ซุนซวี่ทั้งโกรธและอับอาย เขากัดฟันพูดว่า“หยางเฉิน แกอย่าจองหองไป ฉันยอมรับว่าแกสู้เก่งมาก แต่แล้วยังไงล่ะ？”
“การมาของคุณชายเฉาในครั้งนี้ได้พาผู้แข็งแกร่งของตระกูลเฉามาด้วย ถึงแกจะเก่งแค่ไหน จะเป็นคู่ต่อสู้ของผู้แข็งแกร่งตระกูลเฉาได้งั้นหรอ？”
“ที่ฉันเตือนให้แกออกไป ไม่ใช่เพราะกลัวแก แต่เห็นแก่ความสัมพันธ์ครั้งเก่าก่อน เลยไว้ชีวิตแกไป！”
หยางเฉินพูดอย่างเรียบเฉย“รอดชีวิต？คุณคิดว่าที่ผมมาตระกูลซุน เพื่อมาขอให้คุณไว้ชีวิตงั้นหรอ？”
ซุนซวี่ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่หลังจากที่ได้พูดคุยกับหยางเฉิน ความหวาดกลัวภายในใจของเขาก็ลดไปไม่น้อย
“หยางเฉินใช่ไหม？”
ในตอนนี้เองเฉาจื้อก็ได้พูดขึ้นมาว่า“ตอนนี้ฉันให้ทางเลือกแกสองทาง ถ้าไม่ยอมแพ้ ทำงานในเยี่ยนตูให้กับฉัน เป็นเวลาสามปี ฉันจะให้แกเป็นราชาของเยี่ยนตู”
“ทางเลือกที่สองก็คือ ฉันเอาชีวิตแก！”
ซุนซวี่ถึงกับกระวนกระวายใจ เขาคิดไม่ถึงว่า ตนมอบตระกูลซุนให้กับเฉาจื้อ เพื่อได้รับการคุ้มครองจากตระกูลเฉา
แต่ว่า เฉาจื้อกลับอยากดึงตัวหยางเฉิน
ถ้าหยางเฉินรับปาก งั้นตนจะมีชีวิตรอดไปได้อย่างไร？
หยางเฉินรู้สึกแปลกใจ แต่เขาก็เข้าใจทุกอย่างได้อย่างรวดเร็ว
เยี่ยนตูในตอนนี้ มีป้อมปราการที่แข็งแกร่งมาก ถึงแม้ว่าจะมีแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูเป็นผู้นำ แต่กลับไม่ราชวงศ์หรือราชนิกุลไหนเข้าร่วมปกครองเยี่ยนตูเลยแม้แต่คนเดียว
ถึงแม้ว่า ในนี้จะต้องมีปัญหาแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเยี่ยนตูใหญ่ขนาดนี้ ราชวงศ์กับราชนิกุลจะไม่ไหวหวั่นได้อย่างไร
เฉาจื้อ อยากจะแอบหนุนหลังตระกูลซุน เพื่อแทรกซึมเข้าไปที่ในเยี่ยนตูงั้นหรอ？
แน่นอนว่า ทุกอย่างเป็นแค่การคาดเดาของตนเอง สำหรับความจริงจะคืออะไร เขาไม่รู้หรอก และไม่สนใจที่อยากจะรู้ด้วย
ซุนซวี่มองไปที่หยางเฉินด้วยความประหม่า กลัวว่าหยางเฉินจะตอบตกลง
และสีหน้าของ เฉาจื้อก็ชั่วร้าย ราวกับไม่สนใจว่าหยางเฉินจะตอบตกลง หรือไม่ตอบตกลง
“ซุนซวี่ คุณว่า ถ้าผมตอบตกลง คุณจะมีจุดจบยังไงนะ？”
หยางเฉินไม่ได้รีบตอบกลับเฉาจื้อ แต่จู่ๆก็มองไปที่ซุนซวี่แล้วถาม
สีหน้าของซุนซวี่แข็งทื่อ คำพูดของหยางเฉินเห็นได้ชัดว่ากำลังบอกเขาว่า ขอแค่ตอบตกลง ซุนซวี่ก็จะมีจุดจบที่เลวร้ายมาก
“ฉันเป็นคนของคุณชายเฉาแล้ว ถ้าแกตอบตกลงคุณชายเฉา งั้นแกก็เป็นคนของคุณชายเฉาเหมือนกัน จากนี้เราก็จะเป็นพี่น้องที่ยืนอยู่ข้างเดียวกัน”
ซุนซวี่หัวเราะ“หรือว่า คุณหยางเป็นคนใจแคบ เพราะความแค้นเล็กน้อยในอดีต เลยจะเอาผมให้ตายกันล่ะ？”
“ผมคิดว่า ถ้าฉันฆ่าแกให้ตาย ไม่แน่คุณชายเฉาอาจจะดีใจก็ได้？”
