ตอนที่362 เคนโด้ที่หลงใหล
ตอนนี้ นาคาที่ฟื้นขึ้นมาแล้ว อารมณ์ของเขาก็ได้สงบขึ้น ทนไม่ไหวและร้องไห้ออกมา
ดวงตาของนาราได้มืดมัวไปสักพัก ความทรงจำที่ผ่านมาก็ได้กลับมา แท้จริงแล้วตอนแรกที่เธออยู่ท่ามกลางหมอก คือเธอกำลังสลบอยู่
ถ้าเคนโด้ไม่เรียกเธออย่างไม่หยุด เธออาจจะหลงทางท่ามกลางหมอกนั้นก็ได้
เห็นเคนโด้ที่ร้องไห้เหมือนเด็ก นาราก็ได้ยิ้ม “เคนโด้ ฉันเป็น ยมโลก
พาฉันไปถึงที่ยมโลกยังพาฉันกลับมา ฉันเลยต้องใช้ชีวิตต่อ”
“เธอยังหัวเราะได้อีกหรือ จริงๆ เลย “เคนโด้ได้ถอนหายใจ และกอดไปที่นาราอย่างแรง ไม่นานใจของตัวเองก็ได้สงบลง
เคนโด้เก็บความรู้สึกที่ไม่สบายใจ และจ้องมองไปที่นารา “นารา เราเองที่ผ่านมา ฉันอยากให้เธอลืมเรื่องที่ผ่านมาไป และเริ่มต้นชีวิตใหม่ อย่าจมอยู่ในอดีต เรื่องที่ผ่านมา รับปากกับฉันหน่อยสิว่าจะลืมเรื่องที่ผ่านมา?”
เห็นแววตาที่ลึกซึ้งใจของเคนโด้ ใจของนารากได้รู้สึกดี
ผู้ชายที่พึ่งพาได้คนนี้ ได้ดูแลตัวเองได้ดีมาตลอด
แต่ตัวเอง กลับดูแลเขาได้ไม่ดี?
“เคนโด้ ขอบคุณที่นายที่ดูแลฉันช่วงที่ผ่านมา ถ้าไม่มีนาย ก็ไม่มีฉัน และไม่มีฉันที่เป็นคนใหม่” นาราได้ขอบคุณเคนโด้อย่างจริงใจ
“ถูกต้อง นี้เป็นชีวิตใหม่! ฉันจะมีชีวิตใหม่พร้อมกับเธอ!” หน้าตาของเคนโด้ก็ได้สดใส เพราะดีใจที่ได้ยินนาราพูดว่า ชีวิตใหม่
บนโลกนี้ เขาเป็นคนที่เข้าใจนารามากที่สุด และชาตินี้
เธอคงไม่มีทางที่จะไม่รู้สึกกับคณพศ
แต่ เขายอมที่จะรอ ถึงแม้จะรอจนถึงวันที่ชีวิตของตัวเองได้ดับลง
ถ้านารายอม เขาจะอยู่ดูแลอยู่ข้างๆ นาราตลอดไป!
จนนิรันดร์!
แสงแดดยามเช้าได้ส่องเข้ามา เคนโด้พานาราไปทำกายภาพบำบัด
ผ่านการของหมอในหลายเด้าน พวกเขาได้บอกเคนโด้ด้วยความตื่นเต้น บาดแผลที่หลังกะโหลกศีรษะของเธอได้หายดีอย่างอัศจรรย์!
แต่ นาราที่สงบไปกว่าสามเดือนนั้น สภาพจองร่างกายก็อ่อนแอลง
และต้องเริ่มฟื้นฟูแรงกาย ถึงจะถือว่าหายดีจริงๆ
เคนโด้ที่กินอาหารเช้าเป็นเพื่อนนาราเสร็จ ก็ได้พาเธอไปข้างนอก
อาการข้างนอกสดชื่นมาก ใบไม่สีเขียวที่เต็มไปด้วยน้ำค้าง นกที่ส่งเสียงอยู่บนต้นไม้ และไม่นานก็ได้กระพือปีกออกไป
เห็นทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้านี้ นารารู้สึกว่าความรู้สึกนอนนี้กับความรู้สึกที่ตัวเองที่ติดอยู่ท่ามกลางหมอกนั้น มันต่างกันดั่งฟ้ากับเหว
“เธอกำลังคิดอะไร?” เคนโด้เห็นนาราที่นิ่งอยู่ และได้ถามไปอย่างอ่อนโยน
นาราก็ได้ก้มหน้าลง และชี้ไปที่กระบองเพชรที่อยู่บนชั้นวางดอกไม้ “ทำไมตรงนั้นมีกระบองเพชรเต็มเลย? กระบองเพชรเต็มบนชั้นวางดอกไม้ แถมยังออกดอกแล้ว มันสวยมากเลย!”
“จะไปดูไหม?” เคนโด้ได้พานาราไปที่นั่น และได้เล่าว่า “เด็กโง่ นี้ตอนแรกฉันเตรียมไว้เพื่อทำให้เธอตื่น เธอนับดูสิว่ามีกี่ต้น?”
นาราได้ตกตะลึง เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเคนโด้จะเตรียมกระบองเพชรไว้ให้ตัวเอง
ในแววตาของเธอเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง เห็นค้นกระบองเพชรที่แข็งแรง เธอก็ได้เริ่มนับ “หนึ่งต้น สองต้น สามต้น สี….”
