เจ้าสาวใบ้：อยากจะบอกรักคุณ – บทที่ 802 คุณมันมีแต่ได้กับได้

ลี่เฉินซีพยายามปล่อยผ่านความคิดยุ่งเหยิงภายในหัว จากนั้นก็ลุกขึ้น ฉุดเธอเข้ามาในอ้อมกอดอีกครั้ง พร้อมกับกอดเธอเอาไว้ “หยุดพูดอะไรชวนโมโหได้แล้ว เมื่อก่อนผมไม่ดีเอง ที่ทำให้ที่รักเจ็บปวด”

ซูย้าวขมวดคิ้วอย่างเข้มขรึม ทำไมรู้สึกว่าคำพูดของเขาฟังดูเหมือนไม่จริงใจเลยล่ะ?

ขณะนั้น เขาก็เกี่ยวเส้นผมสีดำสลวยของเธอ มือเรียวสวยดุจหยกวางลงบนผมของเธอ พร้อมกับลูบอย่างแผ่วเบา “หลังจากนี้ ผมจะพยายามอ่อนโยนให้มากๆ จะพยายามไม่ทำให้คุณเจ็บ แต่ว่าเรื่องที่ควรทำผมก็ยังจะทำ และให้เกียรติคุณไปพร้อมๆ กันด้วย คนดี ต่อไปนี้สามีคนนี้จะรักคุณดีๆ เลย ดีไหมหืม?”

แววตาวูบไหวของเธอปรากฏแววแปลกประหลาด เธอกำลังจะดิ้นหลบ กลับถูกแขนยาวๆ ของเขาพันธนาการเอาไว้จนไม่อาจดิ้นหนีได้ เขาเอ่ยพูดขึ้นมาอีกครั้งว่า “หยุดดื้อได้แล้ว ตกลงคบกันแล้วก็ทำตัวดีๆ หน่อย ถ้ายังดื้ออีก ระวังผมจัดการคุณนะ!”

ซูย้าวสูดลมหายใจเข้าอย่างหมดความอดทน “ลี่เฉินซี เอะอะก็เอาเรื่องนี้มาขู่ฉัน สนุกมากเหรอ? ใช้อำนาจมารังแกคนอื่น คุณ……”

เธอนิ่งไปอย่างชั่งใจ พูดคำว่า​ “คุณ” ค้างไว้นาน จนสุดท้ายก็พูดเสริมออกมาว่า “คุณมันมีแต่ได้กับได้!”

เขาขำออกมาอย่างห้ามไม่ได้ โน้มตัวลงไปจูบหน้าผากของเธอ “คุณก็รู้นี่ ว่าผมพูดจริงทำจริง ถ้าไม่เชื่อคุณก็ลองดื้ออีกสิ……”

“คุณ……”

ซูย้าวโมโหจนพูดออกมาได้แค่ครึ่งคำ แต่สุดท้ายก็พูดอะไรไม่ออก และไม่ได้ดิ้นหนีอีก

เธอเชื่อว่าเขาพูดจริงทำจริง อีกอย่างผลลัพธ์ที่ได้จากการยั่วโมโหเขาก็มีแต่ลำบากตัวเองทั้งนั้น ฉะนั้นต้องรู้เท่าทันเหตุการณ์ และต้องพยายามกวนอารมณ์เขาให้น้อยที่สุด

อีกอย่าง การที่เขาวอแวอย่างนี้ ต่อให้เธอหลบหลีกสักแค่ไหน แต่ก็ไม่สามารถทำให้เขาถอดใจได้อย่างเด็ดขาด ทางอานเจียเย้นก็คงไม่เชื่ออะไร สู้ปล่อยให้มันเป็นไปตามใจ ลองคบกับเขาดูจะไม่ดีกว่าเหรอ ไม่แน่ อีกไม่นาน เขาอาจจะเบื่อจนถอดใจไปเองก็ได้

เรื่องมันมาถึงขนาดนี้ เธอเองก็ทำได้แค่หอบความคิดนี้เอาไว้ แล้วลองดูไปก่อนชั่วคราว

เมื่อเห็นว่าเธอนิ่งลงบ้างแล้ว ลี่เฉินซีถึงได้พรูลมหายใจอย่างโล่งอก มือใหญ่ลูบบนศีรษะของเธอ “เป็นเด็กดีแบบนี้ค่อยดีหน่อยว่าไหม?”