ซุนซวี่มองไปที่เฉาจื้ออย่างกล้าๆกลัวๆ แล้วพูดต่อไปว่า“อีกทั้ง ฉันเป็นเจ้าบ้านของตระกูลซุน รู้ถึงการดำเนินงานในตระกูลซุนเป็นอย่างดี ไม่มีฉัน เกรงว่าตระกูลซุนคงอยากที่จะแข่งขันกับอีกเจ็ดตระกูลได้”
พูดจบ เขาก็มองไปที่เฉาจื้อ
เพียงแต่ว่า เฉาจื้อไม่เงยหน้าขึ้นมามองด้วยซ้ำ ในมือของเขาถือแก้วไวน์ แล้วเขย่าไปมา สายตาจับจ้องไปที่ของเหลวที่อยู่ในแก้ว เหมือนสนใจมากๆ
เมื่อเห็นว่าเฉาจื้อเหมือนจะไม่สนใจ กลับกันยังชื่นชมหยางเฉิน
เฉาจื้ออายุประมาณสามสิบเท่านั้น ในฐานะทายาทของบ้านหลังที่สามของตระกูลเฉา นิสัยหลีกเลี่ยงผู้คน คนประเภทนี้ อย่าว่าแค่ทายาทบ้านหลังที่สามของตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นทายาทราชาของตระกูลเฉา ก็ไม่คู่ควร
“หยางเฉิน คุณชายเฉายังรอคำตอบของแกอยู่นะ แกคงไม่ทำให้คุณชายเฉาผิดหวังแน่ ถูกไหม？”
ซุนซวี่ถามอย่างยิ้มๆอีกครั้ง
หยางเฉินหัวเราะ ยื่นมือหยิบเอกสารบนโต๊ะน้ำชาที่เซ็นเสร็จแล้วขึ้นมาดู
หลังจากพลิกอ่านไม่กี่หน้าอย่างไม่ใส่ใจมากนัก ก็รู้ว่ากิจการของตระกูลซุนถูกโอนถ่ายไปให้เฉาจื้อทั้งหมด
หยางเฉินมองซุนซวี่แวบหนึ่ง“เจ้าบ้านซุน คุณมันกล้าจริงๆ เพื่อให้สามารถอยู่ต่อไปในเยี่ยนตูได้ กลับยอมยกเงินจำนวนมหาศาลขนาดนี้ให้คนอื่น เพื่อมาอาศัยคุณชายเฉา”
ซุนซวี่เริ่มรู้สึกประหม่า สีหน้าไม่เป็นธรรมชาติ เขากล่าวว่า“หยางเฉิน แกอย่าคิดที่จะทำให้คนอื่นแตกคอกันนะ ฉันยกกิจการของตระกูลซุนให้กับคุณชายเฉา และเชื่อใจกับสนับสนุนคุณชายเฉาด้วย”
“งั้นหรอ？”
หยางเฉินหัวเราะอย่างชั่วร้าย แล้วถามกับเฉาจื้อว่า“ถ้าผมบอกว่า ยอมให้กับคุณชายเฉา แต่ผมขอชีวิตของซุนซวี่ คุณชายเฉาจะยอมไหมครับ？”
เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน สีหน้าของซุนซวี่ก็เปลี่ยนไป เขากลัวจุดนี้มากที่สุดแล้ว
อีกทั้งเขาก็รู้ดีเหมือนกันว่า ตนเองเมื่อเทียบกับหยางเฉินแล้ว เฉาจื้อต้องยอมรับหยางเฉิน แต่ไม่ใช่ซุนซวี่
คนที่สามารถควบคุมดูแลตระกูลได้มีเยอะมาก แต่คนที่มีวิทยายุทธที่เหนือกว่าคนอื่นอย่างหยางเฉิน แถมยังเป็นคนที่มีความสามารถ กลับมีไม่มาก
ถ้าหาดเขาเป็นเฉาจื้อ ก็รู้ดีว่าควรจะเลือกอย่างไร
“หยางเฉิน แกอย่าคิดทำให้คนอื่นแตกคอนะ ในเมื่อฉันยกกิจการให้กับคุณชายเฉาไปแล้ว คุณชายเฉาไม่มีทางทอดทิ้งฉันหรอกนะ！”
ซุนซวี่ตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น เขาตะคอกใส่หยางเฉินด้วยความโกรธ แต่ภายในใจของเขา กลับไม่สงบสุข
ซุนซวี่เหมือนตัวตลกคนหนึ่ง ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร ก็ไม่มีใครสนใจเขา
ในตอนนี้เองในที่สุดเฉาจื้อก็วางแก้วไวน์ลง จากนั้นมองไปที่หยางเฉิน
