ตอนที่ 381 อุ้มเธอเข้าห้องนอน
พูดถึงตรงนี้ คิ้วของนาราก็ขมวดแน่น “ไม่ใช่นะ ตอนนั้นเหมือนกับมีพนักงานทำความสะอาดชายคนหนึ่งผลักรถเข็นออกมาจากข้างใน แถมเขายังพูดกับฉันเป็นภาษาจีนอีกด้วย”
แววตาของคณพศขึงตึงขึ้นชั่วขณะ “คนคนนั้นต้องมีอะไรผิดปกติแน่ เขารู้ได้ยังไงว่าคุณเป็นคนจีน?”
นาราพยักหน้าตาม “ใช่ ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ฉันเป็นลูกครึ่งตาสีฟ้า ทำไมคนคนนั้นถึงได้แน่ใจว่าฉันจะพูดภาษาจีนได้กัน?”
คณพศรีบต่อสายหายชญ์ทันที
“ยชญ์ นายรีบไปที่ร้านอาหารทันที ตามหาว่าตอนนั้นพนักงานคนไหนที่ลากรถขยะผ่านตัวนาราไป แล้วก็เอารูปร่างหน้าตาของเขามา ให้ทุกคนสำรวจให้ทั่วทั้งฮาวาย!”
“ได้เลย ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” ยชญ์เองก็รู้สึกโมโหเหมือนกัน มิราเพิ่งจะมาก็ถูกพวกเขาพาหายไปไหนก็รู้แล้ว
ใครช่างใจกล้านักนะ! ถึงกับลักพาตัวมิรา คงไม่อยากจะมีชีวิตอยู่แล้ว
เพราะเงื่อนงำใหม่ที่เจอมานี้เขาทั้งดีใจและตื่นเต้น สาวเท้าเดินออกไปข้างนอก ตรงไปยังร้านอาหารนั้น
แต่นารากลับรู้สึกลังเลขึ้นมา เธอนั่งกอดอกอยู่บนโซฟา แล้วพูดงึมงำกับตัวเอง “คนคนนั้นน่าสงสัยจริงๆ งั้นเหรอ? หรือจะไม่ใช่เพราะคำสาบานของฉัน?”
“ที่รัก เชื่อใจผม เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับที่คุณสาบานเลยสักนิดเดียวจริงๆ! ไม่ต้องกลัวนะ ยชญ์กำลังไประบุรูปร่างลักษณะของคนคนนั้นแล้ว อีกไม่นานพวกเราก็จับเขาได้แล้วล่ะ!” คณพศพูดขณะนั่งลงข้างนารา ต้องการจะกระชับเธอไว้ในอ้อมแขนตน
เคนโด้เห็นดังนั้นก็เดินเข้ามา เบียดข้างๆ คณพศกับนารา แล้วตีคณพศอย่างแรง “ปล่อยนะ!”
คณพศชักมือกลับอย่างรวดเร็ว แล้วจ้องตากับเคนโด้อย่างดุเดือด ขณะนั้นทั้งสองคนฟาดฟันกันราวกับเด็กแย่งขนม
“ไปให้พ้น คนขวางหูขวางตาอย่ามานั่งตรงนี้ หน้าใหญ่อะไรปานนั้น?” เคนโด้ปรายตามองคณพศอย่างรังเกียจ แทบอยากจะถีบส่งคณพศออกไปซะให้ได้
ส่วนคณพศที่แทบจะสติแตกเพราะมิราหายตัวไปก็ยิ่งน้ำเสียงย่ำแย่ “เคนโด้ ฉันเตือนแล้วนะ ว่าอย่ามาแตะต้องเมียฉัน!”
“นาราสัญญากับนายรึไง? ตอนนั้นไม่ใช่แค่ทำเธอเจ็บซ้ำ แล้วครั้งนี้ยังจะทำลูกหายอีก ฉันสงสัยว่านายควรต้องพิจารณาตัวเองแล้วจริงๆ!” นัยน์ตาของเคนโด้หดลงอย่างอันตราย
คณพศเก็บเศษหน้าต่อไปอย่างหยิ่งยโส “เรื่องของฉันกับนารานายไม่ต้องสอดมือมายุ่ง!”
นาราขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด “เลิกทะเลาะกันได้แล้ว ออกไปให้หมดนั่นแหละ! ให้ฉันอยู่เงียบๆ สักพักได้ไหมเนี่ย?!”
คณพศและเคนโด้ที่ถูกดุ ไม่มีใครกล้าส่งเสียง ได้แต่นั่งหน้านื่วคิ้วขมวดรอข่าวคราวจากยชญ์ไป
ในตอนกลางคืน ในที่สุดยชญ์ก็กลับมา แต่กลับนำข่าวร้ายสุดๆ มาด้วย
เขาตรวจสอบมอนิเตอร์ของร้านอาหารตะวันตกอีกครั้งแล้ว พบว่ามีชายร่างสูงเข็นรถทำความสะอาดเฉียดข้างตัวนาราไปจริงๆ แต่คนคนนั้นใส่หมวกเอาไว้ จากมุมของภาพไม่สามารถจับภาพใบหน้าของเขาได้เลย
แต่ที่น่าผิดหวังยิ่งกว่านั้นก็คือ ผู้จัดการของร้านอาหารนั้นบอกว่าคนที่รับผิดชอบเรื่องการทำความสะอาดที่ร้านของพวกเขาคือโอบะซัง(คุณป้า)คนหนึ่ง ในวันนั้นได้ลาป่วยไปเพราะรู้สึกไม่ค่อยสบาย และพวกเขาไม่เคยจ้างผู้ชายเป็นพนักงานทำความสะอาดมาก่อนเลย
ดังนั้น ผู้ชายคนนั้นต้องสงสัยอย่างแน่นอน!
ยชญ์รู้ว่าเขาไม่สามารถรายงานต่อคณพศไปแบบนั้นได้ จึงได้ติดต่อตำรวจ สอบถามการเฝ้าระวังตามท้องถนน พบว่าหลังจากที่ชายคนนั้นเข็นรถทำความสะอาดออกจากร้านอาหาร ก็ขึ้นไปบนรถบรรทุกโทรมๆ ที่ไม่มีใบอนุญาติ เลี้ยวเข้าไปในสลัมที่ไม่ได้รับการตรวจสอบ
ตั้งแต่นั้น ก็ไม่มีการระบุตำแหน่งของชายคนนั้นอีก
ทางตำรวจสันนิษฐานว่า มีความเป็นได้มากที่มิราจะถูกชายคนนั้นซ่อนตัวเอาไว้ในรถทำความสะอาดแล้วพาออกมา พวกเขาทำได้แค่ติดตามรถบรรทุกคันนั้นอย่างสุดกำลัง และหวังว่าจะพบเบาะแสใหม่โดยเร็วที่สุด
เมื่อยชญ์รายงานทั้งหมดจบ นาราก็ทนกับความกระวนกระวายใจไม่ไหวอีกต่อไป เธอเอ่ย “มิรา” แล้วก็เป็นลมไป
คณพศตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที รีบเข้าไปข้างนาราอย่างเร่งร้อน แต่พบว่าเธอเพียงแค่หมดสติไปเท่านั้น จึงค่อยๆ เบาใจลง แล้วหันมองไปทางยชญ์ “ให้คนของเราตามรถบรรทุกคันนั้นไป ต้องลากไอ้เวรนั่นออกมาให้ได้!”
“ครับ!”
ยชญ์ไม่มีเวลาจะสนใจค่ำคืนอันเวิ้งว้าง เขารีบดำเนินการตามคำสั่งของคณพศทันที
ภายในบ้านปกคลุมด้วยความเงียบ ไม่นานก็เหลือเพียงคณพศที่นิ่งเงียบไม่พูดจา และนาราที่ไม่ได้สติ โอ้ ยังมีเคนโด้ที่อยากจะเข้าไปใกล้นาราแต่ถูกคณพศไล่ไปอยู่อีกคน
เคนโด้โมโหเกรี้ยวกราด ชี้นิ้วใส่หน้าคณพศ “ช่วยมียางอายบ้างได้ไหม? นี่มันบ้านฉันนะ!”
