The king of War บทที่ 2015 เทพมารลงมือ
เฝิงเสียวหว่านไม่คำนึงถึงเรื่องใด ๆ ทั้งนั้น พุ่งตรงไปในทิศทางของหยางเฉิน เมื่อลี่เฉินเห็นเช่นนี้ เขาก็ไม่มีกะจิตกะใจไปสนใจเรื่องราวมากมายเช่นนั้นแล้ว เท้าขยับและไล่ตามไปทางเฝิงเสียวหว่าน
หยางเฉินให้เขาพาเฝิงเสียวหว่านไป และนี่ก็เป็นสิ่งเดียวที่เขาสามารถทำเพื่อหยางเฉินได้ในตอนนี้หากเรื่องแค่นี้ยังทำสำเร็จไม่ได้ แล้วเขาจะเผชิญหน้ากับศิษย์รักหม่าชาวได้อย่างไร?
และในเวลานี้เอง ไป๋หลี่เย่และเจียงจ้านต่างถอยหลังกลับไปถึงจุดที่ห่างออกไปไกลหลายร้อยเมตรแล้ว
เจียงเผิงก็นึกไม่ถึงเช่นกันว่าหยางเฉินจะใช้วิธีระเบิดร่างตน แต่ทว่าเขาใช้วิชาลับเชียนเสวียนไปแล้ว มาตรแม้นว่าหยางเฉินไม่ตาย คอยวิชาลับหมดประโยชน์เมื่อใด เขาก็จะตายอยู่ดี
ปัจจุบันการที่สามารถบีบให้หยางเฉินใช้วิธีระเบิดร่างตัวเองนั้น เขาก็ไม่มีความกังวลใด ๆ แล้ว
“ข้าก็อยากรู้เช่นกันว่าผู้น้อยที่มีศักยภาพเพียงกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่ง พลังที่ระเบิดออกมาจากการระเบิดร่างตัวเองนั้นจะแข็งแกร่งเท่าไหร่เชียว”
เจียงเผิงตะโกนเสียงดัง: “มาเถอะ!”
สายเลือดทั่วทั้งร่างกายของหยางเฉินเดือดพล่านขึ้นมา ออร่าบู๊บนตัวพุ่งสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง
“โครม!”
และในเวลานี้เอง จู่ ๆ ก็มีสายฟ้าที่แยงตาสายหนึ่งผ่าลงมาจากท้องฟ้า
ออร่าบู๊ที่เข้มแข็งและยิ่งใหญ่ระเบิดออกมาจากตัวหยางเฉิน
“ปังปังปัง!”
ถัดจากนั้นสายฟ้าจำนวนมากก็ผ่าลงบนร่างเขา
วินาทีนี้เจียงเผิงที่กำลังรอหยางเฉินระเบิดร่างตัวเองในตอนแรกได้เบิกตากว้าง พลางพูดอย่างช็อก: “เจ้าจะฝ่าฟันภัยพิบัติสวรรค์อย่างนั้นหรือ!”
วินาทีนี้ ไป๋หลี่เย่และเจียงจ้านที่ถอยหลังกลับไปถึงจุดที่ห่างออกไปไกลหลายร้อยเมตรตั้งนานแล้วก็ตกตะลึงพรึงเพริดเช่นกัน
ไป๋หลี่เย่พูดด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความตะลึง: “นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? มันกำลังจะระเบิดร่างตัวเองมิใช่หรือ? เหตุใดถึงฝ่าฟันภัยพิบัติสวรรค์อย่างกะทันหันเช่นนี้ได้?”
