The king of War บทที่ 1984 ใกล้พังทลายแล้ว
หลังช่วงเวลาสั้นๆ ไม่ถึงนาที ทั่วทั้งตัวหยางเฉินล้วนมีแต่เลือดสด น่าเวทนาอย่างยิ่ง
หม่าชาวตะโกนเสียงดัง “พี่เฉิน!”
เพียงแค่ ร่างกายของหยางเฉินในเวลานี้กำลังถูกเทพมารยึดครอง เดิมทีเป็นไปไม่ได้ที่จะสนใจหม่าชาว
ผู้แข็งแกร่งสำนักมารกลุ่มหนึ่ง ล้วนทำหน้าตึงเครียด
ลี่เฉินพูดจาด้วยเสียงแข็ง “ร่างกายของหยางเฉินแค่เพิ่งทะลุสู่แดนนภา แต่เทพมารกลับบีบบังคับพัฒนาความสามารถของหยางเฉินขึ้นไปถึงแดนนภาขั้นสองชั้นต้น นี่คงสร้างอาการบาดเจ็บใหญ่มากต่อร่างกายของหยางเฉิน”
ตู้ป๋อก็เอ่ยปากพูดเช่นกัน “ถ้าร่างกายของหยางเฉินไม่มีทางแบกรับพลังส่วนนี้ได้ กลัวว่าต่อไปยากจะทะลุขั้นอีก! แดนนภาขั้นหนึ่งชั้นยอด ก็คือขีดสุดของเขา”
“แน่นอนว่าคงไม่ได้มีแค่ผลร้าย ถ้าร่างกายของหยางเฉินแบกรับพลังส่วนนี้ได้ นี่อธิบายว่า เขาสามารถใช้ความแกร่งร่างกายของแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้น พอจะเทียบกับความแกร่งร่างกายของผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสองชั้นต้นได้ วันหลังต่อให้เจอศัตรูแดนนภาขั้นสองชั้นต้นเข้า ก็สามารถต้านการบาดเจ็บไว้ได้”
เวลานี้ ผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นยอดหกคน ผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นสามคน ยังมีผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นกลางอีกคนหนึ่ง ผู้แข็งแกร่งพันธมิตรพิทักษ์สิบคน ล้อมหยางเฉินไว้ตรงกลางทั้งหมด
อยู่ภายในค่ายกลสังหารวิญญาณพลังทำลายล้างส่วนหนึ่งกำลังก่อตัว แกร่งขึ้นไม่หยุด อยากสังหารวิญญาณของเทพมาร
ทั่วตัวหยางเฉินล้วนเป็นบาดแผลอันน่าสยดสยอง เลือดสดไหลออกไม่หยุด หน้าเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดแบบบิดเบี้ยว กลิ่นอายวิถีบู๊บนตัวกลับยิ่งใหญ่จนถึงขั้นสุด
“แค่ค่ายกลสังหารวิญญาณกระจอกๆ อยากจะกำจัดเทพมารอย่างฉัน? ในเมื่อพวกนายวอนหาที่ตาย งั้นฉันจะทำให้พวกนายสมหวัง!”
ในปากหยางเฉิน พ่นเสียงที่เย็นเยือกสุดๆ ออกมา
ซือคงและผู้แข็งแกร่งพันธมิตรพิทักษ์กลุ่มหนึ่ง ล้วนเผยสีหน้าซีดเผือดกันหมด ขณะเดียวกันที่พวกเขาใช้งานค่ายกลสังหารวิญญาณสำหรับพวกเขาทำให้สิ้นเปลืองเยอะมาก
ถึงแม้จะทำเช่นนี้ ยังไม่อาจสังหารวิญญาณของเทพมารได้ เทพมารยืมร่างกายของหยางเฉิน คาดไม่ถึงต้านพลังทำลายล้างในค่ายกลสังหารวิญญาณไว้ได้”
เวลานี้ ความพยาบาทอาฆาตอันยิ่งใหญ่ส่วนหนึ่ง ยิงออกมาจากในดวงตาของหยางเฉิน
“ฆ่า!”
หลังจากเสียงพูดของเขาจบลง ภาพของเขาก็หายไปจากที่เดิม
“ถอยเดี๋ยวนี้!”
ซือคงตะโกนทีหนึ่ง ฝ่ามือหนึ่งตกไปข้างหน้าฉับพลัน
ทันใดนั้น เงาลวงฝ่ามือขนาดใหญ่ข้างหนึ่ง ลงมาจากท้องฟ้า ตกลงยังร่างกายของหยางเฉินโดยตรงอย่างแรง
“ตึง!”
