ตอนที่ 435 พริมหายไป
ไม่ได้ เขาต้องห่างกับพริมไว้บ้าง เขารักนารา แต่เขากลับถูกพริมที่ถูกเก็บมา ทำไมถึงทำให้เขามีความอยากครอบครองพริมมากขึ้น
ร่างกายของเขาเองที่แปลกไป เขาน่าจะรู้แล้ว เขาต้องการผู้หญิงมาช่วยในชีวิตประจำวันเขาแล้ว แล้วเขาก็เลยลงไปที่พริม
แต่ยังไงก็ตามเคนโด้ก็พูดกับตัวเองว่าต้องออกห่างกับพริม แต่พอถึงเวลาเลิกงาน เขาก็รีบกลับบ้านเหมือนเดิม
ในเวลานี้มันเป็นช่วงมืดค่ำแล้ว ไฟที่ข้างถนนก็เริ่มเปิดขึ้นมาทีละดวง เหมือนส่องสว่างทางเดินให้
เคนโด้กำลังขับรถแล้วก็เตือนตัวเองว่าตอนนี้ที่กำลังกลับบ้านไม่ใช่ว่าเขารีบกลับไปหาพริม แต่จะอธิบายให้เธอว่าเขาไม่ได้เกลียดเธอ หวังว่าเธอจะไม่คิดมาก
เร็วมาก เคนโด้ก็ถึงบ้านแล้วรีบเดินเข้าไปที่ห้องนั่งเล่น
ในห้องเปิดไฟไว้ บนโต๊ะก็มีอาหารอุ่นๆไว้เหมือนทุกวัน กลิ่นหอมยั่วให้คนหิว
เคนโด้หายใจเข้าลึกๆ อืม เขาเหมือนจะดูถูกพริมคนนี้ไปหน่อย เธอทำกับข้าวได้หน้าตายั่วคนมากเหมือนกันนะเนี่ย
“พริม?ไม่ต้องทำแล้ว มากินด้วยกัน!”เคนโด้หันไปเรียกทางห้องครัว แล้วก็นั่งลงอย่างพอใจ รอพริมมาทานข้าวเย็นด้วยกัน
แต่เขานั่งไปนานมากก็ไม่มีวี่แววของพริมออกมาจากห้องครัว
คนละ?
เคนโด้สงสัยเลยเดินไปที่ห้องครัว
แต่ห้องครัวถูกเก็บกวาดไว้อย่างดี แล้วก็ไม่มีพริมอยู่ในนั้น
แปลกจัง พริมหายไปไหนแล้ว?
เคนโด้คิดว่าพริมไปทำอย่างอื่นอยู่ ก็เลยกลับไปนั่นรอที่โต๊ะเหมือนเดิม รอพริมกลับมา
แต่รอจนกับข้าวเย็นหมดแล้ว พริมก็ยังไม่มาเลย
เคนโด้ทนไม่ไหวแล้ว เลยลุกขึ้นตามหาพริมทั่วบ้าน“พริม ? คุณอยู่ไหน?จะกินข้าวเย็นแล้ว”
เสียงของเขาเต็มบ้านเลย เขาหาทั้งบ้าน แต่ก็ไม่เจออะไร
เคนโด้กลับไปที่ห้องครัวด้วยความเศร้าสลด เขาเริ่มเครียด ฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว พริมจะไปไหนได้?
ตอนแรกๆที่เขาออกไป พริมยังดีๆอยู่เลย ทำไมกลับมาเธอก็หายไปเลยล่ะ?
เคนโด้ไม่มีไรทำเลยนั่งรอพริมอยู่ที่โต๊ะกินข้าว แล้วหยิบแก้วน้ำขึ้นมา กำลังจะดื่มน้ำ แต่เห็นว่าใต้แก้วน้ำมีกระดาษอยู่หนึ่งใบ
เคนโด้เอาแก้วน้ำวางไว้อีกข้าง แล้วหยิบกระดาษขึ้นมาอ่าน เห็นตัวหนังสือที่เขียนไว้
“คุณชาย ขอบคุณมากที่ช่วงนี้ดูแลฉันและให้ที่อยู่ฉัน ขอบคุณที่คุณส่องความสว่างให้ทางของฉัน ฉันเป็นเด็กบ้านนอก ไม่รู้กฎอะไร ทำให้คุณไม่สบายใจ ขอโทษจริงๆ คุณชาย พริมจะจำเรื่องที่คุณเคยช่วยฉันไว้ ฉันไปแล้วค่ะ โชคดีนะคะ
เคนโด้อ่านกระดาษนั้นเสร็จ แล้วสมองก็ระเบิดเลยทันที!
นึกไม่ถึงเลยว่าพริมจะออกไป?!
เธอไม่มีบ้านแล้ว ดึกปานนี้แล้วเธอจะไปไหนได้?
เคนโด้รีบร้อนมา เขารีบเอาโทรศัพท์ออกมา อยากจะโทรหาพริมให้เธอกลับมา แต่ลืมไปว่าพริมไม่มีโทรศัพท์
ดูท้องฟ้าด้านนอก เคนโด้ไม่คิดอะไรแล้วออกบ้านไป
ตอนนี้ฟ้าด้านนอกมืดหมดแล้ว แล้วความปลอดภัยของฮาวายก็ไม่ดีด้วย ไม่นานมานี้นาราก็เกือบเป็นเหยื่อโดนฆ่าแล้ว
แต่ถ้าพริมเกิดเรื่องเพราะเขา เขาจะต้องอยู่ในความรู้สึกผิดตลอดชีวิตแน่ๆ!
พริม ตกลงเธอไปไหนแล้วเนี่ย?!
เคนโด้ขับรถแบบเต่า แล้วหาพริมที่ถนนของฮาวายขึ้นมา
แต่เขาหายังไงก็หาพริมไม่เจอเลย
เคนโด้โมโหแล้วตีลงไปที่พวงมาลัย ตกลงพริมไปไหนแล้วเนี่ย?เธอไม่ใช่บอกว่าจะตอบแทนเขาหรอ?ทำไมอยู่ๆจะไปก็ไปไม่บอกลากันเลย?
บนถนนไฟอ่อนมาก แทบจะไม่มีคนอยู่เลย นานที่ผ่านมาคนสองคน แต่ก็เป็นคนที่ใช้ชีวิตช่วงเวลากลางคืนเอง
เห็นคนที่แต่งตัวแปลกๆ แล้วจับคนขายพวกนั้น เคนโด้ก็เริ่มรู้สึกไม่ดีขึ้นมา หรือว่าพริมจะโดนคนแก๊งก่อนจับไปขายแล้ว?
เขายังจำครั้งแรกที่เจอพริมได้ เธอโดนคนทวงหนี้จับไปขู่ให้ขายให้พวกมัน ผู้หญิงตัวเล็กๆแบบเธอดูน่าสงสารมาก ทำให้เขาเห็นใจเธอขึ้นมาเหมือนกัน
สุดท้ายเขาเลยใช้หนี้แทนพ่อเธอ แล้วเอาเธอเขามาอยู่ที่บ้าน แล้วสัญญาว่าจะให้เธออยู่ที่นี่ตลอดไป
มาคิดตอนนี้ ก็เหมือนว่าเรื่องเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานเอง
แต่อยู่ๆทุกอย่างก็เปลี่ยนไป พริมอยู่ก็หายไป ไม่สุ่มไม่ให้เสียงกันเลย
เคนโด้เป็นรีบร้อนมาก แล้วก็ขับรถไปหาเธอทุกซอกทุกมุมของฮาวาย แต่เขาหาจนเช้าก็ไม่มีวี่แววของพริมเลย
“หู้——!”
เคนโด้ถอนหายใจ ขมวดคิ้วแล้วก็ขับรถกลับบ้าน
เขาเดินเข้าห้องรับแขกด้วยความหนาหนวกแวบแรกก็มองเห็นกับข้าวที่เย็นลงแล้วที่อยู่บนโต๊ะ ในใจก็ยิ่งเริ่มรู้สึกไม่ดีขึ้นมา
ผู้หญิงที่ขยันแล้วก็ขี้อายคนนั้น ตกลงหายไปไหนแล้วเนี่ย?
เคนโด้เครียดจนไม่อยากกินข้าวเช้า เปลี่ยนเสื้อเสร็จก็ไปบริษัทเลย
แต่นั่งอยู่ที่บริษัทเขาก็ไม่มีกะจิตกะใจทำงานเลย เขาเป็นห่วงแค่พริม ไม่รู้ว่าเธอที่อยู่อาศัยหรือยัง ได้กินของบ้างหรือยัง เป็นห่วงที่สุดก็คือเธอเจอคนร้ายหรือป่าว จะเกิดเรื่องอะไรไม่ดีขึ้นมาหรือป่าว
รอจนกระทั่งตอนเที่ยง เคนโด้ถึงคิดถึงพ่อของพริมขึ้นมา
ครั้งที่แล้วก็คือพ่อพริมเองที่ไม่มีตังคืนหนี้ เลยเอาพริมไปใช้หนี้แทน
คนเหี้ยแบบนี้ ไม่สมควรเรียกว่าพ่อด้วยซ้ำ!
เคนโด้คิดได้ว่า ต้องเป็นพ่อของเธอติดหนี้อีกแล้ว เลยมาหลอกพริมไปแล้วไปใช้เธอใช้หนี้อีกรอบ มันต้องเป็นแบบนี้แน่นอน!
ในใจเขาเลยมีเป้าหมายที่แน่นอน เคนโด้เลยรีบออกห้องทำงานไป แล้วไม่สนใจสายตาของพนักงานตัวเองที่ตื่นตกใจกับตัวเองเลย
เขารีบไปช่วยพริม ถ้าไปช้ากว่านี้ก็คงไม่ทันแล้ว!
เคนโด้ขับรถออกไปเร็วมาก เขาไปที่บาร์ที่ครั้งที่แล้วพริมถูกลากมา
เขากำลังเดินเข้าบาร์ไป ก็เห็นเฒ่าหัวงูนั่งอยู่ตรงนั้น ที่กำลังคุยกับคนหัวล้านที่เต็มไปด้วยรอยสัก
“พี่ชยันต์ เมื่อวานลูกสาวฉันกลับมาแล้ว ผมรู้ว่าคุณสนใจเธอ ลูกสาวคนนี้มีบุญจริงๆ !อย่างงี้ ถ้าคุณให้ผมสัก1ล้าน วันนี้ผมก็จะส่งเธอมาให้คุณเลย!”
ในตอนนี้ที่บาร์คนยังไม่เยอะ ดังนั้นเคนโด้ได้ยินคำที่แก่นั้นได้ชัดเลย
เขาไม่รู้จักคนที่พูด แต่เขารู้จักคนหัวล้านที่นั่งอย่ในนั้น คนนั้นก็คือคนที่ทวงหนี้กับพริม!
ตอนแรกเคนโด้อยากเข้าไปถามว่าพริมอยู่ไหน แต่ก็กลัวแหวะหญ้าให้งูตื่นเลยคิดว่าแอบฟังอยู่ห่างๆจะดีกว่า ฟังว่าคนแก่นั้นจะพูดอะไรต่อ
