ตอนที่411 ความทรงจำฉันจะไม่ให้นายร้องไห้อีก
ผู้กำกับที่มีท่าทางที่ได้ใจ “ไม่ใช่ พวกเราสามารถขออนุญาตในการคุมตัวได้นานถึงสี่สิบแปดชั่วโมง ผมเชื่อว่าในระยะเวลานี้ จะสามารถหาหลักฐานจากผู้ต้องสงสัยได้แน่นอน”
นาราโกรธจนกัดไปที่ริมฝีปากตัวเอง “นายกำลังที่จะกลั่นแกร่งพวกเรา ไม่อยากให้เราประกันตัวเขาไป”
คณพศได้จับที่ไฝที่ไหล่ของนารา “อย่าใจร้อน ฉันมีวิธี”
คณพศก็ได้เดินออกไปจากสภานี้ตำรวจ และโทรหานักการเมืองท้องถิ่น
ไม่นาน โทรศัพท์ที่โต๊ะของผู้กำกับก็ดังขึ้น เขาก็ได้รับโทรศัพท์ เขาที่อวดเก่งในตอนแรกก็ได้เปลี่ยนเป็นอ้อมค้อม “อะไรน่ะ? ปล่อยผู้ต้องสงสัยไป? ใช่ ตอนนี้เรายังไม่มีหลักฐาน แต่ตามกฎเกณฑ์แล้ว พวกเราจะปล่อยตัวเขาทันที!”
ไม่รู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกัน ผู้กำกับก็ได้วางสายไป และแสดงใบหน้าที่ดูไม่ดีขอบเขา
คณพศได้เข้ามา และพูดว่า “ไม่รู้ว่าตอนนี้จะปล่อยตัวเคนโด้ได้หรือยัง?”
ใบหน้าจองผู้กำกับก็แสดงรอยยิ้มออกมาและพยักหน้า เขาในตอนนี้เป็นคนที่ใจเย็นเปลี่ยนเป็นคนต่างกับกับคนเมื่อกี้เลย ได้” แน่นอน ได้แน่นอน ผอ.เขาสั่งแล้ว ไม่มีปัญหาแน่นอน”
นาราได้ตะลึงจนตาข้าง คิดไม่ออกว่าทำไมผู้กำกับถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้
แต่คณพศที่ไม่มีท่าทีสงสัยเลยนั้น เหมือนทุกอย่างอยู่ในการคาดการณ์ “งั้นเราไปทำเรื่องประกันตัวเถอะ”
“ได้ครับได้ครับ” ผู้กำกับก็ได้พยักหน้า และพานาราและคณพศไปห้องสอบสวน “เชิญตามผมมา ผมจะทำเอกสารการขอประกันตัวให้พวกคุณ”
คณพศได้บอกนาราไว้อย่างนิ้งๆ และตามผู้กำกับไปที่ห้องสอบสวน
เห็นผู้กำกับเดินเข้าไปที่ห้องสอบสวนแล้ว และเปิดประตูไปบอกคณพศว่า “คุณสบายใจได้เลย เอกสารการประกันตัวจะเสร็จได้ไม่ช้า ผมจะสั่งให้ลูกน้องของผมปล่อยตัวเขาไป”
“อืม” คณพศได้ทำท่าทางที่ได้ใจ และยืนรออยู่หน้าห้องสอบสวน
แต่นาราก็ยังเดินไปเดินมาอยู่ที่ทางเดินอย่างร้อนใจ รอประตูของห้องสอบสวนจะเปิด
เสียงประตูเหล็กที่ปิดออก เห็นเคนโด้ที่ใส่กุญแจมือได้เดินออกมาจากห้องสอบสวน
สีหน้าของเขาดูไม่ดีมาก เพราะเมื่อวานที่เขาถูกจับ และทำแผลที่โดนปืนยิง หลังจากนั้นเขาก็อยู่ใต้แสงไฟของการสอบสวน
เห็นเคนโด้ที่เดินออกมา นาราตื่นเต้นมาก เธอได้จับมือของเขาและถามไปว่า “เคนโด้ บาดแผลของนายเป็นอย่างไงบ้าง? พวกเขาได้ทำอะไรนายไหม?”
“อืม!” ผู้กำกับได้ส่งเสียง และหรี่ตามองไปที่นารา “คุณผู้หญิง
ทำไมคุณถึงพูดแบบนี้? พูดเหมือนเราจะใช้กำลังได้การบังคับให้เขาพูดอย่างนั้น”
นาราที่รู้ว่ายังอยู่ในสถานีตำรวจ เธอก็ไม่อยากที่จะพูดอะไรมาก และอยากที่จะประคองเคนโด้ที่เหนื่อยล้าเอาไว้ “ขาของนายยังเจ็บอยู่ใช่มั้ย? มานี่ เอาแขนมาให้ฉัน ฉันจะช่วยประคองนายเอง เรากลับบ้านกันเถอะ”
“เดียวฉันช่วยเอง” คณพศได้ยื่นแขนมา และประคองเคนโด้ไว้
ที่คณพศมาประกันตัวเคนโด้ก็เพราะนารา แต่ที่เขาประคองเคนโด้นั้น ถึงตัวเองจะไม่ยากทำ แต่เขาจะไม่มีวันที่จะให้นาราไปทำแบบนั้นแน่นอน!
