ตอนที่ 409 โดนจับข้อหาเป็นฆาตกร
เคนโด้มองดูผู้หญิงที่ยืนโบกมือให้ตัวเองอยู่ชั้นสอง ถึงเขาจะไม่รู้สึกคุ้นหน้า แต่พอได้ยินเสียง กลับรู้สึกว่ามีอะไรมาแทงใจ
เคนโด้รู้ตัว ว่าเขาหารคนที่ทำให้ใจเขาสงบได้เจอแล้ว
มันคือเสียงนี้ เสียงที่คุ้นเคยนี้ไหลลื่นเข้ามาถึงเส้นเลือด
เคนโด้ดีใจ หันหลังแล้วอยากจะเดินขึ้นไป เขาอยากจะถามผู้หญิงคนนั้น ว่าตัวเองเป็นใคร แล้วเขาเป็นใคร
แต่ว่าเคนโด้ลืมไปว่าตัวเองในตอนนั้นกำลังโดนตำรวจสงสัยว่าเป็นผู้ร้ายอยู่ และโดนรายล้อมไปหมด
เขากำลังหันตัว ยังไม่ทันได้ก้าวขา ก็โดนตำรวจทำท่าเหมือนจะมาจับเขา แล้วก็ลั่นปืนหนึ่งนัดอย่างไม่ลังเล
กระสุนทะลุผ่านสายฝน แล้วก็พุ่งเข้าที่น่องขาของเคนโด้ แล้วก็มีเสียงจะโดนเจ็บออกมา
เคนโด้เจ็บจนขมวดคิ้ว แล้วก็เดินไปที่บ้านต่อ
แล้วก็สบตากับตำรวจที่ยืนรอบเคนโด้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะเจอเหตุการณ์ที่โหดร้ายแบบนี้
ฆาตกรในเกาะฮาวายทำให้ผู้คนแตกตื่น ตำรวจที่รับผิดชอบงานนี้ต่างก็โดนด่า จนเลือดหัวแทบกระเด็น
พวกเขาสำรวจดูถนนทุกสายตลอดทั้งคืน แล้วก็มาเจอกับเคนโด้ที่น่าสงสัยที่สุด
วันนี้ พวกเขาสังเกตเคนโด้เป็นอย่างดี ช่องดูเขาที่ยืนตากฝนอยู่หน้าบ้านของนารา แล้วท่าทางก็ดูแปลกประหลาด
หัวหน้าตำรวจที่ดูแลเรื่องนี้ตบไปที่อกของตัวเอง บอกว่าตัวเองนั้นเจอคดีมาหลายรูปแบบ ยิ่ง ท่าทางแบบเขาที่อยู่ตรงหน้าแล้วล่ะก็ ยังไงก็ต้องเป็นฆาตกรแน่นอนอยู่แล้ว
แล้วคนท่าทางแปลกๆ แบบนี้นั้นจิตใจโหดเหี้ยม ก่อนจะก่อเหตุก็ต้องวางแผนมาเป็นอย่างดี แล้ววันนี้ ก็มาเจอพวกเขาพอดี ดูสิว่าไอ้ฆาตกรนี้จะหนีไปไหนได้
พอหัวหน้าตำรวจพูดจบ แล้วนายตำรวจพวกนั้นก็มองเคนโด้ที่กำลังเปิดประตูบ้าน และเข้าไปอย่างลังเล
หัวหน้าตำรวจชักปืนอย่างไม่ลังเล แล้วก็ถือโทรโข่งตะโกนใส่ผู้ต้องสงสัยอย่างเคนโด้
ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี สิ่งที่ทำให้ตำรวจคิดได้ก็คือ พอผู้หญิงคนนั้นโผล่มาจากชั้นสองแล้ว ทำให้ฆาตกรนี้ตื่นตัว จนไม่ได้คิดถึงปืนของเขา แล้วก็เดินไปในบ้าน
หมดหนทางแล้ว เพื่อหยุดการทำผิด หัวหน้าตำรวจก็ยิงไปที่ขาของเคนโด้ทำให้ขาของเขางอลง
แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้เป็นแบบที่เขาคิดไว้ ผู้ต้องสงสัยไม่ได้ร้องขอชีวิต แต่กลับเขย่งไปด้วยขาข้างเดียว แล้วก็เดินไปต่อ
หมดปัญญาแล้ว เขาทำได้แค่ยิงนัดที่สอง จนผู้ต้องสงสัยนั้นทนความเจ็บปวดไม่ไหวจนล้มลง
“พยุงเขาขึ้นมา แล้วเอาไปที่รถขนนักโทษ” หัวหน้าตำรวจจับปืนของเขาอย่างภาคภูมิใจทำเหมือนกับว่าเขาได้เลื่อนตำแหน่งและการขึ้นเงินเดือนยังไงอย่างงั้น
ตำรวจพวกนั้นก็พากันเดินขึ้นไปแล้วก็จับแขนของเคนโด้ที่โดนยิงจนล้มลงไปขึ้นมาแล้วก็ลากขึ้นมาจากพื้น แล้วพูดอย่างก้าวร้าวว่า “ไป ไปที่บ้านกับเรา”
“ไม่ๆๆ พวกคุณอย่ายิงอีก เขาไม่ใช่ฆาตกร เขาก็แค่กลับบ้าน พวกคุณหยุดเดี๋ยวนี้”
นาราเดินลงมาข้างล่างแล้วก็พาเคนโด้ออกมาจากตำรวจ แล้วก็รีบอธิบาย