เจียงจ้านก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่ามันเกิดเรื่องอะไรกันแน่ พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความช็อก: “บัดนี้หากไม่ใช่เพราะเขาจะฝ่าฟันภัยพิบัติสวรรค์จริง ๆ มันยากที่จะทำให้คนอื่นมองว่าเขาเป็นผู้แข็งแกร่งที่อยู่ต่ำกว่าแดนนภาได้จริง ๆ”
ไป๋หลี่เย่พูดเสียงต่ำ: “ศักยภาพด้านบูโดของคนดังกล่าวอยู่เหนือกฎธรรมชาติมากเกินไป หากวันนี้เขาไม่ตาย ต่อไปเขาต้องทำให้ทั่วทั้งโลกบู๊โบราณสั่นคลอนได้แน่นอน! โลกบู๊โบราณที่ข้าหมายถึง มิใช่โลกบู๊โบราณล่างแต่อย่างใด แต่เป็นโลกบู๊โบราณกลางและโลกบน”
ดวงตาทั้งสองข้างของเจียงจ้านจ้องเขม็งไปในทิศทางของหยางเฉิน และเขาก็เอ่ยปากพูดเช่นกันว่า: “เจ้าพูดถูก พรสวรรค์ระดับนี้ มาตรแม้นว่าไปถึงโลกบู๊โบราณกลางหรือโลกบน เกรงว่าก็ต้องเป็นผู้แข็งแกร่งชั้นยอดที่เก่งกาจดุจปีศาจ เขาเป็นผู้คนในโลกมนุษย์จริงหรือ?”
ไป๋หลี่เย่ส่ายหน้า: “เรื่องราวในชีวิตที่เขาได้ประสบพบเจอต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน ผู้คนในโลกมนุษย์ไม่มีทางมีสายเลือดที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้ แม้กระทั่งผู้อาวุโสสี่แห่งตระกูลเจียงของเจ้าก็ยังถูกสายเลือดของเขากดอัด”
วินาทีนี้ ทั่วทั้งร่างหยางเฉินกำลังอาบอยู่ในแสงสายฟ้า
ส่วนร่างกายของเขานั้นก็ไม่ได้หยุดการระเบิดร่าง เพราะกำลังฝ่าฟันภัยพิบัติสวรรค์ ร่างกายของเขากำลังค่อย ๆ ขยายใหญ่ขึ้น ออร่าบู๊ที่ทำให้ผู้คนหวาดเกรงปะทุออกมาอย่างต่อเนื่อง
ดวงตาทั้งสองข้างของเจียงเผิงจ้องเขม็งไปทางหยางเฉิน จิตใจเขาสงบลงไม่ได้เลย จิตที่จะฆ่าหยางเฉินก็พุ่งขึ้นถึงขีดสุดแล้วเช่นกัน หากหยางเฉินไม่ตาย เขาต้องกลายเป็นหายนะต่อตระกูลเจียงอย่างแน่นอน
“โครมม!”
จู่ ๆ ก็มีสายฟ้าขนาดใหญ่ที่น่าทึ่งผ่าลงมาจากท้องฟ้าอีกครั้ง มันผ่าลงกลางศีรษะหยางเฉินโดยตรง แล้วทะลุไปทั่วทั้งร่างกาย
“ตู้ม!”
ทันใดนั้น ลมปราณที่เข้มแข็งและยิ่งใหญ่ก็ปะทุออกมาจากตัวหยางเฉิน
เจียงเผิงตะลึงงันไปโดยสิ้นเชิง พลางพูดพึมพำคนเดียว: “บรรลุแล้วอย่างนั้นหรือ!”
ลี่เฉินกำลังจับตัวเฝิงเสียวหว่านเอาไว้แน่น ๆ วินาทีนี้เขาก็ตะลึงงันไปเช่นกัน เมื่อสัมผัสได้ว่าออร่าบู๊บนตัวหยางเฉินแข็งแกร่งมากกว่าเดิมกะทันหัน เขาก็รู้แล้วว่าหยางเฉินบรรลุแล้ว ในที่สุดเขาก็กลายเป็นผู้แข็งแกร่งแดนนภาอย่างแท้จริงสักที
แดนบูโดของหยางเฉินยังบรรลุไม่ถึงแดนนภา เขาก็สามารถอาศัยพลังสายเลือด ยกระดับอำนาจให้ขึ้นไปถึงระดับที่เทียบเท่ากับแดนนภาขั้นสองชั้นต้น ปัจจุบันแดนบูโดของหยางเฉินบรรลุสู่แดนนภาโดยสิ้นเชิงแล้ว เนื้อหนังก็ฝ่าฟันภัยพิบัติสวรรค์ไปตั้งนานแล้วเช่นกัน เช่นนั้นหากเขาระเบิดศักยภาพทั้งหมดออกมา เขาจะแข็งแกร่งได้ถึงระดับใดกันนะ?
