ตอนที่ 384 วิษณุส์ที่บ้าคลั่ง
คณพศใช้ประโยชน์จากภวังค์ความสุขของเขา แอบเข้าไปในเรือลำใหญ่ที่มัดมิราเอาไว้
“หยุดนะ!”
วิษณูส์ได้สติกลับมา ชักปืนพกที่ซื้อเอาไว้ออกมา ปากกระบอกดำทะมึนหันไปยังคณพศ “หึหึ คณพศ นายนี่มันไร้เดียงสาเหลือเกินนะ? นายคิดจริงๆ เหรอว่าฉันจะปล่อยให้นายมีชีวิตกลับไปได้?”
คณพศค่อยๆ หันกลับมา แววตาเย็นเยือกดั่งพายุโหมกระหน่ำ “เงินฉันก็ให้ไปตามที่สัญญาแล้ว นายยังจะต้องการอะไรอีก?”
“ยังต้องการอะไร? คณพศ นายบ้ารึเปล่า? นายทำให้ชื่อเสียงของฉันป่นปี้ ไม่เหลืออะไรเลย ฉันได้โอกาสครั้งใหญ่ที่จะกำจัดนายแล้ว จะแค่เอาไปเงินแล้วจากไปได้ยังไง นายนี่มันช่างไร้เดียงสาจริงๆ เลย!”
วิษณุส์พูดขณะค่อยๆ เดินเข้าหาคณพศ ความสะใจปรากฏขึ้นในแววตา “ฮ่าๆๆ คณพศ นายคาดคำนวณได้ทุกอย่าง แต่จะนึกไม่ถึงว่าจะต้องมาตายด้วยน้ำมือของฉันล่ะสิ?”
“รอเดี๋ยวก่อน!”
เสียงของนาราดังมาแต่ไกล เธอไม่สนทรายบนชายหาด ถอดรองเท้าส้นสูงทิ้งแล้วตรงไปข้างหน้าด้วยเท้าเปล่า “รอก่อน วิษณุส์ได้โปรดปล่อยมิราเถอะนะ คุณต้องการเงินเท่าไหร่เราก็จะให้! อย่าทำร้ายมิราเลย”
คณพศไม่นึกว่านาราจะวิ่งเข้ามาในเวลาแบบนี้ โกรธจนตวาดด่ายชญ์ที่วิ่งตามหลังนารามาเสียงดังลั่น “ยชญ์ ก่อนที่จะออกมาฉันสั่งนายไว้ว่ายังไง? นายก็ยังพาเธอมาที่นี่อีก!?”
ยชญ์พูดอย่างดื้อดึง “ถ้าฉันไม่พาเธอมา จะเกิดอะไรขึ้นกับนายบ้าง บางทีมโนธรรมของฉันคงจะอยู่ไม่สุขล่ะมั้ง?”
“ใช่แล้ว ฉันขอจะตามมาเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับยชญ์!” นาราเอ่ย ขณะเดินเข้าไปใกล้วิษณุส์อย่างช้าๆ โดยไม่เกรงกลัวปืนพกในมือของเขาเลย เธออ้อนวอน “วิษณุส์ คุณต้องการอะไรเราก็ให้คุณได้ทุกอย่าง ขอแค่ได้โปรดปล่อยมิราเถอะนะ! ฉันขอร้อง เขาเองก็เป็นครอบครัวของคุณนะ อย่าทำเรื่องที่ตัวคุณเองต้องเสียใจไปชั่วชีวิตหลังเลย”
“ฮ่าฮ่า ครอบครัว?” วิษณุส์แหงนหน้าขึ้นหัวเราะ “ตั้งแต่วันที่ฉันถูกส่งเข้าคุก ฉันก็ไม่มีครอบครัวบนโลกนี้อีกแล้ว!”
พูดจบก็จ่อปืนไปที่คอของคณพศ “ไม่นึกว่านายให้คนตามมา! ก็ดี วันนี้ฉันจะได้ให้พวกนายไปโลกหน้าด้วยกัน ไปเป็นครอบครัวกันในนรกซะเลย!”
