“หัวยินเจ๋ ไปฆ่าเขาเลย!”
ดอกเตอร์แบล็กสั่งการไป
“ครับ เจ้านาย!”
หัวยินเจ๋ตอบรับคำหนึ่งแบบไม่มีความรู้สึกใดๆ ชั่วขณะนั้นกระโจนไปทางหยางเฉินแล้ว
“อ๊าก!”
หยางเฉินเหมือนตอบรับมาบ้าง หมุนตัวแล้วควงหมัดหนึ่งออกไป
“ปึง!”
เสียงดังลั่นทีหนึ่ง ฟ้าถล่มดินทลาย
ร่างกายของหัวยินเจ๋โดนโจมตีลอยไปสิบกว่าเมตรโดยตรง ชนเข้าบนยอดเขาอีกลูกหนึ่ง
ร่างกายของหยางเฉินหายลับ ตอนปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง กลับคืออยู่ด้านหน้าของหัวยินเจ๋
หัวยินเจ๋เหมือนเป็นเครื่องจักรตัวหนึ่ง ไม่มีความรู้สึกใดๆ หลังโดนหยางเฉินต่อยจนลอย เขาก็ลุกขึ้นมาอีกครั้งในชั่วพริบตา
เพิ่งลุกขึ้นยืน การโจมตีอีกครั้งหนึ่งของหยางเฉินก็มาเยือน เขาไม่ได้ลังเลแม้แต่น้อย ควงหมัดออกมาแล้ว
“ตึง!”
หมัดทั้งสองปะทะเข้าด้วยกัน ทันใดนั้นพลังที่โหดร้ายส่วนหนึ่งระเบิดออก เหมือนเป็นระเบิดนิวเคลียร์ปะทุขึ้น ลักษณะพลังอันน่าสยองขวัญ ซัดสาดไปยังรอบด้าน
เศษหินบนยอดเขา คาดไม่ถึงภายใต้ลักษณะพลังโหดร้ายนี้ เปลี่ยนเป็นฝุ่น หายไปตามลม
“ตึงๆๆ!”
หยางเฉินกับหัวยินเจ๋เข้าสู่โหมดต่อสู้อย่างบ้าระห่ำอีกครั้ง
ดอกเตอร์แบล็กยืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง มองทางสองคนที่กำลังต่อสู้ ในดวงตามีแต่รอยยิ้ม
“ของทดลองสองชิ้น ล้วนเป็นผลงานชิ้นเอกที่สมบูรณ์แบบที่สุดของฉัน!”
สำหรับการสร้างสรรค์ของตนเอง ดอกเตอร์แบล็กชมไม่ขาดปาก
ผู้แข็งแกร่งระดับแบบนี้ ทั่วทั้งโลก ยังมีไม่กี่คน
หยางเฉินในเวลานี้ รู้สึกเพียงว่าจิตสำนึกของตนเองค่อยๆ เลือนหาย ไม่เพียงเท่านี้ เขารู้สึกว่าความทรงจำของตนเอง เหมือนถูกยางลบก้อนหนึ่ง ลบไปทีละนิดทีละหน่อย
ยังมีปากกาด้ามหนึ่ง กำลังขีดเขียนในความทรงจำของเขา เขาได้เพียงฟังคำสั่งดอกเตอร์แบล็ก ไม่ว่าเมื่อใดต้องห้ามต่อต้าน
ทันใดนั้นหยางเฉินพบว่า ความทรงจำสวยงามส่วนหนึ่งของเขากับฉินซี ค่อยๆ เลือนหายอย่างคาดไม่ถึง
ไม่เพียงแค่ฉินซี ยังมีเสี้ยวเสี้ยว ยังมีหม่าชาว ยังมีทุกอย่างที่ชายแดนเหนือ ล้วนหายไปอย่างช้าๆ
“ไม่!”
เขาร้องคำรามแบบเจ็บปวด “อ่า……”
“ตึง!”
ในเวลานี้เอง หัวยินเจ๋โจมตีลงที่หน้าอกของหยางเฉิน ร่างกายของหยางเฉินโดนโจมตีจนลอยในชั่วพริบตา
“ไม่! ไม่เอา! ไม่เอา! ไม่เอา!!”
หยางเฉินตะโกนขึ้นมาเสียงดังอย่างทรมาน “อย่าลบความทรงจำของฉัน อย่า! ฉันขอร้องแกอย่าทำ!”
“อ่า……”
“เจ้านายของฉันคือดอกเตอร์แบล็ก……ไม่ ไม่ใช่! ไม่ใช่!”
“ฉันได้แต่ฟังคำสั่งดอก……อ่า……ไม่! ไม่ใช่!”
