ภายใต้การแนะนำของลี่เฉินซี ซูย้าวเชี่ยวชาญทักษะการเล่นกอล์ฟอย่างรวดเร็ว และหลีกเลี่ยงเขา ตีกอล์ฟด้วยตัวเอง แม้ว่าจะไม่ค่อยดีนัก แต่ก็พอได้เหมือนกัน
ในขณะนั้น ลี่เฉินซีก็แนะนำทันที “มาแข่งกันไหม?”
“ฉันกับคุณ?” ซูย้าวประหลาดใจ
เมื่อเห็นชายคนนั้นพยักหน้า เธอส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า “หยุดเล่นได้แล้วค่ะ! คุณเล่นเก่งกว่าฉันขนาดนั้น จะมาแข่งอะไรกันคะ!”
“งั้นผมต่อให้คุณ คุณไม่จำเป็นต้องเข้าไปในหลุม คุณแค่ต้องตีถึงบริเวณเส้นสีขาว” เขาชี้ไปที่จุดเล็กๆ ที่อยู่ห่างออกไป ที่มีเส้นสีขาวอยู่รอบๆ นั้น
ซูย้าวมองไปที่มัน และลำบากใจเล็กน้อย
เขาไม่ได้คิดถึงความสงสัยของเธอเลย เขาหยิบไม้กอล์ฟ และเริ่มตีทันที
ซูย้าวอุทาน “ลี่เฉินซี ฉันยังไม่ได้ตกลงเลย!”
เขามองดูเธอและยิ้ม “ลองดูก่อน คุณอาจจะชนะผมก็ได้?”
เจียงจี้เซิงที่อยู่อีกด้านมองมาที่นี่ด้วยความสนใจและกล่าวว่า “ผมเชื่อว่าคุณทำได้ คุณซู!”
ดูเหมือนการชมอะไรที่น่าตื่นเต้น
เธอถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เล่นเอาสนุกๆ ล่ะกัน เธอหยิบไม้กอล์ฟ เกมก็ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว
ทั้งสามคนเล่นอยู่ที่นี่อย่างเต็มที่ และเมื่อมันเลิกเล่น ท้องฟ้าก็มืดสนิทแล้ว
ในท้ายที่สุด ซูย้าวก็พ่ายแพ้ เมื่อเห็นท่าทางที่หดหู่ใจของเธอ ลี่เฉินซียังคงยิ้ม ลูบหัวของเธอและพูดเบาๆ ว่า “มันก็แค่เกม แพ้ก็แค่แพ้!”
เจียงจี้เซิงดูเกมที่ยอดเยี่ยมนั้น และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “คุณสองคนน่ารักกันจริงๆ เลยนะครับ!”
เกมจบลง เจียงจี้เซิงเป็นเจ้าภาพและเชิญทั้งสองกินข้าว
ในมื้อนี้ ทั้งสองคนยังคงดื่มไวน์กันไม่พัก แต่ในท้ายที่สุด ลี่เฉินซียังคงมีสติ ไม่เมาเหมือนเมื่อคืนนี้
ทันทีที่เขาบอกลาเจียงจี้เซิง เขาก็กอดซูย้าวในรูปเดิมทันที เธอพยายามจะผลักออก แต่ก็ไม่ผลัก เธอหยุดดิ้นและพูดว่า “คุณเลิกเบียดฉันได้ไหมคะ ไปด้านนู้น ไปสิคะ……”
“ไม่! อย่าลืมนะ? คุณแพ้ผม!” เขาพูดด้วยรอยยิ้ม
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเธอก็อายเล็กน้อย แต่มองดูรอยยิ้มบนใบหน้าของลี่เฉินซี “คุณคงไม่ได้ตั้งใจใช่ไหม?”
“ไม่สิครับ! ทำไมเหรอ? ประธานประธานซูผู้สง่างาม ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้เหรอ?”
ซูย้าวชะงักไป “เปล่าค่ะ ก็แค่……”
“งั้นก็ถูกแล้วนี่ครับ! ในเมื่อแพ้ เราก็มาเดิมพันกันดีๆ เถอะ!” ลี่เฉินซีก็โอบคนในอ้อมแขนของเขาและเดินเข้าไปในโรงแรม
เธอรีบดันหน้าอกของเขาอย่างขัดขืน “หยุดเล่นได้แล้วค่ะ คนเยอะแยะ!”
“กลัวอะไรครับ? ฉันกอดผู้หญิงของผม คนอื่นจะทำไม?” เขาไม่สนใจแล้วพาเธอไปที่ลิฟต์
ลี่เฉินซีโอบเธอตั้งแต่ชั้นแรกจนถึงชั้นบนสุด โดยไม่ปล่อยเลย เมื่อเขาออกจากลิฟต์จนกระทั่งเข้าไปในห้อง เขาโอบเธอผ่านห้องนั่งเล่นและตรงเข้าไปในห้องนอน
ซูย้าวพูดว่า “ทำไมคุณถึงกอดฉันไปปล่อยเลย? ปล่อยได้แล้วค่ะ คุณไม่เหนื่อยเหรอ?”