“งั้นเหรอ?” คณพศเลิกคิ้วอย่างเย้ยหยัน “ฉันรู้แค่ว่านี่คือบ้านเมียฉัน และเธอก็ตกลงให้ฉันอยู่ที่นี่แล้วด้วย”
เคนโด้โกรธจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “คณพศ ทำไมอันธพาลขนาดนี้?! นารายอมให้นายเข้ามาเมื่อไหร่กัน?”
“ก็ตอนที่นายไม่อยู่บ้านไง ถ้าเธอไม่ตกลง แล้วจะไปกินข้าวกับพวกเราได้ยังไงกันล่ะ? จะว่าไปแล้ว ทำไมฉันต้องตอบคำถามนายด้วย?” คณพศพูดจบก็อุ้มนาราขึ้นแล้วพาเธอเดินไปยังห้องนอน
เคนโด้ตามมาอย่างเป็นกังวล “คณพศ นายเข้าห้องของนาราไม่ได้นะ!”
“ทำไมล่ะ? มีสิทธิอะไร? นายคิดว่านายเป็นใครฮึ?” คณพศใช้ขาถีบเปิดประตูห้องอย่างชำนาญ “ฉันก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยเข้ามาสักหน่อย ช่วงสายฉันมานอนโดยได้รับอนุญาตจากนาราแล้วด้วย นายน่ะไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะมาถามฉัน!”
ว่าจบ คณพศก็ใช้ขาเกี่ยวประตูปิดให้เคนโด้อยู่ข้างนอกไป
สีหน้าของเคนโด้ที่อยู่นอกประตูซีดเผือดลงทันที ดูจากท่าทีคุ้นที่คุ้นทางของคณพศแล้ว เขาอาจจะเคยมาที่ห้องของนาราแล้วก็ได้ แต่ห้องนี้ เขากลับไม่เคยเหยียบเข้าไปเลยสักก้าวเดียว!
หรือว่า นาราจะฟื้นคืนความรู้สึกเก่ากับเขาแล้วจริงๆ ?
ถ้าหากเป็นอย่างนั้นจริง ให้เขาอับอายรึไง?
ในใจของเคนโด้เต็มไปด้วยความขมขื่น นึกถึงเรื่องที่นาราเพิ่งสัญญาว่าจะแต่งงานกับเขาเมื่อไม่นานมานี้ บนใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มแสนเศร้าและเย็นชา
ฮ่าฮ่า ตอนนี้มิราหายไปยังไม่รู้ชะตากรรม แต่เขากลับมาหึงหวงบ้าอะไรอยู่ที่นี่ ชักจะเกินไปแล้วนะ!
ทั้งหมด ไว้เจอมิราแล้วค่อยว่ากันอีกที!
วันถัดมา นาราค่อยๆ รู้สึกตัวขึ้น เรื่องแรกที่ถามก็คือมิราอยู่ที่ไหน “มิรา มิราล่ะ? มิรากลับมารึยัง?”
มองนาราที่ฝันตื่นขึ้นมาจากความฝัน คณพศที่เป็นห่วงจนไม่ได้นอนทั้งคืนก็เบาใจไปได้เปลาะหนึ่ง “ตื่นแล้วเหรอ? ตอนนี้ยังไม่ได้ข่าวของมิรา แต่คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ ยชญ์ออกไปตามหารถบรรทุกคันนั้นแล้ว เชื่อว่าอีกไม่นานน่าจะมีเบาะแสบ้างแล้วล่ะ”
น้ำตาของนาราพรั่งพรูออกมาจากดวงตาทันที “ฉันจะไม่เป็นห่วงได้ยังไง? ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฉัน! เพราะฉันไปพบคุณเรื่องถึงได้เกิดขึ้น! ถ้าฉันไม่ใจอ่อน จะเกิดเรื่องแบบนี้กับมิราได้ยังไง เป็นเพราะฉัน มันเป็นเพราะฉัน!”
นาราร้องไห้ราวจะขาดใจ
