ตอนที่414 ไลลามีเธอฉันรู้สึกดีมาก
เขาเป็นผู้ชายที่แขนแรกอย่างเขา จะดูภรรยาของตัวเองตอนกลับอย่างดี แต่ตัวเองต้องนอนคนเดียวได้อย่างไร?
ไม่ เพื่อความต้องการทางเพศของตัวเอง! เขาจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น!
วันนี้ เคลลี่ลั่วที่กินข้าวเย็นเสร็จ ได้รีบออกไปข้างนอก ยังไม่ได้บอกไลลาเลยว่าไปไหน
ถึงไลลาจะสงสัย แต่เขาอาจจะมีเรื่องที่เร่งด่วนก็ได้ เลยไม่ได้ถาม
กินข้าวเสร็จแล้ว เธอก็ได้อาบน้ำให้วีแอน และตัวเองก็ไปอาบน้ำ แล้วอุ้มวีแอนไปนอน
ก่อนนอน ไลลาที่กลัวว่าเคลลี่ลั่วจะแอบเข้ามา ไลลาเลยล็อกประตูไว้ ถึงได้นอนอย่างสบายใจ และหลับไป
ไม่รู้ว่าตอนเช้าที่ตัวเองเล่นกับวีแอนเยอะเกินไปหรือเปล่า ไลลาหลับไปได้ไม่นาน ก็ได้ฝันว่า
เธอฝันว่าตัวเธอเองได้ไปที่ลำธาร น้ำในลำธารที่ใสมาก เธอทนไม่ไหวได้เอาขาแช่ลงไปในน้ำ
แต่น้ำในลำธารเป็นน้ำที่อุ่น เอก็ได้แช่อยู่ในน้ำนั้นอย่างสบายใจ และเธอได้รู้สึกขาตัวเองเหมือนถูกปลาตัวใหญ่กัด และกำลังที่จะดึงเธอลงไปในน้ำ
ทำให้ไลลาดิ้นอย่างรุนแรง อยากที่จะหนีออกจากปลานี้
แต่เธอที่อยู่ในน้ำกลับไม่มีแรง และถูกปลาลากไปทีละนิดๆ
เธอกำลังที่จะจมน้ำ เริ่มจากเท้าไปถึงขา และไปขาอ่อน ไปจนถึงสะดือ หน้าอก ค่อยๆ ไปถึงหน้าอก และมาถึงริมฝีปาก
และเธอได้ถูกปลาใหญ่กัดไปหนึ่งครั้ง
การกัดครั้งนี้ใช้แรงเยอะมาก ทำให้เขานึกถึงเคลลีลั่วทันที
และปลาตัวนั้นได้กลายเป็นเคลลี่ลั่ว กำลังทับเธออยู่ และถอดเสื้อผ้าของเธอ และกำลังทำไม่ดีกับเธอ
ไลลารู้สึกถึงความเย็น เธอก็ได้ตื่นขึ้นมาจากฝัน ถึงพบว่า ฝันเมื่อกี้ได้กลายเป็นจริง เคลลี่ลั่วที่ไม่รู้เข้ามาได้อย่างไง เขาได้นอนอยู่ข้างๆ เธอ
และ ยังเหมือนกับในฝัน ที่เขากำลังถอดเสื้อผ้าของตัวเอง!
“เคลลี่ลั่ว นายจะทำอะไร!?” ไลลาโดนทับจนทำอะไรไม่ได้ ยื่นแขนอยากที่จะผลักเคลลี่ลั่วออกไป
เคลลี่ลั่วที่มีความพยายาม เขาได้เอาหัวมุดไปที่หน้าอกของไลลา “ไลลา ฉันคิดถึงเธอมากน่ะ ทำไมถึงไม่ให้ฉันเข้าใกล้เธอละ?”
ไลลากลัวว่าวีแอนที่นอนหลับอยู่นั้นจะตื่น และถามไปด้วยเสียงที่เบาว่า “ฉันได้ล็อกประตูแล้ว นายเข้ามาได้อย่างไร?”
เคลลี่ลั่วแค่ยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร เขาจะไม่บอกไลลาว่าเพื่อที่เขาจะได้เข้าใกล้เธอ เขาได้แอบซ่อนตัวอยู่ในห้อง
“ที่รัก เธออย่าโกรธฉันเลยได้มั้ย? เธอดู ฉันจะขาดอากาศหายใจอยู่แล้ว” เคลลี่ลั่วก็ได้รีบถอดเสื้อผ้าจองตัวเอง
ไลลาได้ผลักเขาออกไปย่างเขินอาย “นายออกไป! ฉันจะนอน”
ใบหน้าของเธอเริ่มที่จะร้อน เพราะเธอรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวเคลลี่ลั่ว
ไอคนนี้ หน้าไม่อายจริงๆ!
ไลลาคิดไม่ถึงเลยว่า การกระทำที่ไร้ยางอายเมื่อกี้ การกระทำต่อมาของเคลลี่ลั่วยิ่งไปกว่านั้น!
เขาได้ก้มหน้าลงไปตรงที่หน้าอกของไลลา มือที่ใหญ่ของเขาได้จับไปทั่วหมด “ที่รัก เธออย่าโกรธน่ะ ฉันต้องการเธอ ฉันต้องการเธอมากๆ”
“ไอคนไร้ยางอาย!”