เขาพูดพร้อมกับจัดสาบเสื้อให้เธอ ทั้งยังพูดอีกว่า “เมื่อกี้บอกว่าอยากกินอาหารฝรั่งไม่ใช่เหรอ? ไปกันเถอะ ไปด้วยกัน”

ดวงตาสวยของซูย้าวฉายแววประหลาดใจ ไม่บ่อยนักที่จะเห็นเขายอมล้มเลิกทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ

ความสบายใจอยู่กับเธอได้ไม่นาน ก็ได้ยินชายหนุ่มพูดขึ้นมาอีกครั้งว่า “แต่ว่าคืนนี้ต้องไปค้างกับผมนะ”

ซูย้าว “……”

ลี่เฉินซีจูงมือเธอเดินออกไปข้างนอกช้าๆ เมื่อเห็นความไม่เต็มใจในแววตาของเธอ มือใหญ่ที่กอบกุมมือเธออยู่ก็ออกแรงขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ เอ่ยพูดขึ้นมาอีกว่า “เรื่องที่คุณพูดมาเมื่อกี้ ผมรู้แล้ว ต่อไปนี้จะระวัง ผมจะค่อยฝึกค่อยสอนจนคุณกลายเป็นสุดยอดผู้นอนฝันเปียกที่หมกมุ่นเกี่ยวกับเรื่องนี้!”

“ลี่เฉินซี!”เธอไม่สามารถทนฟังได้อีกต่อไป จึงหยุดเดิน “คุณนี่มัน……”

เธอไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาบรรยาย ในขณะที่ลากเสียงยาว เขากลับพูดเสริมให้ว่า “ผมนี่มันสารเลวใช่ไหม?”

จากนั้น เขาก็ก้มลงไปจูบเธอ ผ่านไปพักใหญ่เสียงแหบพร่าถึงได้เอ่ยชิดติดริมฝีปากมีเสน่ห์ของเธอ “ผมมันก็เลวอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? ผมรู้ตัวดีน่า”

เธอหมดคำจะพูด พูดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ !

ตอนเที่ยง ทั้งสองออกไปกินข้าวด้วยกันแต่โดยดี หลังจากนั้น เธออยากกลับ แต่เขากลับไม่ยอม ลากเธอเข้าไปในห้องทำงานอย่างทื่อๆ

ขณะที่กำลังทำงาน เขาก็เงยหน้าขึ้นมามองเธอที่นั่งอยู่บนโซฟาเป็นครั้งคราว ขบคิดอะไรอยู่สักพัก เขาก็ยื่นเอกสารข้อมูลเกี่ยวกับโครงการเหมืองแร่คาลาเวอไรต์ไปให้เธอ “ทำไมคัดค้านเรื่องที่ผมจะประมูลโครงการนี้ล่ะ? เหตุผลชัดๆ คืออะไร?”

ซูย้าวเอนพิงโซฟาอย่างเบื่อหน่าย ใช้หางตากวาดมองเอกสารที่เขายื่นมาเพียงเล็กน้อย จากนั้นก็พึมพำด้วยน้ำเสียงไม่ทุกข์ไม่ร้อน ซ้ำยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามอง “ถึงฉันจะพูดอะไร คุณลี่ก็คงไม่ฟังหรอก แล้วทำไมต้องลำบากพูดให้เสียเวลาด้วยล่ะ?”

