ตอนที่419 นาราถูกจี้
ธิดาเห็นเด็กผู้ชายที่แต่งตัวเหมือนองค์ชาย เธอก็ได้ยิ้ม “พ่อของฉันเป็นคนจีน ฉันก็ต้องมีผมที่ดำและดวงตาที่ดำสิ นายไม่รู้หรอว่าเด็กลูกครึ่งเป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดในโลก”
“ฉันไม่เชื่อ เธอนี้หรอที่จะฉลาด! จะฉลาดกว่าฉันหรอ?” องค์ชายเล็กคนนี้ไปได้ดูถูกธิดา
ธิดาหันกลับไปเล่นและไม่สนใจเขา เธอที่พึ่งจะหันกลับไปถูกองค์ชายเล็กคนนี้เกี่ยวขาเธอจนเธอล้ม
ธิดาได้มุ่งไปข้างหน้า เธอได้ตั้งหลัก เกือบที่จะล้มลงไปแล้ว แต่มือของเธอไปโดนที่กระถางต้นไม้ เลยถูกบาดไปที่มือนิดหน่อย
เธอได้ลุกขึ้นมา “นายไปให้ไกลๆ เลยน่ะ ถ้านายมารังแกฉันอีก อย่าว่าฉันไม่เตือนน่ะ!”
ธิดาก็ได้หันหลังและเดินจากไป เป็นครั้งแรกที่มีคนไล่องค์ชายเล็กกลับไป และยังอวดดีแบบนี้ เขาได้ตามธิดาไป “ธิดา ถ้าเธอแน่จริงมาประลองกับฉันมั้ย?”
ธิดาไม่ได้สนใจและเดินต่อไป องค์ชายเล็กได้ต่อยไปที่หลังของเธอ
ธิดาที่ได้ยินเสียงมาจากด้านหลัง หมัดขององค์คนชายเล็กยังไม่ถึงตัวเธอ และเธอได้หันหลังและถีบไปที่เขา
องค์ชายเล็กได้ล้มลง “โอ๊ย” เขาก็ได้ร้องไห้ออกมา
ธิดามองเขาอย่างเยือกเย็น “ฉันเตือนนายแล้ว แต่นายยังมาหาเรื่องฉันอีกกิริยาของเธอเหมือนยชญ์มาก”
ธิดาที่ใส่ชุดกระโปรงสีขาว เหมือนนางฟ้าที่ลงมาจากสวรรค์ หนึ่งปีก่อนยชญ์ได้สอนวิชาการป้องกันตัวให้เธอมากมาย คนอย่างองค์ชายเล็กคนนี้สู้เธอไม่ได้หรอก
เสียงร้องไห้ที่ดังขึ้น พ่อแม่ขององค์ชายก็ได้เข้ามา “โอ๊ย ลูก ทำไมถึงมาล้มอยู่ที่นี่” เขาได้รีบอุ้มลูกขึ้นมา
องค์ชายร้องไห้และชี้ไปที่ธิดา “เธอ เธอเป็นคนตีผม!”
ธิดาที่พึ่งจะพูดอะไรออกมา แต่มีออ้อมกอดหนึ่งได้กอดเธอไว้ “เธอจะไม่ตีนายได้ไง เสียงของยชญ์ได้รอยมา
“เธอตีองค์ชายทำไม? เขาเป็นองค์ชายน่ะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขา ราชินีไม่ปล่อยเธอไว้แน่” แม่ขององค์ชายได้พูดออกมา
“ราชินีจะทำอะไรฉันหรอ? องค์ชายอายุหกขวบแล้วน่ะ แต่ลูกของผมพึ่งจะสามขวบ องค์ชายแบบนี้ไม่ได้เรื่องจริงๆ” ยชญ์พูดออกมาด้วยความเยือกเย็น
“นาย…..” แม่ของเขามองยชญ์ที่โกรธอยู่ และอุ้มองค์ชายและเดินจากไป
“ลูก เขาได้รังแกลูกมั้ย?” ยชญ์ที่รอให้ครอบครัวขององค์ชายจากไปแล้ว ถึงไปตรวจเช็คร่างกายของลูก
ธิดาก็ได้ยิ้ม “คุณพ่อ หนูไม่เป็นอะไร เขาที่จะทำร้ายหนูกลับถูกหนูถีบไปจนล้ม” แววตาที่สดใสของธิดา
ยชญ์ดีใจมาก “ลูกทำได้ดีมาก ต่อไปถ้ามีใครที่จะมารังแกลูก ลูกก็ต้องป้องกันตัวน่ะ ถ้ามีพ่ออยู่ ไม่มีใครกลเมารังแก่ลูกแน่!”
