ตอนที่ 426 ความคิดของเขาถูกก่อกวน
เขากลั้นหายใจจมลงไปใต้สระ ว่ายไปทางพริมที่จมน้ำอยู่
อย่างรวดเร็ว เขาก็เห็นพริมที่จมอยู่ใต้สระ รีบว่ายไป โอบล้อมเอวเล็กของเธอ เอาเธอขึ้นมาจากในน้ำ
ทั้งสองโผล่ขึ้นมา เคนโด้ตะโกนเรียกพริมอย่างร้อนใจ”ตื่นสิ! พริม？”
แต่ตอนนี้พริมเธอเพราะว่าจมน้ำเลยสลบไปตั้งนานแล้ว หน้าขาวซีด ตอบการเรียกของเคนโด้ไม่ได้หรอก
เคนโด้ลังเลไม่ทัน รีบอุ้มพริมขึ้นบก
ใช้มือกดหน้าอกพริม ทำการฟื้นคืนชีพเธอ
แต่ว่าเขากดมานานแล้ว น้ำที่เข้าท้องพริมออกมาแค่นิดเดียว คนก็ยังไม่ได้สติสักที
ชีวิตคนสำคัญเท่าฟ้า เคนโด้ก็ไม่สนใจอะไรมาก โน้มตัวเข้าใกล้ปากเชอร์รี่ของพริม เริ่มผายปอดให้เธอ
เคนโด้แนบปากลงไป อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจ
คุณพระ ปากของสาวน้อยนี้ทาน้ำผึ้งไว้เหรอ?
ทำไมหวานขนาดนี้?
เขารีบเรียกสติกลับมา ไม่ให้ตัวเองคิดมั่ว ผายปอดพริมต่อไป
สูดลม เป่าลม…….
สูดลม เป่าลม…….
เคนโด้ผายลมพริมอย่างไม่ท้อถอย รู้สึกได้ถึงริมฝีปากของพริมสั่นเล็กน้อยจนได้
ดีจริงๆ ดูเหมือนเธอใกล้จะฟื้นแล้ว!
พริมค่อยๆฟื้นขึ้นมา แต่กลับไม่กล้าลืมตาขึ้น
เธอรู้สึกอย่างชัดเจนว่าเคนโด้กำลังผายปอดให้เธออยู่ แต่ว่ารู้สึกอึดอัดใจมาก รู้สึกเหมือนกับว่าเคนโด้กำลังจูบเธออยู่
แต่ตอนนี้เธอไม่ได้ใส่เสื้อเลย เท่ากับว่าโชว์ทั้งตัวอยู่ตรงหน้าเคนโด้
พริมที่ทั้งอายทั้งอึดอัดในใจรู้สึกลำบากใจมาก ถ้าตอนนี้มีรูละก็ เธอมุดเข้าไปอย่างไม่ลังเลแน่นอน
เคนโด้รู้สึกได้ถึงขนตาที่กะพริบอยู่ของพริม และริมฝีปากเธอเปลี่ยนเป็นอ่อนนุ่มและอบอุ่นขึ้นมา
เขาถึงหยุดผายปอดให้เธอ พยุงพริมขึ้นเล็กน้อย เงยหน้ามองใบหน้าเล็กที่แดงเหมือนกับลูกแอปเปิล ส่ายหัวยิ้มเบาๆ”ถ้าฟื้นแล้วก็รีบลุกขึ้นมาเถอะ รีบเข้าไปเปลี่ยนเสื้อ เดี๋ยวจะเป็นหวัด”
พริมอยากทุบตัวเองตายจริงๆ ที่แท้เรื่องที่ตัวเองฟื้นแล้วถูกเคนโด้รู้เข้าคุณพระ!
ทำไมเธอโง่แบบนี้!