ลี่เฉินซีได้ยินดังนั้น ก็ไม่ได้ถามอะไรขึ้นมาอีก หันมามองหน้าจอคอมพิวเตอร์ แล้วทำงานต่อเงียบๆ

ซูย้าวรออยู่สักพัก เมื่อเห็นว่าเขาเงียบลง ถึงคิดขึ้นมาได้ว่าเมื่อกี้ตัวเองงี่เง่าไปหน่อย เธอจึงหยิบเอกสารบนโต๊ะขึ้นมาอ่านอย่างตั้งใจ

เธออ่านไปพลาง พร้อมกับนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงพูดว่า “ในเมื่อเราคบกันอย่างเป็นทางการแล้ว จะทำยังไงกับอาหยานของคุณ?”

“เธอ?”ลี่เฉินซีพูดอย่างเอื่อยเฉื่อย ครุ่นคิดอย่างลีลา ราวกับกำลังจงใจสังเกตปฏิกิริยาของเธอ

ซูย้าวไม่ได้มองเขา เพียงแค่พลิกอ่านข้อมูลเอกสารในมือ “นางฟ้าอาหยานของคุณไง ไม่ใช่ว่าอาศัยอยู่ด้วยกันแล้วเหรอ? คุณไม่ไปบอกเลิกเธอก่อนหรือไง? หรือว่าคุณลี่คิดจะจับปลาสองมือ?”

ปลายปากกาที่กำลังตวัดขึ้น พลันชะงักค้างอยู่บนกระดาษ เขาปรายตามองมาที่เธออย่างเย็นชา “ซูย้าว เปลี่ยนคำเรียกให้ถูกด้วย”

คำก็คุณลี่สองคำก็คุณลี่ เธอคิดจะตีตัวออกห่างจากเขาจริงๆ เหรอ!

“เรียกชื่อผม หรือไม่ก็เรียกว่า…”เขาตั้งใจไม่พูดคำว่า “สามี”ออกมา แค่ใช้นัยน์ตาลึกล้ำซับซ้อนมองมาที่เธอ สื่อความหมายบางอย่างชัดเจนและเข้มข้น

ซูย้าวจงใจยักคิ้วใส่ หัวเราะออกมาอย่างไม่ใส่ใจ “หรือไม่ก็เรียกชื่อเต็มๆ ก็ได้ ใช่ไหม?”

ลี่เฉินซี “…..”

เธอต้องจงใจยั่วโมโหเขาแน่ๆ ผู้หญิงคนนี้นี่มัน……

ตอนนี้ลี่เฉินซียังไม่อยากพูดกับเธอ รอให้ถึงคืนนี้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน จึงวกกลับมาที่หัวข้อเมื่อสักครู่ “ก็บอกแล้วไง ผมกับอู๋หยานไม่ได้เป็นอะไรกัน ไม่ได้คบกัน แล้วก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันด้วย จะเอาที่ไหนมาเลิกกัน ส่วนเรื่องอื่น เดี๋ยวผมอธิบายให้ฟัง อย่ามัวแต่ยึดติดอยู่กับเรื่องพวกนี้”

เธออ่านข้อมูลในมือผ่านๆ พลิกเปิดไปอีกหน้า เอ่ยปากพูดว่า “เหมือนอย่างตอนคุณหานอะไรนั่นน่ะเหรอ ใช้คำว่าว่าที่สามีภรรยา ปรุงแต่งความหวานอาบยาพิษให้เธอตายใจ หลังจากนั้นก็ส่งเธอเข้าคุกอย่างนั้นใช่ไหม?”

ลี่เฉินซีนิ่งไป นัยน์ตาลึกล้ำมองมาที่เธออีกครั้ง “ไม่ใช่อย่างนั้น ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ถึงยังไงก็เถอะคุณอย่าเพิ่งถามแล้วก็สนใจเลย เดี๋ยวผมอธิบายให้คุณฟังทีหลัง”

เธอพยักหน้าส่งๆ จากนั้นก็วางเอกสารในมือลงบนโต๊ะทำงานของเขาจนเกิดเสียงดัง “แปะ” เอ่ยขึ้นมาว่า “โครงการเหมืองแร่คาลาเวอไรต์ คุณจะเข้าไปยุ่งไม่ได้”

“ทางอ้าวไห่สามารถขุดเหมืองแร่คาลาเวอไรต์ได้? ถ้าไม่ใช่ข่าวลือหรือเรื่องกุขึ้นมาล่ะก็ ความเป็นไปได้นี้มีต่ำมาก!อีกอย่าง ข้อมูลพวกนี้มันดูเกินจริงไปมาก รวมไปถึงฝ่ายวางแผนของลูกน้องคุณ จะสร้างสรรค์ไปไหน เอาซะเอกสารเละเทะไปหมดแล้ว!”

