แต่เมื่อนึกถึงความสัมพันธ์ของหยางเฉินกับจอมพลของดินแดนเหนือแล้ว เขาก็พอเข้าใจได้
เพียงแต่ว่า เมื่อทั้งสามคนกำลังจะออกไป ทันใดนั้นก็มีชายฉกรรจ์หลายๆ คนเดินเข้ามาขวางทางพวกเขาไว้
เมื่อเห็นการแต่งตัวของคนพวกนี้ รูม่านตาของซ่งหวายี่ก็หดตัวลง เพราะเครื่องแบบพวกนั้นก็คือคนของ คลับหวงจิน
“คุณหยางครับ การแข่งขันยังไม่จบเลย แต่คุณจะไปแล้วหรือ? คงไม่เหมาะสมเท่าไหร่มั้ง?”
จู่ ๆ ก็มีเสียงพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน
หยางเฉินคิ้วขมวดและแสยะยิ้มกับชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามาหาเขา “การแข่งขันจะจบหรือไม่ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมล่ะ?”
เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ หยางเฉินเคยเห็นเขามาก่อนแล้ว เขาชื่อเฉาฮุย ทายาทของตระกูลเฉาซึ่งเป็นหนึ่งในสี่แห่งตระกูลเดอะคิง และเป็นคนที่พยายามจะแย่งซื้อที่ดินในเขตชานเมืองทิศใต้ไปจากมือขอหยางเฉินเมื่อเช้านี้
ณ เวลานี้ ทั้งซ้ายและขวามือของเขายังมีผู้เฒ่าที่แต่งตัวด้วยชุดจีนราชวงศ์ถังติดตามเขามาด้วยอีกสองคน ซึ่งทั้งสองคนนั้นอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของความแข็งแกร่ง
แม้แต่ชายชราในชุดจีนที่ยืนอยู่ข้างอวี๋เหวินปิงยังไม่แน่ใจว่าจะแข็งแกร่งกว่าคนใดคนหนึ่งในสองคนนั้นไหม
“คุณเป็นผู้ที่จะกวาดแชมป์ในคืนนี้เชียวนะ ผู้ชมกว่าครึ่งที่อยู่ในนี้ก็เดิมพันแล้วว่าคุณคือผู้ชนะ ถ้าคุณจากไปแบบนี้ แล้วผมจะอธิบายกับคนเหล่านั้นยังไงล่ะ?” เฉาฮุยพูดด้วยรอยยิ้ม
และคำพูดเหล่านี้ ก็แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ของเขากับคลับหวงจิน
ที่แท้ คลับหวงจินเป็นทรัพย์สินของตระกูลเฉาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ไม่น่าหล่ะที่นี่ถึงเป็นที่ทำเงินของคนในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู
ซ่งหวายี่ที่ยืนอยู่ข้างหยางเฉินในเวลานี้ก็ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก
คำพูดของเฉาฮุยได้แสดงให้เห็นแล้วว่าเขากับคลับหวงจินนั้นมีความสัมพันธ์กันอย่างไร และเขายังรู้ว่าเบื้องหลังของคลับหวงจินนั้นก็คือตระกูลเฉาผู้ซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ของตระกูลเดอะคิง
แล้วไม่ได้หมายความว่าชายหนุ่มที่อายุคราวเดียวกับเขาที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้ เป็นทายาทของตระกูลเฉาหรือ?
แต่ว่าคำพูดถัดไปของหยางเฉินทำให้เขาตกใจจนวิญญาณแทบหลุดออกจากร่าง “ถ้าผมจะไป แล้วคุณคิดว่าจะห้ามผมได้ไหม?”
เฉาฮุยแสยะยิ้มเบาๆ “ไอ้หนู เมื่อตอนเช้านายทำร้ายคนของข้า ข้าไม่ถือสาก็ได้ แต่ถ้านายกล้าทำอะไรใครที่นี่ ข้ารับรองว่านายกับเพื่อนของนาย จะไม่มีใครออกไปจากที่นี่ได้แน่!”
