คำพูดของเหมียนเจิ้งอวี่ ทำให้ทุกคนตกใจ
“ปู่เหมียว นี่เป็นแค่ชาปลอมที่เศษสวะคนหนึ่งส่งมอบมาให้ ทำไมคุณยังคิดว่าเป็นของจริงได้ค่ะ?”
เจิ้งเหม่ยหลิงรีบก้าวไปข้างหน้าและกล่าว
นายท่านตระกูลโจวก็ดึงสติกลับมา ยี่สิบล้านที่เหมียนเจิ้งอวี่ออกให้ สำหรับเขาแล้ว ก็เป็นราคาที่สูงมาก เขายังไม่เคยเห็นเงินมากมายแบบนี้มาก่อน
แต่อีกฝ่ายเป็นเหมียนเจิ้งอวี่ ผู้นำตระกูลอันดับสองของเมืองโจวเฉิง ถ้าหากเอาชาปลอมนี้ขายให้เหมียนเจิ้งอวี่จริงๆ เกิดคนรุ่นหลังในบ้านของเขารู้ความจริง ตระกูลโจวก็จบเห่แน่
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เขาไม่เชื่อด้วยซ้ำว่า ชานี้เป็นของจริง
“เจ้าบ้านเหมียว พูดอย่างไม่ปิดบังคุณ นี่เป็นชาคุณภาพต่ำที่สามีหลานสาวของผมส่งมอบมาให้ จนถึงตอนนี้ ผมยังไม่ยอมรับเขา นอกจากนี้ เขาเป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าจริงๆ จะส่งมอบชาต้าหงเผาจากต้นแม่มูลค่าหลายสิบล้านให้ผมได้อย่างไร?”
นายท่านตระกูลโจวกล่าวอย่างรวดเร็ว
ในเวลาเดียวกัน จากตรงหน้าของเหมียนเจิ้งอวี่ ก็โยนชากล่องนั้นลงในถังขยะ และสั่งเจิ้งเหม่ยหลิงที่อยู่ข้างกายว่า: “เหม่ยหลิง เธอเอาชาคุณภาพต่ำนี้ โยนทิ้งลงในท่อระบายน้ำซะ! อย่าให้ใครดื่มผิดเข้า แล้วโดนพิษ!”
“เฮ้ย เดี๋ยวก่อน!”
เหมียนเจิ้งอวี่ยังไม่ทันดึงสติกลับมา เจิ้งเหม่ยหลิงก็เอาชาเดินออกไปแล้ว
เหมียนเจิ้งอวี่รีบไล่ตามออกไปอย่างรวดเร็ว เพียงแต่ตอนที่เขาตามออกไป เจิ้งเหม่ยหลิงก็โยนชาทั้งหมดลงในท่อระบายน้ำแล้ว
คนของตระกูลโจว ก็ทยอยเดินตามเหมียนเจิ้งอวี่ออกจากคฤหาสน์
“ปู่เหมียว หนูโยนชาปลอมทิ้งแล้ว แบบนี้ก็ไม่มีทางเสิร์ฟผิดแล้ว!”
เจิ้งเหม่ยหลิงปรบมือ และพูดอย่างยิ้มกริ่ม
“พวก พวก พวกคุณก็แค่กลุ่มคนโง่ชัดๆ! นั่นเป็นชาต้าหงเผาจากต้นแม่ของภูเขาอู๋อี๋ของจริง! อย่าว่าแต่ยี่สิบล้าน ถ้าหากเอาไปประมูลขาย ไม่แน่อาจสามารถประมูลขายราคาได้สูงมากกว่านี้ก็ได้!”
ท่าทางของเหมียนเจิ้งอวี่เจ็บปวดใจมาก พูดด้วยความโกรธ: “พวกคุณตำน้ำพริกละลายแม่น้ำชัดๆ! ชามูลค่าหลายสิบล้าน บอกว่าทิ้งก็ทิ้งเลย”
พูดแล้ว เขาก็หันหลังก็จากไป
“ปัดโธ่ เจิ้งอวี่? คุณกำลังทำอะไรนะ? ทำไมก็กลับแล้ว?”
เจิ้งเต๋อหัวรีบไล่ตามออกไป
เหมียนเจิ้งอวี่เดินไปถึงตรงหน้ารถRolls-Royce Motor Carsคันนั้นของตัวเอง ทันใดนั้นก็หยุดฝีเท้าลงมา มองไปที่เจิ้งเต๋อหัวแล้วพูดว่า: “เต๋อหัว เห็นแก่มิตรภาพหลายปีของพวกเรา ฉันเตือนคุณอย่าคบหาสมาคมกับตระกูลโจว ตระกูลเล็กที่มองการณ์ตื้นเขินแบบนี้ คุณภาพต่ำทำการใหญ่ไม่ได้ด้วยซ้ำ!”
