ตอนที่ 378 นาราผมรักคุณ
เพราะว่าความสัมพันธ์ของแม่ลูก เมื่อเห็นมิราร้องไห้อย่างน่าสลดใจ น้ำตาของนาราไหลหยดลงพื้น “มิรา แม่ไม่ได้ไม่ต้องการหนู หลังจากนี้แม่ก็ยังจะกลับไปเยี่ยมหนู”
“ไม่ได้ เพื่อนคนอื่นเขาได้ใช้ชีวิตอยู่กับแม่ ทำไมมิราถึงทำไม่ได้? มิราไม่สนแล้ว มิราจะอยู่กับแม่!” มิรากอดขานาราไม่ยอมปล่อย ร้องไห้จนเหงื่อออกเต็มหัว
นารากลัวว่ามิราจะร้องไห้อีก จึงปลอบเขาอย่างอ่อนโยน “มิราไม่ร้องนะ แม่สาบานว่าแม่ไม่มีทางทิ้งมิรา มิราเป็นลูกผู้ชาย อย่าร้องเลยนะ”
เธอใช้มือลูบหน้าผากของมิราเบาๆ ปลอบเขา ไม่นานคนที่ร้องไห้อยากหนักหน่วงก็ถูกกล่อมจนหลับไป
มองดูใบหน้าหวานของมิราที่หลับปุ๋ย นาราจูบลงที่หน้าผากของมิราเบาเบา อุ้มเขาไปวางไว้บนโซฟาจากนั้นก็ห่มผ้าให้อย่างทะนุถนอม
“คณพศ คุณไม่ควรพามิรามาที่นี่” นาราพูดด้วยเสียงเบา ต่อว่าคณพศว่าไม่ควรเอามิรามาเป็นข้ออ้าง
เห็นได้ชัดว่า นารายังไม่เข้าใจความหน้าไม่อายของคณพศ
คณพศค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้นารา ต้อนนาราจนไปถึงมุมโซฟา จากนั้นถอดกางเกงของตัวเองลงอย่างรวดเร็ว กดตัวเธอลงอย่างรุนแรง
เขาใช้มือยันตัวเองไว้ มองนาราอย่างลึกซึ้ง พึมพำด้วยเสียงทุ้ม “นารา คุณรู้ไหม วันที่ไม่มีคุณ ผมอดทนผ่านมันมาได้อย่างไร ถ้าคุณยังไม่ช่วยผมอีก ผมต้องตายแน่ๆ”
เขานึกขึ้นได้ว่านาราอยู่กับเคนโด้แล้ว ในใจก็เจ็บปวดจนทนไม่ไหว
เขาไม่สามารถอดกลั้นได้อีกแล้ว นาราเป็นของเขา จะแต่งงานกับเคนโด้ไม่ได้เด็ดขาด
พูดพลาง คนหน้าไม่อายอย่างคณพศที่ไม่สามารถพาภรรยากลับไปได้ จับมือของนาราแล้วเอาไปวางไว้ที่เป้าของเขา สัมผัสไปตรง…
ฝ่ามือนุ่มสัมผัสอยู่บน… เขาสูดหายใจลึก “นารา ผมคิดถึงคุณจนแทบบ้าแล้ว ผมต้องการคุณ!”
นาราหน้าแดงขึ้นมาทั้งหน้า เธอจะแต่งงานกับเคนโด้เร็วๆ นี้แล้ว ทำไมถึงมาทำเรื่องอะไรแบบนี้?
เธอดึงมือที่คณพศบีบอยู่ออกมา จากนั้นจึงเอามือดันอกของเขาเอาไว้ “คณพศ คุณนี่มันหน้าไม่อายจริงๆ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”
“ผมต้องการคุณ จะรักษาหน้าไว้ทำไมอีก?”
พูดพลางเขาก็โน้มตัวลง บรรยากาศขุ่นมัวขึ้นมาทันที
หน้าของนาราร้อนผ่าว เธอหันไปมองมิราที่นอนอยู่อีกด้าน กลัวว่าเขาจะตื่น กระซิบบอกคณพศ “คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวมิราก็ตื่นหรอก!”
สิ้นคำของนารา คณพศก็ลุกขึ้น นารารู้สึกว่าอากาศรอบตัวกลับมาอีกครั้ง ยังไม่ทันได้สูดหายใจเพื่อสงบสติอารมณ์ ก็รู้สึกเหมือนโลกหมุน ที่แท้คณพศอุ้มเธอจนตัวลอยตัว
“อ๊ะ!”
นาราอุทานออกไป จึงตระหนักได้ว่าเธออุทานดังไปจะทำให้มิราตื่น จึงรีบใช้มือปิดปากตัวเอง เสียงเล็กพูดท้วง “นี่คุณทำอะไร รีบปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้!”
“ไม่ คุณไม่รู้หรอกว่าผมคิดถึงคุณขนาดไหน” คณพศอุ้มนาราเดินขึ้นไปข้างบน “บอกผมเร็ว ห้องนอนคุณคือห้องไหน?”
นารามองด้วยสายตาโกรธเคือง พยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากอ้อมแขนคณพศ “คุณรีบปล่อยฉันลงเลยนะ ถ้าไม่ปล่อย ฉันจะตะโกนเรียกคน!”