จากนั้น ชายฉกรรจ์ร่างใหญ่พวกนั้นก็ล้อมหยางเฉินไว้ และทุกคนก็หยิบปืนออกมาแล้วหันปลายกระบอกปืนไปที่หยางเฉินและเพื่อนของเขาทั้งสามคน
ซ่งหวายี่กับซ่งหวาหย่าตกใจจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะซ่งหวาหย่ายิ่งตกใจจนสุดขีด เธอได้แต่จับชายเสื้อของหยางเฉินไว้อย่างแนบแน่น ซึ่งดูเหมือนในเวลานี้ คงจะมีแค่หยางเฉินเท่านั้นที่จะทำให้เธอรู้สึกพึ่งพาได้
ถึงแม้ซ่งหวายี่อยากให้หยางเฉินแข่งขันต่อ แต่ว่าหยางเฉินเคยลงแข่งให้เขาแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นหยางเฉินยังมีเรื่องกับซ่งหวาเหว่ยไปแล้วด้วย แต่หยางเฉินยังรับปากเขาว่าจะไว้ชีวิตตระกูลซ่งของเขา ฉะนั้นเขาจึงไม่กล้าขออะไรมากไปกว่านี้อีก
และถ้าหากถูกในตอนนี้ เขาก็คงต้องยอม
ในที่ห่างออกไปไม่ไกล อวี๋เหวินปิงกับชายชราชุดจีนยังอยู่ด้วยกัน
อวี๋เหวินปิงที่เห็นหยางเฉินถูกปิดล้อมไว้ก็รู้สึกแปลกใจ “ท่านถังครับ คนพวกนั้นก็คือคนที่อยู่เบื้องหลังของคลับหวงจินหรือ?”
ชายชราชุดจีนยิ้มอ่อนๆ “พ่อหนุ่มคนนั้นคือญาติของตระกูลเฉา ชื่อเฉาฮุย เมื่อไม่กี่วันก่อนเขาเพิ่งถูกส่งมาดูแลการแข่งขันชิงแชมป์ประจำปีของคลับหวงจิน”
แววตาของอวี๋เหวินปิงเต็มไปด้วยความตกใจ นึกไม่ถึงเลยว่าจะได้เจอกับคนตระกูลเฉาเร็วขนาดนี้
แต่ภายหลังความตกใจ เขารู้สึกมีความสุขที่มากกว่า
เพราะว่า ระหว่างหยางเฉินกับเฉาฮุยนั้นต้องเผชิญหน้ากันอย่างแน่นอน และจากที่เขาสังเกตุหยางเฉินมานั้น หยางเฉินต้องไม่ยอมอ่อนข้อให้ใครแน่
เฉาฮุยในฐานะทายาทตระกูลเฉา ถึงแม้ไม่ใช่ทายาทสายตรง แต่อย่างน้อยเขาก็มีสายเลือดของตระกูลคิง แล้วใครจะข่มเขาได้ล่ะ?
ด้วยเหตุนี้ ระหว่างสองคนนี้ต้องตายไปข้างหนึ่งแน่
“ท่านถัง ผมเข้าใจแล้วครับว่าทำไมคุณถึงบอกว่าหยางเฉินฆ่าผมไม่ได้ เพราะคลับหวงจินเป็นทรัพย์สินของตระกูลเฉา ณ ที่นี้ ต่อให้หยางเฉินติดปีกก็บินออกไปจากที่นี่ไม่ได้หรอก” อวี๋เหวินปิงพูดไปหัวเราะไป
ชายชราชุดจีนพยักหน้าตอบ “ข้ายอมรับนะว่ามันเป็นคนแข็งแกร่งมาก และพรสวรรค์ทางด้านศิลปะการต่อสู้ของมันก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน แต่ว่าถ้าต่อกรกับตระกูลคิงแล้ว มันก็มีแต่ตายอย่างเดียว”
“แกเห็นผู้เฒ่าสองคนที่อยู่ข้างหลังเฉาฮุยมั้ย? พวกเขาเป็นยอดฝีมือของตระกูลเฉา ความแกร่งอยู่เหนือข้าทั้งนั้น ต่อให้หยางเฉินจะแกร่งกล้าสักแค่ไหน มันก็ไม่ใช่คู่ปราบของพวกเขาอยู่ดี”
แววตาของอวี๋เหวินปิงดูน่าตื่นเต้นมาก และนัยน์ตายังเต็มไปด้วยการรอคอย “ข้าล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าครั้งนี้เอ็งจะรอดไปได้ยังไง?”
ในเวลานี้ ดวงตาของหยางเฉินประกายเจตนาของการสังหารที่รุนแรงออกมาและหรี่ตามองไปที่เฉาฮุย
“ถ้าผมไม่ยอมแข่งต่อล่ะ?” หยางเฉินถาม
“เหอะ ๆ นายคิดว่า เวลานี้นายยังมีทางเลือกอื่นงั้นเหรอ?” เฉาฮุยยิ้มพูด
หยางเฉินมองไปที่ผู้เฒ่าทั้งสองที่อยู่ด้านหลังของเฉาฮุยแล้วพยักหน้าตอบ “มีแน่นอน!”
