ตอนที่ 320 ลั่วไล่ตามมาแล้ว
ไลลาร้องไห้สะอึกสะอื้น เธอเดินตามนาราออกมาจากท่าเรือที่คนพลุกพล่าน จากนั้นก็หาที่นั่งกัน
“เอาล่ะ ไลลา เธอไม่ต้องร้องไห้แล้ว รีบบอกฉันมาว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันเห็นสีหน้าของเธอดูไม่ค่อยดีเลย” นาราถามอย่างเป็นกังวล
“นารา ฉันขอกินอะไรก่อนได้ไหม” ไลลาพูดอย่างเกรงใจ ตอนนี้เธอท้องอยู่ทำให้หิวไม่น้อย แต่เธอไม่มีเงินติดตัวเลย เอกสารที่เกี่ยวกับตัวเธอก็อยู่ที่เคลลี่ลั่วทั้งหมด
“โอเค เธออยากกินอะไร ฉันจะพาเธอไป” นาราพูดจบ ก็ประคองไลลาเดินไปร้านอาหารแถวท่าเรือ
พวกเขาเลือกห้องส่วนตัวในร้านอาหาร จากนั้นก็สั่งอาหารกันจำนวนหนึ่ง รอให้ไลลากินอาหารด้วยความหิวเสร็จเรียบร้อย นาราจึงถามขึ้น “ไลลา เธอเจอเรื่องอะไรกันแน่ ฉันตามหาเธอตั้งนานก็ยังไม่ได้ข่าวคราวของเธอ ฉันไปหาเธอที่บ้าน พ่อกับแม่เธอก็บอกว่าตั้งแต่เธอไปต่างประเทศก็ไม่กลับมาเลย”
ไลลากลืนอาหารลงคอและคิดว่าอิ่มพอดี เมื่อได้ยินนาราถามถึงคราวข่าวของเธอ ยังไม่ทันพูดอะไร น้ำตาก็ไหลออกมา “นารา ฉันถูกจับไปขัง”
“อะไรนะ!” นาราแทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง “เธอถูกจับไปขังที่ไหน”
ไลลาส่ายหัว แม้เคลลี่ลั่วจะจำกัดอิสระของเธอ แต่เขาไม่ได้มีข้อเสนออะไรอีก ไลลาถอนหายใจ “นารา ตอนที่ฉันอยู่อังกฤษแล้วออกไปเดินเล่น ก็ถูกคนจับตัวไป ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ฉันใช้เวลาอยู่หลายสัปดาห์กว่าจะหนีออกมาจากที่นั่นได้”
นารารู้สึกลำบากใจมาก ไม่รู้เลยว่าไลลาต้องเจอกับเรื่องน่ากลัวอะไรแบบนี้ “ไลลา มันน่ากลัวจริงๆ โทษฉันที่ตอนนั้นดูแลเธอไม่ดี หากฉันไม่ได้ทะเลาะกับคณพศในตอนนั้น เรื่องแบบนี้คงจะไม่เกิดขึ้น”
ตอนที่นาราพูดอยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะมองท้องของไลลา พูดอย่างระมัดระวัง “แล้วเด็กในท้องนั่นจะทำยังไง”
น้ำตาของไลลาไหลออกมา เธอส่ายหัว “ฉันก็ไม่รู้ นารา ฉันไม่อยากได้เด็กคนนี้ เขาไม่ใช่สิ่งที่เกิดจากความรัก แต่ว่าฉัน……”
ไลลาไม่สามารถพูดออกมาได้อีก นาราเข้าใจความรู้สึกของเธอ “เธอทิ้งเขาไม่ลง ใช่ไหม ฉันก็เป็นแม่คน ฉันเข้าใจความรู้สึกมีความสุขตอนท้องดี ไลลา ให้อภัยฉันเถอะ ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน เธอคงไม่ต้องมาเจอเรื่องแย่ๆ แบบนี้”
“ไม่เกี่ยวกับเธอเลยนารา ฉันไม่ระวังตัวเอง” ไลลาพูดปลอบนาราเพื่อไม่ให้เธอคิดมาก
ความรู้สึกของนาราหนักอึ้ง เธอถามไลลา “ตอนนี้ เธอจะทำยังไงต่อไป”
ไลลาส่ายหัว “ฉันยังไม่รู้เลย นารา เอกสารเกี่ยวกับตัวฉันโดนเคลลี่ลั่วเก็บไว้ทั้งหมด อีกทั้งฉันก็ไม่กล้ากลับบ้าน ฉันไม่อยากให้พ่อแม่เจอฉันในสภาพนี้ มันโหดร้ายเกินไป ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะทำยังไงต่อไป”
นาราคอตก เขาก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไป
ทั้งคู่เงียบอยู่พักหนึ่ง นาราเงยหน้าขึ้นมา ลองถามไลลาว่า “หรือว่าเราจะหลบอยู่ที่นี่ก่อน ให้เธอคลอดเสร็จ เราค่อยตัดสินใจกันอีกที”