คณพศยิ้มร่า “คุณภรรยาที่รัก คุณว่าจะมีใครกล้ามาขัดขวางเรื่องดีงามของผมกันล่ะ งั้นคุณก็ตะโกนเลย ผมไม่เชื่อหรอกว่าตามกฎหมายแล้วผมจะกอดภรรยาตัวเองไม่ได้”
สำหรับคนที่ไม่แคร์อะไรอย่างคณพศแล้ว นาราก็จนปัญญา ทำได้เพียงทุบไปที่อกของชายหนุ่มซ้ำแล้วซ้ำแล้ว
แรงทุบของนาราไม่ได้ทำให้คณพศเจ็บสักนิด
เห็นนาราขัดขืนไม่ยอมบอกว่าห้องนอนอยู่ไหน คณพศอุ้มเธอเข้าไปในห้องแบบไม่สนไม่แคร์ คณพศเดินพลางสูดหายใจหากลิ่นของภรรยา โดยสัญชาตญาณแล้วเขาคิดว่าตัวเองเจอห้องของนาราแล้ว
เขาใช้เท้าดันประตูให้เปิดออก วางนาราลงแล้วจูบหน้าผากเธอด้วยความรักจากใจจริง พึมพำเบาๆ “นารา คุณไม่รู้หรอกว่าผมคิดถึงแค่ไหน”
พูดพลางจูบเธออย่างรุนแรง เขาจับมือเธอไปวางตรงหว่างขาของเขาอีกครั้ง เสียงเขาแหบพร่า “นารา หลังจากผมโดนวางยา ตรงนั้นของผมมันก็ยังไม่ตื่นขึ้นมาเลย ผมว่ามันน่าจะตายด้านแล้วล่ะ”
นาราเขินจนหน้าแดงก่ำ จริงๆ แล้วมือของเธอที่สัมผัสอยู่ตรงนั้นรู้สึกถึงความเร่าร้อนของเขานานแล้วล่ะ ตรงนั้นของเขาดูเหมือนจะ….กว่าแต่ก่อน ไม่รู้ทำไมเขายังกล้าพูดว่ามันตายด้านไปแล้ว
เธอพยายามจะดึงมือกลับ แต่แรงแค่นั้นของเธอมันไม่มีประโยชน์ กลับกันคณพศจับมือเธอแน่นขึ้น
เธอสังเกตลมหายใจของคณพศเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ มือหนาลูบคลำตัวเธอ นาราถลึงตาใส่คณพศด้วยความโกรธเคือง “ของคุณจะใช้การได้หรือไม่ได้ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน? รีบปล่อยเดี๋ยวนี้เลย”
พลันสายตาโกรธเคืองแปรเปลี่ยนเป็นสายตาเหยียดหยันมองไปยังตาของคณพศ เมื่อเขานึกขึ้นได้ว่านาราอยู่ด้วยกันกับเคนโด้แล้ว ความโกรธก็พลุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย
ไฟแห่งความหึงหวงได้ครอบงำจิตใจของคณพศเป็นที่เรียบร้อย เขาโน้มตัวลงไปกัดผิวเนียนใสของนาราทีละเล็กทีละน้อย พูดกับนาราอย่างไม่สนใจไยดี “นารา ห้ามพูดถึงเรื่องเมื่อก่อนอีก ไม่อย่างนั้นผมจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ผมจะทำให้คุณเป็นผู้หญิงของผมอีกครั้ง!”
พูดพลางมือหนาใช้แรงฉีกเสื้อบนกายของนาราออกจนเกิดเสียงขาด
ลมเย็นๆ กระทบผิวเนื้อ นาราตกใจแล้วพูดอย่างอ้อนวอน “คณพศ คุณระงับอารมณ์หน่อย ฉันไม่ได้อยู่กับเคนโด้!”
เธอไม่อยากทำให้เขาโกรธ ที่เขาเป็นแบบนี้ก็เพราะคำพูดนั่นทิ่มแทงใจเขา
คำพูดเมื่อครู่ออกมาจากจิตใต้สำนึกของเธอ เธอแค่อยากให้คณพศรู้ว่าเรื่องเป็นแบบนั้นแล้วจะยอมปล่อยเธอไป คิดไม่ถึงว่าคำพูดนั่นจะทำให้เขาขาดสติแบบนี้
เมื่อได้ฟังคำพูดของเธอก็ทำให้เขาโกรธจนขาดสติไปแล้ว เพียงฉับพลันเขายื่นมือหนาที่สั่นเทาไปหานารา “นารา ผมรู้ว่านอกจากผมแล้ว คุณไม่สามารถยอมรับผู้ชายคนอื่นได้อีก ผมรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ นารา คุณเป็นของผม!”
พูดพลางเขาก็พรมจูบไปทั่วร่างของเธอ การพยายามขัดขืนของนารามันไร้ประโยชน์ไปเสียแล้ว เธอทำได้เพียงยอมรับความรักของคณพศที่ไม่ได้เจอมานาน
ฉากอันซาบซ่านไปถึงทรวงกำลังเกิดขึ้นที่อะพาร์ตเมนต์ของนารา และมิราที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนโซฟา
บรรยากาศในห้องช่างประจวบเหมาะกับแสงอุ่น เพราะความเร่าร้อนระหว่างคู่รักค่อยๆ เพิ่มอุณหภูมิขึ้นเรื่อยๆ
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ในที่สุดคณพศก็ล้มตัวลงบนร่างของนาราอย่างสบาย รวบเอาเอวบางของเธอไว้แล้วพึมพำด้วยเสียงทุ้ม “นารา ผมรักคุณ…