ว่าดังนั้น เขาก็พลันยิ้มอย่างวิปริตให้กับนารา “ไม่นึกเลยว่าในเวลาแบบนี้ เธอก็ยังคงสวย เพียงแต่น่าเสียดาย ที่นี่มีระเบิดเต็มไปหมด แต่ถ้าเธอจะอยู่เป็นเพื่อนฉันสักคืน ฉันก็อาจจะไว้ชีวิตพวกเธอก็ได้นะ!”
คณพศที่ถูกวิษณุส์เอาปืนจ่อหัว เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง เขาจะตายไหมมันไม่สำคัญ แต่นารากับมิราอยู่ที่นี่
ถ้าหากทำให้วิษณุส์โมโห แล้วจุดชนวนขึ้นมา ผลที่ตามมาคงไม่อยากจะคิด!
เขาคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว “วิษณุส์ นายยังมีความเป็นมนุษย์อยู่อีกรึเปล่า?!”
“ความเป็นมนุษย์? หึ คณพศ ตลอดมาฉันถูกนายบดขยี้มาตลอด ในตอนนี้ต่อหน้านาย ฉันล่ะอยากจะฆ่าผู้หญิงกับลูกที่นายรักที่สุดซะ!” วิษณุส์พูดอย่างโหดเหี้ยม ผลักคณพศออก แล้วดึงนาราเข้ามาในวงแขน
แล้วก้มหัวซุกไซ้ลำคอของเธอ “มิน่านายถึงหลงเธอซะโงหัวไม่ขึ้น! ผู้หญิงคนนี้หอมจริงๆ !”
นารายังคงตามสถานการณ์ไม่ทัน จนถูกวิษณุส์ดึงเข้าไปอยู่ในวงแขน
“ปล่อยมือซะ!” คณพศแววตาโกรธเกรี้ยว กำหมัดแน่น แต่เขากลัวในมือของวิษณุส์ กลัวว่าเขาจะทำร้ายนารา และยังเป็นห่วงว่าจะจุดชนวน จนไม่อยากคิดถึงผลที่จะตามมา ดังนั้นเขาจึงไม่กล้ารีบร้อนลงมือ
นาราที่ถูกคุมโดยวิษณูส์ เมื่อได้สติ จิตใต้สำนึกของเธอก็ตอบสนองด้วยการตบ
ฝ่ามือนั้นรวดเร็วมาก วิษณุส์ไม่คาดคิดว่านาราจะขัดขืนตัวเองที่ในมือถือปืนอยู่ แล้วถูกตบอย่างแรง บนใบหน้าปรากฏรอยแดงเป็นรูปฝ่ามือ
ความแสบร้อนแล่นปราดเข้ามาบนใบหน้า วิษณุส์เงื้อมือฟาดไปยังนารา ทำให้เธอล้มลงกับพื้น “นังแพศยา! รนหาที่ตาย!”
ว่าแล้ววิษณุส์ก็จ่อปืนไปที่นารา คิดจะยิงเธอให้ตาย
คณพศกระโจนตัวเข้าไป พยายามแย่งปืนในมือของเขามาอย่างสุดกำลัง
ทั้งสองยุดยื้อกันอบู่บนเรือจนโคลงเคลงไปมา
ซึ่งปืนนั้นก็ถูกวิษณุส์ดึงคันค้างเอาไว้แต่แรกแล้ว มันจึงสามารถจะลั่นได้ทุกเมื่อ
เคนโด้รีบตามเข้ามา พยุงนาราขึ้นมาจากพื้น ถามอย่างเป็นห่วง “นารา เป็นอะไรรึเปล่า?”
