ตอนที่ 439 ช่วยกาก้าแล้วก็ทำความดีเอาไว้
“คุณคณพศ เดียวฉันเอาเชือกให้คุณ คุณต้องลงมาอย่างปลอดภัยกับนารานะ !”กาก้าตะโกนขึ้นมา แล้วพยายามโยนเชือกขึ้นมา
แต่กาก้าที่ยืนอยู่ข้างล่าง ห่างกันมาก โยนไม่ถึงสักทีต้องโยนหลายครั้ง ถึงโยนถึง
คณพศจับเชือกไว้ แล้วเอาเชือกไปมัดกับท่อไว้ จากนั้นก็หันไปมองที่นารา“คุณกล้าโดดลงไปกับฉันไหม?”
นาราพยักหน้า “ขอแค่อยู่กับคุณ จะไปไหนก็ไม่สนแล้ว?”
“ดี งั้นไปกัน!”ควันที่ห้างเริ่มาหาเขา คณพศไม่มีเวลามาคิดต่อ เขาเอาเชือกมัดตัวเขาไว้ แล้วกอดนาราที่ท้องไว้ มุดออกไปที่นอกหน้าต่าง
คนที่อยู่ตรงถนนตอนแรกก็อยู่ด้วยกันเพราะดูไฟไหม้ แต่ตอนนี้คณพศอุ้มคนท้องไว้ก็ยิ่งมาดูกันเยอะขึ้น
“รีบดูตรงนั้นมีผู้ชายที่อุ้มภรรยาที่ท้องลงมาด้วยกัน”
“เห้ย จริงด้วย ลงมาแบบนี้อันตรายมากเลย ถ้าเชือกขาดละ นั้นไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะ เป็นชีวิตของคนสามคนเลยนะ!”
“ใช่ใช่ วัยรุ่น ดูดีๆหน่อย ต้องระวังสุดๆไปเลยนะ!”
“ใช่ๆค่อยๆลงมา ไม่ต้องรีบ”
เทียบกับคนดู กาก้าดูไม่ตื่นเต้นอะไรเลย
เธอหันไปหาผู้คน แล้วพูดว่า“ทุกคน ด้านบนเป็นสองสามีภรรยา ภรรยาท้องอยู่ด้วย ยังมีลูกที่ยังไม่ได้ออกมาดูโลก ช่วยคนทำบุญได้เยอะเลยนะ ขอทุกคนต้องช่วยด้วย!”
“ไม่ใช่ปัญญาหา แต่เราต้องช่วยยังไง?”
“ใช่สูงขนาดนี้ พวกเราบินไปช่วยก็ไม่ได้”
“ใช่บินขึ้นไปก็ช่วยไม่ได้อยู่ดี เป็นผู้ใหญ่สองคน ไม่ง่ายหรอก”
คนที่กำลังดูอยู่ก็รู้สึกเป็นห่วงนารากับคณพศ คิดไม่ออกว่าจะช่วยยังไงดี
กาก้าไม่ได้ตกใจแต่กลับพูดกับคนดูว่า“ทุกคนใจเย็น ฟังฉันพูดหน่อยได้ไหม?ไปขอความช่วยเหลือจากร้านแถวนี้ขอผ้าหรือที่ปูมาวางไว้ กับว่าเขาจะตกลงมา ทุกคนไว้ใจได้ถ้าพวกคุณเอาของมาเราจะตอบแทนพวกคุณคืนเลยสิบเท่าตัว”
กาก้าก็พูดขนาดนี้แล้ว คนที่ดูอยู่ก็รีบกลับบ้านแล้วเอาที่ปูมาวางไว้ให้ ไม่นานด้านล่างก็โดนที่ปูปูไว้เต็มเลย
ที่จริงเขาไม่ต้องทำ นารากับคณพศก็สามารถลงมาได้อย่างปลอดภัย
แต่เขาไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว มัดเชือกเสร็จก็พร้อมที่จะโดดลงมากับนาราแล้ว
กาก้าตะโกนไปหาคณพศดังๆว่า“คุณคณพศ รีบอุ้มคุณนาราลงมาเร็ว เดี๋ยวไฟไหม้แรงขึ้นก็อันตรายแล้ว”
คณพศมองลงมาด้านล่าง ที่จริงไม่ต้องใช้ที่ปูเยอะขนาดนั้นก็ได้ แต่กาก้า ทำงานได้ดีจริง เวลาที่เร่งรีบแบบนี้ยังหาที่ปูมาได้เยอะขนาดนี้ ฝีมือดีจริงๆ
คณพศกอดนาราไว้แน่นเลย อุ้มเธอไว้“คุณไม่ต้องมองอะไรเลยนะ แค่อยู่เฉยๆก็พอเดี๋ยวผมพาคุณลงไป คุณกลัวหรือป่าว?”
นาราอิงอยู่ที่อ้อมอกของคณพศ แล้วส่ายหน้าว่า“ไม่กลัว!แค่อยู่กับคุณไปไหนฉันก็ไม่กลัว!”
