ไม่ใช่แค่หลี่เจียงสงที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่คนอื่นๆ ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเช่นกัน พวกเขาเห็นเพียงแสงระยิบระยับพุ่งออกมาห่างจากหัวของหลี่เจียงสงประมาณหนึ่งเมตร ตามมาด้วยการระเบิดอย่างรุนแรง
แต่ทุกคนในที่นี้รู้ดีว่า มีใครบางคนต้องการฆ่าหลี่เจียงสง แต่มีคนช่วยชีวิตไว้จึงรอดหวุดหวิด
บรรดาผู้ที่รู้ความสามารถของหยางเฉิน ในเวลานี้มีเพียงการคาดเดาในใจ และมองไปทางหยางเฉินด้วยความตกใจ
หยางเฉินสีหน้าไร้อารมณ์ เหมือนทุกอย่างไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา พลางหยิบถ้วยชาลายครามสีขาวขึ้นมาจิบชาเบาๆ แล้ววางถ้วยชาลง ก่อนจะพูดอย่างเฉยเมย “ในเมื่อราชวงศ์เย่อยากเล่น ผมหยางเฉินก็จะเล่นด้วยจนจบ แค่หวังว่าทุกท่านจะปฏิบัติตามกฎการเล่น มิฉะนั้น…”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ หยางเฉินก็ได้ยินและเงยหน้าขึ้นในที่สุด สองตามองไปทางเย่หลินที่มีสีหน้ามืดมน พลางพูดอย่างเย็นชา “มิฉะนั้น สมาชิกของราชวงศ์เย่จะต้องตายหลายคน”
พูดจบทุกคนก็เบิกตากว้าง มองดูหยางเฉินอย่างไม่เชื่อสายตา นี่เขากำลังข่มขู่สมาชิกของราชวงศ์เย่ต่อหน้าสาธารณชนในงานฉลองวันเกิดที่จัดโดยราชวงศ์เย่งั้นหรือ?
เป็นไปตามคาด หยางเฉินพูดกับเย่หลิน
เมื่อครู่ก็สงสัยว่าเย่หลินต้องการฆ่าหลี่เจียงสง จากนั้นก็มีคนขัดขวางการโจมตีของเย่หลิน ตอนนี้ดูเหมือนว่าคนที่ช่วยชีวิตหลี่เจียงสงไว้ก็คือหยางเฉินนั่นเอง
เพียงแต่ว่า เย่หลินเป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ หยางเฉินก็ยังเด็กมาก ดูเหมือนมีอายุเพียง 28 ปีเท่านั้น บนโลกนี้มีผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ที่ยังหนุ่มเช่นนี้ด้วยหรือ?
และที่หยางเฉินข่มขู่ราชวงศ์เย่ ก็เพื่อรับประกันความปลอดภัยให้คนของเขา
มิฉะนั้น หากระดับแดนเหนือมนุษย์ลงมือ ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ต่ำกว่าระดับแดนเหนือมนุษย์จะถูกฆ่าได้ภายในเสี้ยววินาที
สีหน้าของเย่หลินมืดมนจนถึงขีดสุด เขารู้ข่าวลือเกี่ยวกับหยางเฉินแล้ว เขารู้อย่างแจ่มแจ้งตั้งนานแล้ว ตอนแรกยังคิดว่าไม่ว่าหยางเฉินจะมีพรสวรรค์ด้านบูโดแค่ไหน โดดเด่นแค่ไหน อย่างมากที่สุดก็เป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง แต่เมื่อครู่หยางเฉินหยุดการโจมตีของเขา ซึ่งเพียงพอที่จะพิสูจน์ว่า หยางเฉินมีพลังเทียบเท่าระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า
แม้แต่เย่หลินเองก็ยังตกใจ ถึงอย่างไรเขาก็มีชีวิตอยู่มาถึงหนึ่งร้อยปีกว่าจะก้าวสู่ระดับบูโดในปัจจุบัน แต่หยางเฉินยังหนุ่ม อ่อนกว่าหลานของเขามาก
สำหรับสมาชิกของราชวงศ์เย่ สีหน้าของพวกเขาแย่ลง ความเย่อหยิ่งของราชวงศ์เย่ อดีตผู้นำตระกูลที่มีชีวิตอยู่มาร้อยปีในระดับแดนเหนือมนุษย์ แต่ดันถูกคนอื่นคุกคามเข้าแล้ว
“ขอบคุณคุณหยางที่ช่วยชีวิตผม!”
