ตอนที่ 395 ให้ลองเจ็บกับความคิดถึงดู
พูดเสร็จ เขาก็ขึ้นไปชั้นบนแบบไม่พอใจ” ฉันไปนอนที่โรงแรมหรอก ฉันจะไปนอนชั้นบน”
ตอนที่ผ่านห้องของนาราแทบจะพังประตูเข้าไป แล้วเอาไลลาออกมาจากห้องแล้วเอาตัวเองเข้าไปอยู่แทนที่
ยชญ์ที่ตามหลังคณพศอยู่ รู้ถึงความบ้า ตอนแรกยังดีๆอยู่ เป็นผู้จัดการที่เลือดเย็น แต่จะบ้าก็บ้าเลย เสียดายจัง
คืนนี้ นาราพูดความในใจให้กับไลลาทั้งคืนเลย ตอนเช้ามืดเขาทั้งสองถึงนอนหลับไป
แต่รอพวกเธอนอนได้ไม่ ประตูห้องก็โดนคนมีตีดังตกตก อีกนิดก็จะพักประตูแล้ว
นาราลุกขึ้นมาจากเตียงอย่างสะลึมสะลือ แล้วเดินมาเปิดประตูพร้อมกับหาว แล้วเปิดประตูออก“ใคร ?เช้าขนาดนี้ ไม่คนหลับกันหน่อยเลยหรอ……”
ยังไม่รอนาราพูดเสร็จ เธอนิ่งไปทั้งตัว เหมือนลืมว่าจะพูดอะไร แต่กลับมองเคลลี่ลั่วอย่างคาดไม่ถึงว่าเคลลี่ลั่วจะมา
อ้าว เธอยังไม่ตื่นใช่ไหม?
นาราหยิกตัวเอง อุ้ย เจ็บจังเลย ไม่ใช่ฝันนิ แต่เช้าขนาดนี้ทำไมพี่ลั่วถึงบุกมาที่นี่ได้?
ไลลาที่กำลังหลับอยู่หลับตาแล้วบ่น“หลับอยู่ดี ใครมาเคาะประตูเนี่ย?จะไม่ให้คนหลับนอนกันเลยหรอ?”
รอเวลาผ่านไปหลายนาทีก็ไม่มีเสียงของนาราอีกเลย“นารา ทำไมเธอไม่พูดต่อ? หรือว่าถูกคณพศที่หิวโหยลากไปแล้ว?”
ไลลาลืมตาขึ้น อยากมาดูว่านาราไปไหน แล้วมารู้ทีหลังว่า หน้าเธอมีคนคนหนึ่งยืนอยู่เป็นเคลลี่ลั่ว!
“อ๊าก—–!”ไลลากรีดร้องขึ้นมา คิดไม่ถึงเลยว่าตื่นเช้ามาจะมาเจอเรื่องที่น่ากลัวขนาดนี้
วินาทีต่อมา เสียงของเธอหายไปเพราะเคลลี่ลั่วเอามือมาปิดไว้ แล้วข้างหูของเธอก็มีเสียงแหบๆของเคลลี่ลั่วพูดว่า“ไลลา เธออยู่ที่นี่จริงๆด้วย ดีจังเลย!”
พูดเสร็จ เคลลี่ลั่วไม่สนใจไลลาที่กำลังตกใจอยู่เลย แล้วก็กอดเธอเอาไว้“ดีจังเลย ในที่สุดก็หาเธอเจอสักที”
เหตุการณ์ด้านหน้านี้อย่าว่าแต่นาราเลยที่ตกใจ ไลลาเองก็ตกใจจนพูดไม่ออกกันเลยทั้งคู่
นาราทำตาโตแล้วมองไปที่เขาทั้งสองคนนั่งอยู่ข้างเตียง เมื่อวานฟังไลลาพูดเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นแล้ว แน่ใจว่าเขาแต่งเรื่องของคนอื่นขึ้นมาทันที
ดูเคลลี่ลั่วสิกอดไลลาแน่นเลย กลัวเธอจะหนีไปไหน แล้วเขาจะทิ้งไลลา ทำร้ายเธออย่างนั้นได้ยังไง แล้วก็ไปมีเมียใหม่เฉินซือเหม่ยได้ยังไง!
แน่นอน เรื่องทั้งหมดไลลาเป็นคนพูด แต่ในใจของนารา เคลลี่ลั่วเป็นผู้ชายที่ยิ่งใหญ่มาก ยังไงก็ไม่ทำเรื่องแบบนั้นหรอก!
แต่ ระหว่างสองคนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ?ทำไมมันถึงแตกต่างกันขนาดนี้?
นาราสงสัยเรื่องที่เกิดขึ้น แต่กลับถูกคณพศที่มาดึงออกไป
คณพศพูดเบาๆว่า“สามีภรรยาเขามาเจอกัน เธอก็อย่าไปเป็นกขค เขาเลย”
นาราถึงรู้ตัว“ได้สิ คณพศ เธอพูดมานะ เธอใช่ไหมที่โทรบอกพี่เคลลี่ลั่ว บอกให้ว่าไลลาอยู่ที่นี่?”