ธิดาดีใจที่สุด และชูแขนที่ถูกบาดขึ้นมา และอ้อน “คุณพ่อ มือของหนูเป็นแผล” และเอามือที่เป็นแผลไปให้ยชญ์ดู
ยชญ์ที่เห็นมือของธิดาบาดเจ็บเขาก็เจ็บใจมาก
“ทำไมถึงเป็นแผลได้ รีบกลับกันเถอะ เดียวพ่อทายาให้น่ะ”
ธิดาก็ได้อ้อนยชญ์ไม่หยุด
ยชญ์จูบไปที่หัวของธิดา “ลูกไม่ดื้อน่ะ เดียวคุณพ่อจะพาลูกกลับตอนนี้เลย”
ยชญ์ได้เรียกอันฉีราอยู่ในงานออกไป และให้เธอตามตัวเองมา
เมื่อกลับไปถึงบ้านยชญ์ได้ค่อยๆ ทายาให้กับธิดา เห็นยชญ์ที่อ่อนโยนมาก อันฉีรามีความสุขจนร้องไห้
ยชญ์ก็ไม่คิดเลยว่า วันหนึ่ง ในใจของตัวเขา จะรู้สึกอ่อนโยนแบบนี้
ฮาวาย
คณพศและนาราก็ได้ใช้ชีวิตด้วยกัน คณพศก็ได้ตั้งชื่อแผนการนี้ว่าแผนการทำลูก
ตอนนี้ก็แต่ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำกับนารา
เวลาได้ผ่านไปเร็วมาก ฮาวายได้เข้าสู่หน้าหนาว เมืองที่ติดทะเลแบบนี้ ถึงจะเป็นฤดูหนาว ก็ไม่ค่อยรู้สึกหนาว
วันนี้ คณพศได้กลับไปที่เมืองธิตกลเพื่อจัดการกับเรื่องบ้างเรื่อง นาราก็เหมือนกันทุกวันที่ทำทุกอย่างเสร็จแล้วเตรียมที่จะกลับบ้าน
เคนโด้ได้ซื้อบ้านที่อยู่ไม่ไหลจากที่นาราอยู่
เคนโด้เห็นนารามาทำงานทุกวัน ตอนกลางคืนเขาเห็นเธอกลับไปสอยลูก
ใจของเคนโด้ก็ค่อยๆ สงบลง ถ้าเธอมีความสุข เขาเป็นคนที่ค่อยปกป้องเธอตลอดไป
คดีฆาตกรรมได้ผ่านมาแล้วสามเดือน สามเดือนที่ผ่านมา ผู้ร้ายก็ไม่ได้ก่อคดีอีก
ผู้คนที่ตื่นตระหนกก็ได้วางใจลง
ตอนนี้ นาราที่เตรียมร่างกายออกแบบอยู่นั้น เธอเลยกลับบ้านดึก
ตอนที่เธอเดินออกมาจากบริษัท ก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว
ข้างนอกฝนได้ตกเล็กน้อย ลมที่เย็นได้พัดมา นาราก็ได้ใช่เสื้อกันหนาวและเดินกลับบ้านไป
บ้านนาราที่ห่างจากบริษัทไม่ไกล นาราเลยไม่ได้ขับรถไปทำงาน เธอก็ได้รีบเดินกลับบ้าน
เมื่อถึงทางโค้ง ด้วยความที่เป็นกลางคืน เธอได้สะดุดก้อนหินและล้มลง
นาราก็ได้รีบลุกขึ้นมา ตัวเองนี้ไม่ระวังเลย โตขนาดนี้แล้วยังสะดุดได้
