนำน้ำมาให้คณพศดับกระหาย
ในขณะเดียวกันยชญ์เมื่อเห็นว่าคณพศฟื้นขึ้นมาแล้ว ในขณะนี้หัวใจรู้สึกจริงจังสม่ำเสมอมาก เขาก็รีบกุลีกุจอเข้าไปหาคณพศ “คณพศ รู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยัง”
“อืม โอเค ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฝันอยู่ สมองรู้สึกเบลอๆ นิดหน่อย แต่ก็ไม่มึนขนาดนั้น” คณพศพูดพลางเอามือชี้ไปที่ตัวเอง “ยังรู้สึกปวดๆ คันๆ เลยรู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อยน่ะ”
“หมอศุกล หมอศุกลรีบมานี่เลย คณพศบอกว่าเขารู้สึกไม่ค่อยสบาย” ยชญ์พูดอย่างร้อนรน เขาเดินไปหยุดอยู่หน้าศุกลและลากศุกลเข้ามา
ศุกลถูกยชญ์ดึงจนตัวโยน น้ำในมือเกือบหก “ช้าๆ หน่อยครับ”
ยชญ์เมื่อรับน้ำมาจากเขาก็รีบผลักศุกลไปอยู่หน้าคณพศ “เร็วๆ เลย เขารู้สึกไม่ค่อยสบาย”
ศุกลรู้สึกประหม่าเล็กน้อย ที่จริงแล้วยารักษาพวกนี้เมษาเป็นคนเอามา แม้เขาเคยทดสอบดูแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดผลข้างเคียงอะไรหรือเปล่า
“คุณคณพศ รู้สึกไม่สบายตรงไหนครับ ต้องบอกผมอย่างละเอียดเลยนะครับ ที่จริงแล้วผมยังไม่แน่ใจเลยว่ายาพวกนี้ใช้รักษาได้จริงๆ หรือเปล่า”
ยชญ์เมื่อได้ยินคำพูดของศุกลก็รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก จึงเอ็ดไปว่า “อะไรนะ นี่หมอยังไม่แน่ใจ แล้วยังจะกล้าเอายาให้คณพศกินอีกหรอ นี่สมองหมอเบลอหรือเปล่า”
“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ คุณไม่รู้ว่าอาการของคุณคณพศเป็นยังไง ถ้ายืดเวลาไปเรื่อยๆ ก็เปรียบเหมือนมดที่น่าชังค่อยๆ กัดกินชีวิตของเขาไปเรื่อยๆ ถ้าสามารถคิดค้นยารักษาออกมาได้ทัน คุณคิดว่าผมจะใช้ยารักษาของผู้หญิงเลวๆ อย่างเมษาหรอ” หมอศุกลพูดด้วยความเจ็บใจ “สิ่งที่รับไม่ได้ที่สุดของคนเป็นหมอก็คือการโดนโรคภัยที่แก้ยากมาคุกคามนี่แหละ ยารักษาที่ผมกับอาจารย์ช่วยกันคิดค้นมันไม่ประสบความสำเร็จไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ไม่ใช่ไม่ยอมรับยารักษาของเมษา แต่ตัวยาที่เธอใช้มันน่ากลัวมากจริงๆ มันไม่สามารถผลิตออกมาเป็นยารักษาได้ นี่คือสิ่งที่เราเจ็บปวดและเสียใจที่สุด”
ยชญ์ก็รู้ถึงสาเหตุนี้ แท้จริงแล้วเขาแค่จะโทษคนอื่นหน่อย คิดไม่ถึงเลยว่าหมอศุกลจะพูดความในใจของตัวเองออกมาเยอะขนาดนี้ หลายวันมานี้หมอศุกลก็ต้องแบกรับความกดดันมากมายไม่ต่างจากเขา
“หมอศุกล ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น” ยชญ์พูดด้วยความกระอักกระอ่วน “ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือต้องรักษาคณพศให้หายเร็วที่สุด สำหรับผู้หญิงเลวๆ อย่างเมษา ทางที่ดีอย่าให้ผมจับเธอได้ ถ้าผมจับเธอได้ มิฉะนั้นผมจะทำให้เธอรู้ว่า บนโลกใบนี้มีคนบางพวกที่ไม่สามารถมาหาเรื่องด้วยได้!”
