เขาเคยลองสืบอวี๋เหวินเกาหยางมาก่อน ดูจากปฏิกิริยาของอวี๋เหวินเกาหยางก็พอจะรู้ได้ว่าเขารู้เรื่องความลับ เพียงแต่ไม่เต็มใจที่จะพูดมันออกมา
อวี๋เหวินเกาหยางเป็นพ่อของเขาซึ่งเขาไม่สามารถฆ่าได้ แต่อวี๋เหวินปิงนั้นต่างออกไป
หากเป็นเรื่องด่วน หยางเฉินจะไม่มีทางใจอ่อนอย่างแน่นอน
“ฉันไม่เชื่อ！” ท่านถังเอ่ยปาก
หากส่งอวี๋เหวินปิงให้กับคนที่แข็งแกร่งเหนือชั้นอย่างหยางเฉินแล้วล่ะก็เกรงว่าอวี๋เหวินปิงคงจะถูกฆ่าตายเป็นแน่
“พี่เฉิน ไปพูดไร้สาระกับเขาทำไมเยอะแยะ？พี่หยุดเขาไว้แล้วผมจะไปเอาตัวมันมา” รอยยิ้มที่ดูกระหายเลือดปรากฏขึ้นที่มุมปากของหม่าชาว
เขารับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของท่านถังจึงประมาณตนไม่ไปจัดการกับเขา อย่างไรก็ตามเขาสามารถพาอวี๋เหวินปิงออกมาได้
หยางเฉินไม่ตอบรับอะไรพร้อมกับมองไปที่ท่านถังและถามอีกครั้ง “ท่านแน่ใจนะว่าจะไม่ส่งคนมา？”
ท่านถังส่ายหัว “นอกจากฉันจะตาย！”
“หากเป็นเช่นนั้นก็คงต้องผิดใจกันแล้ว！”
ดวงตาของหยางเฉินค่อยๆเย็นลงพร้อมกับออกคำสั่งไป “ลงมือ！”
“ครับ！”
ในขณะที่หยางเฉินออกคำสั่งไป หม่าชาวก็ได้พุ่งหน้าไปที่รถเบนท์ลีย์
“รนหาที่ตาย！”
ท่านถังตะโกนออกมาอย่างโกรธเคืองพร้อมกับขยับฝีเท้าไปทางหม่าชาว
“คู่ต่อสู้ของท่านคือฉันต่างหากล่ะ”
เพียงแต่ยังไม่ทันที่เขาจะถึงตัวของหม่าชาว หยางเฉินก็ได้มาสกัดที่ด้านหน้าไว้แล้วพร้อมกับชกออกไปหนึ่งที
“โป้ง！”
ท่านถังนั้นไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขาหยุดการโจมตีหม่าชาวพร้อมกับชูแขนขึ้นมากันหน้าอกไว้
หมัดของหยางเฉินกระทบเข้ากับแขนของท่านถังอย่างจังจนท่านถังถอยหลังไปหลายก้าว
“ฉันเคารพที่ท่านเป็นผู้อาวุโสจึงไม่ได้อยากจะลงมืออะไรกับท่าน แต่ท่านอย่าได้บังคับกันเลย ท่านก็รู้ดีว่าท่านไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน”
หลังจากหยางเฉินชกท่านถังจนถอยลงไปก็ไม่ได้ทำการไล่โจมตีต่อแต่เขากลับพูดเกลี้ยกล่อมแทน
สีหน้าของท่านถังดูเคร่งขรึม เขารู้ดีถึงความแข็งแกร่งของหยางเฉินแต่ตนก็ดันมีภารกิจที่ต้องแบกรับไว้บนบ่าเสียด้วย หากมีอะไรเกิดขึ้นกับอวี๋เหวินปิง มันก็คงยากที่จะหลีกเลี่ยงในความผิดนี้ของเขา
“ด้วยความแข็งแกร่งของท่านผู้อาวุโส การที่ต้องมาปกป้องสิ่งไร้ค่าเช่นนี้ช่างเป็นสิ่งที่ทำให้ความสามารถเสียเปล่าจริงๆ หากท่านผู้อาวุโสยอมทำตาม ฉันจะมอบตระกูลเฉาให้แก่ท่านและจะจ่ายเป็นสองเท่าให้ท่านเลย”
หยางเฉินพูดต่อ
พละกำลังของท่านถังนั้นแข็งแกร่งกว่าหม่าชาวนัก คนที่แข็งแกร่งเช่นนี้หากได้มาใช้งานล่ะก็คงเหมือนกับเสือติดปีกเลยล่ะ
ตอนนี้เขาตัดสินใจที่จะพาครอบครัวมาที่เมืองเยี่ยนตู ศัตรูที่จะพบหลังจากนี้ก็จะมีแต่แข็งแกร่งขึ้นไปทุกที
หากได้รับการคุ้มครองของชายที่แข็งแกร่งอย่างท่านถังล่ะก็คงสามารถบรรเทาความกดดันได้ไม่น้อยเลยล่ะ
เพียงแต่มันคงเป็นไปไม่ได้ที่ท่านถังจะมาติดตามหยางเฉิน เขาส่ายหัว “ตระกูลเฉามีพระคุณต่อฉันมากนัก ตระกูลเฉามอบชีวิตให้กับฉัน เพื่อตระกูลเฉาแล้วต่อให้ตายก็ถือว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณ！”
ในที่สุดหยางเฉินก็ได้รู้ว่าการที่จะให้ท่านถังมาติดตามตนนั้นคงเป็นเรื่องที่ไร้ความหวัง
“หากเป็นเช่นนั้นก็คงต้องผิดใจกันแล้วล่ะ！”
สีหน้าของหยางเฉินค่อยๆเย็นชาลง เขาไม่เคยใจอ่อนให้กับศัตรู
ท่านถังเองก็ไม่กล้าที่จะประมาท เขาระเบิดปล่อยพละกำลังออกมาในทันที ขยับเท้าพร้อมกับพุ่งร่างตรงไปที่หยางเฉิน
ด้วยฝีมือชั่วขณะหนึ่งทำให้เขาไปพุ่งมาอยู่ที่ด้านหน้าของหยางเฉินแล้ว
“ปึง！”
หยางเฉินเองก็ไม่ออมมืออีกต่อไป เขาต่อยเข้าไปที่หน้าอกของท่านถัง
เห็นเพียงร่างของท่านถังนั้นเหมือนกับว่าวที่เชือกขาดสะบั้น ลอยล่องไปหลายเมตรพร้อมกับตกลงมาอย่างแรง
ความเร็วของท่านถังนั้นเร็วมากแต่ทางด้านของพละกำลังนั้นยังห่างไกลกับหยางเฉินนัก
ท่านถังนั้นไม่ได้ต้านทานกำลังแรงชกของหยางเฉินเลยแม้แต่น้อย เขาเลือดกระอักปากและลมหายใจก็ห่อเหี่ยวลงไปมาก
แต่ถึงยังไงเขาก็ยังคงกระเสือกกระสนดิ้นรนที่จะลุกขึ้นมา ในใจรู้สึกตกตะลึงอย่างถึงที่สุด
เดิมทีตอนที่เขาอยู่คลับหวงจิน เขาก็คิดว่าอยู่เสมอว่าการแสดงออกของหยางเฉินนั้นถือว่าแข็งแกร่งมาก จนถึงตอนนี้เขาถึงตอบสนองได้ว่าฝีมือที่หยางเฉินหยิบออกมาตั้งแต่ต้นจนจบนั้นช่างดูเรียบง่าย
ส่วนในเรื่องของความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหยางเฉินว่ามีมากเพียงใด เขาเองก็ไม่แน่ชัดนัก
เพราะเขาเองก็ยังไม่เคยใช้กำลังบีบบังคับให้หยางเฉินแสดงส่วนที่แข็งแกร่งที่สุดออกมา
ในเวลานี้ หม่าชาวเองก็เดินมาถึงด้านหน้าของรถเบนท์ลีย์พร้อมกับต่อยไปที่กระจกรถและลากคนขับออกมา
ต้องจัดการคนขับก่อนถึงจะมั่นใจได้ว่าอวี๋เหวินปิงจะไม่สามารถหลบหนีไปได้
ภายในรถ
อวี๋เหวินปิงเมื่อเห็นหม่าชาวทุบกระจกรถจนแตกพร้อมกับนำตัวคนขับออกไป เขาก็ตกใจกลัวจนแทบบ้า
“ฉันควรทำยังไงดี？”
อวี๋เหวินปิงตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก เขารู้สึกเสียใจที่ได้มาเป็นศัตรูกับหยางเฉิน
แต่มาเสียใจตอนนี้ก็สายไปแล้ว
“ไอ้หนู จะลงจากรถเองหรือว่าจะให้ฉันลากลงมา？”
หม่าชาวพูดด้วยรอยยิ้ม
“ฉัน…ฉันลงไปเอง！” ในที่สุดอวี๋เหวินปิงก็ตัดสินใจได้
หม่าชาวใช้น้ำเสียงบังคับให้ลงจากรถ ตนลงจากรถเองคงจะเจ็บน้อยกว่าหน่อย