คณพศพยักหน้าบอกความจริง“แน่นอน ไม่งั้นเขาจะมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง? ห้าห้า ฉันทำให้เขาได้มาเจอกัน ฉันทำเรื่องดีตั้งเรื่องหนึ่งแหน่”
“แต่”นาราชี้ไปที่ไลลาที่ถูกเคลลี่ลั่วเอาหัวไปหมุดไว้ “แต่ไลลาพูดว่าก่อนหน้านี้เธอเกือบโดนฆ่าตาย เธอทำไมไม่ถามความคิดเห็นของลาลาก่อน ก็บอกที่อยู่ออกไปได้ยังไง?”
คณพศอุ้มนาราออกมา จากนั้นก็ปิดประตูห้องให้ไลลากับเคลลี่ลั่วด้วย“คุณ ผมรู้ว่าผมหลงคุณมานานแล้ว แต่ก็มีพื้นฐานของไอคิวอยู่บ้าง ถึงแม้ว่าฉันจะรู้จักกับเคลลี่ลั่วแต่ไม่มีกี่วัน แต่เธอก็รู้จักกับเขามาหลายปี เธอเชื่อหรอว่าเขาจะทำเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้?”
นาราพยักหน้า “ไม่แน่นอน พี่ลั่วเป็นสุภาพบุรุษ ไม่ทำเรื่องแบบนี้แน่นอน”
“ งั้นก็จบแล้วไง เรื่องครอบครัวเขาก็ให้เขาจัดการกันเอง“คณพศก็อุ้มนาราไปทางที่ห้องของตัวเอง”ตอนนี้เรามาพูดเรื่องของเราสองคนได้แล้ว”
“พวกเรา?นารางงกับคำพูด พวกเรามีเรื่องอะไร?”
คณพศเดินไปที่ห้อง แล้วเอาขาปิดประตู แล้วมองนาราแบบลึกซึ้ง“คุณ เมื่อวานผมคิดถึงคุณจนนอนไม่ไหลับ คูณจะมาโหดร้ายกับผมไม่ได้นะ แล้วยังทำหน้าตาน่าสงสารอีก?”
นาราเข้าที่คณพศพูดทันที“คณพศเธอ เมื่อวานก็ในห้องครัวแล้วนะ……!”
“เมื่อวานเป็นยังไง?ห้องครัวทำไม?เราไม่ได้ทำมานานมากๆแล้วนะ ?!เมื่อวานได้ทำครั้งหนึ่ง ผมเพิ่งรู้ว่ามันไม่พอ”ตอนนี้ผมจะเอาคืนมาให้หมด ให้ลองเจ็บกับความคิดถึงดู พูดเสร็จคณพศก็กดนาราลงไปที่เตียง แล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว ร่างที่สูงใหญ่ทับนาราไว้ หาปากของเธอเจอก็จูบใหญ่เลย“คุณ เรามาทำอีกครั้งนะ……!”
ห้องนอนเล็กๆเต็มไปด้วยอารมณ์ที่เย้ายวน เสียงดนตรีที่คู่รักถึงจะเข้าใจก็ดังขึ้นมา
แต่ในอีกห้อง ไลลากำลังมองเคลลี่ลั่วที่มากะทันหัน ในใจกลัวมาก เธอกอดวีแอนไว้แน่นๆ กลัวว่าเขาจะมาแย่งลูกไป
แต่ เคลลี่ลั่วไม่ยอมปล่อยมือเธอเลย กลิ่นตัวของเขาเข้ามาที่จมูกแรงขึ้น น้ำตาเธอก็ไหลลงมาทันที
ที่จริงเธอรักผู้ชายคนที่อยู่หน้าเธอมากๆ แค่ได้กลิ่นตัวของเขา ในหัวสมองก็โล่งไปหมดเลย ห่างกันมาตั้งนาน เธอคิดถึงเขาจริงๆ
ลืมไปเลยว่าตอนแรกตัวเองจะทำอะไร ที่จะหนี อะไรไม่มีความจริงใจ ลืมไปหมดเลย
“ไลลา ทุกวันนี้เธอไปไหนมา? ทำไมฉันหาเธอไม่เจอเลย?”เคลลี่ลั่วพูดแบบสะอึกสะอื้อ
ไลลารู้สึกว่าไหลของตัวเองเปียกๆ เธอแปลกใจเลยเอามือไปจับ เห็นว่าไหลของตัวเองเปียกหมดเลย
หรือว่าเคลลี่ลั่วร้องไห้แล้ว?
ความคิดนี้ผ่านไปหัวของเธอ แต่ก็ถูกเธอตัดทิ้งทันที เป็นไปได้ยัง! คนนั้นเป็นถึงเคลลี่ลั่วนะ เขาจะมาร้องไห้ได้ยังไง?
แต่ฟังจากคำที่เขาพูดเมื่อกี้ ไลลาอยากร้องไห้ตามมาก เธอผลักเขาออกไปแล้วมองเขาอย่างนิ่งเฉย“เหอะเหอะ เคลลี่ลั่ว เธอยังมีหน้ามาถามว่าฉันไปไหนมา?ถ้าไม่ใช่ว่าฉันหนีมาแบบนี้ เธอคิดว่ายังจะรอให้เธอมาฝั่งทั้งเป็นอีกรอบหรอ?”