จู่ ๆ ลี่เฉินไม่กล้าจินตนาการลึกลงไปอีก เขาทราบแค่เพียง ขอเพียงหยางเฉินสามารถมีชีวิตรอดต่อไปได้ ต่อให้ม่านพลังระหว่างโลกมนุษย์และโลกบู๊โบราณล่างจะแตกสลายโดยสิ้นเชิง นอกเสียจากว่าจะมีผู้แข็งแกร่งชั้นยอดในโลกบู๊โบราณล่างมาเยือน มิเช่นนั้น น้อยคนมากที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขา
แต่ทว่าหยางเฉินเริ่มระเบิดร่างตัวเองแล้ว การที่จะหยุดยั้งการระเบิดร่างตนในเวลานี้นั้น มันเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำ ทำได้เพียงระเบิดร่างตัวเองต่อไป
“หึ!”
และในเวลานี้เอง ก็มีเสียงหึอันเยือกเย็นดังขึ้นในสมองหยางเฉิน
ถัดจากนั้น ออร่าบู๊ที่เข้มแข็งและยิ่งใหญ่ก็ระเบิดออกมาจากตัวหยางเฉิน
หยางเฉินยังไม่ทันตอบสนองกลับมาได้ เขาก็รู้สึกว่าตัวเองสูญเสียการควบคุมเนื้อหนังของตนไปภายในเวลาชั่วพริบตา และลมปราณการระเบิดร่างที่อยู่บนตัวเขาก็หายวับไปในชั่วพริบตาเดียวเช่นกัน
เขารู้อยู่ว่าในที่สุดจิตวิญญาณของเทพมารก็ฟื้นสักที ควบคุมร่างกายเขาในเวลานี้
วินาทีนี้ใบหน้าของเจียงเผิงที่กำลังคอยหยางเฉินระเบิดร่างตัวเองอยู่เปี่ยมล้นไปด้วยความเฉื่อยชา ในฐานะที่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสองชั้นกลาง เขาเข้าใจดีมาก ๆ ว่าทันทีที่ผู้แข็งแกร่งบูโดเลือกที่จะระเบิดร่างตัวเองแล้ว จะไม่สามารถหยุดยั้งได้อีก
พูดได้เลยว่าการระเบิดร่างตัวเองนั้นเป็นสิ่งที่หวนคืนกลับไม่ได้
แน่นอนอยู่แล้วว่าจะสามารถหยุดยั้งได้ก็ต่อเมื่อมีการระงับจากผู้แข็งแกร่งที่ศักยภาพอยู่เหนือผู้ที่กำลังจะระเบิดร่างตน
แต่ทว่าบัดนี้ลมปราณการระเบิดร่างที่อยู่บนตัวหยางเฉินกลับหยุดนิ่งลงไปภายในชั่วพริบตา
เพียงแค่นี้เท่านั้น ลมปราณที่อยู่บนร่างกายหยางเฉินก็เปลี่ยนไปกะทันหันเช่นกัน ราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนยังไงอย่างนั้น
“เจ้าไม่ใช่หยางเฉิน!”
เจียงเผิงตอบสนองกลับมาได้ในทันที จ้องมองหยางเฉินอย่างโกรธเคืองพลางซักถามด้วยน้ำเสียงตำหนิติเตียน: “เจ้าเป็นผู้ใดกันแน่?”