“คุณว่า ถ้าผมใช้คุณเป็นตัวประกัน ต่อให้คนของคุณจะแข็งแกร่งแค่ไหน แล้วยังจะมีประโยชน์อยู่ไหม?” หยางเฉินถามอย่างกะทันหัน
เฉาฮุยที่ฟังคำพูดของหยางเฉินแล้ว เขาไม่ได้โกรธแต่กลับหัวเราะออกมา “ไอ้หนู ข้าปฏิเสธไม่ได้จริงๆ นะว่าความกล้าหาญของนายมัน……”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ คอของเขาก็ถูกบีบไว้ และไม่สามารถพูดได้อีกแม้แต่คำเดียว
“ไอ้หนู ปล่อยคุณชายฮุยนะ!”
แม้แต่ยอดฝีมือที่ยืนอยู่หลังเฉาฮุยยังไม่ทันตั้งตัว หยางเฉินก็ได้ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเฉาฮุยและบีบคอเฉาฮุยไว้ด้วยความโกรธ
เฉาฮุยที่ถูกหยางเฉินบีบคอเอาไว้ก็ยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาและทำให้ทุกคนถึงกับตกตะลึง
เพราะว่าคนพวกเหล่านั้นที่เฉาฮุยได้พามานั้น ทุกคนได้แต่งเครื่องแบบของคลับหวงจินกันหมด ซึ่งสามารถพูดได้ว่าเฉาฮุยเป็นผู้มีอำนาจของคลับหวงจินแห่งนี้อย่างแน่นอน
แม้ว่าน้อยคนจะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเฉาฮุย แต่คนส่วนใหญ่ก็รู้ว่าเบื้องหลังของคลับหวงจินนั้นมีอิทธิพลมากแค่ไหน แม้กระทั่งแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูยังไม่กล้ามีเรื่องด้วยเลย
แต่คลับที่ทรงอิทธิพลแห่งนี้ และในเวลานี้ คนของพวกเขากลับถูกหยางเฉินบีบคอไว้ด้วยมือข้างเดียว
อวี๋เหวินปิงกับชายชราชุดจีนทั้งสองที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล เดิมทีคิดว่าจะรอดูหนังสนุกแล้ว แต่สุดท้ายกลับเกิดเรื่องที่เกินความคาดหมายของพวกเขา
“เป็นไปได้ไง?” อวี๋เหวินปิงถึงกับเบิกตากว้าง
ในสายของชายชราชุดจีนก็ได้เต็มไปด้วยความตกใจ เพราะเขานั้นได้รู้ดีถึงสถานะตัวตนที่แท้จริงของเฉาฮุย
ที่สำคัญคือ ผู้เฒ่าในชุดจีนราชวงศ์ถังทั้งสองที่คอยปกป้องเฉาฮุยนั้น ต่างก็มีฝีมือที่ยอดเยี่ยมกันทั้งนั้น
ถึงขั้นนี้แล้ว หยางเฉินยังควบคุมความเป็นความตายของเฉาฮุยได้อีกหรือ?
“ไอ้หนุ่ม ปล่อยคุณชายฮุยเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นนายต้องเสียใจภายหลังแน่!”
หนึ่งในผู้เฒ่าในชุดจีนพูดด้วยใบหน้าที่เยือกเย็น
สายตาของหยางเฉินก็เต็มไปด้วยความเยือกเย็น จากนั้นเขาเพิ่มกำลังมืออย่างกะทันหัน “คุณหมายความว่า ถ้าผมไม่ยอมปล่อยมือ พวกคุณก็จะไม่ปล่อยผมไปงั้นสินะ?”
“รตัวก็ดี! “ผู้เฒ่าในชุดจีนพูดด้วยเสียงหนักแน่น และสายตาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น
รอยยิ้มที่ชวนกวนประสาทได้ปรากฏขึ้นที่มุมปากของหยางเฉิน “ถ้าอย่างงั้น ผมฆ่าเขาเลยไม่ดีกว่าเหรอ!”
เมื่อพูดจบ เขาก็ทำท่าจะฆ่าเฉาฮุย
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
ผู้เฒ่าในชุดจีนที่คอยปกป้องเฉาฮุยได้ตวาดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด
“ตระกูลเฉาของพวกเรามาจากหนึ่งในตระกูลคิง และคนที่ถูกแกบีบคอไว้ เขามีนามสกุลเฉาเหมือนกัน!”
ผู้เฒ่าในชุดจีนอีกคนก็ได้พูดขึ้น “ทางที่ดีแกควรคิดให้รอบคอบก่อน ไตร่ตรองอีกครั้งก่อนที่แกจะลงมือทำอะไร”
หยางเฉินถึงกับหัวเราะออกมา
“แกหัวเราะอะไร?” ผู้เฒ่าในชุดถังถามกลับ
“ผมหัวเราะความไร้เดียงสาของพวกคุณไง! คิดจริงๆ หรือว่า ถ้าพวกคุณเรียกตระกูลเฉามาทั้งตระกูลแล้วผมจะกลัวพวกคุณ?” หยางเฉินก็ได้ถามกลับ
