The king of War – บทที่ 1858 ต้องตายแน่ไม่ต้องสงสัย

บทที่ 1858 ต้องตายแน่ไม่ต้องสงสัย
เพียงชั่วแวบคิด หยางเฉินก็รับรู้ได้ถึงพลังปกป้อง พลังฟื้นฟูอย่างโหมกระหน่ำ ระเบิดขึ้นภายในร่างกายของเขา พลังทำลายล้างที่สร้างทารุณกรรมในตัวของเขาแต่เดิม สลายตัวมลายหายไปในพริบตา
ที่แท้ พลังปกป้อง ก็คือมือปราบคู่ปรับของพลังทำลายล้าง มิฉะนั้น หยางเฉินเพียงเพิ่งจะรับรู้พลังปกป้อง จะสามารถทำเอาพลังทำลายล้างภายในตัวเขาสูญสลายไปในพริบตาได้หรือ？
นักบูโดจิ่วโจวยังกำลังส่งเสียงเชียร์ให้หยางเฉินลุกขึ้นสู้ นักบูโดประเทศซันก็ยังคงเย้ยหยันหยางเฉินว่าไม่เจียมตัว พวกเขาต่างก็ไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงที่กำลังเกิดขึ้นในตัวหยางเฉิน
“อื๋อม์？”
มีแต่ทิคาโนะ ทาเคชิ มีความรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ เขารู้สึกเห็นชัดเจน พลังทำลายล้างในตัวของหยางเฉิน จู่ ๆ ก็หายไปหมดเกลี้ยง
ไม่เพียงเท่านั้น เขายังรู้สึกได้ว่า ภายในตัวของหยางเฉินนั้น ดูเหมือนมีพลังอันใหญ่หลวงกระแสหนึ่ง กำลังถูกปลุกตื่น
แต่ทว่า เขาไม่คิดจะคิดไปถึงเรื่องพลังปกป้องนั่นเลย
นักบูโดต่างก็รู้ชัด มีแต่นักบูโดแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นสุดยอดเท่านั้น จึงจะเป็นไปได้ที่จะรับรู้ถึงพลังแห่งธาตุได้ ทิคาโนะ ทาเคชิอาศัยพลังฝีมือบูโดแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าขั้นปลาย รับรู้ถึงพลังทำลายล้าง ก็จัดว่าเก่งกาจมาก ๆ แล้ว
เขาแน่นอนว่าไม่เชื่อ นักบูโดที่เพิ่งก้าวเข้าแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า ก็จะรับรู้ได้ถึงพลังแห่งธาตุ
“คุณหยาง สู้ ๆ สิครับ！รีบลุกขึ้นสิครับ คุณเป็นความหวังของพวกเรานักบูโดจิ่วโจวนะครับ จะนอนเฉยไม่ยอมลุกขึ้นแบบนี้ไม่ได้นะครับ！”
“คุณหยาง พวกเราต้องการการปกป้องจากคุณนะครับ ถ้าคุณล้ม แล้วจะให้พวกเราทำยังไง？คุณช่วยรีบลุกขึ้นด้วยเถอะครับ！”
……
เหล่านักบูโดจิ่วโจวที่อยู่ในบริเวณ แต่ละคนร้องตะโกนอย่างสะเทือนใจ ต่างคนต่างใช้ศรัทธาที่แท้จริงสวดภาวนาให้หยางเฉิน ภาวนาขอพรให้เขาได้ลุกขึ้นได้ ต่อสู้กับทิคาโนะ ทาเคชิอีกสักตั้ง ถึงแม้พวกเขารู้กันดี ความหวังนี้แสนจะริบหรี่ แต่พวกเขาก็ยังมีความเชื่อ เชื่อว่าหยางเฉินจะสร้างปาฏิหาริย์ได้
“คุณหยางขยับตัวได้แล้ว！”
ทันใดนั้นก็มีนักบูโดอีกนายหนึ่งร้องขึ้นมา ด้วยสีหน้าตื่นเต้นดีใจ
“คุณหยางขยับตัวได้แล้ว เขาขยับตัวแล้วจริง ๆ ข้าก็เห็น เขากำลังพยายามลุกขึ้นมา！”
“พี่น้องทั้งหลาย พวกเรามาช่วยกันส่งเสียงเชียร์หยางเฉิน เขาจะต้องสร้างปาฏหารขึ้นมาได้！”
“คุณหยาง สู้ ๆ ！”
“คุณหยาง สู้ ๆ ！”
……
เสียงโห่ร้องอย่างดีใจในพื้นที่ ขึ้นถึงจุดสุดยอดอีกครั้งหนึ่ง เหล่านักบูโดจิ่วโจว แต่ละคนตะเบ็งเสียงกันในอารมณ์ตื่นเต้น
ทิคาโนะ ทาเคชิขมวดคิ้วเครียดเข้าหากัน เพราะที่ปรากฏให้เขาได้เห็นนั้น หยางเฉินที่ก่อนหน้านี้ขยับตัวไม่ได้แม้แต่น้อย ขณะนี้ไม่เพียงขยับได้แล้ว ทั้งยังกำลังคลานคืบลุกขึ้น
