บทที่ 1964 เธอมาแล้ว
ใบหน้าของอิงเทียนสิงเต็มไปด้วยความวิตกกังวล เขารู้ว่าการรุกรานสำนักมารมีโทษตาย ถ้าเขาปล่อยให้ลี่เฉินทะลวงสู่แดนนภาได้ อีกฝ่ายจะต้องไม่ปล่อยให้เขารอดชีวิตแน่
ตอนนี้ เขาทำได้แค่ร่วมมือกับ เหรินจิงหลุนขัดขวางภัยพิบัติสวรรค์
ผู้แข็งแกร่งที่กำลังบรรลุ หากภัยพิบัติสวรรค์ถูกขัดจังหวะ ผลที่ตามมาจะร้ายแรงอย่างมาก
เหรินจิงหลุนมองขึ้นไปที่ภัยพิบัติสวรรค์ที่หนาแน่นบนท้องฟ้าเหนือห้องสมุด และใบหน้าของเขาดูเคร่งขรึมสุดขีด เขาเองก็กำลังพิจารณาว่าจะร่วมมือกันขัดภัยพิบัติสวรรค์หรือไม่
การภัยพิบัติสวรรค์ถูกขัดจังหวะ ลี่เฉินก็จะได้รับความเสียหายอย่างหนัก เขาไม่กลัวสำนักมาร แต่ถ้าขัดจังหวะภัยพิบัติสวรรค์ไม่สำเร็จ แล้วลี่เฉินบรรลุแดนได้ขึ้นมา ถึงตอนนั้นจะทำอย่างไร?
การขัดจังหวะภัยพิบัติสวรรค์ทำให้ผู้ฝ่าลิขิตได้รับความสูญเสียอย่างหนัก แต่ภัยพิบัติสวรรค์นั้นรุนแรงอย่างยิ่ง จะเป็นไปได้อย่างไรที่บุคคลทางโลกฆราวาสจะขัดจังหวะได้ง่าย?
ยิ่งไปกว่านั้น ตู้ป๋อก็กำลังจ้องมองพวกเขาด้วยปืนเทพบู๊ในมือ ยังมีมารแดงและผู้แข็งแกร่งของสำนักมารก็จ้องมองพวกเขาเช่นกัน ตราบใดที่พวกเขากล้าลงมือ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนเหล่านี้จะต้องลงมือทันทีเช่นกัน
ผู้แข็งแกร่งของสำนักมารไม่น่ากลัว แต่ตู้ป๋อที่ถือปืนเทพบู๊นั้นแข็งแกร่งเกินไป
เว้นแต่จะมีผู้ช่วยคนอื่นในค่าย
อิงเทียนสิงรีบเร่ง “ประมุขเหริน อย่าลังเลอีกเลย หากนายยังลังเลอีก ลี่เฉินจะบรรลุไปได้แล้ว!”
“พวกนายกล้า!”
มารแดงก้าวไปข้างหน้า ออร่ามารถูกปล่อยออกมาจากตัวของเขา ขณะที่จ้องไปยังอิงเทียนสิงด้วยใบหน้าที่อาฆาต
หากอิงเทียนสิงกล้าที่จะลงมือ เขาก็กล้ายอมตายแต่ต้องเล่นงานอิงเทียนสิงให้สาหัส
กลุ่มผู้แข็งแกร่งของสำนักมารต่างปลดปล่อยจิตวิญญาณการต่อสู้ของพวกเขาออกมาทีละคน ทุกคนจ้องไปที่อิงเทียนสิงด้วยความโมโหส
ตู้ป๋อมองไปที่อิงเทียนสิงและพูดอย่างเย็นชาว่า “ทางที่ดีพวกนายอย่าได้ทำตัวโง่ๆ ไม่อย่างนั้น พวกนายจะเสียใจ!”
จิตสังหารที่น่ากลัวถูกปล่อยออกมาและพร้อมจะทะลุออกไปจากมือของตู้ป๋อตลอดเวลา
อิงเทียนสิงโกรธจัด “ตู้ป๋อ คุณคิดว่าเราเป็นไก่อ่อนหรือไง? คิดจะใช้ปืนเทพบู๊มาหยุดฉันกับประมุขเหริน?”
“ปัง!”
