The fake แต่งงานหลอกๆ แต่รักฉันของจริง – ตอนที่ 436 เขาเหมือนฟ้าประทานมาโปรด

ตอนที่ 436 เขาเหมือนฟ้าประทานมาโปรด

ตอนที่ 436 เขาเหมือนฟ้าประทานมาโปรด

คนแก่นั้นพูดเสร็จ คนหัวล้านก็พูดแบบดูถูกว่า“เชอะ! คนนามสกุลธนะปรีด เธอเหมือนจะเห็นลูกสาวเฮดีเกินไปแล้ว! แค่ฉันไปเหมาผู้หญิงที่ดีที่สุดก็ไม่ถึงล้านนะ ! ลูกเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีจากไหน ทำแค่แบบเดียวก็ขึ้นสวรรค์ได้ ห่ะ? ห้าห้าห้าห้า !”

“1ล้าน แม่เธอสิ ฉันสามารถเอาตัง1ล้านนี้ไปหาผู้หญิงได้ตั้งหลายคนแล้ว! ใครจะอยากไปได้ลูกของเธอที่ร้องไห้อยู่ทั้งวันได้! ”

“แต่ถ้าเอามาให้พวกฉันเล่นๆก็ได้อยู่ ตังแค่นิดเดียวเอง! เอาอย่างนี้ ฉันให้เธอ5แสน ถ้าอยากได้ก็ไปเอาลูกสาวเธอทำความสะอาด ถ้าอยากได้ก็รีบไปเลย!”

คนหัวล้านพวกนี้ยังพูดคำไม่ดีออกมาอีกตั้งเยอะ เคนโด้ที่นั่งฟังอยู่ก็รู้สึกโมโหขึ้นมาถึงขั้นกำหมัด คนพวกนี้ไม่ให้เกียรติผู้หญิงเลย เป็นคนที่ไม่มีจิตใจ!

แต่ทำให้ความรู้ของเคนโด้แตกไปเลย แล้วผู้ชายที่หน้าตาโรคจิตคนนั้นยังพูดต่อแบบมีความสุข แล้วรับใช้คนพวกนั้น“พี่ชยันต์พูดถูก งั้นกูทำตามที่คุณพูดนะ ผมจะกลับไปตอนนี้ แล้วให้เธอทำความสะอาดเสร็จแล้วมารับใช้ท่าน!”

พี่ชยันต์สูบบุหรี่เสร็จแล้วพ่นควันใส่พ่อของเธอ“ค่อยยังชั่วหน่อย แต่ฉันบอกเลยนะฉันจ่ายแค่ครึ่งหนึ่งก่อน ใครจะไปรู้ว่าเธอยังบริสุทธิ์อยู่หรือป่าว แต่ถ้าไม่ใช่ ฉันยังต้องขาดทุน!”

ไอ่แก่รีบพูดแบบมั่นใจว่า“พี่ชยันต์ ฉันจะหลอกใครแต่ก็ไม่กล้าหลอกคุณหรอก?แต่ถ้าเธอไม่บริสุทธิ์ ฉันไม่เอาตังก็ได้!”

พี่ชยันต์เห็นว่าไอ่แก่นั้นมั่นใจมากขนาดนี้ เลยพยักหน้า“ได้ งั้นก็รีบไปเอาตัวเธอมา เจอตัวก็ให้ตังเลย แต่ถ้าเธอทำได้ดีเดี๋ยวให้ตังเพิ่มอีกแน่นอน”

พูดเสร็จ พี่ชยันต์ก็ถีบไอ่แก่“เธอยังมานั่งอยู่ตรงนี้ทำไม?รีบไปสิ!”

ไอ่แก่โดนถีบจนกลับหลังหันกว่าจะหยุดนิ่งได้ แต่เขาก็ยังยิ้มอยู่“พี่ชยันต์สั่งสอนได้ดี ตอนนี้ฉันก็จะไปพาลูกมา แต่ คุณดูหนี้ของผม……”

“อย่ามาพูดเรื่อยเปื้อนกับฉัน ให้ฉันเล่นจนสนุกแล้วค่อยว่ากัน!รอเธอได้ตังห้าแสน ใช้หนี้แล้ว ยังมีตังเหลือให้เธอไปใช้เล่นอีก” พี่ชยันต์ด่าให้“รีบไป!เดี๋ยวรอฉันไม่อารมณ์แล้ว เธอให้ฟรีๆฉันก็ไม่อยากยุ่งด้วย!”