เขารู้ดีกว่าคนอื่นทั้งหมด ความรุนแรงของพลังทำลายล้างนั้น อย่าว่าแต่นักบูโดที่เพิ่งก้าวเข้าแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าเลย ต่อให้เป็นนักบูโดแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย ถ้าโดนพลังทำลายล้างของเขาเข้า น่ากลัวจะทนไม่ได้นานถึงขนาดนี้
นับตั้งแต่หยางเฉินเริ่มโดนพลังทำลายล้าง ต่อเนื่องมาถึงห้านาทีเต็ม ๆ ช่วงเวลาห้านาทีนี้ ว่านานก็ไม่นาน ว่าสั้นก็ไม่สั้น แต่พลังทำลายล้าง ในห้านาทีนี้ สามารถทำลายอวัยวะภายในของหยางเฉินได้ทั้งหมด
แต่ในขณะนี้ ที่ทิคาโนะ ทาเคชิเห็นปรากฏอยู่ หยางเฉินมิเพียงยังไม่ตาย แต่กลับยังจะลุกขึ้นมาอีกครั้ง
“ลุกขึ้นมาแล้ว！คุณหยางลุกขึ้นมาแล้ว！ดีจังเลย ในที่สุดคุณหยางก็ลุกขึ้นมาได้แล้ว！”
“คุณหยางได้สร้างปาฏิหาริย์แล้ว！หลังจากเขาโดนพลังทำลายล้างแล้ว เขากลับลุกขึ้นมาได้แล้ว！”
“คุณหยางคือความภาคภูมิใจของพวกเรานักบูโดจิ่วโจว！เมื่อเขาลุกขึ้นมาได้ ก็มีพลังต่อสู้ได้อีกเป็นแน่ ถล่มทิคาโนะ ทาเคชิให้แพ้ไป ให้นักบูโดประเทศซันรู้ไว้ พวกเราจิ่วโจวถึงนักบูโดจากตระกูลบู๊โบราณไม่ออกมา ลำพังพวกเรานักบูโดในโลกสามัญ ก็สามารถถล่มให้นักบูโดระดับสุดยอดของพวกมันแพ้ราบคาบไปได้！”
“คุณหยางได้สร้างปาฏิหาริย์แล้ว！หลังจากเขาโดนพลังทำลายล้างแล้ว เขากลับลุกขึ้นมาได้แล้ว！”
และในขณะนั้นเอง หยางเฉินลุกยืนขึ้นในทันใด นักบูโดจิ่วโจวในบริเวณนั้น ลุกฮือขึ้นเต็มที่
สีหน้าของ ทิคาโนะ ทาเคชิ ดูไม่ได้อย่างสุดทน
“นี่มันเป็นไปได้ยังไง？แกมันก็แค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น ทำไมทานรับพลังทำลายล้างของข้าได้？มันเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด！”
ใบหน้าทิคาโนะ ทาเคชิเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ สองตาจ้องเขม็งจี้ถามหยางเฉิน “แกใช้วิธีการอะไรของแก ทำให้พลังทำลายล้างในตัวแกสลายหายไปได้？”
เขาไม่เชื่อ ไม่เชื่อว่าหยางเฉินจะรับรู้พลังปกป้อง แล้วขจัดพลังทำลายล้างในตัวเขาสลายไปได้
เพราะในมุมมองของเขานั้น นี่เป็นเรื่องที่ไม่มีทางเป็นไปได้！
จากที่เขารู้มา คิดจะเข้าถึงการรับรู้พลังแห่งธาตุ แทบจะว่าร้อยทั้งเก้าสิบเก้าล้วนเป็นนักบูโดชั้นสุดยอดในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า ต่อให้มีพรสวรรค์ด้านบูโดสูงส่งขนาดไหน สามารถรับรู้ถึงพลังแห่งธาตุได้ด้วยพลังฝีมือแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายได้ ก็ถือว่าเป็นยอดอัจฉริยะบูโดแล้ว
สำหรับนักบูโดต่ำกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นสุดท้ายลงไป แล้วได้รับรู้ถึงพลังแห่งธาตุนั้น ก็ไม่เคยได้พบเห็น แม้กระทั่งได้ยินยังไม่เคย