ปืนเทพบู๊ตกลงบนพื้นอย่างแรง และที่ที่มันตกลงไปก็แทบจะกลายเป็นผุยผงไปโดยตรง
ออร่ารุนแรงกวาดไปทุกทิศทุกทาง
แค่เพียงออร่าของปืนเทพบู๊เท่านั้นก็สามารถกดดันอีกฝ่ายได้แล้ว ซึ่งทำให้อิงเทียนสิงและเหรินจิงหลุนยิ่งมีสีหน้าแย่ลงไปอีก
ท้ายที่สุดแล้ว ปืนเทพบู๊ เป็นถึงของอาถรรพ์ของสำนักบูโด อีกทั้งยังเป็นปืนที่เทพบู๊ในตำนานใช้อีกด้วย แม้แต่ในสายตาของผู้แข็งแกร่งทางโลกอย่างอิงเทียนสิงและเหรินจิงหลุนมันถือของอาถรรพ์ชั้นยอดที่น่ากลัวมาก
“ติ้ง~”
ในเวลานี้เอง เสียงกู่ฉินแจ่มชัด จู่ๆ ก็ดังขึ้น
ในขณะที่เสียงกู่ฉินดังขึ้น ก็เกิดเป็นกระแสน้ำวนซึ่งมาบรรจบกันในทิศทางของห้องสมุด
เมื่อได้ยินเสียงกู่ฉิน ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ประหลาดใจและมองไปที่ที่มาของเสียง
ไม่รู้ว่าเมื่อใดที่หญิงงามชุดแดงคนหนึ่งกำลังนั่งคุกเข่าข้างหนึ่ง โดยมีกู่ฉินอยู่ข้างหน้าเธอ
“เจ้าสำนักสำนักเซิ่งกง เผยเชียนอิน!”
มีคนอุทานออกมาและจำความงามในชุดแดงได้ นี่เป็นหนึ่งในห้ากองกำลังสูงสุดของภูเขามารและเป็นเจ้าแห่งเซิ่งกง เผยเชียนอิน
ใบหน้าของ เผยเชียนอินเย็นชาและนิ้วมือยังคงดีดกู่ฉินไม่หยุด
“ติ้งติ้ง…”
เสียงกู่ฉินยังคงดังไม่หยุด แต่ละทำนองล้วนราวกับระเบิดหนักพุ่งไปที่ห้องสมุด
ดูเหมือนว่าภัยพิบัติสวรรค์จะถูกกระตุ้นไปด้วย จู่ๆ มันก็กลายเป็นบ้าคลั่งมากขึ้น และตกลงไปที่ห้องสมุดไม่หยุด
เสียงกู่ฉิน และสายฟ้าร้องไม่สิ้นสุด!
อิงเทียนสิง และเหรินจิงหลุนดีใจที่ได้เห็นสิ่งนี้
นอกจากลี่เฉินซึ่งยังคงอยู่ในห้องสมุด ผู้นำอีกสี่คนจากห้าสำนักระดับสูงสุดของภูเขามารก็ล้วนปรากฏตัวแล้ว
ยกเว้นตู้ป๋อ ทุกคนล้วนสู้ด้วยกันเพื่อรับมือกับกู่ฉิน
อิงเทียนสิงอดหัวเราะไม่ได้และพูดว่า “ฮ่าฮ่า ด้วยความช่วยเหลือของเจ้าสำนักเป่ย ภัยพิบัติสวรรค์ของลี่เฉินจะถูกทำลาย!”
หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็มองไปที่เหรินจิงหลุนซึ่งอยู่ข้างๆ เขาและพูดว่า “ประมุขเหรินตอนนี้ ยังมีความกังวลอะไรไหม? พวกเราร่วมมือกัน จะต้องสามารถทำลายภัยพิบัติสวรรค์นี้ และทำให้ลี่เฉินประสบความเจ็บปวดจากภัยพิบัติสวรรค์สะท้อนกลับได้อย่างแน่นอน”
“ดี!”
เหรินจิงหลุนพยักหน้าและตกลง
ตอนนี้ สามในห้าผู้แข็งแกร่งที่สุดในภูเขามารเข้าร่วมฝ่ายเดียวกัน ลี่เฉินกำลังต่อสู้กับการฝ่าภัยพิบัติสวรรค์ อาศัยแค่ตู้ป๋อลำพังจะหยุดพวกเขาได้อย่างไร?
“ปัง!”
ปืนเทพบู๊ทะลุอากาศและตกลงมาที่เท้าของอิงเทียนสิง
ตู้ป๋อมองเหรินจิงหลุนและอิงเทียนสิงอย่างเย็นชาและพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าพวกนายกล้าทำลายภัยพิบัติสวรรค์ ฉันรับประกันว่าไม่ยั้งมือแน่!”
ไม่ใช่เพราะตู้ป๋อหยิ่งผยอง แต่เป็นเพราะของอาถรรพ์ชั้นสูงปืนเทพบู๊ที่อยู่ในมือเขามีคุณสมบัติที่จะพูดแบบนี้
ถ้าเหรินจิงหลุนและอิงเทียนสิงเองก็นำของอาถรรพ์ของสำนักมาด้วย ตู้ป๋อก็คงจะกลัวอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ ตู้ป๋อไม่กลัวสองคนที่ไม่มีอาวุธจริงๆ
“ตู้ป๋อ อาศัยนายเพียงลำพัง คิดจะมาจัดการกับพวกเราหรือไม่?”
