บทที่ 1957 ภัยพิบัติสวรรค์หายไป
ลี่เฉินมองไปที่หยางเฉินซึ่งอยู่กลางสนามแข่งขันและกำลังจะบรรลุและพูดอย่างเคร่งขรึม “เทพมารเป็นตำนานผู้ก่อตั้งการฝึกฝนวิถีมารขึ้น เขาเป็นคนแรกและคนเดียวที่แข็งแกร่งที่สุดในแดนนภา เป็นผู้แข็งแกร่งที่รอดพ้นจากภัยพิบัติสวรรค์มาได้”
“ส่วนสิ่งที่หยางเฉินแตกต่างออกไปก็คือ ตอนที่เทพมารอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดนั้น เขาต้องผ่านภัยพิบัติสวรรค์ไปก่อนจากนั้นแดนบูโดของเขาถึงบรรลุสู่แดนนภา”
“แต่หยางเฉินในตอนนี้อยู่แค่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายเท่านั้น แต่กลับรอดพ้นภัยพิบัติสวรรค์มาได้ นี่ยังเร็วกว่าเทพมารตามตำนานที่รอดพ้นจากภัยพิบัติสวรรค์เสียอีก”
คำพูดของลี่เฉินทำให้หม่าชาวตกตะลึงนิ่งไปอย่างสมบูรณ์ เขารู้ว่าพี่เฉินของเขานั้นแข็งแกร่งอย่างมากและมีพรสวรรค์ด้านบูโดที่โดดเด่น แต่เขาไม่คาดคิดเลยว่าหยางเฉินจะเทียบได้กับเทพมารในตำนาน
ผู้แข็งแกร่งในสำนักบูโดย่อมได้ยินคำอธิบายของลี่เฉินเช่นกัน และแต่ละคนก็ตกตะลึงตาค้างไปตามๆ กัน
ลี่เฉินเดิมเป็นผู้ฝึกฝนวิถีมาร ดังนั้นเขาจึงรู้จักเทพมารในตำนานอย่างแจ่มแจ้ง
ตู้หมิงหยวนถามด้วยใบหน้าประหลาดใจ “นี่หมายความว่าความสำเร็จด้านวิถีบู๊ของคุณหยางนั้นสามารถเทียบได้กับเทพมารหรืออาจแข็งแกร่งกว่าอีกงั้นหรือ?”
ตู้ป๋อที่อยู่ข้างๆ เขาพูดด้วยเสียงที่ลึกล้ำ “แม้ว่ามันจะเป็นตำนาน แต่ทุกสิ่งที่หยางเฉินแสดงออกมากลับคล้ายกับเทพมารในตำนานทั้งสิ้น”
“ใช่!”
ลี่เฉินกล่าวต่อว่า “ว่ากันว่าเทพมารเองก็ยังเป็นผู้แข็งแกร่งเหนือกว่าคนในแดนเดียวกัน อีกทั้งตอนที่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดก็ยังเคยฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นอีกด้วย”
“ตอนนี้หยางเฉินก็แค่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย แต่กลับเทียบเท่าได้กับกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นแล้ว หากเขาผ่านพ้นภัยพิบัติสวรรค์ได้ แดนบูโดก็จะบรรลุไปสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด บางทีเขาอาจจะสามารถฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นได้จริงๆ”
ทุกคนต่างตกตะลึงจนเกินคาด
ในเวลานี้ กลางสนามต่อสู้ ตัวของหยางเฉินอาบด้วยสายฟ้า สายฟ้าบนท้องฟ้ากระหน่ำอย่างบ้าคลั่งและตกลงรอบๆ หยางเฉินทั่วด้าน จนมีสายฟ้าผ่าเล็ก ๆ จำนวนนับไม่ถ้วนบนตัวของเขา
แม้แต่ลี่เฉินผู้ซึ่งวิถีบู๊ได้บรรลุไปสู่แดนนภาแล้วในเวลานี้ก็ยังรู้สึกกดดันอย่างมากจากสายฟ้านั้น อย่างไรก็ตาม หยางเฉินที่เพิ่งอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย กลับต้องมาเผชิญกับภัยพิบัติสวรรค์อันทรงพลังเช่นนี้แล้ว
“เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง!”