“เหนื่อยอะไรครับ? กอดไปตลอดชีวิตก็ไม่เหนื่อย!”
ใจเธอกระตุกเล็กน้อย ตลอดชีวิตเหรอ?
คาดว่าวันนี้เขาคงเมาอีกแล้ว!
เธอปล่อยให้เขากอดตัวเองอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งไปถึงเตียงใหญ่ในห้องนอน ถึงได้วางเธอลงอย่างแผ่วเบา จากนั้นเขาก็กักเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา แล้วมองลงมาที่เธอ “เลือกมาอย่างหนึ่ง คุณต้องการท่าแบบไหน?”
“หือ?” ซูย้าวตกใจมาก เมื่อไหร่กันที่เขาเปิดกว้างขนาดนี้?
“หืออะไรครับ? ผมให้คุณเลือกเอง ไม่ดีเหรอ?” เขายิ้มอย่างชั่วร้าย “ยอมเดิมพันรับความพ่ายแพ้ มีอะไรไม่ถูกครับ?”
ซูย้าวขมวดคิ้ว “ตอนที่เล่นตอนนั้น คุณไม่ได้บอกว่าจะเดิมพันอะไรนะ!”
“ยังต้องให้ผมพูดอีกเหรอ?” เขายักไหล่
เธออึกอัก “ก็ควรพูดไม่ใช่เหรอคะ?”
“แน่นอนว่าคืนนี้เราจะเดิมพันกันว่าใครจะอยู่ด้านบน?” เขายิ้ม
“……”
ซูย้าวตกตะลึง “เรื่องแบบนี้มันเดิมพันได้เหรอ?”
จะพูดได้ไหมว่า เจียงจี้เซิงรู้เรื่องนี้มาก่อน ดังนั้นเขาจึงหัวเราะอย่างมีความสุขเมื่อดูเขาทั้งสองเล่นกัน?
ให้ตายเถอะ!
จู่ๆ เธอก็รู้สึกขายหน้า และมองดูชายบนร่าง แล้วผลักเขาออกไป “ออกไปค่ะ คุณนี่มันจริงๆ เลย ไม่รู้จักควบคุมเลย! สักวันระวังจะลูกชายจะเป็นอะไรนะคะ!”
“ลูกชายผมเป็นยังไง คุณยังไม่รู้เหรอ?” ลี่เฉินซียังคงจับเธอด้วยแขนยาวและไม่ยอมปล่อย ในทางกลับกัน เขาได้โน้มตัวลงไปอีกครั้ง และมือเรียวของเขาลูบส่วนโค้งของเธอช้าๆ การเคลื่อนไหวนั้นทำให้เธอรู้สึกอ่อนไหวโดยไม่รู้ตัว
การหายใจของเธอเร็วขึ้น และเธอก็รู้สึกกระสับกระส่าย เมื่อมองดูชายคนนี้ เขา……
โดยไม่ปล่อยให้เธอคิดอะไร ชายคนนั้นก้มลงอีกครั้งและจูบริมฝีปากของเธอทันที……
วันรุ่งขึ้น ซูย้าวนั่งอยู่บนเครื่องบินกลับจีน รู้สึกเวียนศีรษะและหลับไปตลอดทาง
เมื่อคืนนี้ไม่ได้หยุดพัก และมาทำต่ออีกครั้งในตอนเช้าอีก เธอนอนได้ไม่ถึงสองชั่วโมงก็ต้องตื่นเพื่อไปขึ้นเครื่องบิน เธอหมดแรง แล้วมองไปที่ชายที่นั่งอยู่อีกด้าน สวมแว่นและมองเอกสารในมือ จิบกาแฟข้างๆ เป็นระยะๆ ดูอิ่มเอิบใจ และไม่ง่วงเลยแม้แต่น้อย
ซูย้าวสงสัยร่างกายของเขา ว่ายังเป็นมนุษย์หรือไม่ ทำไมเขาถึงไม่รู้จักคำว่าเหนื่อยเลย?
ลี่เฉินซีสังเกตเห็นสายตาที่เธอมองผ่าน จึงเงยหน้าขึ้นมองเธอ “ทำไมครับ? เหนื่อยเหรอ?”
เมื่อเห็นรอยยิ้มเล็กๆ ที่ริมฝีปากของเขา เธอก็ไม่พอใจขึ้นมา “คุณว่าไงล่ะคะ?”