อิงเทียนสิงเอ่ยอย่างโกรธเคือง “แม้แต่เจ้าสำนักเป่ยก็ยังต้องการทำลายภัยพิบัติสวรรค์ของลี่เฉินทำไมนายถึงต้องอยากปกป้อง ลี่เฉินเอาเป็นเอาตายขนาดนี้? สถานการณ์ได้เปรียบของสำนักมารหายไปแล้ว ทำไมเราไม่ใช้โอกาสนี้เพื่อทำลายสำนักมารซะ แบบนั้น ก็จะมีเพียงสี่กองกำลังหลักในภูเขามาร”
ตู้ป๋อไม่ได้เครื่อนไหวและจ้องที่อีกด้านหนึ่งอย่างเย็นชา
กลุ่มผู้แข็งแกร่งของสำนักมารก็โกรธเช่นกัน ตอนนี้ เผยเชียนอินกำลังใช้ เฟิ่งกู่ฉินเพื่อทำให้ภัยพิบัติสวรรค์ได้รับผลกระทบ อีกทั้งอิงเทียนสิงและเหรินจิงหลุนก็จับตาดูอย่างดุเดือดพร้อมที่จะต่อสู้ทุกเวลา สำนักมารอยู่ภายใต้แรงกดดันอย่างมาก
กู่ฉินที่ เผยเชียนอินกำลังเล่นอยู่นั้นก็เหมือนกับปืนเทพบู๊ในมือของตู้ป๋อ ที่เป็นของอาถรรพ์ชั้นสูง และมีชื่อเรียกว่าเฟิ่งกู่ฉิน
เฟิ่งกู่ฉินไม่เพียงแต่สามารถโจมตีศัตรูเท่านั้น แต่ยังทำให้พวกเขาตกอยู่ในภาพลวงตาอีกด้วย
วันนี้ ตู้ป๋อเป็นเพียงคนเดียวในกลุ่มผู้ผู้แข็งแกร่งที่สามารถหยุด เผยเชียนอินได้
อย่างไรก็ตาม หากตู้ป๋อจะหยุด เผยเชียนอิน อิงเทียนสิง และเหรินจิงหลุนจะต้องลงมืออย่างแน่นอน
แม้ว่าสำนักมารยังมีผู้แข็งแกร่งระดับสูงหลายคน แต่ก็แทบจะไม่เพียงพอที่จะจัดการกับคนคนเดียว ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่จะจัดการกับบุคคลชั้นยอดถึงสองคน
ตู้ป๋อมีสีหน้ากังวลและมองไปในทิศทางของห้องสมุด จากนั้นเขาก็มองไปที่ เผยเชียนอินและกล่าวว่า “เจ้าสำนักเป่ย ยังไงคุณก็เป็นถึงผู้แข็งแกร่งเหนือผู้คน ทำไมถึงต้องการต่อสู้ในเวลานี้?”
“เจิ้ง~”
เสียงกู่ฉินยังคงดำเนินต่อไป เผยเชียนอินจ้องไปที่ทิศทางของห้องสมุด แต่กลับตะโกนใส่ตู้ป๋อ “หุบปาก! นายไม่รู้ถึงบุญคุณความแค้นระหว่างฉันกับลี่เฉินอย่ามาพูดจาไร้สาระ ไม่งั้นฉันจะฆ่าสำนักบูโดของนาย!”
ตู้ป๋อขมวดคิ้วแน่น
เผยเชียนอินมีชื่อเรียกอีกอย่างว่าแม่มด เธอไม่เกี่ยวข้องกับสำนักมาร แต่เจ้าอารมณ์และโหดเหี้ยม อีกทั้งยังเกลียดผู้ชายมาก
ทั่วทั้งเซิ่งกง มีแต่ผู้หญิงกุมอำนาจ
ในเวลาเดียวกัน หยางเฉินซึ่งอยู่ในห้องใต้ดินของห้องสมุด เมื่อเสียงกู่ฉินดังขึ้น สีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
เนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติทำให้เขารู้สึกแย่เสียยิ่งกว่าความตาย มาตอนนี้มีการโจมตีด้วยกู่ฉินอีก ทำให้เขายิ่งเจ็บปวดมากขึ้น
“อ๊าก…”
หม่าชาวกรีดร้องและเลือดไหลออกมาจากทวารทั้งเจ็ด
ลี่เฉินรีบยื่นมือออกไปและแตะลงบนไม่กี่ขุดบนตัวหม่าชาว จนทำให้เขารู้สึกดีขึ้น
“อาจารย์ เกิดอะไรขึ้น?”
หม่าเฉาดูอ่อนแอและถามลี่เฉิน
ใบหน้าของลี่เฉินดูเคร่งเครียด สีหน้าซับซ้อนและพูดเสียงเบาว่า “เธอมาแล้ว!”
หลังจากพูดจบ เขาก็มองไปที่หยางเฉินที่กำลังทุกข์ทรมานจากภัยพิบัติสวรรค์และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ถ้าไม่สามารถอดทนได้ก็ยอมแพ้ซะ อีกเดี๋ยวฉันจะแบกรับภัยพิบัติสวรรค์แทน ปกป้องนายจากความตาย!”