คณพศดีใจที่นารากอดไว้แน่นๆ เวลานี้เขารู้สึกว่าภรรยาต้องการเขา เธอเอาชีวิตเธอฝากไว้กับเขา
“กอดแน่นๆ เราจะลงไปแล้ว”คณพศพูดเสร็จก็กอดนาราไว้แน่น แล้วก็ค่อยๆลงไป
เขาใช้กำลังทั้งหมด ค่อยๆลงมาจากชั้นสาม ทุกคนที่ดูอยู่ก็ตื่นเต้นแทน
ทุกคนก็กังวลแทนทั้งสองคนที่ลงมาจากชั้นสาม ถ้าเกิดมีอะไรผิดพลาด ก็จะตกลงมาจากด้านบน
หนึ่งก้าว สองก้าว สามก้าว……
คณพศกอดนาราไว้แล้วค่อยๆลง ใกล้พื้นดินมากขึ้น…….
จนกระทั่งเขาได้เหยียบที่ปู แล้วทุกคนที่ดูอยู่ก็ส่งเสียงยินดีด้วย“ดีมากเลย ปลอดภัยแล้ว!”
คณพศตื่นเต็นจนเหงื่อออกเต็มไปหมด เขาชัวร์ก่อนว่าถึงพื้นแล้ว ถึงจะหายใจตามปกติ
กาก้ารีบมา“คุณคณพศ คุณนารา เป็นยังไงบ้าง?”
ที่จริงนาราก็ตื่นเต้น แต่เพื่อที่จะไม่ให้คณพศก็เหมือนเธอ เธอเลยไม่ได้แสดงกิริยานั้นออกมา
จนพวกเขารอด เธอถึงค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย
เห็นมีคนเอาที่ปูมาให้ตั้งเยอะ นาราขอบคุณจากใจ“ขอบคุณนะ กาก้า”
กาก้าไม่ได้แคร์อะไร “คุณนาราเกรงใจเกินไปแล้ว ฉันเชื่อว่าใครเจอเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นก็จะช่วยเต็มที่เหมือนกัน”
คณพศดูนาราแล้วมั่นใจว่านาราไม่ได้เป็นอะไร“ขอบคุณนะผู้ช่วย”
คณพศพูดจากใจ จากการกระทำของกาก้าเขาดูความจริงออก
ตอนแรกคณพศก็คิดไว้แล้ว ถ้าเชือกขาด เขาก็จะกอดนาราไว้ แล้วเอาตัวเองรองนาราไว้ ด้านล่างยังมีผ้าปูอีกตั้งเยอะ มั่นใจได้ว่านาราต้องปลอดภัยแน่นอน
ตอนนี้เขาทั้งสองปลอดภัยทั้งคู่ นี้เป็นเรื่องที่ดีที่สุด พูดได้ว่าเชือกของกาก้าช่วยได้เยอะมาก
ด้วยความขอบคุณของคณพศ กาก้าไม่ได้พูดอะไรมาก“คุณคณพศ เรื่องนี้ฉันต้องทำอยู่แล้ว คุณไม่ต้องเกร็งใจหรอก”
พูดเสร็จ กาก้าก็หันไปขอบคุณคนที่ช่วย “ขอบคุณทุกคนที่ยอมช่วย สองคนนี้เป็นประธานและภรรยาของบริษัทเรา ตอนนี้พวกเขาปลอดภัยแล้ว ขอบคุณทุกคนอีกครั้ง ภายหลังทุกคนสามารถเอาของของพวกคุณแล้วไปเอาเงินได้เลย เมื่อกี้ฉันใช้โทรศัพท์ถ่ายวีดีโอไว้แล้ว หวังว่าทุกคนจะไปเอาของตอบแทนที่บริษัทนะ”
คณพศเห็นว่ากาก้าจัดการเรื่องได้ดีขนาดนี้ ในใจก็ยอมรับว่าครั้งนี้เขาหาคนได้ถูกแล้ว
“ใช่แล้ว ผู้ช่วย คุณมาอยู่ที่นี่ได้ไง?บังเอิญจังเลย ยังดีนะมีคุณ ไม่งั้นฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้ว”นาราได้สติ ก็กลับมาทักทายกาก้า
กาก้าหัวเราะ “ลูกพี่ลูกน้องฉันได้ลูกมาอีกคน ฉันเลยมาซื้อของให้เจ้าหญิงน้อย ฉันเห็นคุณกับคุณคณพศกำลังเดินอยู่ ก็เลยไม่ได้ไปรบกวน รอฉันออกมา ก็ได้ยินว่ามีคนบอกว่าไฟไหม้ ฉันนึกได้ว่าพวกคุณยังอยู่ชั้นสามอยู่ แล้วไฟไหม้ก็ใช้ลิฟต์ไม่ได้ ก็เลยรีบไปดูที่ด้านหลังเห็นว่ามีหน้าต่างพอดี ฉันเลยรีบไปซื้อเชือกแล้วเอามาให้ ฉันก็เชื่อว่าพวกคุณต้องรอดแน่นอน”