ไลลาเงยหน้าขึ้น สายตาไม่เข้าใจ “หลบอยู่ที่นี่ นารา ทำไมเธอต้องหลบด้วยล่ะ นี่เธอทะเลาะกับคณพศหรอ”
นารายิ้มเศร้า ส่ายหัว “ไม่ได้ทะเลาะกัน แต่ฉันกับเขา เราแยกทางกันแล้ว แยกทางกันตลอดไป”
“อะไรนะ!” ไลลายิ่งไม่เข้าใจ “นารา ถึงฉันไม่ได้อยู่กับเธอตลอดเวลา แต่ความรู้สึกที่คณพศมีต่อเธอฉันรู้ดี เขารักเธอขนาดนั้น ทำไมเขาถึงทิ้งเธอลงได้ พวกเธอเข้าใจผิดอะไรกันหรือเปล่า”
“ถ้าเป็นความเข้าใจผิดก็ดีสิ ไลลา แต่ก่อนฉันมักจะจับผิดเขาบ่อยๆ แต่พอฉันจากเขามาฉันคิดถึงเขาเหลือเกิน” นาราพูดไปก็รู้สึกแสบจมูก “ไลลา เธออย่าไปจับผิดอะไรมากมายนะ ของบางอย่างเมื่อเธอเสียมันไปแล้ว เธอถึงจะรู้ถึงคุณค่าของมัน”
ไลลากุมมือนารา “เข้มแข็งหน่อยสิ นารา ระหว่างพวกเธอสองคนมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ บอกฉันได้ไหม”
นาราพยักหน้า เล่าเรื่องที่ณัจยาปลอมเป็นเมษาและวางยาคณพศ บีบบังคับให้เธอแยกทางกับคณพศให้ไลลาฟัง
เมื่อฟังเรื่องที่นาราเล่าจบ ไลลาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “ณัจยาผู้หญิงหน้าไม่อาย นารา เธอโดนผู้หญิงคนนั้นบีบบังคับ ไม่ต้องไปสนใจ รีบกลับไปเมืองธิตกลตอนนี้เลย ถ้าคณพศรู้ว่าเธอทิ้งเขา เขาจะต้องเสียใจมากแน่”
“ไม่” นาราถอนหายใจ “ณัจยารักคณพศมาหลายปี เธอรักเขามากเท่าไรก็เกลียดมากเท่านั้น ถ้าฉันกลับไป ณัจยาไม่ปล่อยคณพศไว้แน่ๆ อีกทั้งฉันยังสาบานกับณัจยาไว้ด้วยว่าถ้าฉันกลับไป ลูกชายของฉันจะไม่ตายดี ไลลา ฉันไม่ทำตามคำสาบานไม่ได้”
“นารา ทำไมเธอโง่อย่างนี้ คำสาบานบ้าอะไร ไร้ประโยชน์สิ้นดี เธอเอาอะไรไปเชื่อณัจยาให้เธอทิ้งคณพศเธอก็ทิ้งเขาอย่างนั้นหรือ นารา เธออย่าซื่อเกินไปหน่อยเลย ไปกันเถอะ ไปหาคณพศ ฉันเชื่อว่าเขาจะจัดการเรื่องนี้ได้” เสียงของไลลาดังขึ้นมา ไลลาลุกขึ้นและคว้าข้อมือของนาราเพื่อให้เธอยืนขึ้น
นาราแกะมือของไลลาออก “เอาล่ะๆ ตอนนี้เธอเป็นคนท้อง สิ่งสำคัญที่สุดคือดูแลตัวเองให้ดี สิ่งที่ฉันรับปากไปแล้วฉันก็จะไม่เปลี่ยนมัน ตั้งแต่คณพศรู้จักฉัน เขาเจอแต่เรื่องไม่ดี สงสัยดวงของฉันจะไม่ดี เลยพาลให้เขาเจอแต่เรื่องไม่ดีไปด้วย”
ไลลาโกรธนารา เธอไม่รู้เลยว่าในหัวนาราคิดอะไรอยู่ เราเป็นเพื่อนสนิทกันมาหลายปี ไลลารู้ว่านารามีความดื้อรันอยู่มาก
“นารา เธอฟังที่ฉันพูดได้ไหม เธอเนี่ยนะ จริงๆ เลย” ไลลาพูดไม่ทันจบประตูห้องส่วนตัวในร้านอาหารก็ถูกเปิดออก
ไลลาและนาราหันหน้าไปทางประตู ตะลึงกับคนที่กำลังเดินเข้ามา คนที่กำลังเดินเข้ามานั่นก็คือ เคลลี่ลั่ว
“พี่ลั่ว พี่มาได้ไง” นาราตกใจจนปากค้าง นี่มันไม่บังเอิญไปหน่อยหรอ
ขณะเดียวกันไลลาที่ตกใจจนไม่รู้จะทำยังไงดี เธอหามุมหลบเคลลี่ลั่ว
ผู้ชายใจร้าย คาดไม่ถึงว่าเขาจะรู้ว่าเธออยู่ที่นี่
เคลลี่ลั่วมองไลลาแวบหนึ่ง แล้วหันไปกอดนารา “นารา ไม่เจอกันนาน ฉันตั้งใจจะมาตามหาคนน่ะ”
“ตามหาคน” นาราอึ้ง มองไลลาที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธออย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง “คุณพระคุณเจ้า พี่ลั่ว พี่อย่าบอกนะว่ามาตามหาไลลา”