แต่ในขณะนั้นเองนักฆ่าชุดดำก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับกริชสั้นในมือ เขาพุ่งจ้วงแทงไปที่อกของหม่าชาวโดยตรง
“พรึ่บ！”
หม่าชาวที่ไม่สามารถหลบหลีกได้ทันจึงถูกกริชแทงไปที่แขนจนเป็นรู
อย่างไรก็ตามยังไม่ทันมีโอกาสที่เขาจะได้ตอบสนอง กริชก็พุ่งเข้ามาโจมตีเขาอีกครั้ง
เขาทำเพียงแต่ยกเลิกการโจมตีและหลบหลีกอย่างรวดเร็ว
อีกฝ่ายสวมใส่ชุดคลุมปกปิดใบหน้าทั้งหมดไว้ในผ้า ซึ่งนั่นทำให้ไม่เห็นใบหน้าเลยแม้แต่น้อย
ทันใดนั้นหยางเฉินขมวดคิ้วพร้อมกับจ้องไปที่ท่านถังและพูดอย่างโกรธแค้น “นี่ท่านจ้างนักฆ่ามาเหรอ？”
นักฆ่าในชุดคลุมสีดำนี้มีการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วว่องไวเป็นอย่างมาก ทุกๆการเคลื่อนไหวแฝงเจตนาฆ่า ต้องเป็นนักฆ่าระดับนานาชาติเท่านั้นถึงมีความสามารถในการสังหารที่ทรงพลังเช่นนี้
“หากนายยังไม่ช่วยพี่น้องของนายล่ะก็เกรงว่าเขาก็คงตายอยู่ที่นี่” ท่านถังพูดพร้อมกับยิ้มเยาะ
รวมถึงสไปเปอร์ก่อนหน้านี้ก็เป็นเขานี่แหละที่จ้างมาเล่นงานหยางเฉิน
แต่สิ่งที่เกินความคาดหมายของเขาก็คือแม้จะเป็นการโจมตีของสไปเปอร์หลายคนแต่หยางเฉินก็ยังสามารถไล่ตามพวกเขามาได้ทัน
“ในเมื่อนายรนหาที่ตาย ฉันก็จะอนุเคราะห์ให้！”
เจตนาฆ่าในดวงตาของหยางเฉินแกร่งกล้าขึ้นเรื่อยๆ
เดิมทีเขาไม่ต้องการที่จะเป็นศัตรูกับตระกูลเฉา เพียงแค่อยากจะรู้ความลับเกี่ยวกับแม่ของเขาผ่านปากของอวี๋เหวินปิงก็เท่านั้นและเขาก็จะปล่อยให้อวี๋เหวินปิงมีชีวิตรอดไป
แต่ในตอนนี้ เขาจะไม่ยอมให้ท่านถังมีหนทางในการรอดชีวิตอีกต่อไป
“อีกฝ่ายเป็นถึงนักฆ่าอันดับสามระดับโลกของพายุหิมะเลยนะ หากนายยังไม่รีบไปช่วยพี่น้องของนายล่ะก็นายจะต้องเสียใจอย่างแน่นอน”
ท่านถังที่รับรู้ได้ถึงเจตนาการฆ่าของหยางเฉินก็ได้รีบพูดออกมา
หยางเฉินยิ้มอย่างเหยียดหยาม “หากฉันจะบอกกับท่านว่านักฆ่าอันดับหนึ่งของพายุหิมะนั้นถูกพี่น้องของฉันฆ่าตายไปล่ะ？”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของท่านถังก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก “เป็นไปไม่ได้！”
หากบอกว่านักฆ่าอันดับหนึ่งนั้นตายในน้ำมือของหยางเฉิน เขาอาจจะยังพอเชื่อได้
แต่ถ้ามาพูดว่าคนที่ติดตามมากับหยางเฉินฆ่านักฆ่าอันดับหนึ่งของพายุหิมะล่ะก็เขาไม่เชื่อแน่ๆ
หยางเฉินเหลือบมองไปที่ท่านถังอย่างเย็นชาและไร้ซึ่งการอธิบายใดๆ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาออกไปว่า “จัดการให้ดีล่ะ！”
เมื่อเสียงสิ้นสุดลง หยางเฉินขยับเท้าพร้อมกับหายไปจากตรงนั้นทันที
ในเวลานี้เองมีลมมากมายอันทรงพลังปะทุออกมาจากร่างของหยางเฉินราวกับคลื่นที่โหมซัดสาดอย่างบ้าคลั่งได้พุ่งตรงไปยังร่างของท่านถัง
