บทที่ 332 เคลลี่ลั่วโดนลงโทษ
คณพศพยักหน้าอย่างดีใจ “รีบไปจองเที่ยวบินที่บินไปอิตาลี ฉันจะไปดูบริษัทนี้ด้วยตัวเอง”
เขากุมแบบร่างแน่น แบบร่างพวกนี้ต้องเป็นของนาราแน่ๆ เขาคุ้นเคยกับผลงานของนาราดี นาราต้องอยู่ที่อิตาลี!
ที่ปราสาทประเทศอังกฤษ ไลลากำลังอุ้มเด็กน้อยตัวชมพูอยู่ หยอกล้อให้เด็กน้อยหัวเราะตลอดเวลา
พริบตาเดียวก็ผ่านไปแล้วปีกว่า ลูกของเธอคลอดออกมาเรียบร้อย
ปีนั้นเธอหนีออกจากปราสาทส่วนตัวของเคลลี่ลั่วพร้อมท้องที่โตของเธอ เธอเจอนาราระหว่างทางที่กลับจากเมืองธิตกล จากนั้นก็โดนเคลลี่ลั่วที่ตามหาเธอจนเจอจากGPS
เคลลี่ลั่วสารภาพรักกับเธอต่อหน้านารา บอกว่าเขาตกหลุมรักเธออย่างไม่รู้ตัวและขอร้องให้เธอให้โอกาสเขาในการพิสูจน์ความรัก
ขณะนั้นเธอไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุอะไร หรือว่าเพราะในใจเธอก็รักเคลลี่ลั่ว หรือว่าเพราะเด็กในท้อง?
ไลลาลืมไปหมดแล้วว่าตอนนั้นเธอคิดยังไง เธอตอบตกลงเขาด้วยความสับสนมึนงง อีกทั้งยังให้เคลลี่ลั่วกลับบ้านไปกับเธอ เพื่อไปเจอพ่อแม่
ตอนแรกไลลาคิดว่าเธอหายตัวไปนานขนาดนี้หนำซ้ำยังพาผู้ชายกลับมา พ่อแม่ต้องไม่พอใจอย่างมาก จะต้องดุด่ายกใหญ่ ใครจะไปรู้พวกเขาโดนซื้อด้วยคำพูดหวานของเคลลี่ลั่วเข้าให้ซะแล้ว อีกทั้งยังรีบไล่เธอออกจากบ้าน
อย่างว่า เธออยู่บ้านได้เพียง 2-3 วัน ก็บินกลับอังกฤษมากับเคลลี่ลั่ว เพื่อรอคลอด
ไม่กี่เดือน เด็กชายรอไม่ไหวที่จะลืมตาดูโลก อีกทั้งเธอยังง่วนกับการเริ่มเป็นแม่ แม้ในปราสาทจะมีสาวรับใช้ที่มีความชำนาญคอยดูแล แต่เธออยากดูแลด้วยตัวเอง เพราะเธอไม่อยากพลาดการอยู่ด้วยกันกับลูกแม้แต่น้อย
วันนี้เคลลี่ลั่วออกไปข้างนอกเพื่อซื้อทุเรียนของโปรดของเธอ จนถึงตอนนี้ยังไม่กลับมา เธอโทรหาเขาสองสาย ปรากฏว่าคนขี้ลืมอย่างเขาดันลืมมือถือไว้ที่บ้าน ทึ่มจริงๆ เลย
“ตึ๊ง….ตึ๊ง….”
ขณะนั้นมีเสียงข้อความดังขึ้นมาจากมือถือ ไลลาอุ้มลูกด้วยมือข้างเดียว เปิดดูข้อความที่เป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด การแปลอัตโนมัติแปลเป็นภาษาจีนและอ่านออกมา “ที่รัก ฉันรอเธอท่ามกลางความพร่ามัวยามเที่ยงคืน จาก..เจ้าแมวน้อยแสนอ่อนโยน”
ไลลาอ่านข้อความจบ ก็รู้สึกขนลุกทั้งตัว เหอะ เจ้าแมวน้อยแสนอ่อนโยน ชื่อนี้ทำไมมันช่างเร่าร้อนซะเหลือเกิน
เขาว่ากันว่าผู้หญิงหลังจากคลอดลูกจะมีความขัดแย้งภายในบ้าน ดูท่าว่าจะจริงอย่างว่า เคลลี่ลั่ว นายรอฉันก่อนเหอะ!