“มีหนึ่งรอยสี่สิบสี่ต้นหรอ? ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็สลบไปสามเดือนกับอีกสี่วันละสิ” นาราที่ซาบซึ้งใจไฝก็ได้ร้องไห้
รอยสี่สิบสี่วัน เห็นนาราที่ถูกวินิจฉัยว่าเป็นมนุษย์พฤกษ์ เคนโด้ก็ยังดูแลนาราอย่างไม่หลับไม่นอน เป็นคนที่แข็งแรงและยอมที่จะเสียสละ?
เคนโด้ได้เดินไปที่ตรงหน้าของนารา และค่อยๆ นั่งลง และจ้องไปที่ตาของนารา และส่ายหัว “ไม่ เธอได้สลบไปประมาณหนึ่งรอยสามสิบหกวัน ตอนแรก ฉันกลัวมาก ฉันไม่คิดเลยว่าฉันจะซื้อกระบองเพชรที่ให้เธอ ต่อมา ตอนที่ฉันได้ไปซื้อเสื้อผ้าให้เธอฉันเห็นมีคนขายกระบองเพชรอยู่ เห็นกระบองเพชรที่ดูเหมือนจะอ่อนแอแต่แข็งแรง และได้นึกถึงเธอ ต่อมา ฉันได้ซื้อกระบองเพชรให้เธอวันละต้น รอวันที่เธอจะฟื้นขึ้นมา”
นาราได้ซาบซึ้งจนพูดอะไรไม่ออก และได้ปิดปากกลัวว่าตัวเองจะร้องไห้ออกมา ความจริงตัวเองได้สลบไปนานมาก แต่ผู้ชายคนนี้ที่ใจกว้างเหมือนทะเลก็ได้รอวันที่เธอจะฟื้นขึ้นมา
เคนโด้เห็นดวงตาของนาราที่มีน้ำ กลัวนาราจะร้องไห้ ไม่ว่าดีใจหรือว่าเสียใจ ตัวเองก็ไม่อยากเห็นนาราร้องไห้
“เด็กโง่” เคนโด้ยืนมือไปจับที่จมูกของนารา “กระบองเพชรพวกนี้ก็ฉันใช้เงินซื้อมา สิบห้าหยวนต่อหนึ่งต้น รอเธอหาย ฉันจะได้ทวงเงินจากเธอ”
ฮือฮือฮือ เคนโด้ที่พูดออกมาแบบนี้ นาราก็ได้ควบคุมตัวเองไม่อยู่และร้องไห้ออกมา
ผู้ชายที่อ่อนโยนคนนี้ ได้นึกถึงตัวเองตลอด กลัวว่าตัวเองจะไม่สบายใจ ถึงจะใช้การยั่วเย้า ถึงการยั่วเย้าจะเป็นการยั่วเย้าที่ไม่ค่อยดีแต่ก็ทำให้นารารู้สึกซาบซึ้งใจจนน้ำไหล
“ไอ้หยา ทำไมเธอร้องไห้ละ ไม่เป็นไรๆ ไม่ร้องไห้น่ะ ฉันไม่เก็บเงินกับเธอแล้วได้ไหม? ไป พวกเราไปทำกายภาพบำบัดกันเถอะ ถ้าไปสายเดียวหมอจะด่าเอาน่ะ” เคนโด้ได้ปลอบใจนารา กลัวว่านาราจะร้องไห้อีก และได้พาเธอไปที่ห้องกายภาพบำบัด
ตอนนี้แสงแดดยามเช้าดีมาก แสงแดดยามเช้าได้สองไปที่เงาของนารา เป็นสิ่งเข้ากันมาก
ด้วยการดูแลที่ดีของเคนโด้ ร่างกายของนาราก็ได้กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม และได้ออกจากโรงพยาบาล
เธอกับเคนโด้ได้มาถึงที่อยู่ใหม่ที่ฮาวาย นี้เป็นตึกที่สามขั้นที่มีสไตล์เขตร้อน ขั้นแรงเป็นห้องรับแขก ชั้นสองและสามให้นาราเป็นคนเลือก
นาราที่ชอบดูวิวของทะเลเธอก็ได้เลือกชั้นสาม ชั้นนี้มองเห็นวิวทะเลที่อยู่ไม่ไกลได้ เปิดหน้าต่าง ยังได้รับลมที่ของทะเลได้
นาราเป็นคนที่อยู่นึ่งไม่ได้ เธอที่พึ่งออกมากโรงพยาบาลไม่กี่วัน เธอก็ได้รีบทำงาน
เคนโด้รู้สึกไม่ค่อยดีใจกับเรื่องนี้ ไม่อยากให้นารากลับไปที่โรมัน
วันนี้ เคนโด้ได้เตรียมอาหารมื้อค่ำที่หลากหลาย และตอนที่กินข้าวเขาก็ได้พูดว่า “นารา ไปทำงานให้คนอื่น ทำไมไม่เปิดบริษัทเป็นของตัวเองเลย?”
นาราที่กำลังดื่มน้ำมะพร้าวอยู่ ได้ยินเคนโด้ที่พูดแบบนี้ เธอเกือบจะอ้วกน้ำที่ดื่มลงไปออกมา
เธอพยายามที่จะกลืนน้ำมะพร้าวนั้น และพูดอย่างไม่แน่ใจว่า “ฉัน? เปิดบริษัทเอง? เฮ้อๆ อย่าล้อเล่นเลย ฉันทำไม่ได้หรอก”
“ทำไมถึงทำไม่ได้? เธอมีได้อยู่แล้ว จริงๆ” เคนโด้ได้พูดอย่างแน่ใจ
“แบบนี้ ฉันออกเงิน พวกเราเปิดบริษัทเสื้อผ้ากันมั้ย ดีไหม?”
