ตอนที่ 405 วางแผนฆ่าทุกคนเพื่อความอยู่รอด
ก็เป็นแบบนี้ไป หมอที่อยู่บนเกาะจะมาฉีดยาเสพติดใหม่นี้ให้กับเคนโด้ทุกวัน แล้วสีหน้าของเคนโด้ค่อยๆ ก็ดีขึ้นทุกๆ วัน และมีสีหน้าที่มีชีวิตชีวาขึ้นเรื่อยๆ
ค่อยๆ ผ่านไป 1 เดือนกว่า สุดท้ายเคนโด้ที่สลบไปนานก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว เขามองดูรอบๆ ด้วยความตื่นตระหนก แล้วก็พบว่ารอบๆ เต็มไปด้วยสิ่งที่แปลกหน้า ส่วนไหนสอบของเขาก็เต็มไปด้วยสีขาวเหมือนแผ่นกระดาษ
การรู้สึกตัวของเขาทำให้เขาหวาดกลัว เขาถามคุณหมอที่สวมชุดสีขาวและอยู่ในห้องด้วยความตกใจ “ผมคือใครที่มีที่ไหน”
แต่คุณหมอก็ไม่ได้ตอบเขา แล้วก็หยิบกล่องเข็มขึ้นมา เล่นเข็มที่มีหัวแหลมแล้วจิ้มลงไปที่แขนของเขา แล้วก็ฉีดต่อไป
ผัวของเคนโด้เริ่มมึนอีกครั้ง และเขาก็ไม่ได้มีเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านคุณหมอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
แล้วเขาก็สังเกตเห็นว่าเขาเริ่มมีแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามจำนวนยาที่ฉีดเข้ามา
เขาฟื้นแล้วพระเจ้า นี่เป็นอะไรที่ดีมากจริงๆ เฮเลน ได้ยินข่าวการฟื้นของเคนโด้ ก็รีบเดินมาทันที
เขาพูดจาหวานออดอ้อน พอเคนโด้ลืมตาขึ้นมา ก็รู้สึกอุ่นใจ เสียงนี้ เหมือนกับเสียงที่ฝังอยู่ลึกๆ ในใจของเขา
เคนโด้มองดูเฮเลน ที่ดูแปลกหน้า และอยู่ตรงหน้า ถามว่า “ที่นี่คือที่ไหน คุณเป็นใคร แล้วผมเป็นใคร”
เฮเลน มองดูเคนโด้ด้วยความหลงใหล เพราะรู้ว่าครั้งนี้ตัวเองเก็บเพชรเม็ดงามได้ เขาดีใจจนตบมือแล้วไปยืนข้างๆ พูดด้วยความดีใจว่า “ที่นี่เป็นบ้านของฉัน เป็นเกาะส่วนตัว แม้แต่หญ้า 1 ต้นต้นไม้ 1 ต้น ก็คือบ้านของฉัน รวมถึงคุณก็เป็นบ้านของฉันด้วย ฉันเป็นลูกสาวของเจ้าของเกาะนี้ ส่วนคุณก็เป็นพ่อพันธุ์ของฉัน เจน”
เพราะเคนโด้ถูกเฮเลน เก็บมาจากริมทะเล เธอก็ไม่รู้ชื่อของเขาเหมือนกัน จึงได้ตั้งชื่อใหม่ง่ายๆ ให้เขา เพราะคุณหมอได้บอกกับเขาไว้แล้ว ว่าการที่ฉีดยาชนิดใหม่นี้จะทำให้คนที่โดนฉีดสูญเสียความทรงจำทั้งหมด
ส่วนเฮเลนก็ไม่ได้อยากได้พ่อพันธุ์ที่มีความเจ็บปวดในอดีตมาก่อนอยู่แล้ว การที่ความจำเสื่อมก็เป็นเรื่องที่ดีสำหรับเขาเหมือนกัน
“เจนชื่อว่าเจนหรอ” เคนโด้ถามด้วยความแปลกใจ รู้สึกว่าสิ่งที่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าพูดมานั้นไม่ใช่ความจริง