ไอ่แก่ถึงรู้ตัวแล้วรีบออกจากร้านไป

เคนโด้ที่แอบฟังอยู่แทบจะระเบิด แต่ก็ไม่อยากแหวะหญ้าทำให้งูตื่น เขาเลยคิดว่าจะทนไว้ก่อน

แต่ตอนนี้เขาสงสัยว่าไอ่แก่นี้เป็นพอของเธอ แต่ถ้าไม่ใช่ละ?

บนโลกนี้เรื่องเศร้าๆมีเยอะมาก แต่เขาก็ช่วยได้ไม่เอยะ

เคนโด้แค่คิดแป๊ปเดียว ไอ่แก่นั้นก็หายไปแล้ว

เพื่อที่จะตามผู้ชายที่เหมือนเป็นพ่อของพริมนี้ เคนโด้ตามไปแล้วตามเขาออกมาจากที่บาร์

ไอ่ตาแก่ของตระกูลธนะปรีดตัวเล็กๆแล้วยืนอยู่นอกร้าน เขาดักแท็กซี่คันหนึ่งแล้วขึ้นรถไป

เคนโด้ก็ไปขึ้นรถตัวเองแล้วตามรถคันนั้นไปแบบห่างๆ

รถแท็กซี่วนไปมาอยู่ที่ถนนของฮาวายอยู่หลายรอบ เร็วมากก็มาถึงที่ชุมชนแอแดของฮาวาย

ที่นี่สกปรกมากเต็มไปด้วยขยะ มองไปก็เห็นถุงพลาสติกบินเต็มไปหมด เหม็นจนอยากอ้วก

ไอ่ตาแก่ของตระกูลธนะปรีดค่อยๆลงมาจากรถแท็กซี่ นานมากกว่ารถแท็กซี่

เหมือนว่าจะให้ตังไม่ครบ เพราะตอนที่คนขับแท็กซี่ขับผ่านเคนโด้ไปเขาได้ยินว่าไอ่คนไม่มีตัง

เคนโด้จอดรถเสร็จ ก็ตามเขาไปอย่างเงียบๆ เดียวเข้าไปที่ชุมชนแออัด

เมื่อก่อนเขาก็เคยมาที่นี่ แต่ก็ไม่กล้าเข้ามา เพราะแค่อยู่ด้านนอกก็เหม็นมากแล้วด้านในมันจะขนาดไหน

ยิ่งเคนโด้เดินเข้าไป เขาก็ยิ่งมั่นใจว่าเขาเดาถูก

เพราะว่าด้านในมีแต่กลิ่นเหม็นเน่า แล้วก็เต้าหู้หยี่ที่เหม็นแล้ว กลิ่นนั้นขึ้นจมูกมาก

เคนโด้พยายามห้ามตัวเองให้ไม่อ้วก ตามไอ่แก่เข่าไปได้สักพัก เห็นว่าเข้าเดินเข้าซอยไปแล้วบ้านนั้นก็ใช้เสื่อกั้นไว้เอง

ที่นั่นเป็นแค่ที่ที่เล็กมาก รอบด้านก็มีแต่รู มันดูรันทดมากๆ

เคนโด้หยุดอยู่ที่หน้าบ้านที่ไม่ควรเรียกว่าบ้าน แล้วได้ยินเสียงโดนตบมาดังมาก“ไปกลับฉัน !แม่เธอสิ ฉันเลี้ยงดูเธอจนโต ให้เธอไปดูแลคนคนหนึ่งเองเธอยังมาอ้างนู้นอ้างนี้ !”

ด้านมีเสียงผู้หญิงที่คุ้นเคยดีงออกมา“ พ่อหนูขอร้องละ อย่าขายฉันเลย รอหนูโตเดี๋ยวหนูจะเลี้ยงพ่อเอง”

เคนโด้โล่งอกเลยเขาตามมาไม่ผิดคนที่พูดก็คือพริม

เคนโด้ยังไม่ทันคิดว่าจะช่วยเธอออกมายังไง ด้านในก็มีเสียงดังออกมาว่า “เชอะ รอเธอมาดูแลฉัน คงตายนานแล้ว!วันนี้ขอแค่เธอดูแลพี่ชยันต์ให้ดี ชาตินี้ฉันก็ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรแล้ว เธอก็จะได้มีชีวิตที่ดีแล้ว”

“พ่อ หนูขอร้องละ ตีหนูตายหนูก็ไม่ยอมขายตัวเองหรอกนะ!”