หลี่เจียงสงสูดหายใจเข้าลึกๆ และมองไปที่หยางเฉินอย่างซาบซึ้ง
เมื่อครู่เขาคิดจริงๆ ว่าตัวเองต้องตายแล้ว
คำพูดของเขายืนยันการคาดเดาของทุกคน เมื่อครู่เป็นเย่หลินจริงๆ ที่ลงมือ จากนั้นหยางเฉินก็หยุดการโจมตีของเย่หลิน ช่วยชีวิตหลี่เจียงสงไว้
หยางเฉินมองหลี่เจียงสงอย่างเฉยเมย พลางพูดว่า “ไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอก เดี๋ยวจะได้สังหารผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่อีกมาก ดีเหลือเกิน”
ดวงตาของทุกคนเบิกกว้าง หยางเฉินให้หลี่เจียงสงฆ่าสมาชิกของราชวงศ์เย่ให้มากๆ ต่อหน้าทุกคนในราชวงศ์เย่ ช่างจองหองอะไรขนาดนี้ ถึงได้พูดจาเช่นนี้ออกมาได้?
หลี่เจียงสงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะนึกขึ้นได้ แววตาดุร้ายฉายผ่านดวงตาของเขา เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า เขาเหลือบมองไปทางราชวงศ์เย่ พลางหรี่ตาลง “ถ้าสมาชิกของราชวงศ์เย่ไม่เคลื่อนไหวก็ไม่เป็นไร แต่หากพวกเขาเคลื่อนไหว ผมจะทำให้พวกเขารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากพวกกล้ายั่วยุคุณหยาง”
ความมั่นใจของหลี่เจียงสงเพิ่มทวีสูงขึ้น เขาอยู่ในระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ และตอนนี้หยางเฉินได้เขย่าขวัญทุกคนแล้ว ราชวงศ์เย่ยังบอกอีกว่าผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ไม่ได้รับอนุญาตให้โจมตีผู้แข็งแกร่งที่อยู่ต่ำกว่าระดับแดนเหนือมนุษย์
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ผู้แข็งแกร่งในระดับแดนเหนือมนุษย์หรือระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์นั้นไร้คู่ต่อสู้
หลี่เจียงสงเป็นผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ มีความสามารถใกล้เคียงระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ก็อาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา
“ดี! ดีมาก!”
เย่หลินโกรธจัด จับจ้องไปที่หยางเฉินด้วยดวงตาคมกริบดุจนกอินทรี พลางหรี่ตาลงแล้วกล่าวว่า “ในเมื่อคุณรนหาที่ตาย งั้นผมจะช่วยให้สมหวัง!”
เขาโบกมือและพูดอย่างเย็นชา “ใครก็ตามที่เข้าร่วมการต่อสู้ในตี้ชุนต้องเตรียมพร้อมที่จะถูกฆ่า!”
ทันทีที่เขาพูดจบ ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่หลายคนก็ก้าวออกมาข้างหน้าทีละคน เพียงไม่กี่วินาที พวกเขาก็ยกโต๊ะและเก้าอี้กลางห้องจัดเลี้ยงออกไป ให้เหลือที่ว่างเป็นสังเวียนต่อสู้
แขกทุกคนนั่งอยู่รอบสนามต่อสู้ สะดวกในการรับชมการต่อสู้
“การต่อสู้ในตี้ชุนเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว!” ผู้อาวุโสจากราชวงศ์เย่มาเป็นประธานในศึกการต่อสู้ครั้งนี้
ทันทีที่เขาพูดจบ ผู้แข็งแกร่งระดับแดนเทพชั้นยอดก็เดินขึ้นไปตรงกลาง กวาดสายตามองฝูงชนและพูดอย่างเย็นชา “โจวก้าย อายุห้าสิบสี่ปี อยู่ระดับแดนเทพชั้นยอด ยินดีชี้แนะผู้แข็งแกร่งของจิ่วโจว!”
เนื่องจากมีกฎระบุว่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพต้องต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ต้องต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์เท่านั้น ความสามารถระดับแดนเทพชั้นยอด เป็นผู้แข็งแกร่งที่อยู่จุดสูงสุดของแดนเทพอย่างแท้จริง
“เย่เจี้ยนหัว จากราชวงศ์เย่!”