ได้ยินไลลาที่พูดแบบนี้ ทำให้เขามีอารมณ์มาก
เพราะค่ำคืนที่หวานของที่ผ่านมา ไลลาก็ถูกเคลลี่ลั่วพาขึ้นสวรรค์แบบนี้ประจำ
“ที่รัก ฉันเริ่มแล้วน่ะ” เคลลี่ลั่วได้พูดออกมา ตัดสินใจที่จะไม่ให้เสียเวลา และเริ่มทำการบ้าน
ดวงจังทร์นอกหน้าต่างที่ดูสวยงาม แสงของดวงจันทร์ได้ส่องเข้ามา ส่องไปที่คู่รักที่กำลังจูบกันอยู่
บรรยากาศที่ดี ความสุขที่นิรันดร์…..
กาลเวลาที่ผ่านไป
พระอาทิตย์ที่แดงก็ได้ขึ้นมา และส่องแสงเข้ามาทางหน้าต่าง และแสงแดดก็ได้ส่องไปที่ตัวของภรรยาคู่นี้
ไลลาถูกเสียงของวีแอนปลุกจนตื่น เธอได้ยื่นมือไปกอดวีแอนไว้ และตบไปที่หลังของเธอ และหลับตานอนต่อไป
เมื่อวานที่เธอถูกเคลลี่ลั่วจัดหนักทั้งคืน ตอนนี้แรกที่จะลืมตาก็ยังไม่มีเลย
วีแอนที่งอแง มือที่เล็กของลูกได้จับเข้าไปที่เสื้อของเธอตามเคย และขนหาอาหารของตัวเอง ถึงได้หลับไป
ไลลาถึงได้วางใจ กำลังที่นอนต่อ แขนข้างหนึ่งของเขาได้ถูกจับไว้อย่างแน่น
ไลลาก็ได้ถอนหายใจ และพูดว่า “เคลลี่ลั่ว นายเอามาทั้งคืนแล้ว นายจะทำอะไรอีก?”
“ที่รัก ก็เธอน่ารักขนาดนี้” เสียงที่แหบของเคลลี่ลั่ว มือขอบเขาที่อยู่ไม่นิ่ง กำลังที่จะเริ่มทำการบ้านอีกแล้ว
ขณะที่ทั้งสองคนกำลังทำเรื่องแบบนั้นอยู่จนเหงื่อออกทั้งตัว
เคลลี่วีแอนที่อยู่ข้างๆ กำลังมองว่าพ่อและแม่ทำอะไรอยู่
“คุณพ่อที่เขินอาย….” เคลลี่วีแอนเห็นเคลลี่ลั่วที่ทับอยู่บนไลลาและจูบไลลาอยู่ ใบหน้าที่เขินอายของเขา
เคลลี่ลั่วรีบปิดตาของเคลลี่วีแอน และรีบทำให้เสร็จ
ไลลาที่ได้ยินเสียงของเคลลี่วีแอน เธอก็ได้ตกใจมาก และรีบผลักเคลลี่ลั่ว
เคลลี่ลั่วไม่สนใจและทำต่อ ใบหน้าของไลลาได้แดงไปหมดแล้ว “เคลลี่วีแอนตื่นขึ้นมาแล้ว รีบหยุด นาย…..ไอบ้า”
เคลลี่ลั่วได้ปิดตาของลูกไว้ และจูบไปที่ไลลาอย่างแรง……
รอจนเคลลี่ลั่วที่รู้สึกพอแล้ว เคลลี่วีแอนที่โดนปิดตาจนรู้สึกไม่สบาย ก็ได้ร้องไห้ออกมา “คุณพ่อ…..ใจร้าย”
เคลลี่ลั่วก็ได้รีบใส่เสื้อ และอุ้มเคลลี่วีแอน “ลูกไม่ดื้อน่ะ ไม่ร้องน่ะ”
ไลลาก็ได้แก่สถานการณ์แบบนี้ เธออยากที่จะถีบผู้ชายคนนี้ตกเตียง
“คุณพ่อรังแกคุณแม่” เคลลี่วีแอนทีมองไปที่เคลลี่ลั่ว
“คุณพ่อไม่ได้รังแกคุณแม่น่ะ พ่อรักคุณแม่มาก และรักเคลลี่วีแอนมากด้วย”
เคลลี่วีแอนเห็นใบหน้าที่แดงของไลลา และไม่ได้ร้องไห้ แต่กลับยิ้ม “คุณพ่อรักคุณแม่”
เคลลี่ลั่วมองไปที่ใบหน้าที่แดงของไลลา ใจของเขามีความสุขมาก
ไลลาได้เข้าห้องน้ำและอาบน้ำและเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วก็ได้เดินออกมา คนรับใช้ก็ได้เตรียมอาหารเช้าไว้เรียบร้อยแล้ว
เคลลี่ลั่วอุ้มวีแอนไปนั่งที่โต๊ะอาหาร เห็นไลลาที่เข้าไปที่ห้องครัวเอาอาหารมาให้พวกเขา ใจของเขาก็อ่อนไปหมด
ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ แค่มีไลลาและลูกอยู่ด้วยก็เพียงพอแล้ว
ถ้าเราลูกอีกคนปราสาทแห่งนี้ต้องคึกคักแน่ๆ เห็นห้องครัวที่ยุ่งเหยิง เคลลี่ลั่วก็ได้ยิ้มออกมา
ที่รัก มีเธอแล้วฉันรู้สึกดีมาก ฉันว่าอีกไม่นานเราจะมีลูกอีกคนน่ะ