“แม่เธอสิ !ฉันก็จะไม่ยุ่งกับเธอแล้ว!”พ่อของพริมด่าเสร็จแล้วก็เอาเชือกมาหมัดพริมเอาไว้

“ปัง!”

ได้ยินแค่เสียงดังปัง บ้านเสื่อก็ถูกเคนโด้เตะทิ้ง เขาเหมือนดั่งฟ้ามาโปรดอยู่หน้าของไอ่แก่กับพริม แล้วพูดว่า“ปล่อยเขานะ!”

เมื่อคืนพริมร้องไห้แล้วออกจากบ้านเคนโด้มา เห็นว่าดึกแล้ว นอกจากบ้านที่น่ากลัวเธอก็ไม่รู้จะไปไหนแล้ว

แต่แค่เธอกำลังเข้าบ้านไป ก็โดนพ่อเธอจับไปตีแล้วถามว่าหายไปไหนตั้งหลายวัน หนีไปที่ไหน

พ่อของเธอขอตังที่เธอ แต่ช่วงนี้เธออยู่ที่บ้านของเคนโด้ ไม่ได้ไปหาตังเลย

เห็นว่าหาตังไม่เจอ ไอ่แก่ก็ตีพริมอีกรอบ ถึงไปที่บ่อนอีกครั้ง

เมื่อกี่ไอ่แก่จะหมัดพริมนั้น ใจเธอก็ไม่หวังอะไรแล้ว

ครั้งต่อครั้งที่เธอโดนพ่อเธอขายทิ้ง ยังใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปมันมีความหวังอะไรอีก?

พริมเมื่อกี้โดนด่าจนหมดหวังแล้ว เธอกะว่าจะกัดลิ้นตัวเองตาย แต่ตอนนี้เธอเห็นเคนโด้ที่ฟ้ามาโปรด

ในขณะนั้น พริมจู่ๆก็นึกถึงหนังเรื่องหนึ่งที่เธอเคยดู :คนรักของฉันเป็นฮีโร่ มีวันหนึ่งเขาจะใส่เสื้อเกาะทอง แล้วเหยียบเมฆมารับฉัน!

แต่ในตอนนี้ถึงแม้ว่าเคนโด้ไม่ได้ใส่เกาะทองมาช่วยเธอ แต่เขาก็สวมเสื้อสูทมาช่วยพริม ช่วยเธอออกจากสถานการณ์ที่เดือดร้อนนั้น!

ขณะนั้นเอง หัวใจของพริมก็ตื่นแรงโดยไม่รู้ตัว แล้วเธอจึงรวบรวมความกล้าเรียกว่า“คุณชาย!

The fake แต่งงานหลอกๆ แต่รักฉันของจริง

The fake แต่งงานหลอกๆ แต่รักฉันของจริง

Status: Ongoing

แผนร้ายฉากหนึ่ง เธอจำใจต้องแต่งงานกับผู้ชายที่ร่างกายพิการแทนพี่สาว กลางวันเขาเป็นชายหนุ่มอ่อนโยน กลางคืนเขากลายเป็นหมาป่าจอมหื่นกินเธอจนหมดตัว “คณพศ นายไม่ใช่พิการหรอ ที่แท้นายโกหกฉัน!” “ฉันไม่เคยบอกว่าน้องชายของฉันก็พิการไปด้วย” เธอหนีไม่พ้นกรงของเขา เลยขอร้องเขาว่า“คณพศ ฉันเป็นแค่ตัวแทน ปล่อยฉันไปเถอะ” เขาอุ้มเธอให้นั่งบนขาของเขา พูดด้วยเสียงแหบ “อย่าดื้อ ฉันเพิ่งเรียนท่าใหม่มา คืนนี้เราลองกัน” คำแนะนำนวนิยาย

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท