เมื่อหยางเฉินรู้ชื่อของเฉาชิงในตอนนี้ เขาก็คาดเดาตัวตนของอีกฝ่ายได้แล้ว
ใน เมืองเยี่ยนตู มีคนมากมายที่สามารถให้ห้าสิบล้านได้ แต่ในเมืองเยี่ยนตูที่สามารถให้ห้าสิบล้านเพื่ออยากได้ผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ได้มีทุกคน
เฉาชิงสามารถเป็นสมาชิกของตระกูลเดอะคิงตระกูลเฉา ดูเหมือนว่าตำแหน่งของผู้ชายคนนี้ในตระกูลเฉาจะค่อนข้างสูง ถ้าไม่ใช่อย่างนั้น เขาจะไม่สามารถนำเงินออกมาได้เยอะขนาดนี้
หยางเฉินเหลือบมองเฉาชิงสองสามครั้ง อีกฝ่ายดูมีอายุยี่สิบเจ็ดแปด บนใบหน้าของเขา เขาดูคล้ายกับเฉาจื้อเล็กน้อย
เฉาชิงคนนี้หน้าตาคล้ายกับ เฉาจื้อมาก และมีแนวโน้มมากที่เขาจะเป็นพี่น้องกับเฉาจื้อ
“ไอ้หนู ตอนนี้นายรู้ตัวตนของฉันแล้ว นายน่าจะรู้ว่านายกำลังทำให้คนสูงๆอย่างฉันโกรธอยู่?”
เฉาชิงมองไปที่หยางเฉินอย่างภาคภูมิใจและพูดว่า “นายน่าจะรู้ว่าในสายตาของตระกูลเดอะคิง แม้ว่าแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูจะเข้าร่วมกองกำลัง ยังคงเป็นได้แค่หมดตัวหนึ่ง”
“แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู เป็นแปดตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองเยี่ยนตูแม้ว่าคุณจะมาจากแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู หากนายกล้าที่จะรุกรานฉัน ตระกูลของนายจะไม่มีวันปล่อยนายไปแน่ๆ”
เมื่อเห็นว่าหยางเฉินไม่พูด เฉาชิงคิดว่าหยางเฉินตกใจกับตัวตนของเขา
นี่เป็นครั้งแรกที่ เซี่ยเหอได้ยินเกี่ยวกับตระกูลเดอะคิง และสำหรับแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู มันเป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินเรื่องนี้
แต่จากคำพูดของเฉาชิง เธอรู้ได้เลยว่าภูมิหลังของตระกูลเฉาแข็งแกร่งเพียงใด
ชั่วครู่หนึ่ง เซี่ยเหอรู้สึกประหม่ามากขึ้นกว่าเดิม จับมืหยางเฉินแน่นด้วยมือทั้งสองข้าง เต็มไปด้วยความสำนึกผิดในใจของเธอ เธอคงไม่นัดหยางเฉินมาที่นี่ถ้าเธอรู้ก่อนหน้านี้
“เฉาชิง นายจะทำอะไรก็มาลงที่ฉัน อย่าไปลงที่แฟนฉัน”
เซี่ยเหอก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ยืนอยู่ข้างหน้าหยางเฉิน จ้องมองที่เฉาชิงแล้วพูด
เฉาชิงหัวเราะและพูดว่า “แต่เดิมฉันมาที่นี่เพื่อคุณ มันเป็นแฟนของคุณที่โง่เอง เขาไม่เพียงแต่เอาเงินของฉันไปเท่านั้น แต่ยังเอาคุณไปด้วย”
“ยังไงก็ตาม ฉันก็เป็นตระกูลเดอะคิงที่สง่างาม ฉันไม่เคยถูกคนล้อเล่นแบบนี้มาก่อน”
“อย่าให้ฉันทำแฟนคุณได้ ให้เขาคืนเงินฉัน แล้วคุณอยู่กับฉันหนึ่งคืน”
“ไม่อย่างนั้น วันนี้ฉันไม่เพียงแต่จะเอาคุณไป แถมยังจะฆ่าแฟนคุณให้ตายด้วย”
ใบหน้าของ เซี่ยเหอซีดลงชั่วขณะ กัดริมฝีปากสีแดงแน่น หัวใจของเธอเต็มไปด้วยการต่อสู้ดิ้นรน
เป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะไปกับเฉาชิงหนึ่งคืน แต่ถ้าเธอไม่ไปกับเขา เขาจะไม่ยอมปล่อยหยางเฉินไปแน่นอน
หยางเฉินเป็นผู้ช่วยชีวิตมารดาของเขาไว้ ถ้าไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือหยางเฉิน และเขายังช่วยแม่ของเธอหาอ้ายหลินที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติเพื่อช่วยในการผ่าตัด แม่ของเธออาจจะไม่สามารถอยู่รอดได้จนถึงทุกวันนี้
เมื่อ เซี่ยเหอกำลัคุ้นคิดอยู่ในใจ คิดที่จะตกลงแล้วด้วยซ้ำ เพื่อที่จะแลกความปลอดภัยให้กับหยางเฉิน ทันใดนั้นหยางเฉินกับจับมือเธอไว้แน่น
“เซี่ยเหอ อย่าไปพูดคุยกับขยะพวกนี้มากเลย”
หยางเฉินพูดด้วยหน้าที่สงบนิ่ง“ไม่ต้องกังวล ในเมืองเยี่ยนตู แม้ว่าราชาแห่งสวรรค์จะเสด็จมา เขาก็ไม่สามารถเอาฉันอยู่”
“หยางเฉิน อย่าดื้อได้ไหม?”
แม้ว่า ในใจของเคำนวณยเหอจะประทับใจอย่างมาก ที่หยางเฉินปกป้องเธอมาโดยตลอด แต่เธอก็รู้สึกโกรธเล็กน้อย”เราทั้งคู่สู้เขาไม่ได้หรอก คุณคืนเงินให้เขาก่อน แล้วเราค่อยมาคุยกันอีกที โอเคไหม?”
เมื่อเห็นว่าเเซี่ยเหอกำลังจะร้องไห้ หยางเฉินก็อ่อนลง ทนไม่ได้ที่จะให้เธอกลัวเพราะเขา
“โอเค ฉันตกลง!”
หยางเฉินพยักหน้า แล้วหยิบบัตรธนาคารของเฉาชิงออกมา โยนมันทิ้งบนโต๊ะ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “เงินก็คืนให้นายแล้ว จากนี้ไปก็ไม่มีอะไรติดกันแล้ว ว่าไง?”
ไม่ใช่ว่าหยางเฉินกำลังแสดงความอ่อนแอ แต่วงจรชีวิตของ เซี่ยเหอนั้นง่ายมาก คืนนี้ การต่อยตีของ หยางเฉิน ได้สร้างความตกใจอย่างมากให้กับ เซี่ยเหอ
เขาไม่ต้องการให้ เซี่ยเหอมองเห็นความมืดมิดมากกว่านี้
เมื่อเห็นว่าหยางเฉินเอาบัตรธนาคารออกมาจริงๆ ใบหน้าของ เซี่ยเหอก็รู้สึกโอเคขึ้นเล็กน้อย และมองไปที่ เฉาชิงแล้วพูดว่า “เฉาชิง ฉันไม่คู่ควรกับนายเอง ขอบคุณสำหรับความรักของคุณ ปล่อยเราไปเถอะ! ”
เฉาชิงก็หัวเราะออกมาทันที“พวกคุณไร้เดียงสาจริงๆ คุณคิดว่าฉันมีห้าสิบล้านในบัตรใบนี้จริงๆหรือ?”
“คุณหมายความว่าไง?”
ใบหน้าของ เซี่ยเหอหยุดนิ่งและเธอถาม
“บัรตที่มีมรเงินสิบล้านนั้น มีเงินอยู่ข้างใน แต่บัตรนี้ไม่มีแม้แต่สักหยวน”
หยางเฉินและ เซี่ยเหอยอมลง ซึ่งทำให้เฉาชิงรู้สึกมั่นใจและพูดเยาะเย้ยว่า “เป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง แม้ว่าฉันจะชอบก็ตาม ฉันก็ไม่ให้เงินห้าสิบล้านเพื่อที่อยากได้หรอกนะ”
“สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่ห้าสิบล้าน แต่เป็นคุณ ฉันต้องยอมรับว่าคุณไร้เดียงสาและน่ารักจริงๆ”
เจ้าของบาร์ก็หัวเราะเช่นกัน”ผมคิดว่าคุณชายเฉาเต็มใจที่จะทุ่มเงินห้าสิบล้านให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง แต่มันกลับกลายเป็นบัตรเปล่า!”
ใบหน้าของ เซี่ยเหอแสดงออกอย่างโกรธ เธอจะคิดว่าเฉาชิงยืนยันที่จะเอาเธอไว้เพราะหยางเฉิน รับบัตรธนาคารห้าสิบล้านของอีกฝ่ายไป
มันกลับกลายเป็นว่าไม่ใช่เหตุผลเลย แต่คือเพื่อที่อยากได้เธอ
“นายมันเลว!”