มุมปากของนารามีเลือดไหลออกมา ใบหน้าช้ำไปครึ่งหนึ่ง
เธอส่ายหน้าอย่างอิดโรย “ฉันไม่เป็นอะไรมาก เคนโด้ รีบไปช่วยมิราที”
“อื้ม” เคนโด้พูด ส่งต่อนาราให้กับยชญ์ กำชับให้ปกป้องความปลอดภัยของเธอ แล้วจึงหมุนตัวมุ่งหน้าไปยังเรืออีกครั้ง
นาราเอื้อมมือคว้าชายเสื้อของเคนโด้เอาไว้ “เคนโด้ ระวังตัวด้วยนะ ที่นี่มีระเบิด”
เคนโด้ชะงักฝีเท้า หันกลับมาจูบที่หน้าผากของนารา “วางใจเถอะ ฉันจะต้องพามิรากลับมาอย่างปลอดภัยได้แน”
ส่วนบนดาดฟ้าเรือในขณะนั้น คณพศกำลังนัวเนียกับวิษณุส์อย่างดุเดือด พละกำลังของพวกเขานั้นไม่ต่างกัน จึงเป็นสถานการณ์วิกฤต
“คณพศ ตอนที่ฉันมาก็ไม่คิดจะรอดกลับไปอยู่แล้ว! เรือลำนี้ถูกฉันติดตั้งระเบิดไว้เต็มไปหมดแล้ว ถ้าวันนี้ฉันตายที่นี่ ก็จะลากพวกแกทั้งหมดลงนรกไปด้วย!” ใบหน้าของวิษณุส์บิดเบี้ยว เอ่ยคำพูดอย่างน่าสะพรึง
คณพศและวิษณุส์ต่อสู้ยื้อแย่งปืนพกกันอย่างสุดแรง เขาคุ้นเค้ยกับความร้ายกาจของวิษณุส์มาตั้งนานแล้ว เมื่อเผชิญกับความดุร้ายของวิษณุส์ เขาเอ่ยหยาม “มาดูกันว่านายมันจะเท่าไหร่กันเชียว! วิษณุส์ อย่างน้อยนายก็ยังใช้ชีวิตที่เหลือในคุกได้ แต่ตอนนี้ นายทำโอกาสนั้นหลุดไปแล้วล่ะ”
เมื่อได้ยินคำว่าคุก ใบหน้าของวิษณุส์ก็ยิ่งบ้าคลั่งยิ่งขึ้น ที่นั่นมันนรกบนดิน แค่นึกขึ้นมาเขาก็อยากตายแล้ว! เขาจะไม่ยอมให้ใครพูดถึงคำๆ นั้นขึ้นมาอีกครั้งอย่างเด็ดขาด!
นึกดังนั้น เขาก็วาดมืออย่างแรง ศอกเขาที่ต้นคอของคณพศอย่างรุนแรง “คณพศ ไปตายซะ!”
คณพศไม่ยอมถอยแม้แต่น้อย เขากัดฟันรับเอาไว้ เป้าหมายคือการแย่งปืนมาจากมือวิษณุส์
ร่างกายของเขาสั่นสะเทือน ในที่สุดก็ทนต่อความเจ็บปวดแล้วตะครุบปืนในมือวิษณุส์มาได้
“วิษณุส์ ฉันจะทำให้นายต้องเสียใจ!” คณพศยกปืนพกขึ้น เล็งไปทางวิษณุส์อย่างเย็นเยือก
อย่างไรก็ตาม ภาพที่วิษณุส์จะร้องขอความเมตตาจากเขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะปรากฏเลย กลับกันวิษณุส์กลับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
วิษณุส์ไม่เกรงกลัวปืนในมือของคณพศเลยแม้แต่น้อย แล้วเอาหัวของตัวเองเข้าไปจ่อใกล้กระบอกปืนทีละก้าว “คณพศ ก็ยิงออกมาเลยสิ! ฮ่าๆๆๆ! พอนายยิง ฉันจะกดรีโมทนี่ จากนั้น บู้ม! เรือทั้งลำก็จะระเบิด พวกเรามาลงนรกไปด้วยกันเถอะ ฮ่าๆๆๆ!”