วินาทีต่อมา เห็นเพียงหยางเฉินโบกฝ่ามือออกไปยังบนท้องฟ้าในทันใด ชั่วขณะนั้นที่เงาลวงฝ่ามือปะทะเข้าด้วยกันกับฝ่ามือของหยางเฉิน เกิดเสียงดังสะเทือนเลือนลั่นออกมา
พลังอันดุเดือดส่วนหนึ่ง โหมหัดไปทั่วทุกสารทิศ
“ตูมๆๆ!”
พื้นสั่นสะเทือนรุนแรงขึ้นมา พื้นโดยรอบใต้เท้าฝังหยางเฉิน กลายเป็นผุยผงต่อเนื่อง
ไม่เพียงเท่านี้ สิ่งก่อสร้างทุกอย่างที่อยู่ภายในรัศมีหลายสิบเมตรโดยมีจุดศูนย์กลางจากทั้งสองคน ล้วนเหมือนโดนทำลายเสียหายหนัก ล้มพังเสียงดัง
ผู้แข็งแกร่งสำนักมารที่ถอยหลังออกไปหลายสิบเมตรตั้งแต่แรก แม้ว่าห่างออกมาไกลขนาดนั้น ยังคงรู้สึกถึงพลังอันยิ่งใหญ่ไร้ที่เปรียบได้อยู่ ราวกับพลังอันมหาศาล ชนพวกเขาลอยออกไป
ตู้ป๋อและผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งไม่กี่คนของสำนักมาร ออกไปจากที่เดิมตั้งนานแล้ว ส่วนที่อยู่ต่ำกว่าแดนนภา คาดไม่ถึงไม่มีทางดูการต่อสู้แบบใกล้ชิดได้
ต่อให้เป็นลี่เฉินที่ทะลุถึงแดนนภาแล้ว ดูการต่อสู้อยู่ใกล้ชิด ยังรู้สึกถึงความกดดันอันยิ่งใหญ่
หยางเฉินทำหน้าโกรธเคือง ตะโกนว่า “อยากจะปราบปรามฉัน อาศัยแค่พวกต่ำต้อยของพันธมิตรพิทักษ์ไม่กี่คน แล้วจะมีสิทธิ์นั้นเหรอ? ไสหัวไปให้พ้น!”
หลังการตะโกนครั้งนี้ ภายในความตื่นตกใจของผู้คน เห็นเพียงรอยฝ่ามือที่ตกลงไปเมื่อสักครู่ สลายหายไปในชั่วพริบตา
ผู้แข็งแกร่งพันธมิตรสิบคนที่รวมซือคงเอาไว้ในนั้นด้วย ล้วนสีหน้าซีดเซียวหมด แม้กระทั่งมีผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้น ยังมีเลือดสดไหลออกมาจากมุมปาก
“อดทนกันไว้ให้หมดเลย!”
ซือคงกัดฟันตะโกนเสียงดัง จ้องหยางเฉินแบบดวงตาไม่กะพริบแล้วบอกว่า “ถ้าไม่ยอมจำนนต่อพันธมิตรพิทักษ์ ก็ต้องตาย!”
หยางเฉินตวาดใส่ “พูดเหลวไหลห่าอะไร!”
“ค่ายกลสังหารวิญญาณทำลายให้ฉัน!”
ซือคงตะโกนเสียงดังขึ้นอีกครั้ง และการโจมตีอย่างหนักทีหนึ่ง ตกลงไปอย่างแรง
เห็นเพียงค่ายกลเหนือท้องฟ้า ก่อตัวเป็นหมัดขนาดใหญ่ข้างหนึ่งขึ้นมา จากนั้นทุบลงไปยังหยางเฉินอย่างหนัก
“ไม่เจียมตัว!”
หยางเฉินพูดด้วยเสียงเย็นชา บนหมัดขวา เปล่งแสงสว่างขึ้นกะทันหัน ในช่วงเวลาแค่เสี้ยววินาที ระเบิดไปทางหมัดขนาดใหญ่ที่ตกลงมาที่เขาอย่างแรง
“ปัง!”
