หนึ่งราชวงศ์มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพแค่สิบกว่าคน ครั้งนี้เพื่อเล่นงานหยางเฉิน ราชวงศ์เย่และราชวงศ์หลงต่างส่งผู้แข็งแกร่งแดนเทพออกไปฝ่ายละหกคน จำนวนผู้แข็งแกร่งแดนเทพพวกนี้ครอบคลุมทั้งราชวงศ์ของพวกเขาไปแล้วครึ่งหนึ่ง
แต่ตอนนี้ ผู้แข็งแกร่งแดนเทพสิบสองคนขาดการติดต่อพร้อมกัน
มันหมายความว่าอะไร?
ถ้าติดต่อไม่ได้แค่คนเดียวก็ช่างเถอะ ตอนนี้ติดต่อไม่ได้ทั้งสิบสองคน มันหมายความได้อย่างเดียว มีบางอย่างผิดพลาด!
เย่ชงไม่รู้ว่าตนเองกดวางสายยังไง ที่เขาตั้งสติได้ก็เพราะคำถามของกษัตริย์เย่
“คุณปู่ เกิดเรื่องแล้ว! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”
เย่ชงพูดด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว “ผู้แข็งแกร่งแดนเทพหกคนของราชวงศ์หลงก็ขาดการติดต่อเหมือนกัน!”
บูม!
มีแรงกดดันวิถีบู๊ที่น่าสะพรึงกลัวสายหนึ่งแผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของกษัตริย์เย่
“ปัง!”
เย่ชงถูกสะเทือนจนลอยกระเด็นออกไปพร้อมกับกระอักเลือดไกลหลายสิบเมตรภายใต้แรงกดดันสายนี้
“แกพูดอะไรนะ?”
ร่างกายของกษัตริย์เย่สั่นไหว ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเย่ชง ยื่นมือออกไปคว้าคอของเขา ตะคอกด้วยความโกรธ “แกบอกว่าเกิดเรื่องกับผู้แข็งแกร่งแดนเทพทั้งสิบสองคนของราชวงศ์เย่และราชวงศ์หลง ในนั้นรวมไปถึงผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดสองคน?”
“เป็นไปได้ยังไง? กองกำลังแบบนี้สามารถเทียบเท่ากับกำลังต่อสู้สูงสุดของหนึ่งราชวงศ์ ถึงเป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ก็ใช่ว่าจะสามารถต้านทาน จะเกิดเรื่องกับพวกเขาได้ยังไง?”
การที่ราชวงศ์สามารถอยู่เหนือตระกูลอื่นตลอดที่ผ่านมา ทั้งหมดเป็นเพราะมีการปลูกฝังขุมพลังระดับแดนเทพมากมาย แต่ถึงผู้แข็งแกร่งแดนเทพจะมากแค่ไหน หนึ่งราชวงศ์ก็มีเพียงสิบกว่าคน
แต่ตอนนี้ ราชวงศ์เย่สูญเสียผู้แข็งแกร่งแดนเทพหกคนอย่างกะทันหัน สามารถจินตนาการได้เลยว่ากษัตริย์เย่โกรธมากแค่ไหน
“เสด็จพ่อ ใจเย็นลงก่อน!”
ในตอนนั้นเอง มีร่างของชายวัยกลางคนรีบพุ่งเข้ามาคลานลงข้างเท้าของกษัตริย์เย่ พูดอ้อนวอนขอร้อง “เสด็จพ่อ เย่ชงเพราะต้องการช่วยลดภัยคุกคามครั้งใหญ่ของราชวงศ์เย่ เขาถึงทำเรื่องโง่แบบนี้ลงไป”
“หวังว่าเสด็จพ่อจะเห็นแก่ที่เย่ชงต้องการทำเพื่อราชวงศ์เย่ ไว้ชีวิตเขาสักครั้งเถอะ!”
คนพูดคือพ่อของเย่ชง เย่เจี้ยนอัง
เห็นเย่ชงกำลังจะโดนกษัตริย์เย่ฆ่า บนใบหน้าของเย่เจี้ยนอังเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“ปัง!”
กษัตริย์เย่สะบัดข้อมือ ร่างกายของเย่ชงลอยกระเด็นออกไปกระแทกใส่เสาของพระราชวังอย่างแรงโดยตรง กระอักเลือดออกมากองใหญ่
แม้ร่างกายได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่อย่างน้อยก็สามารถรักษาชีวิตไว้แล้ว
“ขอบคุณเสด็จพ่อ! ขอบคุณเสด็จพ่อ!”
