ตอนที่ 391 ไลลาที่หนีออกจากการถูกขัง
คำพูดนี้ทำให้เธอถึงกับใจหายไปเลย “ไลลา เธอเข้าใจผิดหรือป่าวบางทีคนที่พี่ลั่วพูดอาจจะไม่ใช่ลูกของพวกเธอก็ได้ ไม่ไม่ไม่ เขาไม่ทำเรื่องแบบนี้เเน่นอน”
หน้าตาของไลลาเริ่มอนาถขึ้นมา:”ใช่ ตอนนั้นฉันก็บอกตัวเองแบบนั้น แต่จนถึงวันที่สอง ฉันเห็นว่าเคลลี่ลั่วเอาวีแอน(ลูกชายของไลลา)ให้กับโลลิต้า แล้วพาเธอกับวีแอนนั่งรักออกไป ฉันเลยรีบโทรหาเขา แต่เขากลับโกหกฉันว่าจะพาวีแอนไปที่งานเลี้ยงแฟชั่น ฉันถามเขาเรื่องโลลิต้า แต่เขากลับบอกว่าโลลิต้าโดนเขาส่งเข้าตารางไปแล้ว เขากำลังโกหกอยู่!”
“แล้ว แล้วเกิดไรขึ้นต่อ ?” นาราไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีกับความอึ้งของตัวเอง เธอรู้สึกว่าไลลากำลังพูดมั่วอยู่ “ไลลา เรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องที่เธอคิดไปเองหรือป่าว? หรือว่า ที่จริงเรื่องพวกนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลย ใช่ไหม?”
“หื้อ” ไลลาแกล้งขำ แล้วชี้ไปที่ขาของตัวเอง “นารา เธอดูรอยช้ำที่ขาฉัน รอยช้ำขนาดนี้ มันจะเป็นเรื่องที่ฝันเอาหรอ?”
พูดไป ไลลาก็ถอนหายใจไปในเวลาเดียวกัน “ตอนนั้นที่ฉันแต่งงานกับเคลลี่ลั่ว ก็รู้สึกว่ามันไม่ค่อยเป็นเรื่องที่จริง แต่มาคิดตอนนี้ เรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องจริง ตั้งแต่เเรกจนจบ ฉันเป็นแค่คนที่เธอมาระบายอารมณ์ใส่ เขากับฉันไม่เคยมีความรักเกินขึ้นเลย”
นารามองไลลาด้วยความสงสาร รีบปลอบเธอ “ไลลา เธอไม่ต้องพูดแบบนี้สิ บางทีระหว่างพวกเธออาจจะมีเรื่องเข้าใจผิดกันก็ได้ แต่เธอเเค่ไม่ได้ถามว่าเกิดไรขึ้น เหมือนฉันกับคณพศ ปีนั้นถ้าฉันยอมใจเย็นลงแล้วทำความเข้าใจใจของตัวเอง ฉันกับคณพศก็ไม่มีปัญหาเยอะขนาดนี้หรอก”
ไลลาพยักหน้าแล้วยิ้มที่หน้าของเธอก็ดูเศร้าหมอง “ใช่แล้วนารา ตอนนั้นฉันก็เคยปลอบใจตัวเองแบบนั้นเหมือนกัน จากนั้นวันที่ฉันกระดูกหักเเล้วฉันก็รอคำตอบจากเคลลี่ลั่วมาหนึ่งคืนด้วยความเจ็บปวด รอเขามาตอบฉันว่าเขาไม่รักฉันแล้วจริงๆใช่ไหม?”
พูดถึงนี้ น้ำตาของไลลาก็ค่อยๆไหลออกมา “แต่ฉันคิดไม่ถึงเลยว่า การรอคอยของฉันที่ได้กลับมาเป็นโลลิต้าที่มากับความโกรธ เคลลี่ลั่วไม่ได้มากับเธอ เธอพูดว่าเคลลี่ลั่วเบื่อเธอเเล้ว แต่เพราะว่ามีวีแอน เขาเลยต้องทนอยู่ต่อ แต่วันนี้เขาไปทำการทดสอบความเป็นพ่อกับวีแอน แต่กลับรู้ว่าวีแอนไม่ใช่ลูกของเขา”
“อะไร? นี้เป็นไปได้ยังไง?!” นาราอึ้งจนเสียงหาย “เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้เเน่นอน ไลลา ลูกใช่ของเขาหรือป่าว เขาเองไม่รู้หรอ?! แล้วจะไปทำทดสอบความเป็นพ่อทำไม? ไม่ได้ ฉันต้องโทรไปด่าพี่ลั่วให้ตื่นสักที!”
นาราลุกขึ้นจากโซฟา แล้วหาโทรศัพท์ของ
แต่ตอนที่เธอหาโทรศัพท์ตัวเองเจอแล้ว กลับถูกไลลาจับข้อมือเอาไว้
ขณะนี้หน้าของไลลาซีดไปหมด เธอขอนาราว่า”นาราขอนะ เหลือศักดิ์ศรีสุดท้ายให้ฉัน ได้ไหม?”