“งั้นก็ไปที่ห้องนอนเพื่อพักผ่อนสักหน่อยเถอะ! อย่างไรก็ตาม เมือง A ก็ยังอีกกว่าสิบชั่วโมง!” เขากล่าว
ซูย้าวก็คิดอย่างนั้นเช่นกัน เธออดไม่ได้ที่จะหาว ลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องนอน เมื่อเดินผ่านเขา ชายคนนั้นก็จับมือเธออีกครั้งด้วยท่าทางสนใจ “ให้ผมไปด้วยไหม?”
“ไม่เป็นไรค่ะ! ฉันเหนื่อยมาก……” เธอปฏิเสธ ขมวดคิ้ว ท่าทางน่ารักมาก
ลี่เฉินซียิ้ม ถอดแว่นตาและวางแฟ้ม ลุกขึ้นลูบไหล่ของเธอ “มานี่ ผมจะนอนเป็นเพื่อนคุณสักพัก วางใจ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำอะไร!”
“จริงเหรอคะ?” เธอทำหน้าสงสัยเล็กน้อย
เขาพยักหน้าอย่างจริงใจ ท่าทางแบบนั้น ดูเหมือนเด็กจริงๆ และเธอก็อดยิ้มไม่ได้ และแทบไม่อยากจะเชื่อเลย
อย่างไรก็ตาม คราวนี้ลี่เฉินซีประพฤติตัวดีอย่างน่าประหลาดใจ เขากอดเธออย่างเงียบๆ วางเธอบนแขน มองดูผู้หญิงที่นอนหลับอยู่ในอ้อมแขนของเธอ จ้องไปที่ใบหน้าที่สวยงามนั้น ดวงตาของเธอง่วงนอนมาก การหายใจสม่ำเสมอ เขาอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้น และกดจูบที่หน้าผากของเธอ
ถ้าถามว่าเหนื่อยไหม ก็ต้องเหนื่อยสิ? เขาก็ยังเป็นคนนะ
นอนน้อยไม่ถึงห้าชั่วโมงสองวันติดต่อกัน
แต่ไม่ว่าจะเหนื่อยกายแค่ไหน แต่ใจเขากลับมีความสุขมาก เธอไม่มีวันรู้ว่าเขารอวันนี้มานานแค่ไหน คนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาคือสิ่งที่เขาคาดหวังมาเป็นเวลานาน
ในตอนที่เขาอายุยังน้อย คุณยายเปลี่ยนเจตจำนงหลังจากที่เขาเสียชีวิต เธอก็ไม่มีวันเข้าใจ……
“ลี่เฉินซี คุณนี่มัน……”
ได้ยินเสียงกระซิบในความฝันของคนที่อยู่ในอ้อมแขน
ลี่เฉินซีมองดูเธอ และจ้องมองลึกลงไป
เขากอดเธอแน่น แล้วค่อยๆ หลับตาลง
ทันใดนั้น เสียงของผู้ช่วยเสี่ยวหยางก็ดังขึ้นมา–
“ประธานลี่ คุณสะดวกออกมาสักครู่ไหมครับ?”
ลี่เฉินซีลืมตาขึ้นและถามเสียงต่ำ “มีเรื่องอะไร?”
“คุณหานส่งข้อความมา และถามว่าคุณจะไปเมื่อไหร่” เสี่ยวหยางกล่าว
หานฉ่ายหลิง
ลี่เฉินซีสูดหายใจเข้าลึกๆ และมองดูผู้หญิงที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของเขา ดวงตาลึกของเขาค่อยๆ ซับซ้อนขึ้น ในที่สุดเขาก็ค่อยๆ ถอนแขนออก ซูย้าวไม่รู้สึกตัว แค่พลิกขดตัวและผล็อยหลับไปอีกครั้ง
หลังจากที่ห่มผ้าห่มให้เธอแล้ว ลี่เฉินซีก็ออกมาจากห้องนอน และหยิบโทรศัพท์มือถือที่เสี่ยวหยางส่งมาให้
และในห้องนอน ซูย้าวลืมตาขึ้นในขณะที่ชายคนนั้นจากไป และเธอได้ยินสิ่งที่เสี่ยวหยางพูดในเมื่อครู่ทุกคำ
เขาทำให้เธอเชื่อเขา แล้วหานฉ่ายหลิง เขาจะอธิบายได้อย่างไร? หรือจะให้พูด ก็คงไม่เคยมีคำอธิบายมาก่อน!
บางที ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในสองวันที่ผ่านมาเป็นเพียงการเดิมพัน การทำตามเดิมพัน และไม่มีเหตุผลหรือพื้นฐานใดๆ เลย
ใช่ เป็นแบบนั้นแหละ
เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และหลับตาลงอีกครั้ง