หยางเฉินกุมศีรษะไว้ ท่าทางทรมาน กลิ้งเกลือกไปทั่วพื้น
สีหน้าดอกเตอร์แบล็กกลับดูแย่พอสมควร ขมวดคิ้วพูดว่า “นี่เป็นไปได้อย่างไร? เขาก็ถูกฉีดยาสมบูรณ์แบบเหนือชั้นแล้ว ฤทธิ์ยาคือสิบเท่าของยาสมบูรณ์แบบ เขายังครอบครองสติปัญญาของตัวเองได้อย่างไรกัน?”
ว่าตามแผนการของเขา หลังหยางเฉินถูกฉีดยาสมบูรณ์แบบเหนือชั้นเข้าไป ถ้าไม่มีทางรับฤทธิ์ยาไหว ร่างจะระเบิดจนตาย
ไม่อย่างนั้น จะสูญเสียสติปัญญาถึงที่สุด ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฟังคำฟังเขาแต่เพียงผู้เดียว
แต่ว่าตอนนี้ หยางเฉินยังครอบครองสติปัญญาสุดท้ายนิดๆ กำลังต่อสู้กับฤทธิ์ยาอันยิ่งใหญ่ นี่ควรจะเป็นความปรารถนาน่าสะพรึงกลัวแค่ไหน ถึงสามารถแบกรับไหว?
“หัวยินเจ๋ ลงมือต่อไป!”
ดอกเตอร์แบล็กพูดกำชับแบบหน้าอึมครึม
บนหน้าของเขา แต่ไหนแต่ไรมีเพียงรอยยิ้ม ปัจจุบันกลับหม่นหมองไร้ที่เปรียบ จากจุดนี้สามารถอธิบายได้ว่า การตอบสนองของหยางเฉิน เกินการคาดการณ์ของเขาแล้ว
พอหัวยินเจ๋ขยับเท้า ระเบิดการโจมตีใส่หยางเฉินอีกครั้ง
“ตึงๆๆ!”
ทั้งสองเข้าสู่การต่อสู้ที่โหดร้ายอีกรอบ
สิ่งที่ตามมาขณะปะทะฝีมือ หยางเฉินรู้สึกว่าความปรารถนาของตนเองค่อยๆ ถูกลบเลือน เหมือนแทบจะไม่หลงเหลือ
เวลานี้ ความทรงจำงดงามพวกนั้นในหัวสมองเขา ค่อยๆ เลือนหายไป
ทันใดนั้น น้ำตาใสสองสาย ไหลลงจากแก้มเขา
เขาไม่รู้ว่าทำไมตนเองถึงน้ำตาไหล รู้สึกเพียงว่าใจของตนเองเจ็บมาก เหมือนสูญเสียสิ่งของล้ำค่ามากๆ แล้ว แต่มันคืออะไรกันแน่ เขาคิดอะไรไม่ออก
ได้เพียงจำได้ว่า สิ่งของเหล่านั้น สำคัญต่อเขามาก เขายินยอมเอาชีวิตไปปกป้อง
“หยางเฉิน ตั้งแต่วันนี้ไป ฉันคือเจ้านายของแกดอกเตอร์แบล็ก สำหรับฉัน แกต้องฟังคำสั่งแต่ผู้เดียว!”
ในเวลานี้เอง ดอกเตอร์แบล็กตะโกนแบบโมโหกะทันหัน
“ฉันชื่อหยางเฉิน ตั้งแต่วันนี้ เจ้านายของฉันก็คือดอกเตอร์แบล็ก สำหรับเขาฉันต้อง……อ่า……”
หยางเฉินเพิ่งพูดประโยคนั้นออกมา ทันใดนั้นเขาต่อต้านประโยคนั้นที่พูดออกมาอย่างมาก กุมศีรษะไว้ร้องตะโกนทีหนึ่งฉับพลัน
ชั่วขณะหนึ่งสีหน้าดอกเตอร์แบล็กอึมครึมมากขึ้น “หรือว่า ล้มเหลวแล้วเหรอ?”
“ไม่! เป็นไปไม่ได้! ฉันเป็นถึงดอกเตอร์แบล็ก จะล้มเหลวได้อย่างไร?”
ดอกเตอร์แบล็กตะคอกแบบโกรธ ตวาดใส่หยางเฉินว่า “หยางเฉิน ตั้งแต่วันนี้ไป ฉันก็คือดอกแบล็กเจ้านายของแก สำหรับฉันนั้น แกต้องฟังคำสั่งแค่ผู้เดียว!”
การต่อต้านในสายตาของหยางเฉินเข้มขึ้น สติปัญญาที่เดิมทีค่อยๆ เลือนหาย เหมือนจะฟื้นตัวช้าๆ อีกรอบ ตอนที่เขามองทางดอกเตอร์แบล็ก ในสายตาเต็มไปด้วยความปรารถนาอยากฆ่าที่รุนแรง
“แกสมควรตาย!”