เฮเลน รีบพยักหน้า “ใช่ คุณคือคนที่พ่อของฉันซื้อมาเป็นพ่อพันธุ์ให้ฉัน ถ้าไม่ใช่พ่อของฉัน คนตายไปตั้งนานแล้ว ทีนี้คุณก็ควรให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี แบบนี้คุณถึงจะฟื้นตัวได้เร็วที่สุด”
“ใช่หรอ” เคนโด้แปลกใจแล้วมองดูมือที่สู้ผอมของตัวเอง “ผมมีความสามารถที่จะดูแลคุณจริงๆ หรอ”
เฮเลน ไม่ได้ห่วงเรื่องนี้ “ไม่เป็นไรหรอก ถึงแม้ว่าเมื่อก่อนนายจะเป็นเหมือนตอไม้ แต่พ่อของฉันก็สามารถฝึกฝนให้นายกลายเป็นนักฆ่าได้เหมือนกัน”
จริงๆ แล้วคำพูดพวกนี้ เป็นคำพูดที่เฮเลน พูดมั่วขึ้นมา เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าเคนโด้ต่อสู้เป็นหรือเปล่า แต่การที่จะฝึกให้ฉันดูเป็นนักฆ่า ก็เป็นสิ่งที่ไม่ยาก พ่อของเขามีความสามารถด้านนี้จริงๆ
ได้ยินคำพูดพวกนี้ของเฮเลน แล้ว เคนโด้ ก็รู้สึกว่าเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง แต่ยังไงเสียงของเฮเลน ก็ทำให้จิตใจเขาสงบลง เขาก็เลยเชื่อคำพูดของเฮเลน ในตอนนั้น เขาก็เลยยอมให้ความร่วมมือกับหมอในการรักษา
เคนโด้ฟื้นตัวได้เร็วมาก ใช้เวลาสั้นๆ เพียงแค่เดือนเดียว ก็ฟื้นตัวได้แล้ว สภาพร่างกายของเขากลับมาเป็นเหมือนคนปกติ
แล้วแจ็คสัน ก็จับตาดูเคนโด้อย่างใกล้ชิด ในเมื่อเฮเลนลูกสาวของเขาบอกว่าอยากได้ผู้ชายที่เก็บมา มาเป็นพ่อพันธุ์ ก็ต้องทำให้เคนโด้เป็นคนที่แข็งแกร่งขึ้นมา
เพราะว่าวิธีนี้เท่านั้นที่จะทำให้เขาดูแลลูกสาวของเขาได้
เคนโด้ที่ฟื้นตัวแล้ว กลับเต็มไปด้วยความเย็นชาสายตาของเขาเย็นชาน่ากลัว ปกติแล้วจะไม่คุยกับใคร ฟังแต่เฮเลนคนเดียว
เวลาไม่มีงานอะไร เขาก็ชอบไปนั่งอยู่บนหินที่สูงที่สุดของเกาะ แล้วมองดูรูปร่างของน้ำอย่างเงียบๆ
เราเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่ รู้แค่ว่าชอบดูทะเล แล้วก็ไม่คิดอะไร
“เจน ตามฉันมา”
แจ็คสันยืนอยู่บนโขดหินสูง แล้วก็เรียกชื่อใหม่ของเคนโด้ด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
ในเมื่อเฮเลน อยากจะได้ชาวต่างชาติอย่างแกที่เก็บมา มาเป็นพ่อพันธุ์ เพราะฉะนั้นเขาจึงต้องทำให้เคนโด้ กลายเป็นคนที่ แข็งแกร่ง
แล้วแจ็คสัน ก็เดินตามหาเคนโด้ไปทั่ว แล้วก็ค่อยไปเจออยู่บนโขดหินริมทะเล
พูดตรงๆ คือแจ็คสัน ไม่ได้ชอบชายที่เก็บมาเลยสักนิด เพราะรู้สึกมาตลอดว่าสายตาเขาเรียกเย็นเกินไป ซึ่งขัดแย้งกับการทำธุรกิจด้านมืด ต่างกับชื่อเจนที่ลูกสาวของเขาตั้งให้โดยสิ้นเชิง