หยางเฉินยังคงยืนอยู่ที่เดิม สองตาที่แดงก่ำ จ้องอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ที่ทิคาโนะ ทาเคชิ กัดฟันพูดด้วยอย่างเคียดแค้นว่า“ข้าบอกแกได้เพียงว่า กับตัวข้านี้ พลังทำลายล้าง ใช้อะไรไม่ได้แล้ว！”
เสียงพูดขาดลง พลังบูโดที่แกร่งกล้ากระแสหนึ่ง ระเบิดออกจากตัวเขา
ชั่วพริบตานั้น สายเลือดคลั่ง ถูกเขากระตุ้นขึ้นมาเต็มที่ พลังมหึมาของสายเลือด ทะลักออกมาจากตัวเขาอย่างบ้าคลั่ง
กระบวนวิชาจากตำราเทพสงครามก็ขับเคลื่อนอย่างบ้าคลั่ง ผืนพลังในฟ้าดินนี้ ดูเหมือนรวมตัวเข้ามาในตัวเขา
ทิคาโนะ ทาเคชิถึงกับตาโตค้าง เต็มหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ “นี่ นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน？ต่อให้แกสามารถทำให้พลังทำลายล้าง สาบสูญไปจากตัวแกได้ แต่ทว่าที่ก่อนหน้านี้ ก็ถูกพลังทำลายล้างทรมานอยู่อย่างน้อยก็ห้านาที แกยืนขึ้นมาได้ ก็เป็นเรื่องมหัศจรรย์แล้ว ทำไมยังสามารถระเบิดพลังยิ่งใหญ่ขนาดนี้ออกมาได้？”
มาถึงตอนนี้ ทิคาโนะ ทาเคชิรู้สึกได้ถึงว่าความรู้เรื่องโลกที่มีในตัวเขานั้นพังครืนลงมา
ตัวเขาไต่เต้าขึ้นมาจากฐานะที่ต่ำต้อย ก้าวด้วยก้าวแต่ละก้าวถึงวันนี้ ที่ทุ่มเทลงไปนั้นหาค่าไม่ได้ เขารู้ของเขาเองดี
เขาคิดอยู่แต่ว่า ด้วยพลังฝีมือที่เขามีอยู่ในปัจจุบันนี้ ถ้าไปต่อสู้กับนักบูโดแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นสุดทั่ว ๆ ไป ก็กำโอกาสที่จะชนะอยู่อย่างมาก ไม่เคยคิดเลยว่า อยู่มาวันหนึ่ง ต้องมาเจอกับหนุ่มวัยละอ่อนระดับขั้นบูโดแค่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า แต่กลับระเบิดพลังได้ยิ่งใหญ่ถึงขนาดนี้
กระแสพลังบูโดที่แผ่กระจายออกจากตัวหยางเฉินนี้ น่ากลัวจะไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นสุดแล้วมัง？
“แกต้องตาย！”
ตาทั้งคู่ของทิคาโนะ ทาเคชิค่อย ๆ แดงเป็นสีเลือด พูดออกเสียงเหมือนกัดฟันอยู่ออกมาสามคำ
เดิมทีเขานั้นไม่ใส่ใจจริงจังกับนักบูโดเด็กหนุ่มวัยไม่ถึงสามสิบในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้นคนนี้เลย เพราะในสายตาของเขา ฝ่ายตรงข้ามนั้นไม่มีฐานะเพียงพอที่ต้องให้เขาลงมือ
เพราะฉะนั้นตอนลงมือ เขาก็ใช้พลังทำลายล้างโดยตรง หวังจะเผด็จศึกฝ่ายตรงข้ามในทีเดียว
แต่คิดไม่ถึงว่า หยางเฉินลุกขึ้นมาใหม่ได้ ยังจะสู้กับเขาได้อีก
“ตายซะ！”
ทิคาโนะ ทาเคชิลงมือในทันใด ครั้งนี้ เขาถอดความทระนงของเขาออกแล้ว กลับลงมือจู่โจมก่อน
ร่างของเขากลายเป็นเงาค้าง ตรงส่วนที่ผ่าน พื้นผิวหายเป็นฝุ่นทิ้ง
หยางเฉินกลับเหมือนว่าไม่เห็นทิคาโนะ ทาเคชิกำลังพุ่งใส่เขา คงเห็นเขายืนอยู่ที่เดิม สองตาจ้องเขม็งไปข้างหน้า มีแต่ว่าหมัดขวาของเขา รวบรวมพลังที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมากเข้ามาไว้ เหมือนตั้งใจใช้หมัดเดียวนี้ มาถล่มทิคาโนะ ทาเคชิให้แพ้จบไป
“คุณหยาง รีบหลบเลย！”
ตู้จ้งตะโกนลั่นอย่างร้อนรน เขาชี้ขาดให้ชัดได้เลยว่า ถ้าหยางเฉินหลบการจู่โจมครั้งนี้ไม่ได้ ต้องตายแน่ไม่ต้องสงสัย！