ไลลาโยนมือถือของเคลลี่ลั่วลงบนโต๊ะ อดทนรอเคลลี่ลั่วกลับมาจากข้างนอก
ผ่านไปสักพัก เคลลี่ลั่วหิ้วถุงน้อยใหญ่กลับมาเต็มไปหมด แม้ในปราสาทจะมีสาวใช้ที่สามารถไปหาซื้อของให้ได้ แต่เคลลี่ลั่วก็ยืนยันว่าจะไปด้วยตัวเอง จะได้วางใจเกี่ยวกับของที่ซื้อกลับมาให้ไลลาทาน ทำอย่างกับว่าจะมีใครเอายามาใส่ในอาหารอย่างนั้นแหละ
เคลลี่ลั่วหิ้วผลไม้ที่ซื้อมา เดินเข้าห้องรับแขกอย่างมีความสุข เขาวางผลไม้ลงบนโต๊ะ จากนั้นจึงถือโอกาสมาหอมลูกชาย “ลูกน้อย มาให้พ่อหอมหน่อยซิ”
ไลลาดันเคลลี่ลั่วออก “ออกไปเลย กลับมาล้างมือแล้วหรือยัง เล็บเต็มไปด้วยแบคทีเรีย ยังมีหน้ามาหอมลูกฉันอีก”
เคลลี่ลั่วรีบลุกขึ้นและไปยังห้องน้ำ “ใช่ ใช่ ต้องล้างมือก่อน ล้างมือก่อน”
เสียงน้ำดังออกมาจากห้องน้ำ ไม่นานเคลลี่ลั่วก็ก้าวฉับๆ มา “แหะๆ คุณภรรยาครับ อย่างนี้ผมจะหอมลูกได้หรือยังครับ”
ตั้งแต่มีลูกชายและภรรยา เคลลี่ลั่วก็ใช่ชีวิตอย่างหวานหยดย้อย เขาคือแบบฉบับของผู้ชายที่หลงภรรยา รักภรรยาเท่าชีวิต
ไลลามองเคลลี่ลั่วตาขวาง “กำลังฝันกลางวันอะไรอยู่? พูดออกมาซะดีๆ นายไปทำเรื่องอะไรไม่ดีลับหลังฉัน?”
เคลลี่ลั่วจับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น “ไม่ได้ทำอะไร ไลลา ผมขลุกอยู่กับคุณตลอดเวลายังกลัวว่าใช้เวลาไม่พอเลย ผมจะไปทำเรื่องไม่ดีลับหลังคุณได้ยัง ผมกล้าสาบานกับฟ้าเลยว่าผมไม่ได้ทำอะไร”“จริงเหรอ” ไลลาหรี่ตา “ไปเอาทุเรียนหมอนทองที่นายซื้อให้ฉันมาเลย”
“เอามาทำอะไรหรอ” แม้ว่าเคลลี่ลั่วจะพูดออกไปด้วยความสงสัย แต่ก็เดินไปเอาทุเรียนมา “คุณภรรยา จะให้ผมปอกทุเรียนให้คุณไหม”
“ไม่ต้อง เคลลี่ลั่วเมื่อกี้ที่นายพูดว่าไม่ได้ทำอะไรไม่ดีลับหลังฉัน ถ้าฉันเอาหลักฐานออกมา หึหึ ฉันจะทำโทษนาย นายต้องคุกเข่าบนทุเรียน!” ไลลาหยิบมือถือของเคลลี่ลั่วออกมา “อ่ะ อ่านมันต่อหน้าลูกของเรา อ่านข้อความที่น่าขนลุกนี่ ใครคือแมวน้อยแสนอ่อนโยน? ”
แวบหนึ่งนัยน์ตาของเคลลี่ลั่วฉายแววความดีอกดีใจ แต่เขาก็เก็บอาการไว้ “คุณภรรยา คุณต้องเชื่อใจผม ผมไม่ได้ทำเรื่องไม่ดีอะไรทั้งนั้น”