เธอกุมแก้มที่ร้อนมากของตัวเอง ก้มตัวยืนขึ้น รีบเดินไปห้องตัวเองอย่างรวดเร็ว
เธอวิ่งเหยาะๆเดินเข้าห้องของตัวเอง หาเสื้อที่แห้งแล้วใส่เข้าไป จิตใจกลับไม่สงบ
ยังไงตัวเองก็เป็นแค่คนใช้ของเคนโด้เท่านั้นเอง ตอนนี้ไม่ได้รับอนุญาตจากเขาก็กระโดดลงสระโดยพลการ และยังปรากฏตัวต่อหน้าเขาอย่างน่าเกลียดแบบนั้น……
คุณพระ!
เขาจะโกรธขึ้นมา แล้วไล่ตนเองออกไปรึเปล่า!?
ความคิดที่น่ากลัวนี้วิ่งเพ่นพ่านอยู่ในหัวของพริม ทำให้เธอลำบากใจไม่รู้จะทำไงดี
พริมกระวนกระวายจนเกือบจะร้องไห้ โทษตัวเองไม่มีกฎระเบียบเลย ทำไมถึงใจร้อนไปทำเรื่องแบบนี้ได้นะ?
ถ้าตัวเองถูกไล่ออกจริงๆละก็ ฮาวายมีสถานที่ไหนให้ซุกหัวนอนได้บ้าง?
พ่อของเธอคือผีบ้าพนัน บ้านกลับไปไม่ได้แน่นอน ไม่งั้นตัวเองต้องให้เขาเอาไปใช้หนี้เงินพนันอีกแน่ๆ
พริมคิดไปคิดมา ก็ไม่รู้จะสู้หน้าเคนโด้ยังไง เธอเสียใจอย่างยิ่งกับการกระทำที่ก่อนหน้านี้ตัวเองกระโดดลงสระน้ำโดยพลการ อยากที่จะตบหน้าตัวเองหนึ่งที
แต่ว่าแอบอยู่ในห้องก็ไม่ใช่วิธี สิ่งที่ควรเผชิญก็ยังคงต้องเผชิญกับมัน
คิดไปคิดมาพริมได้แต่จำใจเดินออกไปจากห้องตัวเอง
เธอเดินไปที่สระว่ายน้ำหลังบ้านอย่างชักช้า ตัดสินใจจะขอโทษกับเคนโด้ เขาตีก็ดี ด่าก็ดี แค่ไม่ไล่เธอออกไปก็พอ!
พริมเตรียมพร้อมที่จะถูกด่าแล้ว เธอมาถึงข้างสระว่ายน้ำหลังบ้าน แต่กลับไม่เห็นร่างของเคนโด้ ริมสระน้ำที่ว่างเปล่า และยังมีเสื้อที่เธอถอดทิ้งก่อนหน้านี้กองอยู่
นี่คุณชายไปไหนแล้ว?
สมองน้อยของพริมไม่ค่อยพอใช้ เธอรีบค้นหาในคฤหาสน์ขึ้นมา
แต่ว่าเธอหารอบคฤหาสน์แล้ว ก็ไม่พบร่างของเคนโค้เลย
จริงๆแล้ว เคนโด้เห็นพริมสามารถวิ่งหนีได้อย่างรวดเร็ว ก็รู้ว่าร่างกายเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก
ในเมื่อมั่นใจเธอไม่ได้เป็นอะไร เคนโด้ก็กลับห้องทันทีเลย เปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกแฉะนี้ แล้วเอาเอกสารไปบริษัทเลย
เธอดูจากใบหน้าเล็กที่แดงก่ำก็รู้ถึงความเคอะเขินของเธอ คิดว่าหลีกเลี่ยงจะดีกว่า สาวน้อยนั้นจะได้ไม่ยิ่งอาย
แต่ว่าที่เคนโด้ไม่รู้ก็คือ พริมที่หาเขาไม่เจอตื่นตระหนักมากยิ่งขึ้น
เพราะว่าเธอคิดว่าคุณชายไม่ให้โอกาสตำหนิตัวเองเลย พยายามหาวิธีไล่ตัวเองออกให้ได้อย่างแน่นอน
และแล้ว เดิมทีพริมก็อยากจะร้อง คราวนี้น้ำตาไหลออกมาเต็มที่
เธอร้องไปทำความสะอาดไป ชั้งเถอะ ถ้าเกิดคุณชายจะไล่ตัวเองออกจริงๆละก็ เธอจะหน้าด้านอยู่ที่นี้ก็ไม่ได้ อย่างน้อยก่อนไป เธอต้องจัดการเปลี่ยนโฉมใหม่คฤหาสน์ซะก่อน
พริมร้องไปทำงานบ้านไปในบ้าน เคนโด้กลับกลุ้มใจไม่ไหวอยู่ที่บริษัทถึงแม้ว่าเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงความอายของพริม เขาออกจากบ้านอย่างเร่งรีบ
แต่ว่าหลังจากมาบริษัทแล้ว ในหัวของเขาปรากฏรูปร่างที่ผุดผ่องออกมาตลอด กับตอนที่ตัวเองผายปอดให้เธอได้ลิ้มรสความหอมหวาน
“ฟู่!”