แต่ แจ็คสัน กลับรู้สึกว่าสายตาของเจน ต่างหากที่น่ากลัวที่สุด เพราะนัยน์ตาดูว่างเปล่า ดูไร้จิตวิญญาณ
แต่ก็มีแค่คนแบบนี้เท่านั้นที่จะเป็นฆาตกรคุณภาพได้
เคนโด้ ได้ยินเสียงตะโกนของ แต่เขาก็หันหน้ากลับไปดูแค่ครั้งเดียว แล้วก็หันหน้ากลับมา มองดูคลื่นน้ำซัดเข้าฝั่ง โดยที่ไม่ตอบอะไรกลับโดยสักนิด
จู่ๆ สีหน้าของ แจ็คสัน ก็เปลี่ยนเป็นหน้าตาที่ไม่พอใจ แล้วตะโกนเสียงดังมาก “เจน！ ฉันบอกให้แกตามฉันมา”
เคนโด้มองดูแจ็คสัน อีกครั้ง ถึงจะค่อยๆ ลุกขึ้น แล้วก็ข้ามไปหาแจ็คสัน
เขาไม่ชอบคนที่นี่ กลิ่นอายของทุกคนที่นี่ เต็มไปด้วยกลิ่นเลือด ยกเว้นเฮเลน เพราะเสียงของเฮเลน ทำให้จิตใจเขาสงบ และรู้สึกคุ้นเคย
มองดูเคนโด้ที่เผชิญหน้ากับตัวเองอย่างไม่เกรงกลัวแล้ว จู่ๆ แจ็คสัน ก็รู้สึกสนใจในตัวเขาขึ้นมาทันที
เย็นชาใช้ได้
ดุร้ายใช้ได้
นี่สิคือสิ่งที่นักฆ่าควรมี
“เจน เพื่อให้นายดูแลเฮเลน ได้ดีขึ้น ฉันจะต้องฝึกแกให้ดีขึ้น แกมีอะไรอยากจะพูดไหม” เป็นครั้งแรกที่แจ็คสัน เฮ้ยปากถามคนอื่น เพราะที่ผ่านมาเขาจะออกคำสั่งอย่างเดียว ไม่เคยจะใช้หน้าตาที่เป็นมิตรคุยกับคนอื่นเลยสักครั้ง
เคนโด้มองดูแจ็คสัน อย่างไร้ความรู้สึก แล้วก็หันหน้าไปทางทะเลอีกครั้ง โดยที่ไม่ได้พูดอะไรมาก
ในเมื่อเขาไม่ตอบอะไรแจ็คสัน เลยคิดว่าเขาตอบตกลงแล้ว “ดี งั้นตามฉันมา”
เคนโด้ตามแจ็คสัน ไป แล้วก็มาถึงหน้าโกดังเก็บรถเก๋ง
แจ็คสัน ชี้ไปที่ตู้ “เข้าไปสิ แต่จะออกมาได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของแก”
เคนโด้ทำหน้าตาไร้ความรู้สึก แล้วเดินเข้าไปในตู้โดยที่ไม่ได้ถามอะไร
ในตู้นั้นมีจุดด่างดำ ด้านในมีชายร่างสูงใหญ่ 4 คนยืนอยู่ และมองเคนโด้ ด้วยสายตาที่กระหายเลือด
ในสายตาของพวกเขา เคนโด้เป็นแค่สัตว์ตัวนึง ที่จะฆ่าอย่างโหดเหี้ยมเมื่อไหร่ก็ได้
“ในบรรดาพวกแก 5 คนมีแค่คนเดียว ที่จะมีชีวิตอยู่รอด เริ่ม”
“เคร้งง”
หนึ่งในบรรดา 4 คนได้ทิ้งกริชลงมา ทำให้เกิดเสียงดัง
กริชส่องแสงออกมา เลือดที่เปื้อนอยู่บนภาชนะทำให้ภาชนะสดใสขึ้น
เคนโด้ค่อยๆ ก้มตัวลง หยิบกริชเล่มนั้นขึ้นมา เขารู้แล้วว่าตอนนี้กำลังอยู่กับความเป็นความตาย ถ้าไม่รอดออกมาก็คงโดน 4 คนนั้นจัดการแล้วโยนออกมา
ในตึกนั้นมีเสียงฆ่ากันดังขึ้นแจ็คสัน ที่ยืนอยู่ข้างนอกก็ขมวดคิ้ว
คนเราเกิดมา ไม่มีใครที่เก่งไปเลย ทุกๆ ทักษะการต่อสู้ ล้วนมาจากประสบการณ์การต่อสู้ที่โหดเหี้ยม