ตั้งแต่เสียงปืนนัดแรกที่ดังขึ้น ทำให้นารา รีบวิ่งลงมาด้วยความตกใจ จนลืมใส่รองเท้า
เขาจะไม่ถึงเลยว่าเขาจะเจอกับเคนโด้ด้วยวิธีแบบนี้ แล้วก็ยิ่งคิดไม่ถึงว่า เรามีตำรวจล้อมไว้ด้วย
ขาทั้งสองข้างของเคนโด้ใมีกระสุนปืนอยู่ เจ็บจนลุกไม่ขึ้นอีก แต่เขาก็พยายามพยายามที่จะไปต่อ เขาผ่านตำรวจพวกนั้นพวกนั้นมาแล้วก็มองนารา แล้วถามว่า “คุณเป็นใครแล้วคุณเป็นอะไรของคุณ”
คำถามนี้ทำให้นารา กระอึกกระอัก เขาไม่รู้ว่าควรตอบเคนโด้ยังไงดี เพราะจู่ๆ เธอก็รู้สึกได้ว่าเคนโด้ไม่รู้จักตัวเอง
ถึงแม้ว่าไม่อยากจะเชื่อ แต่ความจริงก็อยู่ตรงหน้าแล้ว เคนโด้ลืมตัวเองไปแล้ว
พอนารารู้แล้วก็รู้สึกว่าตัวเย็นเฉียบไปหมด เขาอึ้งจนก้าวขาไม่ออก แล้วก็สะดุดไปหาคณพศที่เดินลงมาด้วยกัน
คณพศรีบจับนาราไว้ แล้วก็เตือนเขาเสียงต่ำว่า “ไม่ต้องรีบร้อน ไม่มีอะไรหรอก ผมอยู่นี่”
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคณพศอยู่รึเปล่า เลยทำให้นารามีสติขึ้นมาอีกครั้ง
เขากล้าที่จะสบตากับเคนโด้ “ฉันคือนารา คุณชื่อเคนโด้ เราเป็นพี่ที่ดีต่อกัน”
เคนโด้ส่ายหน้า “ไม่ คุณโกหก ถึงผมจะความจำเสื่อม แต่ผมรู้ ว่าระหว่างเราไม่ได้เป็นแค่พี่น้องแน่นอน”
นาราเถียงเคนโด้ไปแล้วเม้มปากแล้วก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงดี
เขายังไม่ทันได้เรียบเรียงคำในหัว หัวหน้าตำรวจก็เข้ามาขัดจังหวะ “พวกคุณอย่ามาเสียเวลาอยู่อย่างงี้เลย ถ้าจะคุยกันก็ไปคุยที่โรงพัก พอเขาไป”
พอหัวหน้าตำรวจพูดจบ แล้วตำรวจพวกนั้นก็ใช้แรง ยกเคนโด้ที่มีบาดแผลที่ขาทั้งสองข้างขึ้น
นารา รู้สึกกระวนกระวาย เขารีบคว้ามือของหัวหน้าตำรวจอย่างรวดเร็ว “เขาแค่กลับบ้านจริงๆ คุณเข้าใจผิดแล้ว”
“ผิดหรอ เหอะ กลางคืนดึกๆ ดื่นๆ ไม่ยอมกลับบ้าน ยืนอยู่หน้าบ้านคนอื่นแบบนี้หรอ” หัวหน้าตำรวจพูดออกมาด้วยความโมโห “มีอะไรมาบังตาฉันได้ สิ่งที่เขาพูดเมื่อกี้ฉันได้ยินหมดแล้ว เขาไม่ได้รู้จักกับคุณตั้งแต่แรก กลับบ้านอะไรกัน”
“ไม่ใช่ไม่ใช่แบบนั้น เขาแค่ความจำเสื่อม” นารา กลัวว่าเขาจะพาเคนโด้ไป เลยอธิบายว่า “จริงๆ ที่นี่เป็นบ้านของเขาจริงๆ ถ้าไม่เชื่อคุณลองค้นดูรูปได้”
พูดแล้วนารา ก็อยากจะออกไปข้างนอก แต่โดนคณพศห้ามไว้ก่อน
คณพศส่ายหัวให้กับนารา เพื่อบอกว่าอย่าร้อนรน จากนั้นก็เดินไปหาหัวหน้าตำรวจ
มองเห็น คณพศที่ราบสูงใหญ่เดินมาที่ตรงหน้าของตัวเอง แล้วหัวหน้าตำรวจก็ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆ ถึงรู้สึกโกรธเขาขึ้นมา
เขาเป็นหัวหน้าที่นี่ ก็เจอผู้คนหลากหลายมามากพอสมควรคณพศที่อยู่เก่งกล้าแบบนี้เขาเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก
เพราะคณพศระมัดระวังตัวกับการอยู่ในเกาะฮาวายมาตลอด มีคนรู้จักไม่มากนะ
คณพศยืนอยู่ตรงหน้าหัวหน้าตำรวจ ทำหน้าตาไม่เหมือนสายลม แล้วก็ถามสักคำว่า “ขออนุญาตถามนะครับว่าคนนั้นเขาทำผิดอะไร”
หัวหน้าตำรวจรู้จักกับคณพศรู้ว่าเขาทำธุรกิจใหญ่อยู่ที่เกาะฮาวาย และได้รับความนิยมมากในหมู่ผู้หลักผู้ใหญ่