เคนโด้ถอนหายใจยาวๆ กลุ้มใจจนทิ้งตัวลงโซฟา
เขารู้สึกตัวเองจะบ้าไปแล้ว!
เขาไม่เคยว้าวุ่นอย่างนี้มาก่อน ต้องเป็นเพราะว่าปกติยับยั้งใจตัวเองมากเกินไปแน่ๆ ณ ตอนนี้ได้เห็นรูปร่างของพริม ถึงใจร้อนขนาดนี้ได้
ใจเย็น!
ใจเย็น!
เคนโด้สูดลมหายใจแรงๆ เปิดการวางแผนโครงการของตัวเองออกมา พยายามที่จะให้ความใจร้อนของตัวเองเย็นลง ทุ่มเททั้งกายและใจในการทำงาน
นี่คือการเซ็นสัญญาโครงการแฟชั่นของบริษัทพวกเขากับบริษัทหนึ่ง เคนโด้อ่านข้อตกลงและเงื่อนไขพวกนั้นของโครงการทีละคำ
“โครงการครั้งนี้แนะนำให้ใช้สีขาวเป็นสีหลัก…….”
เคนโค้หยุดลง รู้สึกคำว่าขาวนี้แสบตาจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะทำให้เขานึกถึงผิวขาวกระจ่างใสของพริมโดยไม่ได้ตั้งใจ รวมทั้งก้อนข้าวที่มีเสน่ห์อิ่มตัว
เขาส่ายหัวอย่างหงุดหงิด เอาความคิดที่ไม่ควรพวกนี้ที่อยู่ในหัวทิ้งไป อ่านต่อ”โครงการครั้งนี้แนะนำใช้สีขาวเป็นสีหลัก เครื่องหมายการค้าพิมพ์เป็นสีแดงที่อบอุ่น…….”
ใช่แล้ว สีแดงที่อบอุ่น เคนโด้นึกถึงปากเชอร์รี่ที่เผ็ดร้อนเหมือนไฟของพริมอย่างไม่ได้ตั้งใจ มันหอมหวานมีเสน่ห์ขนาดนั้น ทำให้เขาติดลม หยุดไม่ได้
คิดอย่างนี้ เคนโด้ถึงขึ้นไปจับริมฝีปากตัวเองอย่างไม่รู้ตัว งงงวยมาก
ทำไมปากเล็กของพริมถึงได้หวานขนาดนั้นนะ?เธอทาน้ำผึ้งไว้ด้านบนจริงๆรึเปล่า?
เขาผายปอดให้เธออย่างไม่คาดคิด!
“ฟู่!”
เคนโด้ถอนหายใจอีกครั้ง ทิ้งการวางแผนโครงการบนโต๊ะอย่างท้อแท้ เดินไปเดินมาในห้องทำงานอย่างหงุดหงิด