ทันใดนั้นเขากัดฟันจะโกนมาทีหนึ่ง ร่างกายแวบหาย ชั่วพริบตาเดียวพุ่งไปทางดอกเตอร์แบล็ก
เห็นหยางเฉินพุ่งมาทางตนเอง สีหน้าดอกเตอร์แบล็กอึมครึมถึงขีดสุด ในลูกตา ความอาฆาตแค้นเบ่งบานออกมา “ในเมื่อเป็นของล้มเหลว งั้นก็ได้เพียงทำลายทิ้ง!”
ในขณะเดียวกัน หยางเฉินก็พุ่งไปด้านหน้าดอกเตอร์แบล็ก ระเบิดหมัดหนึ่งออกไป
“ปึง!”
เสียงกระแทกที่ทุ้มต่ำดังขึ้น ดอกเตอร์แบล็กอยู่ภายใต้หมัดนี้ คาดไม่ถึงโดนต่อยจนสั่นถอยไปสิบกว่าก้าว ถึงหยุดร่างกายนิ่งได้
ไม่เพียงแค่นี้ มุมปากของเขา ก็มีรอยเลือดไหลออกมา
“นึกไม่ถึงว่าของล้มเหลวชิ้นหนึ่ง จะสามารถฝืนทนมาได้ถึงขั้นนี้ ต้องทำลายลงแบบนี้ ยังไม่น่าพอใจเสียจริง!”
ดอกเตอร์แบล็กเช็ดรอยเลือดที่มุมปากแล้ว มองทางหยางเฉินด้วยท่าทางอาฆาต
“ฉันจะฆ่าแกทิ้ง!”
หยางเฉินตะคอกใส่อย่างโมโห พุ่งไปทางดอกเตอร์แบล็กอีกครั้ง
เขาไม่รู้ว่าทำไมตนเองถึงอยากฆ่าดอกเตอร์แบล็ก รู้แค่ว่า เขาจำเป็นต้องทำแบบนี้
เวลานี้ ทั้งตัวเขาล้วนเป็นพลังที่พลุ่งพล่านเอ่อล้น พอขยับเท้า ภูเขาถล่มพื้นดินแยก ตัวคนแฉลบผ่านไป
“ตึง!”
หัวยินเจ๋ขวางตรงหน้าของดอกเตอร์แบล็กไว้ฉับพลัน ควงหมัดหนึ่งออกมา
“ไสหัวไป!”
หยางเฉินโจมตีลงมา หน้าอกของหัวยินเจ๋ยุบลงโดยตรง ร่างกายล้มลอยออกไป
ขณะที่หยางเฉินโจมตีหัวยินเจ๋จนลอย ดอกเตอร์แบล็กหาโอกาสได้ ตบฝ่ามือหนึ่งลงที่หน้าอกของหยางเฉิน
“ป้าบ!”
เห็นเพียงร่างกายของหยางเฉิน ราวกับใบไม้ร่วงที่ปลิวว่อน ลอยออกไปบนท้องฟ้าสูง
“ไปตายซะ!”
ร่างกายของหยางเฉินยังไม่ร่วงลงพื้น ดอกเตอร์แบล็กกลับตามเข้าไปแล้ว และคือท่าไม้ตายอีกรอบ ตกลงในชั่วพริบตา
“ปัง!”
หยางเฉินยังอยู่กลางอากาศ เหมือนเป็นเงื่อนไขสะท้อนกลับ ควงหมัดหนึ่งอย่างแรง หมัดต่อหมัดกับดอกเตอร์แบล็ก
ในชั่วพริบตาเดียว พลังทำลายล้างส่วนหนึ่งก็ระเบิดออกมาในขณะที่สองหมัดปะทะกัน
“โครมๆๆ!”
หินยักษ์นับไม่ถ้วน อยู่ภายใต้พลังน่าสยองขวัญอันนี้สั่นสะเทือน ละเอียดเป็นผุยผงโดยตรง
ส่วนหยางเฉิน ภายใต้การปะทะของหมัดนี้ ร่างกายกระเด็นไปด้วยระดับความเร็วที่ไวกว่าเดิม
มองกลับมาที่ดอกเตอร์แบล็ก ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน ร่างกายลอยออกไปเช่นกัน
“ตึงๆๆ!”
หยางเฉินชนหินยักษ์ก้อนหนึ่ง ชั่วขณะหนึ่งหินยักษ์เกิดรอยแตกเต็มไปหมด ตามมาด้วยเสียง“ปัง”ทีหนึ่ง ระเบิดแตกโดยตรง
เขารู้สึกแค่ว่าเลือดภายในร่างกายตนเองเดือดพล่านขึ้นมา พลังทั่วทั้งตัว ราวกับกระแสน้ำ เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง
หลังจากดอกเตอร์แบล็กลอยออกไปสิบกว่าเมตร ดิ้นรนปีนขึ้นมาจากบนพื้น สัมผัสได้ถึงลมหายใจบนตัวหยางเฉินยังมีพลังขึ้นไม่หยุด สีหน้าเขาดูแย่อย่างมาก
