ตอนที่ 361 นาราได้ฟื้นขึ้นมา
ภาพเหล่านี้ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดใจมาก และถึงรู้ว่าเด็กน่ารักที่อยู่ตรงหน้าตัวเองนั้นเป็นลูกของตัวเอง มิรา
“มิรา ลูกมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไง? แม่เป็นห่วงลูกมากน่ะ!”
นาราได้กอดมิราไว้ในอ้อมกอดอย่างร้อนใจ เธอก็พบมันเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา เงาร่างของมิราได้หายไปต่อหน้าตัวเอง เหมือนดั่งก้อนเมฆที่ค่อยๆ จางหายไป
ข้างหน้า ข้างหลัง ยังมีหมอกที่หนาทึบอยู่
” มิรา! มิรา!” ลูกอยู่ไหน?! รีบออกมา!”
นาราได้เดินอยู่ท่ามกลางหมอกอย่างหมดหนทาง เดินไปและได้ตะโกนไป
แต่ เธอเดินจนนานมาก ก็ยังไม่เจอมิรา
นาราไม่รู้ว่าตัวเองได้เดินมาไกลแค่ไหนแล้ว จนถึงตอนที่เธอไม่มีแรงที่จะเดินต่อ เธอก็ได้เห็นว่าข้างหน้ามีแสงไฟอยู่ และมีเสียงที่เบาๆ ลอยมา “นารา วันนี้เป็นต้นกระบองเพชรที่ร้อยสี่สิบสี่แล้วน่ะ ถ้าเธอยังไม่ฟื้น ฉันจะล้มละลายแล้วน่ะ”
นี้เป็นเสียงของใคร? ทำไมรู้สึกคุ้นเคยจัง แต่ก็รู้สึกไม่คุ้นเคยนิดหนึ่ง?
นาราได้เดินไปทางแสงนั้นด้วยความสงสัย ตอนที่เธอเดินไปถึงข้างๆ ของแสงนั้น ก็ได้พบว่าแสงนั้นได้กลายเป็นหลุมดำ และได้ดูดเธอเข้าไป
“อ่า”
นาราได้ร้องย่างเสียงดัง และเธอก็ได้มึนหัวอย่างรุนแรงและตกอยู่ในความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุด
“นารา? นารา?! เธอตื่นแล้วใช่มั้ย? เธอจะตื่นแล้วใช่มั้ย?”
ในโลกความจริง เคนโด้พึ่งพูดกับนารา และพบว่ามือของนาราได้สั่นสะเทือน ทำให้เคนโด้ตื่นเต้นมาก เขาได้กดไปที่ปุ่มฉุกเฉิน และมองดูอาการของนาราอย่างไม่กะพริบตา
ไม่นาน หมอที่เข้าเวรก็ได้มาถึง พวกเขาได้ตรวจคร่าวๆ และบอกกับเคนโด้ด้วยความตื่นเต้น “ยินดีด้วยน่ะครับ คนไข้ได้สติกลับมาแล้ว จะฟื้นขึ้นมาได้ตลอดเวลา นี้เป็นสิ่งมหัศจรรย์ในประวัติศาสตร์การแพทย์เลยน่ะ นายเก่งมาก!”
หมอที่ชมเขานั้น เคนโด้ก็ไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้เธอได้ดีใจกับนาราที่จะฟื้นขึ้นมา เขาไม่ได้ฟังที่หมอพูดเลย และ “ขอบคุณพระเจ้า! นาราจะได้ฟื้นขึ้นมาสักที!”
“ไม่ นายต้องขอบคุณตัวเอง นายเก่งมาก” คุณหมอได้ชมเคนโด้อีกครั้ง หลายเดือนที่ผ่านมา ที่นายอดทนทำให้ทุกคนซึ้งใจมาก ผมก็คิดว่าคุณก็ได้ทำให้ผู้หญิงที่ยังไม่ได้สติคนนี้ซึ้งใจด้วย คุณเป็นคนที่เก่งมากจริงๆ
“ไม่เลย ไม่ว่าผมจะทำอะไร แค่เธอฟื้นขึ้นมาก็พอแล้ว” เคนโด้ถึงได้ไปถามข้อควรระวังจากหมอ “ตอนนี้มีอะไรที่ผมต้องทำไม เช่นตอนที่เธอฟื้นขึ้นมาแล้ว ผมควรทำอะไร หรือ ตอนนี้ผมควรทำอะไร?”
คุณหมอได้ตีไปที่ไหล่ของเขาอย่างขอบคุณ “คุณ ตื่นเต้นเกินไป แต่นี่ก็เป็นเรื่องปกติ เพราะสถานการณ์แบบพบไม่บ่อยในประวัติศาสตร์การแพทย์ ตอนนี้คุณควรที่จะพูดกับเธอบ่อยๆ และกระตุ้นสมองของเธอ เธอถึงจะฟื้นขึ้นมาเร็วขึ้น”
“แต่ตอนที่เธอฟื้นขึ้นมาแล้ว ก็ให้พวกเราเป็นคนดูแลเธอต่อ เพราะพวกเราเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านนี้”
“ได้เลย ถ้าเธอฟื้นขึ้นมา ผมจะรีบแจ้งให้พวกคุณทราบ!” เคนโด้ได้ส่งคุณหมอออกไป และเดินวนในรอบห้องคนไข้อย่างดีใจ “นารา ดีมากเลย เธอจะได้ฟื้นขึ้นมาสักที ฉันอยากที่จะชมพระเจ้ามาก มันดีมากเลย!”