“หึหึ จริงเหรอ” ไลลาหรี่ตามองอย่างคาดโทษ “งั้นนายบอกฉันมา เจ้าแมวน้อยแสนอ่อนโยนมันมาจากไหน”
“หรือว่าจะเป็นข้อความที่ส่งผิด ต้องใช่แน่ๆ ไม่แน่เขาอาจจะส่งผิด”
เมื่อได้ฟังเคลลี่ลั่วอธิบาย สีหน้าของไลลาไม่ได้ดีขึ้นเลย แต่ยิ่งน่ากลัวขึ้นไปอีก
คำอธิบายเหมือนการปิดบังความผิด เคลลี่ลั่วไอ้ผู้ชายคนนี้ จะต้องไปแอบกินผู้หญิงลับหลังเธอแน่นอน ถ้าไม่รีบหยุดพฤติกรรมแบบนี้ของเขา ต่อไปจะยิ่งแย่กว่านี้
จนถึงตอนนั้นเขาต้องพาเมียน้อยมาแน่ๆ
ดังนั้น ไลลาจึงตัดสินใจไปคุยกับเคลลี่ลั่ว เขาค่อยๆ วางลูกที่หลับลง จากนั้นเดินไปยืนข้างเคลลี่ลั่วด้วยความโกรธ เอานิ้วจิ้มไปที่แผ่นอกของเขาแรงๆ “คุณสามี กล้าทำไม่กล้ารับ หน้าไม่อายจริงๆ นายจะกลับมาทำอะไรอีก ไปหาเจ้าแมวน้อยแสนอ่อนโยนที่นัดนายเอาไว้ตอนเที่ยงคืนนู้น!”
เคลลี่ลั่วหัวเราะออกมา เขาโอบกอดเธอและหมุนตัวเธอเข้ามา
“คุณภรรยา เห็นคุณหึงแล้วผมมีความสุขจัง คุณตอนนี้ช่างน่ารักจริงๆ เลย”
ไลลาที่โดนเคลลี่ลั่วหมุนไปมาจนมึน ใช้กำปั้นทุบแผงอกกว้างของเขาอย่างไม่พอใจ “ใครหึง นายบ้าไปแล้วหรอ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”
“ไม่ปล่อย นอกจากคุณจะยอมรับว่าหึงผม” เคลลี่ลั่วไม่เพียงแต่ไม่หยุดหมุนไลลาหนำซ้ำยังหมุนเร็วขึ้นไปอีก “พูดเร็ว ว่าคุณกำลังหึงผม!”
ไลลาที่โดนรู้ความในใจเข้าให้แล้ว หน้าแดงขึ้นมา ไม่ยอมทำตามและพูดขึ้น “ไอ้ผู้ชายคนนี้ นายแอบกินผู้หญิงลับหลังฉันแท้ๆ ตอนนี้ยังมีหน้ามาบอกว่าฉันหึง ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้นฉันจะโกรธจริงๆ แล้วนะ!”
พูดไปแก้มของไลลาก็ป่องขึ้นด้วยความโกรธ ดูแล้วน่าจะไม่พอใจมาก
เคลลี่ลั่วเมื่อเห็นเธอโกรธจริงๆ แล้ว ก็รีบปล่อยเธอ พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“คุณภรรยาที่รัก ผมมีเรื่องสำคัญมากๆ เรื่องหนึ่งจะบอกคุณ เจ้าแมวแสนอ่อนโยนนี่ไม่ใช่ใครที่ไหน มันก็คือฉันเองแหละ ฮ่าฮ่าฮ่า