เซี่ยเหอตัวสั่นด้วยความโกรธ แต่เธอไม่สามารถทำอะไรกับเฉาชิงได้ เธอที่ไม่เก่งเรื่องคำพูดคำว่า ไอ้สารเลว เป็นคำพูดที่เลวทรามที่สุดของเธอ
ดวงตาของหยางเฉินหรี่ลงอย่างกะทันหัน เขาคิดไว้ที่จะทิ้งเรื่องนี้ไว้อย่างสงบแล้ว แต่เเฉาชิงก็กระโดดขึ้นอีกครั้ง และจะให้เซี่ยเหออยู่กับเขา
“นายแน่ใจหรือว่าต้องการเก็บผู้หญิงของฉันไว้” หยางเฉินถามขึ้นทันใด
เจ้าของบาร์พูดอย่างเย่อหยิ่ง“ไอ้หนู นายแกล้งทำเป็นสนุกหรือ? คุณชายเฉาต้องการผู้หญิงของนาย นั่นเป็นเพราะเขาไม่ได้ดูถูกนาย ถ้ายังเรื่องมากอีก ถึงคุณชายเฉาเต็มใจที่จะปล่อยนายไป ฉันจะไม่ปล่อยนายไปแน่ๆ ”
คุณชายเฉามองไปที่หยางเฉินด้วยใบหน้าที่ขี้เล่นราวกับว่าเขาลืมพลังการต่อสู้อันทรงพลังที่ หยางเฉินแสดงให้เห็นในเมื่อกี้นี้
และข้างหลังเขามีบอดี้การ์ดของตระกูลเฉาอีกสองคน ซึ่งทำให้เฉาชิงมีความมั่นใจมากขึ้น
“ในเมื่อนายชอบเป็นขาหมามาก ฉันก็จะหักขาหมาของนายเสียก่อน!”
จู่หยางเฉินก็พูดขึ้นมา พึ่งพูดจบ เขายกขาของเขาขึ้น และเตะแก้วไวน์ลงไปใต้เท้าของหมอนั้น
“บูม!”
เจ้าของบาร์ยังไม่ได้โต้ตอบกับสิ่งที่หยางเฉินพูด และแก้วไวน์ที่ถูกเตะก็กระแทกที่ขาเขาอย่างแรง
เสียง “คลิก” ขาของเขาหักโดยตรงและรู้สึกเสียวซ่าอย่างรุนแรงเกิดขึ้นในทันที
“โอ้ว……”
เสียงตะโกนที่เจ็บปวดดังก้องไปทั่วบาร์หงเหยียน
เฉาชิงตกตะลึงอย่างมาก เขาไม่คิดว่าหยางเฉินจะกล้าทำเช่นนี้หลังจากที่บอกหยางเฉินถึงตัวตนของเขา
เจ้าของบาร์ล้มลงกับพื้น กลิ้งไปมาอย่างเจ็บปวด
ความเจ็บปวดของกระดูกน่องที่หัก คือความเจ็บปวดที่บีบหัวใจ เจ็บปวดอย่างทรมาณอย่างมาก
บอดิการ์ดสองคนที่อยู่หลังเฉาชิง มีสีหน้าที่เคร่งขรึม และก้าวไปข้างหน้า เพื่อที่จะปกป้องเฉาชิงให้ปลอดภัยตลอดเวลา
หยางเฉินอยู่ห่างจากเจ้าของบาร์มากกว่าสิบกว่าเซนติเมตร เขาสามารถเตะแก้วไวน์ได้ขนาดนี้ และทำให้ขาของเจ้าของบาร์หัก ซึ่งแสดงว่าหยางเฉินเป็นบุคคลอันตรายต่อพวกเขาอย่างมาก
เซี่ยเหอก็ตกตะลึงเช่นกัน ปากของเขาเปิดออกเล็กน้อยและใบหน้าของเขาแสดงออกอย่างไม่น่าเชื่อ
ความแข็งแกร่งของหยางเฉินทำให้ความรู้ครั้งแล้วครั้งเล่า
“นาย นายกล้าดีมาจากไหน?” สีหน้าที่โกรธเคืองของเฉาชิงจ้องไปที่หยางเฉินและถาม
“นายเองที่บังคับให้แฟนฉันอยู่กับนาย ฉันจึงต้องจัดการขาของหมานายสักหน่อย ถ้าเทียบกับนาย นายนั้นแหละที่ยิ่งกว่าฉัน
หยางเฉินพูดด้วยท่าทางเย้ยหยัน