“ถึงฉันจะรู้ว่า แกกำลังทำให้คนอื่นแตกคอกัน แต่ฉันไม่สนใจเลยแม้แต่นิดเดียว ถึงแกจะทำสำเร็จ แล้วยังไงล่ะ？”
เฉาจื้อพูดด้วยใบหน้าภาคภูมิใจ“แกถามสิ ว่าซุนซวี่กล้าทำอะไรรึเปล่า？”
“ดังนั้น แกเล่นแง่ต่อหน้าของฉัน มันไม่ฉลาดเลยนะ”
เมื่อได้ยินคำพูดของเฉาจื้อ ซุนซวี่โล่งอก แต่เฉาจื้อไม่ได้บอกกับหยางเฉิน ว่าตกลงยอมแลกความตายของซุนซวี่กับการที่หยางเฉินยอมแพ้หรือไม่ เขายังคงรู้สึกประหม่าเป็นอย่างมาก
“ฉันบอกแกตรงนี้ได้เลยว่า ขอแค่แกยอมจำนนต่อฉัน อย่าว่าแค่ฆ่าซุนซวี่เลย ถึงจะเอาตระกูลซุนให้แกไป แล้วยังไงล่ะ？”
เฉาจื้อหัวเราะไปด้วยตอบไปด้วย
ผึ่ง！
ซุนซวี่รู้สึกเพียงแค่สมองดังวิ้งไปหมด ใบหน้าเหม่อลอย เพื่อการยอมจำนนของหยางเฉิน เฉาจื้อกลับยอมให้เขาฆ่าตนเอง
กระทั่ง ยอมยกทุกอย่างของตระกูลซุน ให้กับหยางเฉิน
แม้แต่หยางเฉินยังรู้สึกประหลาดใจมาก เขารู้ดีเฉาจื้อสามารถมองออกว่าตนกำลังทำให้พวกเขาแตกคอกัน แต่กลับคิดไม่ถึงว่ อีกฝ่ายจะไม่ปิดบัง และพูดความจริงต่อหน้าซุนซวี่และตนเอง
ตระกูลซุนถึงแม้จะเป็นแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู แต่พูดได้เลยว่า กิจการของตระกูลซุน อย่างน้อยๆมีหลักแสนล้านขึ้นไป
เกรงว่าสำหรับเฉาจื้อแล้ว เขาไม่สามารถควบคุมสินทรัพย์แสนล้านได้？
มาวันนี้ เพื่อให้ตนยอมจำนนต่อเขา กลับยอมยกทรัพย์สินจำนวนแสนล้านให้กับตน
สิ่งนี้ทำให้หยางเฉินมองเฉาจื้อสูงขึ้น เมื่อเทียบเขากับเซวข่ายแห่งตระกูลเซวแล้ว มันต่างกันราวกับฟ้ากับเหวเลย
“หยางเฉิน ฉันตอบตกลงแกแล้ว ตอนนี้ตาแกตอบคำถามฉันได้แล้ว”
เฉาจื้อจองมองไปที่หยางเฉินแล้วถามอย่างยิ้มๆ
“ซึกๆ！”
จู่ๆหยางเฉินก็ยื่นมือ ไปฉีกเอกสารการโอนถ่ายทรัพย์สินของตระกูลซุนให้แก่เฉาจื้อ ทั้งหมด
“หยางเฉิน แกทำอะไรน่ะ？”
ซุนซวี่ถึงกับโกรธเป็นอย่างมาก เอกสารพวกนี้ เป็นที่พึ่งพาของเขา แต่มาวันนี้กลับถูกหยางเฉินทำลายทิ้ง
เฉาจื้อไม่ได้ขัดขวาง เขาปล่อยให้หยางเฉินฉีกเอกสารได้อย่างตามอำเภอใจ
“ความหมายของแกก็คือ เอกสารพวกนี้เป็นโมฆะ ต้องเซ็นใหม่ กิจการของตระกูลซุน จะต้องโอนถ่ายไปให้แกให้หมดงั้นหรอ？”
เฉาจื้อหัวเราะไปด้วยพูดไปด้วย“ฉันเข้าใจได้ไหมว่า แกตอบตกลงฉันแล้ว？”
ซุนซวี่ตัวกระตุก คราวนี้เขาเข้าใจแล้ว
เมื่อครู่เฉาจื้อพูดแล้ว ถ้าหยางเฉินยอมจำนน เขาจะยกทุกอย่างในตระกูลซุนให้กับหยางเฉิน
ถึงแม้หยางเฉินจะไม่ตอบว่ายอมจำนนหรือไม่ แต่การฉีกทำลายเอกสาร นั่นก็หมายความว่า เขาจะเซ็นสัญญากับตระกูลซุนไม่ใช่หรอกหรอ？
นี่เป็นการตอบกลับเฉาจื้อ！
งั้นมันก็คือ เฉาจื้อจะฆ่าตนเอง เพื่อหยางเฉินไม่ใช่หรอ？
ยิ่งคิด ซุนซวี่ก็ยิ่งกลัว