เย่เจี้ยนอังรีบพูดขอบคุณ ร่างกายเปียกชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ
“ไปตรวจสอบดู ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกับผู้แข็งแกร่งแดนเทพทั้งหกคน พวกเขาเป็นหรือตาย มารายงานฉันภายในครึ่งชั่วโมง!”
กษัตริย์เย่พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาแล้วหันหลังเดินจากไป
เย่เจี้ยนอังรีบตอบรับทันที “ครับ!”
ไม่เพียงแค่ราชวงศ์เย่ ยังมีราชวงศ์หลง หลงเคอก็โดนจักรพรรดิหลงกระทืบยกใหญ่เหมือนกัน
ครั้งนี้ สำหรับราชวงศ์หลงและราชวงศ์เย่มันคือหายนะ เมื่อไหร่ที่สามารถยืนยันว่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพทั้งหมดที่พวกเขาส่งออกไปถูกฆ่าตายทั้งหมด สำหรับพวกเขามันคือการจู่โจมที่รุนแรงจนถึงขั้นชีวิต
สี่ราชวงศ์ใหญ่แห่งจิ่วโจว การที่สามารถอยู่อย่างสงบสุขตลอดหลายปีที่ผ่านมา นั่นเป็นเพราะกำลังของแต่ละราชวงศ์เท่าเทียมกัน
แม้ดูผิวเผินเหมือนจะสงบสุข แต่กลับมีการแก่งแย่งชิงดีอยู่ในมุมมืด เมื่อไหร่ที่ราชวงศ์ใดราชวงศ์หนึ่งมั่นใจว่าสามารถชนะ พวกเขาจะลงมือกับราชวงศ์อื่นอย่างไม่ลังเลทันที
ปัจจุบัน ราชวงศ์เย่และราชวงศ์หลงสูญเสียผู้แข็งแกร่งระดับแนวหน้าครึ่งหนึ่ง สำหรับราชวงศ์ต้วนและราชวงศ์ซ่างกวนถือเป็นโอกาสที่เหมาะสมมากที่สุด
คิดถึงตรงนี้ จักรพรรดิหลงรีบติดต่อกษัตริย์เย่ทันที
“จักรพรรดิหลง คิดยังไงถึงติดต่อมาหาผม?”
ตอนที่กษัตริย์เย่ได้รับสายจากจักรพรรดิหลง แสร้งพูดด้วยความใจเย็น
จักรพรรดิหลงพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “กษัตริย์เย่ ไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องไร้สาระแล้ว พวกเราเข้าประเด็นกันเลย ครั้งนี้ ผู้แข็งแกร่งแดนจักรพรรดิทั้งสิบสองคนที่สองราชวงศ์ของเราส่งออกไป มีความเป็นไปได้ที่ชะตาขาดหมดแล้ว”
“คุณและผมต่างรู้ดี สถานการณ์ในตอนนี้ สำหรับพวกเรากำลังจะเผชิญหน้ากับพญานาคแบบไหน”
“พวกเราจำเป็นต้องร่วมมือกัน ไม่เช่นนั้นต้องถูกราชวงศ์อื่นกลืนกินแน่นอน”
ได้ยินคำพูดของจักรพรรดิหลง กษัตริย์เย่ไม่พูดไร้สาระอีก พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “คุณพูดถูก ทางเดียวที่พวกเราทำได้ในตอนนี้คือร่วมมือกัน ถึงมีหวังสามารถหลีกเลี่ยงการกลืนกิน”
“เพียงแต่ จนกระทั่งถึงตอนนี้ยังไม่รู้สถานการณ์ของผู้แข็งแกร่งพวกนั้น บางทีอาจจะมีโอกาสพลิกสถานการณ์ก็ได้!”
จักรพรรดิหลงหัวเราะด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “พลิกสถานการณ์? ผมสามารถพูดได้เลย โอกาสในการพลิกสถานการณ์มีเพียงริบหรี่ คุณน่าจะเคยได้ยินแล้วมั้ง? หยางเฉินถึงขั้นสามารถระเบิดพลังของระดับแดนเหนือมนุษย์ออกมาในศึกชิงเจ้าแห่งราชาครั้งก่อนในเยี่ยนตู”
“ครั้งนี้ สองราชวงศ์ใหญ่ของพวกเราร่วมมือกัน ส่งคนไปลอบสังหารหยางเฉิน แต่ตอนนี้ ผู้แข็งแกร่งทั้งสิบสองคนขาดการติดต่อทั้งหมด หรือคุณคิดว่ายังมีหวังอีกเหรอ?”