สายฟ้าหลายลูกกระหน่ำลงมาอีกครั้ง และก็เหมือนก่อนหน้านี้ พวกมันหลีกเลี่ยงหยางเฉินไปได้อย่างสมบูรณ์แบบและตกอยู่รอบๆ ตัวเขา มีเพียงแสงระเรื่อของสายฟ้าเท่านั้นที่ตกลงมาบนตัวของหยางเฉิน ราวกับว่ามันเคี่ยวกรำร่างกายของหยางเฉินอย่างต่อเนื่อง
ใบหน้าของตู้ชีดูบ้าคลั่งและดุร้าย
เขารู้ว่าตอนนี้ดวงตาของเขาถูกทำลายไปแล้ว และไม่มีความหวังที่จะฆ่าหยางเฉินอีก
ถ้าหยางเฉินรอดชีวิตจากภัยพิบัติสวรรค์ได้สำเร็จ เขาก็จะถูกฆ่าทันที
เมื่อคิดถึงตรงนี้ แรงผลักดันที่น่ากลัวอย่างยิ่งก็แทรกซึมออกมาจากร่างกายของเขา
เดิมทีความสนใจของทุกคนอยู่ที่หยางเฉิน แต่ออร่าที่พุ่งออกมาอย่างกะทันหันของตู้ชีดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที
“เขาจะทำอะไร?”
มีคนอุทานออกมาและมองดูตู้ชีด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง
ตู้ชีที่เมื่อครู่ลุกขึ้นยืนยังไม่ได้ ไม่เพียงแต่ลุกขึ้นจากพื้นแล้วเท่านั้น แต่ยังถูกห่อหุ้มด้วยออร่าที่น่ากลัว
ร่างกายของเขาขยายออกเล็กน้อยราวกับมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นมาสิบห้ากิโลอย่างกะทันหัน
“เขาจะระเบิดตัวเอง!”
มีผู้แข็งแกร่งหน้าซีดทันที
เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด ทุกคนก็ตื่นตระหนก
หยางเฉินต้องการบรรลุเนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติและเพิ่งดึงดูดภัยพิบัติสวรรค์มา ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดยังสามารถอยู่ใกล้ ๆ และรับรู้มันได้
อย่างไรก็ตามตู้ชีเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดในแดนนภา หากเขาระเบิดตัวเอง พลังทำลายที่ออกมาก็จะไม่สามารถควบคุมได้ แม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดเกรงว่าก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัส
หลังจากตื่นตะลึงไปตู้ป๋อก็เปลี่ยนเป็นโกรธจัด “ตู้ชี! นายกำลังทำอะไร? คิดจะทำลายสำนักบูโดหรือไง หยุดเดี๋ยวนี้!”
กลิ่นอายที่ทำให้คนต้องตื่นตะลึงแผ่ออกมาจากตัวของตู้ป๋อ
เขาจะต้องรีบหยุดมัน
หากตู้ชีระเบิดตัวเอง ไม่เพียงแต่จะทำร้ายผู้แข็งแกร่งชั้นยอดของสำนักบูโดเท่านั้น แต่ยังสร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงต่อสำนักบูโดอีกด้วย
ลี่เฉินเองก็ขมวดคิ้วเขามองไปยังทิศทางของตู้ชี ดวงตาจิตสังหารที่เย็นชา
หม่าชาวก็กังวลมาก เขารู้ถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของอาจารย์ตนและรีบขอร้อง “อาจารย์ตู้ชีจะต้องระเบิดตัวเองเพราะอยากฆ่าพี่เฉินไปด้วยกันแน่ คุณต้องรีบฆ่าเขา!”
ลี่เฉิน เตรียมจะลงมือ แต่ว่าตู้ป๋อกลับพุ่งเข้าใส่ตู้ชี ไปแล้ว
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ร่างกายของตู้ชีปูดขึ้นอย่างรวดเร็ว ในพริบตา ร่างของเขาก็ขยายเป็นสองเท่าจากเดิม
กลิ่นอายที่ทำให้คนถึงกับหายใจไม่ทั่วท้องออกมาจากร่างกายของตู้ชี
สีหน้าทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก
ตู้ป๋อที่พุ่งไปหาตู้ชีแล้วก็ต้องหยุดลงและตะโกนว่า “ทุกคน ถอยไปเดี๋ยวนี้!”