ในฐานะที่เป็นผู้อาวุโสสี่แห่งตระกูลเจียง เขามีประสบการณ์มาก สิ่งที่รู้และเข้าใจก็มีมากเช่นกัน
การที่หยางเฉินสามารถระเบิดศักยภาพที่เทียบเท่ากับแดนนภาขั้นสองชั้นต้นออกมาได้นั้น ก็เพียงพอที่จะทำให้เขารู้สึกช็อกมาก ๆ แล้ว ทว่าบัดนี้บนตัวหยางเฉินไม่มีออร่าบู๊เลยแม้แต่น้อย แต่กลับทำให้เขาสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่มากมายมหาศาล
นี่จึงมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น นั่นก็คือศักยภาพของหยางเฉิน ณ วินาทีนี้อยู่เหนือเขา
สาเหตุที่เขาสัมผัสออร่าบู๊บนตัวหยางเฉินไม่ได้เลยแม้แต่น้อยนั้น เป็นเพราะความแตกต่างระหว่างทั้งสองห่างกันมากเกินไป
“วันนี้อาจารย์จะทำให้เจ้าได้เห็นเองว่า มาตรแม้นศักยภาพที่เพิ่งบรรลุสู่แดนนภาใหม่ ๆ ก็สามารถสังหารผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสองชั้นกลางได้เช่นกัน”
จู่ ๆ หยางเฉินก็เอ่ยปากพูดขึ้นมา
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ในที่สุดเจียงเผิงก็เข้าใจสักทีว่าผู้ที่อยู่ตรงหน้านี้มิใช่หยางเฉิน มิเช่นนั้นเขาจะพูดคำพูดเช่นนี้ออกมาได้อย่างไร?
“ข้าไม่สนว่าเจ้าจะเป็นผู้ใด ทว่าการที่อยากจะสังหารข้านั้น มันเป็นเพียงความคิดไร้สาระเหมือนการเพ้อฝันของคนปัญญาอ่อนเท่านั้น!”
เจียงเผิงกัดฟันพลางพูด
แต่ทว่าทันทีที่สิ้นเสียงเขา หยางเฉินก็กลายร่างเป็นเศษเงา ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาดุจเคลื่อนที่ในชั่วพริบตายังไงอย่างนั้น
“ผึง!”
หมัดหนึ่งร่วงลงมา ร่างกายของเจียงเผิงกระเด็นออกไปโดยตรง ร่างเขายังไม่ทันร่วงลงพื้น เลือดก็กระอักออกมาจากปากก่อน
ทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุล้วนตะลึงงันไปโดยสิ้นเชิง
เห็นเพียงร่างกายของเจียงเผิงกระเด็นออกไปไกลหลายสิบเมตรโดยตรง ก่อนจะร่วงลงบนกองซากปรักหักพังของคฤหาสน์ยอดเมฆาอย่างรุนแรง
“นะนี่……”
ใบหน้าของไป๋หลี่เย่เต็มไปด้วยความเฉื่อยชา ร่างกายของเจียงจ้านกำลังสั่นเทาอย่างไม่หยุดหย่อน จู่ ๆ เขาก็พูดด้วยใบหน้าที่ดูหวาดผวา: “ข้าดูแล้ว เขาไม่ใช่หยางเฉิน แต่เป็นจิตวิญญาณของเทพมารสถิตอยู่ในร่างหยางเฉิน!”
ครั้นเมื่ออยู่ในสำนักมาร จิตวิญญาณของเทพมารก็เคยอาศัยเนื้อหนังของหยางเฉินมาก่อนแล้ว ต่อสู้กับเหล่าผู้แข็งแกร่งแดนนภาในพันธมิตรพิทักษ์ ถึงแม้ข่าวคราวเรื่องนี้ยังไม่ได้แพร่งพรายออกไปเป็นวงกว้าง แต่ทว่าตระกูลระดับตระกูลเจียงและราชวงศ์ไป๋หลี่ ก็พอทราบอยู่บ้าง
เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงจ้านแล้ว ใบหน้าของไป๋หลี่เย่ก็เต็มไปด้วยความหวาดผวาเช่นกัน: “ไม่นึกเลยว่าจะเป็นเทพมาร! จากเรื่องเล่าในตำนาน เขาเคยเป็นผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นเก้าชั้นยอดที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกบู๊โบราณ!”