ดีที่เป็นกลางคือ ถ้าเป็นตอนเช้าคงอายคนที่เดินไปมาแน่
เธอที่ยังไม่ได้ลุกขึ้นมา นาราก็เห็นมีคนที่ใส่รองเท้าหุ้มสนสีดำยื่นอยู่หน้าเธอ
เธอคนนั้นได้อุ้มนาราขึ้นมา
นาราก็ตกใจมาก กลิ่นที่ไม่คุ้นเคยปนกับกลิ่นสาบของเลือก
“นายเป็นใคร? ปล่อยฉันน่ะ” นาราพยายามที่จะดิ้นรน
แต่เขาไม่ได้พูดอะไร และอุ้มเธอไว้แล้วรีบสิ่งไปข้างหน้า
นารากำลังที่จะตะโกนขอความช่วยเหนือ แต่มือที่มีกลิ่นเลือกก็ได้ปิดปากเธอไว้ ทำให้เธอมึนหัวและรู้สึกคลื่นไส้
นาราพยายามที่จะดิ้นรน แต่แรงของเธอใกล้จะหมดแล้ว ผู้ชายที่อุ้มเธออยู่ได้รีบพาเธอออกไปจากถนนที่เต็มไปด้วยผู้คน
นาราที่ดิ้นรน แต่ผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้จะปล่อยเธอไป
วิ่งไปได้สักพัก ผู้ชายคนนี้ก็ได้โยนนาราลงไปที่พื้น และหัวเราะ
นาราได้เงยหน้าไปมอง เธอได้ลุกขึ้น “นายเป็นใคร?”
“คนที่ก่อคดีฆาตกรรมหลายศพไง!” คนนี้ได้พูดด้วยเสียงที่แหบเขาได้ใส่หน้ากาก เห็นแค่เพียงตาของเขา
นาราได้ถอยหลังไปหนึ่งก้าว คดีฆาตกรรมเมื่อหลายเดือนก่อนคนนี้เป็นผู้ก่อคดีหรอ
นาราเริ่มที่จะกลัว แต่เธอได้ตั้งสติและลุกขึ้น มองไปที่ผู้ชายคนนี้ที่มีรูปร่างสูงใหญ่
“นายคิดจะทำอะไร? นายฆ่าคนไปตั้งมากมาย ทำไมถึงยังไม่หยุด? รีบไปมองตัวเถอะ!” นาราพูดด้วยน้ำเสีที่สั่นเครือ
ตั้งสติและมองไปที่ผู้ร้าย
“ฮาฮาฮา”
“มอบตัว? ฉันไม่รู้จักคำว่ามองตัว ฉันแค่ฆ่าผู้หญิงที่ไม่ดีไป พวกเธออยู่ไปก็ไม่มีประโยค พวกเธอต้องตาย!”
เขาได้ชี้ไปที่นาราและพูดด้วยเสียงที่ใหญ่ว่า
ยามค่ำคืนที่ไม่เห็นหน้าตาของผู้ชายคนนี้ แต่นารากลับรู้สึกกลัว
“เพื่ออะไร? ทำไมถึงฆ่าผู้หญิงพวกนั้น?”
ถ้าคณพศรู้ว่าตัวเองได้คุยกับฆาตกรในตอนกลางคืน เขาต้องโกรธมากๆ
นาราแค่อยากที่จะถ่วงเวลาไว้ หวังว่าจะมีคนมา พยายามที่จะพูดให้ฆาตกรนี้ไม่ฆ่าเธอ
“ฉันเคยรักผู้หญิงคนหนึ่งมาก แต่เธอไปหาผู้ชายอีกคนเพื่อเงิน” คนนั้นมองไปที่หุ่นที่เล็กของนารา แววตาที่มีความเคียดแค้นของเขา