แม้แต่เขาเองก็ยังรู้สึกถึงกลิ่นอายทำลายล้างมหาศาลจากตู้ชี เขาและตู้ชี มีความแข็งแกร่งพอกัน ถ้าเขาพุ่งเข้าไป เกรงว่าต้องถูกพลังระเบิดตัวเองของตู้ชีฆ่าในทันที
นั่นเพราะสุดท้ายแล้วผู้แข็งแกร่งชั้นยอดที่เท้าข้างหนึ่งก้าวสู่ในแดนนภาแล้ว การระเบิดตัวเองก็คงยากที่จะรอดชีวิตมาได้
ลี่เฉินเคลื่อนตัว และคิดจะรีบหยุดมัน
แต่ในขณะนั้นเอง หยางเฉินที่กำลังเตรียมรับภัยพิบัติสวรรค์อยู่กลางเวทีต่อสู้ จู่ๆ ก็ลืมตาขึ้นและมองดูตู้ชีที่วิ่งเข้ามาหาเขา
“เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง!”
วินาทีถัดมา เสียงสายฟ้าหลายครั้งตกลงมาจากท้องฟ้าและทั้งหมดตกลงบนตัวของตู้ชี
ตู้ชีที่เดิมกำลังจะระเบิดตัวเองเมื่อร่างกายขยายเป็นสองเท่า ทันใดนั้นก็มีเลือดออกจากทวารทั้งเจ็ดของเขา ร่างกายที่บวมเหมือนบอลลูนค่อยๆ หดลงไปเท่าเดิม
ร่างกายของตู้ชีกลายเป็นสีดำไหม้เกรียมและล้มลงกับพื้นไม่ขยับเขยื้อน
เกิดเป็นความเงียบสงัดขึ้น!
ทุกคนจ้องมองเรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้าตู้ชี หนึ่งในผู้แข็งแกร่งอันดับต้น ๆ ของสำนักบูโด กลับตายเพราะถูกฟ้าผ่าใส่หลายครั้งและกลายเป็นศพที่ไหม้เกรียม
ตู้ป๋อมองดูร่างกายของตู้ชี ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความซับซ้อน
เขามองขึ้นไปที่หยางเฉินอย่างล้ำลึก
ในเวลานี้ เมฆดำเหนือสำนักบูโดค่อย ๆ หายไป เช่นเดียวกับสายฟ้า
“นี่…”
ผู้แข็งแกร่งของสำนักบูโดต่างมีสีหน้าสับสน หยางเฉินไม่ใช่กำลังจะเนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติหรอกหรือ? ทำไมยังไม่ทันฝ่าภัยพิบัติสวรรค์ก็หายไปแล้ว?
แม้แต่ลี่เฉินเองก็ยังขมวดคิ้วแน่น เขาเองก็สับสนอย่างมากเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้า
เพื่อเอาฝ่าภัยพิบัติสวรรค์ จะต้องประสบกับการชำระล้างจากทัณฑ์สายฟ้าก่อน ส่วนเนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติก็ยิ่งต้องการทัณฑ์สายฟ้า นั่นเพราะมีแค่ร่างที่ผ่านการล้างบาปจากทัณฑ์สายฟ้าเท่านั้นร่างกายจึงจะเกิดการเปลี่ยนแปลงได้
ในตอนนี้ ทุกคนล้วนคิดว่าเป็นหยางเฉินที่เนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติ แต่ผลคือทัณฑ์สายฟ้ากลับตกลงบนตัวของตู้ชีและทำให้เขากลายเป็นศพที่ไหม้เกรียม
หยางเฉินกลับไม่ได้รับผลกระทบใดๆ และทัณฑ์สายฟ้าเมื่อครู่นี้ก็แค่มีเศษปลายของทัณฑ์สายฟ้าวนไปอยู่รอบตัวเขา
หรือว่า ภัยพิบัติสวรรค์เมื่อครู่นี้ไม่ได้เกิดจากหยางเฉิน แต่เกิดจากตู้ชี?
หม่าชาวมองไปที่ลี่เฉินข้างๆ เขาและถามว่า “ท่านอาจารย์ คุณบอกว่าพี่เฉินกำลังเนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติไม่ใช่หรือ? สถานการณ์ตอนนี้มันยังไงกัน?”
บทที่ 1956 เนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติ
บทที่ 1958 ตายมากกว่ารอด