นาราสงสารไลลาเธอเลยนั่งลงไปอีกครั้ง ลูบหลังเธออย่างอ่อนโยน “ไลลา พวกเธอมีอะไรที่เข้าใจผิดกันแน่ๆ เชื่อฉัน แค่เธอโทรไปถาม เดี๋ยวก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จริงๆ”
ไลลาส่ายหัว “ไม่มีประโยชน์หรอ นารา ตอนนั้นฉันก็คิดแบบนี้ ถึงแม้ว่าฉันจะถูกโลลิต้าขังที่ห้องใต้ดิน แต่ฉันก็เชื่อใจเคลลี่ลั่วอยู่เสมอ ฉันทนกับคำดูถูกแล้วก็เยาะเย้ยของโลลิต้า รอเคลลี่ลั่ว หวังว่าเขาจะมาพูดให้รู้เรื่อง แต่ฉันโดนตีตายฉันก็ไม่เชื่อว่าเขาไม่เชื่อว่าวีแอนไม่ใช่ลูกของเขาเอง!”
“ใช่ ไลลา เธอเข้มแข็งกว่าฉันที่ขี้ขลาดเยอะมาก “นารามองไลลาแบบชื่นชม
“แต่นารา ที่ฉันคิดไม่ถึงก็คือ ทุกอย่างที่ฉันทนไป ทนกับโลลิต้าที่สาดน้ำเย็นใส่ฉัน แต่สิ่งที่ได้จากการรอคอยก็คือ การแต่งงานของเคลลี่ลั่วกับผู้หญิงคนอื่น แล้วผู้หญองคนนั้นก็ไม่ใช่โลลิต้า”
“ไม่ใช่โลลิต้า?”
ไลลาพยักหน้า “ ใช่ ตอนที่โลลิต้าเอาการ์ดแต่งงานของเคลลี่ลั่วกับสาวไฮโซคนอื่นมาฟาดใส่หน้าเธอ ฉันเห็นคราบน้ำตาของเธอ เธอเช็ดมันทิ้ง แล้วก็บอกฉันว่าคนที่อ่อนน้อมถ่อมตนแบบเธอมันก็คู่ควรกับคนที่สูงส่งแบบเคลลี่ลั่วหรอ แต่สิ่งที่เธอทนไม่ได้ก็คือเห็นคนอย่างฉันที่ต่ำต้อยกว่าก็อยากจะอยู่กับเคลลี่ลั่ว!”
“พูดจริงๆนะ นารา ตอนที่โลลิต้าพูดคำแบบนี้ออกมา ในใจฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว เพราะฉันรอเขาอยู่ที่ห้องใต้ดินที่ชื้น เย็นมาหลายคืนแล้ว เขาก็ไม่ได้มาหาฉันเลย ฉันรู้ว่าเขาเบื่อฉันเเล้ว งั้นเขาไปแต่งงานกับใครก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฉันแล้ว จู่ๆฉันก็อยากกลับบ้าน อยากไปหาพ่อแม่ของฉัน”
น้ำตาของนาราก็ไหลตาม “ไลลา เชื่อฉันว่า พี่ลั่วไม่ใช่คนแบบนี้แน่นอน เขาต้องมีความทุกข์อะไรที่พูดไม่ได้แน่เลย เชื่อฉัน”
“ไม่แคร์อะไรแล้ว จริงๆ นารา ตอนที่ฉันจะตายแล้วอยู่ที่ห้องใต้ดินนั้นมาครึ่งเดือน จะได้ยินความคืบหน้าของงานแต่งที่โลลิต้ามารายงานให้ทุกวันเลย ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ฉันคิดว่าฉันจะถูกโลลิต้าขังอยู่ที่ห้องใต้ดินนั้นไปตลอดชีวิตจนค่อยๆหมดลมหายใจ สุดท้ายก็เหม็นเน่า จนวันหนึ่งเธอเอาผ้ามาปิดตาฉันแล้วพาฉันไปโยนทิ้งที่เรือ พูดว่าเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ฉันก็ทนเห็นเธอโดนเคลลลี่ลัวขังเธอจนเธอจนตายหรอกนะ”
ไลลาทั้งพูดทั้งยิ้มอ่อนว่า”เธอรู้หรือป่าวนารา เวลานั้นฉันได้พูดขอบคุณโลลิต้า แม้ว่าฉันจะพูดไม่ชัดแล้วไม่รู้ว่าขอบคุณอะไรเธอ ขอบคุณที่เธอไม่ฆ่าฉัน? ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเอง แล้วตัวเองก็นั่งอยู่บนเรือแล้วถูกปิดตาเอาไว้มองไม่เห็นอะไรเลย ข้างหูก็มีเเต่เสียงของน้ำ ฉันว่าฉันลอยอยู่บนเรือประมาณหนึ่งคืนเต็ม อย่างไรก็ตามตอนที่ฉันตื่นขึ้นมาก็คือเจอชาวประมงช่วยชีวิตฉันเอาไว้”
“แล้วภายหลังเธอมาฉันได้ยัง?” นาราก็คิดไม่ถึงว่าไลลาที่ตัวเองไม่เจอมาหนึ่งปี จะเกิดเรื่องเหลือเชื่อหลายเรื่องมากกับเธอ ถ้าไม่ใช่ว่าเธอรู้จักไลลานะ เธอก็คงไม่เชื่อว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับไลลา
“สุดท้าย ฉันก็กลับมาที่เมืองธิตกล แล้วเธอก็คิดถึงวีแอนมากกลัวว่าวีแอนจะเป็นอะไรไหม อยากจะเเอบไปดูวีแอน แต่ในใจลึกๆก็อยากรู้ว่าช่วงนี้เคลลี่ลั่วเป็นยังไงบ้าง “ ไลลาพูดไปพร้อมทั้งสายตาที่แน่วแน่ของเธอ “จากนั้น ฉันเลยแอบบินไปอังกฤษ แต่งตัวให้คนไม่รู้จักเธอแล้วแอบอยู่นอกคฤหาสน์”