แค่ซูย้าวเปิดหน้ากระดาษ ก็เห็นช่องโหว่และข้อตำหนิขนาดใหญ่ ถ้าสังเกตให้ดีอีกนิด ก็คงเจอช่องโหว่อีกหลายที่

“โครงการนี้ ยังมีเกาะอันเอ๋อร์อะไรนั่นอีก มีความเป็นไปได้มากว่าอานเจียเย้นจงใจสร้างสถานการณ์เพื่อวางกับดัก จุดประสงค์คืออะไรน่ะเหรอ? นอกจากคุณแล้ว ใครอีกคนก็น่าจะเป็นเพ้ยส้าวหลี่ พอพวกคุณติดกับ เขาก็จะบีบพวกคุณ เพื่อควบคุมกรุ๊ปเพ้ยซื่อและบริษัทลี่ซื่อ แบบนั้นก็ไม่เท่ากับว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเหรอ?”

ก่อนหน้านี้ซูย้าวก็คาดเดาความเป็นไปได้เอาไว้อย่างนี้ ดังนั้นจึงแนะนำให้ลี่เฉินซีล้มเลิกโครงการนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เขาก็ไม่ฟัง เธอล่ะหมดคำจะพูดกับเขาจริงๆ !

เธอหันมา ดวงตาใสแจ๋วมองมาที่เขา “ถ้าคุณอยากทำสงครามกับอานเจียเย้น แล้วไม่อยากให้ตัวเองเสียหาย ก็อย่าเข้าไปยุ่งกับสองโครงการนี้ เอาเวลาไปบริหารจัดการฝ่ายวางแผนของคุณให้ดีๆ เถอะ ใครเป็นหัวหน้าฝ่าย ทำไมถึงกล้าร่างข้อความแบบนี้ยื่นมาให้คุณ หัวหน้าคนนี้ สมควรถูกตัดออก!”

ลี่เฉินซีคิดไม่ถึงเลยว่า ในเวลาสองปีนี้ เธอไม่เพียงแค่ไม่ปล่อยปละละเลยความสามารถให้สูญเปล่า แต่ยังพัฒนาเพิ่มขึ้นอีกด้วย

มองแค่ปราดเดียวเธอก็จับประเด็นได้ตรงจุด แถมยังมีความสามารถในการมองทุกอย่างทะลุอย่างหลักแหลมเกินคนปกติ สมกับเป็นคนที่jokeชื่นชอบ

เขาคลายปมที่หัวคิ้ว เอนหลังพิงเก้าอี้ หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบอย่างช้าๆ จากนั้นถึงได้พูดขึ้นมาว่า “ไม่อย่างนั้น คุณก็มาทำงานที่บริษัทผมสิ อยากทำตำแหน่งไหนก็เลือกได้เลย มาทำงานช่วยผม เป็นไง?”

“ฉัน?”ซูย้าวชะงักอย่างประหลาดใจ ต่อมาก็ปฏิเสธ “ไม่ยังไงทั้งนั้น!”

“คุณลี่ คุณลืมไปแล้วเหรอ? ฉันเป็นถึงประธานDouble Aceกรุ๊ปเลยนะ!คุณคิดว่าอานเจียเย้นกินหญ้าเหรอ คิดได้ไงให้ฉันมาทำงานที่บริษัทลี่ซื่อ อีกอย่างคุณคิดว่าทางฝั่งเขาจะไม่สังเกตทุกการกระทำของเราในตอนนี้เหรอ?”