“นารา ขอร้องให้เธอรีบตื่นมากเถอะ กระบองเพชรที่ฉันซื้อให้เธอจะออกดอกหมดแล้วน่ะ ออกดอกสีชมพูสวยมาก ฉันพาเธอไปดูดีไหม?”
“นารา…..”
เคนโด้ที่ตอนแรกที่คิดว่านาราจะลืมตาในไม่ช้า แต่เขาที่อยู่ในห้องคนไข้ทั้งวัน ง่วงจนทนไม่ไหวและหลับไปบนเตียง และนาราก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา
ไม่เป็นไร วันนี้ไม่ฟื้น พรุ่งนี้นาราต้องฟื้นแน่!
เคนโด้ที่คิดแบบนี้และได้นอนหลับไป นี้เป็นวันที่เขานอนหลับได้สบายที่สุด ไม่นานก็มีเสียงกรนดั่ง
ยามค่ำคืนที่กำลังจะมาถึง ห้องผู้ป่วยก็ได้เงียบ
ทันใดนั้น นาราก็ได้ขมวดคิ้ว และได้ลืมตาอย่างช้าๆ
นาราที่หลับไปนานก็ได้ตื่นมา
นาราก็ได้ค่อยๆ ลืมตา มองไปที่ห้องที่ขาว และขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ที่นี่คือที่ไหน?
เธอก็ได้ยืดแขนของตัวเอง พยายามที่จะลุกขึ้นนั่งจากเตียง เธอถึงพบบนแขนของตัวเองมีสายน้ำเกลือ เพราะนาราที่ใช้แรงที่มือเธอก็ได้รู้สึกเจ็บ
“โอ๊ย”
นาราก็ได้ร้องออกมา ถึงแม้จะร้องออกมาไม่ดัง แต่ก็ได้ยินชัดในห้องที่เงียบนี้ และเคนโด้ที่นอนอยู่ก็ได้ตื่นขึ้นมา
เคนโด้ก็ได้ลุกขึ้นมา มองไปที่นารา ที่ฟื้นขึ้นมาแล้ว และนึ่งไปสักพัก “นารา?”
นารามองไปที่ผู้ชายที่มีหนวดเคราที่อยู่ไม่ไกล รู้สึกว่าเขาหน้าคุ้นมาก แต่เธอก็นึกไม่ออกว่าเขาเป็นใคร ถึงได้แค่ขมวดคิ้ว “คุณคือ?”
เคนโด้ก็ได้บีบคอตัวเองอย่างแรง และรู้สึกเจ็บ “พระเจ้า ฉันรู้สึกเจ็บ นี้ฉันไม่ได้ฝันไป!”
วินาทีต่อ เขาก็ได้กระโดดลงมาจากเตียง และวิ่งไปที่ข้างๆ ของนารา “นารา เธอฟื้นขึ้นมาจริงๆ ด้วย? ฉันไม่ได้ในฝันไป! ฉันไม่ได้ฝันไปจริงๆ!”
นารามองไปที่ผู้ชายที่ดีใจอย่างสุดขีดคนนี้ และถามไปว่า “นายคือ เคนโด้?”
“ใช่แล้ว นารา เธอยังจำฉันได้ นี้เป็นเรื่องที่ดีมากเลย” เคนโด้ได้จับมือของนารา และจูบไปที่หลังมือของเธอ “ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณพระแม่มารี ขอบคุณพระเยซูคริสต์ เธอตื่นขึ้นมาจริงๆ ด้วย และเธอยังจำฉันได้ ฉันดีใจมากจริงๆ”
นาราเห็นกิริยาที่บ้าคลั่งของเคนโด้ และถามด้วยความสงสัยว่า “ฉันทำไมถึงจำนายไม่ได้? เคนโด้ นายทำไมหน้าตาไม่เหมือนเมื่อก่อน? ผมนายยาวมากแล้วน่ะ และยังไว้หนวดเครา”
ได้ยินที่นาราถามตัวเอง เคนโด้ก็ได้จับไปที่หน้าของตัวเองอย่างเขินอาย เขาก็ได้รู้ว่าเขาได้ไม่นอนไม่พักมาหลายเดือนเพื่อที่จะดูแลนารา เขาถึงไม่ได้สนใจรูปลักษณ์ของตัวเอง ตอนนี้เขาไม่ตากอะไรจากคนแก่
“เฮ้อๆ นี่มันไม่สำคัญ นารา ขอแค่เธอฟื้นขึ้นมา” เคนโด้ที่พูดไปและได้ไปกอดที่นารา “นารา ขอบคุณสวรรค์ที่ให้เธอฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง เธอสลบไปสามเดือน และก็ได้ฟื้นขึ้นมา สวรรค์รู้ใจฉันจริงๆ”
พูดถึงตอนนี้ เคนโด้ได้ดีใจจนร้องไห้
สามเดือนผ่านมา เคนโด้มีอารมณ์ที่เครียด กลัวคุณหมอนาราจะวินิจฉัยนาราว่าเธอสมองตาย
แต่เพื่อความตั้งใจของตัวเอง และเพื่อนาราจะได้ฟื้นขึ้นมา เขาได้ทำลายความกลัวที่อยู่ในใจตัวเอง และได้ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น และคุยเป็นเพื่อนนารา พยายามที่จะปลุกสติของนารา