ผู้อาวุโสผมขาวเดินออกมาจากทางด้านราชวงศ์เย่
พอเห็นผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่มีคนออกมาเร็วมาก กองกำลังทั้งหมดที่อยู่ในสนามก็ตกใจ
ราชวงศ์เย่ ไม่ได้วางแผนที่จะให้โอกาสผู้อื่นได้แสดงความแข็งแกร่งของพวกเขาเลย!
“คุณไม่ต้องห่วง ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่เข้าร่วมการต่อสู้ ไม่คิดรวมในผลลัพธ์ ต่อให้คุณพ่ายแพ้ในมือผม ก็ยังมีสิทธิ์ที่จะสู้ต่อไป!” เย่เจี้ยนหัวมองไปที่โจวก้ายแล้วกล่าวขึ้น
โจวก้ายยิ้มเยาะ “พูดเพราะกว่าร้องเพลงเสียอีก เหมือนที่คุณหยางพูด ถ้าราชวงศ์เย่ไม่ต้องการมีส่วนร่วมในการต่อสู้ในตี้ชุนจริงๆ ก็ไม่ควรให้ผู้แข็งแกร่งออกมาสู้”
“แม้ว่าการเข้าร่วมการต่อสู้ของพวกคุณจะไม่นับรวมในผลลัพธ์ แต่ก็ยังเป็นการเสียเวลาและกำลังของพวกเราไป”
“แต่มันไม่สำคัญหรอก ในเมื่อราชวงศ์เย่ไร้ยางอายขนาดนั้น ผมก็ไม่กลัวพวกมัน! เข้ามาเลย!”
ไม่มีใครคิดว่าโจวก้ายผู้นี้จะกล้ายั่วยุผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่ต่อหน้าสาธารณชน
ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดในสนามมาจากกองกำลัง 100 อันดับแรกในจิ่วโจว แม้ว่าพวกเขาจะกลัวราชวงศ์เย่ แต่เมื่อมีค่ายกองกำลังอีกสามราชวงศ์ที่นำโดยหยางเฉิน ผู้แข็งแกร่งหลายคนก็ไม่กลัวผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่อีกแล้ว
“ฮึ!”
เย่เจี้ยนหัวพ่นลมหายใจแรง “ถ้าคุณมีกำลังที่จะต่อสู้เพื่อตี้ชุนจริงๆ ต่อให้ต้องยอมรับการท้าทายทั้งหมดจากผู้แข็งแกร่งทั้งหมดติดต่อกันแล้วจะเป็นยังไง? ถ้าคุณกลัวผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่จะมาผลาญกำลังของคุณ คุณก็แพ้แล้ว!”
“เลิกพูดจาไร้สาระ ลองชิมรสชาติกำปั้นของฉันก่อน!”
โจวก้ายคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว พลันสาวเท้าพุ่งเข้าหาเย่เจี้ยนหัวทันที กำลังต่อสู้ระดับแดนเทพชั้นยอดมารวมกันที่หมัดขวาของเขาทันที
“ฮึ!”
เย่เจี้ยนหัวยิ้มเยาะ ยืนนิ่งไม่ขยับ เขาปล่อยหมัดออกไปบ้าง
“ปัง!”
วินาทีถัดมา หมัดของโจวก้ายกระแทกที่กลางฝ่ามือของเย่เจี้ยนหัวอย่างแรง
พลังบูโดอันน่าสะพรึงกลัวระเบิดออกมาจากตำแหน่งที่หมัดทั้งสองชนกัน กวาดไปทั่วทุกทิศทุกทาง
บนโต๊ะอาหารใกล้กับสังเวียนสู้รบพลิกคว่ำระเนระนาดทันที
เย่หลินตบโต๊ะแปดเซียนอย่างแรง พลังอันน่าสะพรึงกลัวปะทุออกมา แผ่ปกคลุมใจกลางสังเวียนต่อสู้
พลังงานระเบิดออกมาจากการปะทะกันระหว่างโจวก้ายและเย่เจี้ยนหัวได้กระจายหายไปในทันที
สิ่งที่ทำให้โจวก้ายตกใจก็คือ ตนเองพยายามอย่างเต็มที่แล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถยืนหยัดอยู่กับที่ได้ พอรับการโจมตีจากเย่เจี้ยนหัวก็ยังต้องล่าถอยออกไป