ในขณะที่ยชญ์กับหมอศุกลกำลังถกเถียงกันอยู่นั้น คณพศก็รู้สึกว่าสติของเขาค่อยๆ เริ่มกลับมา รู้สึกว่าเริ่มมีแรงขึ้น เขายกมือเพื่อห้ามยชญ์กับหมอศุกลไม่ให้เถียงกันอีก “ผมไม่เป็นอะไรแล้ว แค่รู้สึกปวดๆ คันๆ เท่านั้นนอกนั้นก็ไม่รู้สึกไม่สบายตรงไหนแล้ว”
ขณะที่ยชญ์กับหมอศุกลคุยกันอยู่ หมอก็ตรวจร่างกายให้กับคณพศไปด้วย “คุณคณพศ ร่างกายของคุณไม่ได้เกิดปฏิกิริยาต่อต้านอะไร แสดงว่ายารักษานี้ไม่มีผลกระทบอะไร ที่ร่างกายคุณรู้สึกปวดๆ คันๆ เพราะว่าช่วงก่อนการวางยาพิษเกินไป มีบาดแผลหลายจุดจึงทำให้เกิดอาการดังกล่าว ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรครับ ผมจะไปจัดยาให้คุณ คุณจะได้ฟื้นตัวเร็วขึ้น”
“คณพศ ช่วงที่นายป่วยอยู่ มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย รอให้นายหายดีก่อน ฉันจะค่อยๆ บอกนายทีละเรื่องหรือจะถามนาราภรรยาของนายก็ได้ นาราไม่อยู่ตอนนายฟื้นขึ้นมา ถ้าเธอรู้ว่านายฟื้นขึ้นมาแล้ว ไม่รู้จะดีใจขนาดไหน หลายวันมานี้นาราคอยเฝ้านายอยู่ตลอด ไม่ยอมกินยอมนอน ผอมลงไปเยอะเลย” ยชญ์พูด
คณพศไม่ได้สนใจเรื่องอื่น เขาแค่อยากเจอนาราโดยเร็วที่สุด ตอนที่เขาได้ยินยชญ์กับหมอศุกลคุยกันเรื่องเมษา ในใจของเขามีเริ่มมีลางสังหรณ์ไม่ดี “ยชญ์ นายไปรับภรรยาของฉันกลับมาหน่อย ฉันอยากเจอนารา”
เขาพลันคิดถึงนารา เมื่อคืนเขาจำได้ว่านาราจูบเขาและพูดกับเขาอีกมากมาย
เธอพูดกับเขาว่าถ้าเขาหายดีให้พามิราและเธอไปเที่ยวทุกที่ทั่วโลก เขาอยากจะบอกนาราว่า เขาหายดีแล้ว สามารถพาเธอและมิราไปเที่ยวได้แล้ว
“ไม่มีปัญหา ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ หมอศุกล ฝากคณพศด้วยนะ ถ้าหมอไม่สามารถทำให้ร่างกายของเขาหายดีดังเดิม หมัดนี้ก็ไม่รับปากนะ” ยชญ์พูดติดตลก แล้วทำท่ายื่นหมัดแกว่งไปแกว่งมาหน้าหมอศุกล จากนั้นเขาก็ทำตามคำสั่งของคณพศ เขาไปที่คฤหาสน์เพื่อไปรับนารากลับมา
หลังจากที่หมอศุกลแน่ใจแล้วว่ายาของเมษาสามารถใช้รักษาได้ ความกดดันที่มีอยู่ภายในใจก็ค่อยๆ หายไป เขาเริ่มวางแผนฟื้นฟูร่างกายของคณพศ โดยใช้ระยะเวลาที่สั้นและทำให้ร่างกายของคณพศฟื้นตัวเร็วที่สุด
คณพศให้ความร่วมมือกับทุกการรักษาของหมอศุกล ช่วงที่เขาโดนวางยา ถึงแม้สมองเขาจะเบลอๆ แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่มีความทรงจำอะไรเลย
เขาจำได้ว่านาราคอยดูแลและเฝ้าเขาอยู่ตลอด นาราคอยพูดให้กำลังใจข้างๆหูของเขา ช่วงที่เขารู้สึกบ้าคลั่งเพราะอาการข้างเคียงจากการโดนวางยา นารามักจะร้องเพลงให้เขาฟัง
เขายังจำได้อีกว่าเขาสัญญากับนาราว่าจะหายให้เร็วที่สุด ทั้งยังตอบตกลงกับนาราว่าจะพานารารวมถึงมิราไปเที่ยวทั่วโลกแถมยังบอกนาราว่าจะทำทุกอย่างที่นาราอยากทำ
ช่วงเวลาที่ยากลำบากเหมือนตกนรก ก็มีนารานี่แหละที่คอยอยู่ข้างๆ เขา ทำให้เขาผ่านช่วงเวลาเหล่านั้นไปได้ ตอนนี้เขารอดพ้นจากยาที่ทำให้เขาเจ็บปวดจนทนไม่ไหว ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องทำเพียงอย่างเดียวคือฟื้นตัวให้เร็วเพื่อไปทำทุกสิ่งที่เคยสัญญากับนาราเอาไว้
กว่าครึ่งวันที่หมอศุกลง่วนอยู่ในห้องผู้ป่วย คณพศทำตามคำสั่งของหมอศุกลทุกอย่างโดยไม่มีข้อแม้ ขณะนั้นยชญ์ก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา“แย่แล้ว แย่แล้วคณพศ”
คณพศขมวดคิ้ว “มีอะไร”
“คณพศ เมื่อครู่ฉันไปรับนารา แต่ป้าอ้ายบอกว่านารากลับมาเอากระเป๋าแล้วร้องไห้ออกไป ป้าอ้ายนึกว่านาราร้องไห้เพราะนายป่วยจนต้องนอนโรงพยาบาล จึงไม่ได้เข้าไปถามเธอ เพราะกลัวว่าเธอจะเจ็บปวดกว่าเดิม จากนั้นฉันก็ไปหามิรา นายรู้ไหมว่ามิราพูดกับฉันว่าอะไร มิราพูดว่านาราบอกกับเขาว่า ต่อจากนี้ต้องเป็นผู้ชายที่เข้มแข็ง ดูแลตัวเองให้ดี คณพศ นายคิดว่า….. ”
ยชญ์ยังไม่ทันพูดจบ คณพศก็พยายามลุกขึ้นจากเตียง “อะไรนะ นาราพูดกับมิราแบบนั้นหรอ”
“ใช่ มิรายังพูดว่า นาราบอกให้มิราเชื่อฟังพ่อ ขอให้เป็นผู้ชายที่เข้มแข็ง คณพศ ฉันยิ่งฟังก็เริ่มรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ เลยรีบกลับมา” ยชญ์รีบร้อนกลับมาจนเหงื่อท่วมตัว