ได้ยินคำพูดประโยคนี้ กษัตริย์เย่ถึงกับพูดไม่ออกทันที เขาย่อมรู้เรื่องนี้ดี
“ในเมื่อคุณเองก็พูดแล้ว หยางเฉินสามารถระเบิดพลังของระดับแดนเหนือธรรมชาติออกมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้ ปัจจุบันสองราชวงศ์ของเราร่วมมือกันไปฆ่าเขา เขาจะมาหาราชวงศ์ของพวกเราอย่างกะทันหันหรือเปล่า?”
กษัตริย์เย่เงียบไปสักพักแล้วถามขึ้นอย่างกะทันหัน
นี่ก็เป็นสิ่งที่จักรพรรดิหลงกังวลที่สุดเช่นกัน ด้วยกำลังของพวกเขาในตอนนี้ เมื่อไหร่ที่หยางเฉินมาเยือนราชวงศ์ด้วยตนเอง พวกเขาไม่มีวิธีที่จะรับมือด้วยซ้ำ
“บางทีการร่วมมือของพวกเราก็ไม่พอรับมือหยางเฉิน ในเมื่อเป็นแบบนั้น พวกเราคงต้องขอความช่วยเหลือจากตระกูลเบื้องหลังแล้ว”
จักรพรรดิหลงพูดขึ้นอย่างกะทันหัน
“อะไรนะ? คุณจะไปขอความช่วยเหลือจากตระกูลเบื้องหลัง?”
กษัตริย์เย่ตกใจจนหน้าถอดสีทันที “คุณบ้าไปแล้วเหรอ?”
“คุณรู้หรือเปล่า เมื่อไหร่ที่ตระกูลเบื้องหลังของคุณแสดงตน มันหมายความว่าอะไร?”
จักรพรรดิหลงยิ้มอย่างเย็นชา “ถ้าหากไม่ขอความช่วยเหลือจากตระกูลเบื้องหลัง คุณและผมมีโอกาสชนะเหรอ?”
“แต่ว่า……”
ก่อนที่กษัตริย์เย่จะพูดจบ ถูกจักรพรรดิหลงพูดขัดขึ้นเสียก่อน “ไม่ต้องแต่แล้ว ผมแค่ไม่ตรงกันให้ราชวงศ์หลงล่มสลาย ผมแค่เตรียมความพร้อมทุกอย่าง ถ้าหากเขามาราชวงศ์หลงล่ะ?”
กษัตริย์เย่เงียบไปสักพัก ในที่สุดก็พูด “ในเมื่อเป็นแบบนั้น งั้นผมก็คงต้องขอความช่วยเหลือจากตระกูลเบื้องหลังแล้ว ผ่านไปแล้วร้อยกว่าปี ไม่เคยขอความช่วยเหลือจากพวกเขา คิดไม่ถึงว่าครั้งนี้จะโดนเด็กหนุ่มที่อายุไม่ถึงสามสิบคนหนึ่งบีบคั้นจนถึงขั้นนี้”
ราชวงศ์หลง จักรพรรดิหลงนั่งอยู่บนบัลลังก์ในพระราชวังจักรพรรดิหลง สีน่าดูน่าเกลียดมาก
หลงเคอกำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น พูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นตระหนก “เสด็จพ่อ ขอโทษ ผมพยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว แต่ไม่สามารถหาเบาะแสผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงพวกนั้นได้เลย”
“หมายความว่าแทบจะสามารถมั่นใจได้แล้วว่าพวกเขาถูกฆ่าทั้งหมด ถูกหรือเปล่า?”
จักรพรรดิหลงถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
หลงเคอไม่กล้าตอบคำถาม แต่ก็ยังพยักหน้า
สิ่งที่เกินความคาดหมายของเขาคือ จักรพรรดิหลงไม่ได้ลงมือกับเขา แต่ถอนหายใจยาวแทน “คิดไม่ถึง ราชวงศ์หลงของฉันต้องเดินหมากก้าวนี้ ฉันรู้สึกผิดต่อบรรพชนของราชวงศ์หลงเหลือเกิน!”
บนใบหน้าของหลงเคอก็เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและโทษตัวเองเช่นกัน ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ “เสด็จพ่อ ทั้งหมดเป็นความผิดของผม ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะผมยืนกรานต้องฆ่าหยางเฉินให้ได้ พวกเราก็ไม่ถึงขั้นต้องสูญเสียมากขนาดนี้”
“เสด็จพ่อ ผมยินดีรับโทษตาย โปรดสนองความปรารถนาด้วย!”
จักรพรรดิหลงเหลือบมองหลงเคอด้วยสายตาที่เรียบเฉย “พูดเรื่องพวกนี้ในตอนนี้ ยังมีความหมายอีกเหรอ?”