“เจิ้งอวี่ คุณหมายความว่าอย่างไร?”
สีหน้าของเจิ้งเต๋อหัวค่อนข้างดูไม่ดี
เหมียนเจิ้งอวี่แสยะยิ้ม: “คุณคิดว่า ชายหนุ่มคนรุ่นหลังที่สามารถมอบชามูลค่าหลายสิบล้านให้ได้ เป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าธรรมดาจริงๆเหรอ? ตระกูลโจว มองพลาดไปแล้ว! เอาล่ะ มีชีวิตมาถึงขนาดนี้แล้ว จะเชื่อฉันหรือไม่ คุณตัดสินใจด้วยตัวเอง! ฉันขอตัวก่อนแล้ว!”
ทันทีที่เสียงลดลง เหมียนเจิ้งอวี่ก็ขึ้นรถทันที
เมื่อมองไปที่ด้านหลังของรถRolls-Royce Motor Carsที่จากไป เจิ้งเต๋อหัวดูมึนงง
เพื่อนเก่าคนนี้ของเขา เป็นคนแบบไหน เขารู้ดีกว่าใคร
อย่างอื่นไม่ว่า ทางด้านการมองคนนี้ เก่งมาก
เขาผ่านเรื่องเล็กน้อย ก็สามารถมองได้มากกว่า
เมื่อฟังความหมายของเขา คนรุ่นหลังคนนั้นที่โดนตระกูลโจวขับไล่ออกไป น่าจะเป็นชายหนุ่มที่ไม่ธรรมดา
“คุณพ่อตา เจ้าบ้านเหมียวเป็นอะไรไป? ก็แค่ชาปลอมหนึ่งกล่องไม่ใช่เหรอ? ฉันยังเป็นห่วงว่าเขาจะดื่มแล้วท้องเสีย ถึงไม่ขายชาปลอมให้เขา”
ในเวลานี้นายท่านตระกูลโจว ก็กล่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจ
เขารู้สึกใจไม่ดี ทั้งๆที่ตัวเองหวังดีต่อเหมียนเจิ้งอวี่ แต่อีกฝ่ายกลับไม่เห็นค่า
เจิ้งเต๋อหัวมองไปที่นายท่านตระกูลโจวด้วยใบหน้าซับซ้อน: “คุณพ่อตา ครั้งนี้ คุณมองพลาดไปแล้ว!”
“หมายความว่าอะไร?”
นายท่านตระกูลโจวขมวดคิ้วพูด
“จมูกของเจิ้งอวี่ดีมาก บนโลกใบนี้ ไม่มีชาที่เขาดมไม่ออก ชาที่คุณให้เหม่ยหลิงทิ้งเมื่อกี้นี้ เป็นชาต้าหงเผาจากต้นแม่ของภูเขาอู๋อี๋จริงๆ!”
เจิ้งเต๋อหัวเอ่ยปากพูด
หลังจากที่พูดจบ เขาก็รู้สึกว่านายท่านตระกูลโจวเป็นคนโง่
นั่นเป็นชามูลค่าหลายสิบล้าน ถูกโยนทิ้งลงท่อระบายน้ำ ไม่ใช่ตำน้ำพริกละลายแม่น้ำแล้วคืออะไร?
มิล่ะน่าเหมียนเจิ้งอวี่ถึงได้โกรธขนาดนั้น เมื่อนึกถึงชาโดนทำลาย เจิ้งเต๋อหัวรู้สึกเจ็บปวดอย่างฉับพลัน
คนของตระกูลโจวก็อยู่ ในเวลานี้หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเจิ้งเต๋อหัว ใบหน้าของแต่ละคนก็เต็มไปด้วยความเฉื่อยชา
“เป็นไปไม่ได้!”
ท่าทางของเจิ้งเหม่ยหลิงก็ตื่นตระหนกตกตะลึง: “เขาแค่เศษสวะคนหนึ่ง จะมอบชาหลายสิบล้านให้ได้อย่างไร? เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”
“เพียะ!”
ทำให้ทุกคนต่างตกใจ เจิ้งเต๋อหัวตบไปบนใบหน้าของเจิ้งเหม่ยหลิง พูดด้วยความโกรธ: “แกหุบปากซะ! แกรู้มั้ยว่าคำพูดนี้ของแก ก็คือกำลังสงสัยปู่เหมียวของแกเหรอ? ถ้าหากให้เขารู้ ความสัมพันธ์ที่รักษากันมาหลายปีของฉันกับเขา ก็จะถูกทำลายเพราะคำพูดนี้ของแก!”
“คุณปู่!”