และมีเสียงดังสนั่นอีกที หมัดของหยางเฉินระเบิดเข้าด้วยกันกับหมัดของฝ่ายตรงข้ามอีกครั้ง พลังที่ดุจทำลายล้างส่วนหนึ่ง แผ่ขยายตามแขนของหยางเฉินไปสู่ร่างกายอย่างรวดเร็ว เหมือนจะทำลายร่างกายนี้ทิ้งไป
ในขณะเดียวกัน ผู้แข็งแกร่งของพันธมิตรพิทักษ์สิบคนนั้น ราวกับโดนทำให้บาดเจ็บหนัก แต่ละคนสีหน้าซีดเซียวถึงขีดสุด
เห็นเพียงแขนขวาที่หยางเฉินเพิ่งควงหมัดไป ทั่วทั้งแขนข้างนั้น ปรากฏรอยเลือดที่สยดสยองออกมาแล้ว เผยกระดูกน่าขนลุกออกมา
บนใบหน้าของหยางเฉิน เต็มไปด้วยแววความโกรธ จ้องซือคงและผู้แข็งแกร่งพันธมิตรพิทักษ์ไม่เลิก ในสายตาแรงอาฆาตแค้นแวววาว
กลับมาดูที่ผู้แข็งแกร่งพันธมิตรพิทักษ์ ก็สีหน้าซีดเซียวถึงขีดสุดกันหมด โดยเฉพาะผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นคนนั้น สีหน้าซีดเผือดจนน่ากลัว มุมปากมีเลือดสดไหลออกมา
ภายในค่ายกลสังหารวิญญาณพวกเขาแต่ละคนเป็นส่วนสำคัญที่ขาดไม่ได้ การโจมตีแต่ละครั้ง ล้วนมีส่วนของพวกเขา ขณะเดียวกัน แต่ละครั้งที่แบกรับการโจมตีของหยางเฉิน ก็มีส่วนของพวกเขาเช่นกัน
หยางเฉินในเวลานี้ ระเบิดความสามารถของแดนนภาขั้นสองชั้นต้นออกมาแล้ว และเพราะอยู่ในค่ายกลสังหารวิญญาณไม่เช่นนั้นพวกเขาในบรรดาผู้แข็งแกร่งเหล่านี้ คงไม่มีสักคนแบกรับการโจมตีทีหนึ่งของหยางเฉินไว้ได้
“ร่างกายนี้แค่เพิ่งเข้าสู่แดนนภา เดิมทีรับพลังยิ่งใหญ่ที่เทพมารเติมเข้าไปไม่ไหว ทุกคนยืนหยัดอีกหน่อย ขอแค่ร่างกายนี้พังทลาย วิญญาณของเทพมาร ก็ต้องพินาศลงเหมือนกัน!”
เวลานี้ ซือคงพูดจาเสียงดัง
หลังหม่าชาวได้ยินคำพูดของซือคง ชั่วขณะนั้นสีหน้าเปลี่ยนยกใหญ่ พูดอย่างโมโห “พวกคุณอยากกำจัดวิญญาณของเทพมาร ผมไม่ยุ่ง! แต่พวกคุณทำร้ายร่างกายนี้ไม่ได้!”
เห็นแบบนี้ ลี่เฉินรีบขวางด้านหน้าหม่าชาวเอาไว้แล้ว ถ้าซือคงอยากฆ่าหม่าชาว ยังง่ายนิดเดียว
เป็นไปตามคาด ดวงตาเย็นเยือกของซือคง ตกอยู่บนตัวของหม่าชาวในทันใด แต่ก็เพียงแค่มองหม่าชาวอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง แล้วย้ายออก เดิมทีไม่เห็นหม่าชาวอยู่ในสายตา
หม่าชาวมองทางลี่เฉินด้วยท่าทางอ้อนวอนแล้วพูดว่า “อาจารย์ครับ ขอร้องท่านช่วยชีวิตพี่เฉินหน่อย ถ้าพวกเขาทำลายร่างกายของพี่เฉินทิ้งจริง พี่เฉินก็ต้องจบเห่จริงๆ สิครับ!”
ลี่เฉินเผยสีหน้าดูแย่ออกมา ไม่ใช่เขาไม่อยากลงมือช่วย แต่ว่าเดิมทีเขาช่วยไม่ได้ ในสายตาผู้แข็งแกร่งพันธมิตรพิทักษ์ที่อยู่เหนือผู้คนเหล่านี้ พวกเขาล้วนเป็นคนต่ำต้อยของโลกทั่วไป เดิมทีไม่อยู่ในสายตา
หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง ในที่สุดลี่เฉินตัดสินใจแล้ว เดินออกมาข้างหน้าก้าวหนึ่ง มองทางของซือคงแล้วพูดเสียงดัง “ขอให้ทุกท่านของพันธมิตรพิทักษ์ ให้ทางรอดชีวิตกับเจ้าของร่างกายนี้สักครั้งด้วย เขาเป็นผู้บริสุทธิ์ ร่างกายเพิ่งทะลุสู่แดนนภาเมื่อสักครู่นี้เอง กลับโดนวิญญาณของเทพมารยึดไว้”
ซือคงมองลี่เฉินแบบโมโห ตะโกนเสียงดัง “หุบปาก!”
สีหน้าลี่เฉินดูไม่ดี แต่ยังพูดต่อ “ขอให้ท่านคิดทบทวนอีกทีด้วย!”
ซือคงตวาดใส่ทีหนึ่ง “ไปให้พ้น!”
ในการตวาดครั้งนี้ โหมพัดลักษณะพลังอันโหดเหี้ยม มายังลี่เฉินด้วย สั่นสะเทือนลี่เฉินจนถอยไปหลายก้าวโดยตรง