นารารู้ว่าคณพศคิดอะไรอยู่ และเธอก็แอบพูดในใจว่า “ไอคนขี้หึง”
แต่เธอยิ้มออกมา และรีบวิ่งตามคณพศและเคนโด้ไป
ทั้งสามคนได้เดินออกไปจากสถานีตำรวจอย่างช้าๆ “แย่แล้ว แย่แล้ว ฆาตกรต่อเนื่องนั้นได้ก่อคดีอีกแล้ว! ครั้งผู้เสียชีวิตก็เป็นผู้หญิงคนจีนเหมือนเดิม คาดการณ์ว่าเวลาการตายอยู่ที่เที่ยงคืน!”
คำพูดนี้ทำให้คณพศและเคนโด้หยุดลง พวกเขาไฝหันกลับไปมองที่สถานีตำรวจ ด้วยแววตาที่โกรธ
ผู้กำกับก็เริ่มจะกระวนกระวายแล้ว ไม่คิดว่าที่ตัวเองเหนื่อยมาทั้งคืน คนที่ตัวเองได้จับมาไม่ใช่ฆาตกรตัวจริง
เขาก็ได้เช็ดเหงื่อที่ไหล่ออกมาไม่หยุด แอบดีใจที่ไม่ได้ใช้กำลังไปบังคับเคนโด้ยอมรับ ไม่งั้นละก็เรื่องนี้จะเป็นเรื่องใหญ่แน่
ตอนนี้ที่เกิดคดีฆาตกรรม เขาก็ไม่คิดอะไร และไปเผชิญหน้ากับคณพศและเคนโด้ที่โกรธ และรีบสั่งให้ตำรวจ รวมคนและไปที่สถานที่เกิดเหตุ!
เห็นสถานีตำรวจที่ยุ่งเหยิงไปหมด นาราได้จับไปที่มือของคณพศ “ไม่เป็นไร เคนโด้ไม่เป็นอะไรไฝก็ดีแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ”
“ฮึ่ม คนที่ไม่ได้เรื่องแบบนี้ มาเป็นผู้กำกับได้อย่างไง? ตลกจริงๆ! ทำไมถึงยังไม่ถอดยศอีก?” คณพศกำลังวางแผน ว่าจะถอดยศของผู้กำกับคนนี้ไป
แต่สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือ พาเคนโด้ออกไปก่อน คณพศเลยไม่ได้พูดอะไรมาก และประคองเคนโด้ออกจากสถานีตำรวจ
ทั้งสามคนได้ออกจากสถานีตำรวจย่างรวดเร็ว และขับรถไปที่บ้านพักต่างอากาศของนารา
เคนโด้ที่นั่งอยู่เบาะหลัง ได้ถามนาราว่า “ทำไมเธอถึงประกันตัวฉัน?”
นาราได้มองเคนโด้ที่ผอมแห้งด้วยความเจ็บปวด “เคนโด้ นายจำฉันไม่ได้หรอ? ฉันนาราไง!”
นารา?
เสียงนี้ที่เข้าหูของเขาไป ทำให้เขารู้สึกเจ็บตรงหัวใจ
เธอชื่อนารา เป็นชื่อที่เพราะมาก
ตอนแรก เขาก็คิดอยู่ตลอดเวลาว่า ตัวเองเกี่ยวข้องอะไรกับเมืองนี้
ตอนนี้เขาได้เข้าใจทุกอย่างแล้ว เขาไม่มีสวนเกี่ยวข้องกับเมืองนี้ แต่มีสวนเกี่ยวข้องกับนารา
ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ เขาจะลืมได้อย่างไง?
เมื่อวานที่ถูกจับ และได้ถูกสอบสวนโดยตำรวจต่างชาติที่โหดร้าย แต่เขาไม่ได้สนใจ แต่กลับนึกถึงภาพที่ตัวเองได้เจอเธอท่ามกลางสายฝน
ฝนที่กระหน่ำลงมา นาราที่มองออกไปทางหน้าต่าง ใบหน้าเธอที่สวยมาก และแววตาที่เป็นห่วงของเธอ ทำให้ตัวเองเจ็บปวดใจจนทนไม่ไหว
สิ่งที่ทำให้เคนโด้คาดไม่ถึงที่สุดคือ เธอได้มาที่สถานีเพื่อที่จะประกันตัวให้กับตัวเอง ใบหน้าที่ไม่สบายใจของเธอ ได้แสดงถึงความห่วงใยที่มีต่อตัวเอง
เคนโด้ที่ถูกประคองขึ้นรถ สิ่งที่เขาทำเป็นเรื่องแรกก็คือการถามเพื่อความชัดเจน
นาราเห็นเคนโด้ที่ไม่พูดอะไร เหมือนเขาได้คิดเรื่องอะไรอยู่ นาราก็ได้ถามไปว่า “เคนโด้ นายจำฉันไม่ได้จริงๆ หรอ?”
ระหว่างที่พูด นาราได้ก้มหน้าไปมอง ตรงที่ขาของเคนโด้ที่พันผ้าพันแผลไว้ น้ำตาของนาราก็ได้ไหลออกมา
เคนโด้ได้หันไปมองนารา ใบหน้าที่ขาวของเธอเต็มไปด้วยความเป็นห่วง และยังร้องไห้อีก
เห็นน้ำของนารา ใจของเคนโด้ก็ได้เจ็บปวด สมองของเขาได้ปรากฏภาพที่เลือนราง ภาพนั้นเป็นภาพจองตัวเองและนาราในตอนวัยรุ่น ตอนนั้นตัวเองเหมือนได้สาบานกับนาราไว้ เธอวางใจได้เลย ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เธอร้องไห้