เจิ้งเหม่ยหลิงกุมใบหน้าที่โดนตบไว้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความน้อยใจ น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้
เธอหันหลังแล้ววิ่งออกไป
เจิ้งเต๋อหัวส่งเสียงเย็นชา มองไปที่นายท่านตระกูลโจวอย่างราบเรียบ: “ในเมื่อของขวัญก็ถูกส่งถึงแล้ว งั้นฉันก็ควรกลับไปได้แล้ว!”
หลังจากที่พูดจบ เจิ้งเต๋อหัวก็จากไป
ทุกคนต่างก็รู้สึกว่าเหมือนกำลังฝันอยู่ โดยเฉพาะนายท่านตระกูลโจว ใบหน้าดูเฉื่อยชา
ตระกูลโจวไม่ได้เป็นตระกูลที่มีเงินและอิทธิพล แม้แต่คฤหาสน์ที่มีบริเวณกว้างนี้ ก็เป็นโจวยู่ชุ่ยที่ใช้เงินสร้างขึ้น
เหตุผลที่สามารถดึงดูดบุคคลยิ่งใหญ่ระดับอย่างเหมียนเจิ้งอวี่ได้ นั่นก็เป็นเพราะโจวอวี้หรงลูกสาวคนเล็กของเขา จะแต่งงานกับตระกูลเจิ้ง
และเจิ้งเต๋อหัวก็มีความสัมพันธ์ที่ดีมากกับเหมียนเจิ้งอวี่ ไม่อย่างนั้น ตระกูลโจวก็ไม่ใช่ของอะไร
แต่ครอบครัวแบบนี้ กลับเอาชาหลายมูลค่าสิบล้านทิ้งเหมือนกับขยะ
“เสี่ยวซี ชานั้น เป็นของจริงเหรอ?”
หลังจากนั้นไม่นาน นายท่านตระกูลโจวถึงได้ถามฉินซีด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
แม้ว่าฉินซีจะไม่รู้เรื่องชา แต่กลับเชื่อหยางเฉิน พยักหน้า: “คุณปู่ค่ะ ชาเป็นของจริง คุณปู่เข้าใจหยางเฉินผิดแล้ว!”
นายท่านตระกูลโจวดูขมขื่น ทันใดนั้นก็คิดอะไรออก
“ใช่แล้ว ยังมีหยกเจ้าแม่กวนอิมที่หลานเขยมอบให้ล่ะ?”
ทันใดนั้นนายท่านตระกูลโจวก็มองไปทางนายหญิงตระกูลโจวแล้วถาม การหายใจของเขาค่อนข้างเร็วถี่ขึ้นมา
แม้แต่การเรียกหยางเฉินก็เปลี่ยนเป็นหลานเขย
นายหญิงตระกูลโจวชี้ไปที่ถังขยะข้างๆ: “ก่อนหน้านี้ คุณบอกว่า สิ่งของที่หยางเฉินมอบให้เป็นของปลอมไม่ใช่เหรอ? ฉันก็ทิ้งลงถังขยะแล้ว”
นายท่านตระกูลโจวรีบวิ่งไปที่หน้าถังขยะ และเก็บหยกเจ้าแม่กวนอิมออกมาด้วยตัวเอง
เพียงแต่หยกเจ้าแม่กวนอิมที่เดิมทีสมบูรณ์แบบ ในเวลานี้กลับแต่แตกออกเป็นหลายชิ้น
“แตกแล้ว!”
คนของตระกูลโจวมองไปที่มือของนายท่านตระกูลโจว ต่างก็ดูเฉื่อยชา
นายท่านตระกูลโจวก็พรึ่บพรั่บ นั่งบนเก้าอี้หวาย ไอไม่กี่คำ และหายใจหอบอีกครั้ง
“พ่อ!”
“คุณปู่!”
“คุณปู่!”
ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนทั้งหมดในห้องโถงก็ตื่นตระหนก
ดีเพียงแค่โรคหอบหืดกำเริบ หลังจากที่ได้รับยาประจำตัวแล้ว ในไม่ช้าก็กลับเป็นปกติ
แต่นายท่านตระกูลโจวกลับดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส ใบหน้าอ่อนแอ ไม่มีชีวิตชีวาแม้แต่น้อย
“ฉันเหนื่อยแล้ว! เสี่ยวซี ประคองปู่ไปที่ห้องนอน!”
นายท่านตระกูลโจวกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย
ในเวลานี้ ในใจของเขาเพียงแค่เสียใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แต่ทุกอย่างก็สายไปแล้ว ชาที่มีมูลค่าหลายสิบล้านถูกคิดว่าเป็นชาปลอมแล้วทิ้ง เห็นได้ชัดว่าหยกเจ้าแม่กวนอิมก็เป็นสมบัติล้ำค่าเช่นกัน และก็แตกออกเป็นหลายชิ้น
